Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Consequent blijven bij hysterische peuter?

Ik ben nieuw hier. En ik kan wel wat advies gebruiken.

Onze zoon van 3,5 is een schat. Maar soms kan hij ontzettend over de rooie raken. Echt zo erg dat ik me afvraag of het wel oke is.

Bijvoorbeeld (sinds kort) als hij naar bed gaat. En blijft zeuren om nog een knuffel, kusje, slokje drinken of wat dan ook.
Ik ben van mening dat duidelijk en consequent zijn goed voor hem is, want hij is overwegend heel lief.
Dus ik ga niet naar boven en praat vanaf de gang rustig tegen hem. ('bedtijd, nu slapen, mama zo ook slapen, enz'). Maar dan staat hij als een gek te schreeuwen en te stampen boven.

Wat zouden jullie doen? Stug volhouden en ervanuit gaan dat het vanzelf over gaat of toch even een knuffeltje geven?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Idee

Onze zoon heeft dat met vlagen, en ik heb eigenlijk geen idee wat ik dan doe, toch vaak terug geloof ik. Wat ik wel altijd doe is voor ik wegga alle dingen doen die hij zou kunnen vragen (knuffel, kus, zalf, slokje water, plassen). Als ik dat vergeet roept zoon me geheid terug met een van die dingen.

Zou het bij jouw zoon werken als je hem 3 (of hoeveel je wilt) knuffels (of iets anders) geeft, en elke keer als je terugmoet neem je er een mee? Zo heeft hij 3 momenten dat hij je terug kan vragen en dan niet meer. Dat moet ie met 3.5 wel snappen denk ik?

Ik heb deze tip op het forum gelezen maar nog niet zelf hoeven gebruiken.

Als zoon hier echt heel kwaad is dan helpt het hem als ik zijn gevoelens benoem, en hem ideeen geef hoe hij zijn boosheid kan uiten. Zo kalmeert hij snel. Maar dat helpt niet echt bij het naar bed gaan.

Linda99

Linda99

17-02-2010 om 08:33

Hier

Bij ons werkt het goed om duidelijk te vertellen dat ik kom kijken als ze slaapt. En als ik d'r heb ingestopt nog even benoemen dat ik zo weg ga en later pas kom kijken. Als ze nog wat wil zeggen kan het op dat moment. Als ik wegloop dan twijfel ik niet en zeg duidelijk welterusten, deur dicht en klaar.

Volhouden is inderdaad de truc want dochter is nu net 4 en blijft eindelijk weer netjes liggen als ik d'r in bed stop. Is dus ook wel eens anders geweest

Hanne.

Hanne.

17-02-2010 om 09:37

Toch consequent blijven

Wat ik doe is wel consequent blijven, maar met een escape. Na het naar bed blijven kom ik nog 1x boven om iets te doen (kus, knuffel, you name it), en daarna mag er alleen voor noodgevallen geroepen worden.

Werkt hier meestal prima. Op de momenten dat het niet werkt ga ik wel een aantal keer naar boven, maar geeft ze verder niet hun zin. Zeg vanuit de deuropening dat ze moeten gaan slapen.

Vanaf de gang naar boven roepen heeft hier een flink averechts effect. In de trant van

'ga slapen'
'wat zeg je'
'dat je moet gaan slapen'
'ik versta je niet'
'dat je moet gaan slapen' < luid>
'ik hoor je niet'< schreeuwend>
'GA SLAPEN!!'< inmiddels ook schreeuwend>

Staan we uiteindelijk dus beiden te schreeuwen. Dan kan je misschien beter een boos, stampvoetend kind op de gang hebben (zou ik geen last van hebben overigens. Als je zo nodig een woede aanval wilt hebben doe je je best maar)

3 kids mam

3 kids mam

17-02-2010 om 09:39

Net wat bij je past

Heb je een idee waarom hij zo"n drama maakt van het slapen?
Ik ben over het algemeen behoorlijk concequent maar niet met naar bed brengen. Mijn dochter maakt ook verschrikkelijke toestanden zodra we weg gaan en ze alleen in bed ligt. Ze is dan echt bang volgens mij. Mijn man en ik hebben besloten om haar in dit geval niet te laten huilen. 1 van ons gaat met een boek en een kopje koffie bij haar zitten tot ze slaapt. Als we bij haar zitten gaat ze wel gewoon rustig slapen. Ook de oudste heeft bij ons zo'n fase gehad en na een paar weken kwamen we toen met een beloningssysteem weer af van het erbij zitten. Bij de middelste zitten we er al best een tijdje bij maar we zijn blij dat ze dan rustig gaat slapen en het zal vast wel weer een keer over gaan. Anders kunnen we altijd nog maatregelen nemen.

