Dochter Vriendin Sluit Mijn Zoontje Buiten
Hoi allen,
Ik zit met de volgende situatie. Een hele goede vriendin van mij heeft twee kinderen: een meisje en een jongen. De jongen is even oud als mijn zoontje (2,5) en het meisje een paar jaar ouder.
Wanneer haar kinderen bij mij over de vloer komen om te spelen wordt mijn zoontje vaak buiten gesloten, met name door haar dochter. Dochter zegt dingen in de trant van: “Kijk uit, hij mag hier niet komen.” “Hij mag niet mee doen.” “Hij mag dit niet hebben.” Zus en broer vormen dan samen een front. Niet één keer, maar eigenlijk continu in het spel.
Ik vind dit echt heel pijnlijk om te zien en te horen. Het gaat natuurlijk over mijn kind, dus dat voel je wel in je buik. Het liefst zou ik er wat in z’n algemeenheid over willen zeggen, of misschien wel gerichter richting het oudste meisje. Ik heb het gevoel alsof ze altijd in controle wil zijn van het spel en bang is haar broertje te verliezen aan mijn zoontje bij wijze van. Als haar zoontje er alleen is dan gaat het wel beter. De eerste paar minuten wijst hij wel alles af, dus hij zegt overal “nee” op als mijn zoontje iets vraagt. Later ontdooid dat gelukkig wel.
Het punt is dat mijn vriendin dit dus niet hoort en/of er niks mee doet. Ze zegt niks van dit soort opmerkingen van haar dochter of geeft hooguit een vluchtige uitspraak maar doet daar verder niks mee. Toen zij vorige week bij ons was met haar kinderen heb ik wel een strenge blik naar haar dochter geworpen (in de trant van “ik zie je wat jij doet en ik hou je in de gaten”) toen zij weer met zulke uitspraken begon, maar dat is eigenlijk niet fijn. Ze hielt toen trouwens wel op.
Wat moet ik hiermee? Gewoon in algemeenheid uitspraken doen? Dochter er op aanspreken? Bespreekbaar maken met mijn vriendin? Of gewoon zorgen dat haar dochter er niet bij is 😉
Ik had laatst een andere vriendin over de vloer met een dochter en daarmee speelde mijn zoontje de hele tijd prima. Ze accepteerden elkaar en elkaars spel. Wat een verademing was dat…
Dat meisje bedoelt het waarschijnlijk helemaal niet zo kwaad. Hoort bij de situatie waarin zij als oudste de leiding krijgt/neemt en bij de leeftijd waarop ze nog moet leren hoe je dat leuk doet.
Het zijn welliswaar niet jouw kinderen, maar het is wel jouw huis. Dus ik zou er gewoon wat van zeggen. Zelf zou ik het om te beginnen bij algemene opmerkingen houden, waaruit je laat blijken dat jíj́ bepaalt hoe het bij jou thuis gaat. Dus niet specifiek tegen het meisje over haar handelen. Het eerder genoemde 'samen spelen' is een duidelijke boodschap en 'Jantje mag daar wèl komen' ook.
een vriendin van mij heeft 2 kinderen, een jaartje ouder dan die uit de OP. Toen ik zelf een kind kreeg leek het mij heel leuk om samen dingen te doen. Maar helaas. Als vriendin met alleen de jongste komt loopt ze alleen maar te janken om speelgoed dat mijn zoon op dat moment heeft en samen spelen is onmogelijk. En als ze met beide kinderen komt spelen ze alleen maar met elkaar en laten ze mijn kind links liggen. Gingen een keer naar de indoor speeltuin en was gewoon weer hetzelfde. Met deze vriendin vind ik het eigenlijk niet meer zo leuk om met de kinderen af te spreken. Soms heb je dat. Met andere kinderen (van andere vrienden of familie) gaat het gelukkig niet zo
Ik denk dat ik er eigenlijk niet zo'n big deal van zou maken. Is jouw kindje misschien jonger in zijn spel dan haar broertje en 'kan' ze daar misschien gewoon niks mee? Moeten ze leuk samen spelen omdat jullie toevallig bevriend zijn?
Maar ik ben ook niet van het altijd samen spelen, samen delen. Als mijn kind een keer gewoon alleen wil spelen met zijn speelgoed is dat prima. Dan hoeft hij niet te delen. Maar niet er mogen er 3 wel mee doen en 1 niet.
Due-scimmie schreef op 12-06-2023 om 22:34:
Ik denk dat ik er eigenlijk niet zo'n big deal van zou maken. Is jouw kindje misschien jonger in zijn spel dan haar broertje en 'kan' ze daar misschien gewoon niks mee? Moeten ze leuk samen spelen omdat jullie toevallig bevriend zijn?
