Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
dani

dani

15-10-2012 om 18:45

Dat wil hij niet Zoon van 3 is dwars.

Even mijn hart luchten: mijn zoon van 3 en een half roept nu al de hele dag MAAR DAT WIL IK NIET. Op hoge toon. Drinken, eten, plassen... hij wil het allemaal niet. Met name dat eten irriteert, want hij wil al dagen geen avondeten. Alleen maar snacks, worst, kaas, patat, chips, snoepjes...

Hij is altijd al eigengereid maar de laatste paar dagen extreem. Misschien komt er een griepje aan oid. Hij is opeens ook bang op glijbanen waar hij altijd graag vanaf wilde. Nu staat hij bovenaan en dan WIL HIJ NIET. Ook niet meer naar beneden, zodat ik hem zelf op mag gaan halen...

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Mea Proefrok

Mea Proefrok

16-10-2012 om 08:45

Leeftijd?

Dani, het zou de leeftijd kunnen zijn. Tussen 3,5 en 4 zjn sommige kinderen erg aan school toe en kunnen dan bij vlagen enorm dwars zijn. Maar kan ook een griepje zijn, inderdaad, ook herkenbaar.

Mama_Lynn

Mama_Lynn

16-10-2012 om 11:20

Hier ook

Een zoon van 2.5 die zijn eigen willetje erg aan het ontdekken is. AVondeten? Hij eet vlees en aardappels, maar groente homaar. Patat en pannekoeken enz. ja dat dan weer wel natuurlijk.
Als hij de trap niet af wil, dan laat ik hem boven, dan komt hij maar niet. Ik word er soms ook wel moe van, want hij heeft er ook een handje van om gedragen te willen worden. Soms krijgt hij van mij een time-out op de trap (bij bijv. herhaaldelijk zijn zus slaan), waar hij prompt continu vanaf komt. Maar het kwartje begint te vallen. Duidelijk blijven en consequent blijven helpt wel.

Mijn zoont heeft wel een tijd iets onder de leden gehad, waardoor hij niks wilde eten en drinken enz. Over het drinken zou ik me nog meer zorgen maken dan over het niet eten. En zoon weet bij ons donders goed dat er op 2 momenten tussentijds iets gedronken wordt met iets lekkers en verder niet. Hij vraagt wel, maar het antwoord is nee. Als hij zijn bord niet leeg eet, dan krijgt hij (meestal) nog wel een toetje, maar geen ander eten (boterham oid).

Succes, het is een lastige fase.

groetjes, Lynn

dc

dc

16-10-2012 om 13:12

Erkennen

Ik geloof dat ieder kind wel een paar keer zo'n fase heeft. En helaas heb je per kind een andere aanpak nodig.

Wat altijd wel helpt (tot op zekere hoogte) is hun gevoelens erkennen. Zo van "Ik begrijp dat je liever worst wil. Ik ook wel, maar we eten vandaag dit." Want vaak erkennen we hun gevoelens niet, en dan voelen ze zich heel erg onbegrepen.

En probeer op andere momenten hem wel te laten kiezen. Wil je je blauwe of zwarte sokken aan vandaag? Wil je een warme trui of je jas aan? Wil je brocolli of bloemkool?
Dat heeft hier met elk kind enorm geholpen.

3 en half

hier ook wat nieuw gedrag van het eens zo brave babietje. hij plaagt nu opeens zijn broer, trekt soms flink hard aan zijn haren..
en hij vraagt de hele dag: 'Waajjom?' wat weer heel schattig is.
wel heeft hij opeens moeite met afscheid nemen bij de opvang of erheen gaan. ik til hem dan gewoon op en neem hem mee en leid hem af - kijk eens, het gras is bevroren! zoiets.

als iets even niet lkt kan hij ook heeel dramatiscj languit op de grond gaan liggen enz.

het sleutel woord is [voor mij] weer eens: Geduld.
Accepteer dat hij het even moeilijk heeft en kom hem wat tegemoet als het kan.

Succes

marie

marie

16-10-2012 om 16:23

Fase

Hoi
Kende je deze al?
"Ik ben twee, dus ik zeg nee!"
"Ik ben drie en ik doe het nie!"
Is dus gewoon een (lastige) fase, gaat wel weer over, maar is wel vermoeiend.....
Hij is gewoon toe aan de regelmaat van school.
Succes met de "laatste peuterloodjes"

dani

dani

16-10-2012 om 19:24

Ja weet ik wel maar

Het is mijn derde en ik ben inmiddels ook wel wat gewend, maar het is om gek van te worden. Ik weet ook wel hoe ik hem mee kan krijgen, vaak, maar de laatste paar dagen is het niet gewoon een beetje koppig maar echt álles is NIET. Niet leuk, wil niet, doe niet. Waardoor ik vermoed dat er nog iets speelt. Maar wat? En ik puzzel nog even door op de juiste aanpak. Ik word zooo moe van dat negatieve... Hopelijk over een paar dagen gaat het weer iets beter.