Massi Nissa

Massi Nissa

17-02-2010 om 13:08

Drama

Hier een dochter die al jaren gespecialiseerd is in dramatiek en toneel. Ze heeft altijd al regelmatig driftbuien gehad (behalve als baby, toen was ze poeslief). Ze is nu 3j3m en de driftbuien veranderen steeds vaker in GTST-achtige taferelen waarbij dochter zich snikkend ter aarde werpt en roept dat ze een andere mama en papa gaat zoeken. Of ze doet dingen waarvan ze weet dat we erop reageren, zoals aan de knopjes van het fornuis zitten. Ik zet haar steeds op de gang, "als je klaar bent met huilen/schreeuwen, mag je weer in de keuken komen". Gisteren nog wilde ze met een ballon in de keuken spelen terwijl ik aan het koken was (op gas met drie hete pannen). Ze luisterde niet naar mijn verzoek om in de woonkamer te gaan spelen, dus legde ik de ballon hoog op een kast. Dochter werd werkelijk uitzinnig, ging mij schoppen en slaan. Ik bleef kalm (uiterlijk dan, he) en zette haar op de gang. Toen ze daar bleef krijsen, dreigde ik met de slaapkamer (die van ons, die vindt ze niet leuk want donker). Toen bedaarde ze iets. Ik vroeg of ze mee wilde helpen koken. Dat wilde ze wel. Na vijf minuten zat ze heerlijk aan tafel te puzzelen, wel een uur lang. Het zijn vaak korte, heftige uitbarstingen. Als ze voorbij zijn, heb ik een modelkind .
Wat 's avonds betreft: niet ingaan op onzin. Alleen 'plassen' of 'pijn' geldt hier als excuus. Mijn man kan heel streng zijn, dus als het nodig is, gaat hij naar de slaapkamer en zet zijn 'zware' stem op. Dat werkt altijd, gelukkig hoeft het meestal niet.
Ik zorg er wel voor dat we bij het bedritueel veel zingen, lachen en kietelen, zodat ze die energie weer even kwijt is. Mijn man gaat ook altijd nog even aan haar voeten ruiken en doet dan of hij flauwvalt (al maanden een hit hier, geen idee hoe we eraan kwamen).
Tja, het blijft lastig, ik sta regelmatig te tandenknarsen, maar humor en kalm blijven en afleiden zijn de enige manieren waarop het leuk blijft. En af en toe lekker boos worden mag ook, hoor, dat maakt ook indruk als het niet te vaak gebeurt.
Sterkte ermee, ik hoor hier op het forum dat die buien nog tot een jaar of vijf kunnen voortduren. Diepe, diepe zucht.
Groetjes
Massi

Mamajeanny

Ooooo, herkenbaar! Een paar weken geleden ben ik een draadje gestart over mijn dochter van anderhalf die al weken in bijna constante hysterie verkeerde. Ik kreeg er ech neigingen van, alle energie werd uit me gezogen. Gelukkig gaat het nu wat beter, maar vanmorgen heb ik r weer zowat gestrekt in de auto moeten zetten.
Consequent en kordaat zijn is altijd goed, maar als de puf er niet meer is, loop ik ook weg met een "bekijk het maar!".
Wat het slapen betreft, na het verhaaltje ga ik nog heel even naast haar op de grond zitten en na een minuut sta ik op, geef ik nog een aai/kusje en zeg dat ik nog even in de buurt blijf. Soms roept ze nog een keer (is "per ongeluk" haar knuffel uit bed gevallen). Die raap ik dan op met de mededeling dat dit de enige en laatste keer was en zeg nogmaals "welterusten".
En bij krijsen/stampen zeg ik alleen maar dat ik haar even met rust laat en loop dan weg (vingers in mn oren). Aan het huiltje hoor ik dan wel dat ze uit die bui is en kan ik gaan troosten.
Het is ook maar net waar je kind op reageert. Ik hoop voor je dat het snel beter gaat, want het is zo voor niemand leuk!
Chris

Verkeerde leeftijd

mijn dochter is niet andehalf, maar 3,5. Vreemde fout

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.