Maar ik ben ook niet van het altijd samen spelen, samen delen. Als mijn kind een keer gewoon alleen wil spelen met zijn speelgoed is dat prima. Dan hoeft hij niet te delen. Maar niet er mogen er 3 wel mee doen en 1 niet.
We hebben het nu over het kind van een ander dat in jouw huis gaat bepalen dat jouw kind ergens niet mag komen, iets niet mag hebben, niet mee mag doen.
Dat bepaalt dat kind niet, want het kind is vijf/zes jaar, niet de moeder van jouw kind en in een huis waar het niet woont.
Ze hoeven niet per se samen te spelen, maar één iemand buitensluiten is niet leuk.
Kind gewoon even op haar plaats zetten door te vertellen wat in jouw huis de regels zijn en hoe met elkaar om te gaan.
Als mijn kind bepaald speelgoed niet wil delen, dan is dat prima, maar dan wordt daar niet mee gespeeld als er andere kinderen zijn. Genoeg andere momenten daarvoor.
Knip
Knip
KasjuszMag schreef op 13-06-2023 om 10:44:
- knip -
Gemeld
De speeltuin in de buurt had een prachtige set algemene regels die ze hebben weggehaald. Een zo’n regel was in de trant van “Iedereen doet mee” en “samenspelen is delen”. Maak twee regels voor thuis en als dit meisje weer komt, vertel je alle kinderen wat de 2 regels zijn met een “als je het niet meer weet of het gaat niet helemaal zoals afgesproken, vraag dan aan mij/ons”.
Hoe reageert je zoontje hier op? Ik lees dat jij het vervelend vindt, maar vindt hij dat ook?
Due-scimmie schreef op 13-06-2023 om 11:12:
Hoe reageert je zoontje hier op? Ik lees dat jij het vervelend vindt, maar vindt hij dat ook?
Goede vraag. Ik ben ook benieuwd of je hem leert dat aan te geven? Je bent er niet altijd bij en kinderen moeten ook zelf leren samen spelen, dat betekent soms ook dat je duidelijk moet maken dat je ergens niet van gezind bent zonder dat mama dat voor je oplost.
Zulke dingen blijven lastig ja. Hier gebeurd het in huis heel erg met onze tweeling. Die twee zijn onafscheidelijk, maar we hebben vaak nog wel eens vriendinnetjes langs die dan per see met beide willen spelen als in: Er komt 1 kindje mee die met mijn beide dochters wil spelen en dan komt het altijd wel voor dat ze elkaar een beetje proberen buiten te sluiten.
Wij proberen dat zoveel mogelijk tegen te gaan door ze bewust te maken er van en ze niet met 1 kindje te laten spelen, maar aan de andere kant is het vaak wel hun eigen wens en de wens van andere kindjes ook, dus dat maakt het wel wat lastiger.
Maar als er dan zo'n periode is waar dat 2/3 keer gebeurd, merk ik dat er weer een periode aanbreekt waarin ze dan wat vaker zonder elkaar met iemand willen spelen en dan trekt dat opzich wel weer recht.
Elpisto schreef op 13-06-2023 om 13:19:
Zulke dingen blijven lastig ja. Hier gebeurd het in huis heel erg met onze tweeling. Die twee zijn onafscheidelijk, maar we hebben vaak nog wel eens vriendinnetjes langs die dan per see met beide willen spelen als in: Er komt 1 kindje mee die met mijn beide dochters wil spelen en dan komt het altijd wel voor dat ze elkaar een beetje proberen buiten te sluiten.
Wij proberen dat zoveel mogelijk tegen te gaan door ze bewust te maken er van en ze niet met 1 kindje te laten spelen, maar aan de andere kant is het vaak wel hun eigen wens en de wens van andere kindjes ook, dus dat maakt het wel wat lastiger.
Tja heel veel ouders vinden spelen bij of met een tweeling prachtig maar dat is niet altijd even succesvol. Je hebt de kinderen die enig kind zijn. Die probeerden vaak mijn tweeling te splitsen. Zo hadden we een snoezig mede kleuter over die met de een speelde, wat onenigheid kreeg over een speelgoed, zich omdraaide naar tweelingbroer en als een engel vroeg “kom jij wel op mijn verjaardag?”. En die zei blij natuurlijk ja. ‘s Avonds is er in bed na het voorlezen, toen de deur dicht was een heel gesprek gevoerd door die twee met als resultaat; nooit meer met jongetje gespeeld, beiden niet.