Tarte Tatin

Tarte Tatin

17-10-2012 om 07:50

Dani

Hier een bijna driejarige die dat ook al weken roept en doet. Met de dag vind ik het vervelender worden. Ik hou me vast aan de mantra: tegen de tijd dat ik het echt belabberd erg vind, is het vaak het hoogtepunt van deze fase. Mantra dat me bij de andere kinderen ook hielp. Sterkte want het is erg vermoeiend en zeker als je je wat zorgen maakt

Rafelkap

Rafelkap

17-10-2012 om 15:30

Humor

Bij dit soort dwarsigheden helpt humor nog wel eens. Als iemand jou iets vraagt ga jij ook roepen: 'maar dat wil ik niet!', waar je kind bij is. Of nog beter: als reactie op iets wat je kind vraagt
Hij is lekker aan het kijken hoe ver hij kan gaan. Het leven is verschrikkelijk ingewikkeld en spannend als je drie bent!

Inderdaad humor

Ik roep hier regelmatig 'neeee niet opeten!!' Vervolgens ligt ie in een deuk en eet hij toch wat. 'wat doe je nou??' en weer een paar happen. Werkt niet altijd, maar een beetje humor aan tafel kan geen kwaad toch..
En sowieso maken wij er nooit een probleem van als ie niet eet. Dan niet, maar hij moet wel blijven zitten tot het toetje. Die krijgt ie ook gewoon als ie niet eet. Gewoon geen strijd van maken, komt vanzelf. Succes daar! O ja en als ie slecht at, deden we nog weleens een appeltje of ander fruit voor het naar bed gaan. Samen gezellig op het grote bed. Daar nam hij meestal wel wat van en kreeg ie toch wat vitamine binnen...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Mea Proefrok

Mea Proefrok

17-10-2012 om 21:11

Grote-peuter-humor

Goed voorbeeld van dat "O nee, niet opeten!", die is gewoon grappig. Nog wat dingen die mijn vader en moeder deden en ik gewoon heb gekopieerd onder het motto "beter goed gejat": * pyjama helemaal verkeerd aandoen, dus broekspijp over hoofd etc. En dan met een stalen gezicht niet begrijpen wat er mis zou kunnen zijn. * De.... Politie (stoute meisjes politie, huilende jongens politie etc) die achter het kind aanrent met tatu tatu en wiewend zwaailicht. * Zelf over poep en pies beginnen (ik ben nergens te beroerd voor om een woeste peuter uit een bui te halen). * Samen iets koken waarbij je Hele Vieze Handen krijgt, iets met plakdeeg en chocolade, en dan aanmoedigen om lekker rommel te maken. * Zakdoekje leggen. Kan heel goed als jij kookt of anderszins bezig bent. Je laat het kind tot tien tellen en legt die zakdoek ergens neer en dan moet hij zoeken. En dan omgekeerd. Superleuk. Kan ook met een pepernoot en dan hints geven.
Nou ja. En wat Tarte Tatin zegt. Het is net bevallen. Op het moment dat je denkt: ja doei, ik ga dood, komt het kind.

Vic

Vic

17-10-2012 om 21:54

Nee, jij moet het doen

Grappig, we hebben allemaal dezelfde trucjes. Dochter riep nog wel eens: 'Nee, jij moet mijn pyjama/maillot/etc. aan doen!'. En dan deed ik dat vervolgens, bij mezelf

Vic

O ja, die ken ik "jij moet mijn schoenen aandoen" "Maar lieverd, die pas ik toch helemaal niet!"

Groeten,

Temet

Oja wat leuk..

.. om te lezen wat iedereen verzint!

ook een open deur: 'neeeeee, jij kunt toch niet zelf je pyama aan doen?' WEWL! en hop, daar gaat ie aan de gang. zo schattig.
ik weet niet waarom ik het bij de 2e vaak [niet altijd!] zo schattig vind, terwijl hji behoorlijke stampij kan maken en waarom het bij de 1e zoveel stress opleverde [de arme ziel, de broddellap..].

Inspiratie

Ik doe hier heel wat inspriratie op voor de volgende fase

dc

dc

18-10-2012 om 14:38

Vertigo

Bij de tweede was ik al een stuk verder, maar bij de 3e kan ik me echt nergens meer druk over maken. Niet eens over het eten dat ik van de muur kan schrapen

Bij de 2e werkte dat reverse psychology (hoe heet dat in het nederlands?) gebeuren echt erg goed. Bij bijna alles. En ook "daar ben je nog te klein voor". "Nee, xje, je kunt je schoenen nog niet zelf aan doen, daar ben je nog veeeel te klein voor." Om hem dan met een grote grijns zelf z'n schoenen zien aan te trekken!

En ik geloof dat Mea P hier eens gepost had over zelf uitgebreid dramatisch op de grond te gaan liggen. Heb ik een paar keer gedaan en werkt heel erg goed! Dat eindigt in een stoei- en lachpartij en daarna gaat alles weer veel beter.

Ik merk dat het zo ontzettend afhangt van je eigen bui. Soms moet ik me echt forceren om dingen een beetje luchtiger aan te pakken, en vaak moet ik gewoon echt stoppen met wat ik aan het doen ben, en me concentreren op de kleine. Dan eten we maar een keer makkelijk, of gaat de stofzuiger een andere keer wel.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.