En dan heb je een deel van de andere kinderen die komen maar waar je nooit zeker van weet of die voor jou of de ander komt. Bij een tweeling is het dan dat die voor niemand komt. Net als dat wanneer je zegt dat vinger en stopcontact gevaarlijk is.. dat geldt niet totdat je het tegen de een zegt en daarna tegen de ander.
Het deel vriendje van de een, niet van de ander, gaat goed zolang de ander niet in de buurt is met vriendje. Het jammere Is eigenlijk dat een tweeling nooit iemand nodig heeft want ze hebben elkaar.
Ik heb altijd een hekel dat kinderen samen moeten spelen en het speelgoed moeten delen. Als dat meisje niet met jouw zoontje wil spelen is ze dat niet verplicht omdat de moeders bevriend zijn en ze daarom bij elkaar over de vloer komen. En met speelgoed zie ik dat niet anders, als kind A met de auto's speelt en kind B wil ook met de auto's spelen hoeft van mij kind A niet de helft van zijn auto's af te staan. Lief als ze het doen en als er 20 auto's zijn kan A toch niet met allemaal tegelijk spelen en er gewoon een paar kiezen om aan B te geven, maar van mij hoeven ze niet steeds af te staan waar ze mee bezig zijn omdat iemand anders het wil. Onaardig doen en echt buitensluiten is anders, maar samen spelen hoeft niet. Is het echt buitensluiten of wil ze gewoon niet samen spelen? Komt je zoon af op wat zij aan het doen is en mag hij niet mee doen of neemt zij het speelgoed van je zoontje over waar hij mee bezig is en stuurt hem dan weg?
Nu is het jouw huis en het speelgoed van je zoontje, dus ik zou een middenweg zoeken. Misschien aan het meisje uitleggen dat zoontje in jullie huis gewoon met zijn speelgoed mag spelen en als ze niet samen wil spelen ze even iets kan kiezen om bijvoorbeeld aan de tafel te doen waar de kleintjes niet bij kunnen en samen met zoontje en eventueel het andere jongetje met de auto's gaan spelen. Of een gezamenlijke activiteit doen waar het toch iedereen voor zich is. Bv kleuren en iedereen heeft een eigen blaadje en ze zitten niet direct naast elkaar.
AppleTree schreef op 13-06-2023 om 15:55:
Ik heb altijd een hekel dat kinderen samen moeten spelen en het speelgoed moeten delen. Als dat meisje niet met jouw zoontje wil spelen is ze dat niet verplicht omdat de moeders bevriend zijn en ze daarom bij elkaar over de vloer komen. En met speelgoed zie ik dat niet anders, als kind A met de auto's speelt en kind B wil ook met de auto's spelen hoeft van mij kind A niet de helft van zijn auto's af te staan. Lief als ze het doen en als er 20 auto's zijn kan A toch niet met allemaal tegelijk spelen en er gewoon een paar kiezen om aan B te geven, maar van mij hoeven ze niet steeds af te staan waar ze mee bezig zijn omdat iemand anders het wil. Onaardig doen en echt buitensluiten is anders, maar samen spelen hoeft niet. Is het echt buitensluiten of wil ze gewoon niet samen spelen? Komt je zoon af op wat zij aan het doen is en mag ze niet mee doen of neemt zij het speelgoed van je zoontje over waar hij mee bezig is en stuurt hem dan weg?
Nu is het jouw huis en het speelgoed van je zoontje, dus ik zou eennmiddenweg zoeken. Misschien aan het meisje uitleggen dat zoontje in jullie huis gewoon met zijn speelgoed mag spelen en als ze niet samen wil spelen ze even iets kan kiezen om bijvoorbeeld aan de tafel te doen waar de kleintjes niet bij kunnen en samen met zoontje en eventueel het andere jongetje met de auto's gaan spelen. Of een gezamenlijke activiteit doen waar het toch iedereen voor zich is. Bv kleuren en iedereen heeft een eigen blaadje en ze zitten niet direct naast elkaar.
Jij legt het beter uit dan ik. Maar dit dus.
Due-scimmie schreef op 13-06-2023 om 16:15:
[..]
Jij legt het beter uit dan ik. Maar dit dus.
Zoals ik het lees gaat het niet over samen spelen (wat je niet kan afdwingen) maar naast elkaar spelen zonder elkaar uit te sluiten. Het meisje zegt niet ik wil alleen spelen, ze zegt dat het jongetje niet mee mag doen, dit niet, zo niet, zus niet. Kinderen kunnen ook prima naast elkaar spelen waarbij je hoort, wil jij ook? Mag ik ook? Wil jij dit, mag ik dat? Dat hoeft ook niet samenspelen te betekenen.
Samenspelen kan je niet afdwingen maar hoe je je sociaal beweegt wel.
