Dochter Vriendin Sluit Mijn Zoontje Buiten
Hoi allen,
Ik zit met de volgende situatie. Een hele goede vriendin van mij heeft twee kinderen: een meisje en een jongen. De jongen is even oud als mijn zoontje (2,5) en het meisje een paar jaar ouder.
Wanneer haar kinderen bij mij over de vloer komen om te spelen wordt mijn zoontje vaak buiten gesloten, met name door haar dochter. Dochter zegt dingen in de trant van: “Kijk uit, hij mag hier niet komen.” “Hij mag niet mee doen.” “Hij mag dit niet hebben.” Zus en broer vormen dan samen een front. Niet één keer, maar eigenlijk continu in het spel.
Ik vind dit echt heel pijnlijk om te zien en te horen. Het gaat natuurlijk over mijn kind, dus dat voel je wel in je buik. Het liefst zou ik er wat in z’n algemeenheid over willen zeggen, of misschien wel gerichter richting het oudste meisje. Ik heb het gevoel alsof ze altijd in controle wil zijn van het spel en bang is haar broertje te verliezen aan mijn zoontje bij wijze van. Als haar zoontje er alleen is dan gaat het wel beter. De eerste paar minuten wijst hij wel alles af, dus hij zegt overal “nee” op als mijn zoontje iets vraagt. Later ontdooid dat gelukkig wel.
Het punt is dat mijn vriendin dit dus niet hoort en/of er niks mee doet. Ze zegt niks van dit soort opmerkingen van haar dochter of geeft hooguit een vluchtige uitspraak maar doet daar verder niks mee. Toen zij vorige week bij ons was met haar kinderen heb ik wel een strenge blik naar haar dochter geworpen (in de trant van “ik zie je wat jij doet en ik hou je in de gaten”) toen zij weer met zulke uitspraken begon, maar dat is eigenlijk niet fijn. Ze hielt toen trouwens wel op.
Wat moet ik hiermee? Gewoon in algemeenheid uitspraken doen? Dochter er op aanspreken? Bespreekbaar maken met mijn vriendin? Of gewoon zorgen dat haar dochter er niet bij is 😉
Ik had laatst een andere vriendin over de vloer met een dochter en daarmee speelde mijn zoontje de hele tijd prima. Ze accepteerden elkaar en elkaars spel. Wat een verademing was dat…
Philou schreef op 13-06-2023 om 16:26:
[..]
Zoals ik het lees gaat het niet over samen spelen (wat je niet kan afdwingen) maar naast elkaar spelen zonder elkaar uit te sluiten. Het meisje zegt niet ik wil alleen spelen, ze zegt dat het jongetje niet mee mag doen, dit niet, zo niet, zus niet. Kinderen kunnen ook prima naast elkaar spelen waarbij je hoort, wil jij ook? Mag ik ook? Wil jij dit, mag ik dat? Dat hoeft ook niet samenspelen te betekenen.
Samenspelen kan je niet afdwingen maar hoe je je sociaal beweegt wel.
Dat kan, ik lees/interpreteer het anders. Bij 'Kijk uit, hij mag hier niet komen.” “Hij mag niet mee doen.” “Hij mag dit niet hebben.” Zie ik me voor dat het meisje van 4 a 5 met het keukentje speelt samen met haar broertje, zoontje van to komt er bij en dat wil ze niet dus zegt ze dat hij niet bij het keukentje mag komen. Hij blijft er bij staan dus zegt ze dat hij niet mee mag doen. Hij wil speelgoed eten pakken dus zegt ze dat hij dat niet mag hebben.
Daarom vroeg ik ook wie er eerst mee speelde. Komt zoontje van to bij het meisje staan nadat ze ergens mee is gaan spelen of speelde hij er komt zij er bij en stuurt hem daarna weg. In de eerste situatie zou ik zoontje afleiden met ander speelgoed of een middenweg zoeken en het meisje ander speelgoed aanbieden dat ze kan doen ergens waar de kleintjes niet bij kunnen zodat ze rustig kan spelen. Dat 2e is anders en zou ik wel wat van zeggen. Ze mag mee doen maar niet overnemen/afpakken. De omschrijving leest voor mij alleen als het eerste en dan ben ik van mening dat ze niet perse samen hoeft te spelen of het speelgoed (deels) af hoeft te staan omdat zoontje van to het nu ook wil hebben.
AppleTree schreef op 13-06-2023 om 17:00:
[..]
Dat kan, ik lees/interpreteer het anders. Bij 'Kijk uit, hij mag hier niet komen.” “Hij mag niet mee doen.” “Hij mag dit niet hebben.” Zie ik me voor dat het meisje van 4 a 5 met het keukentje speelt samen met haar broertje, zoontje van to komt er bij en dat wil ze niet dus zegt ze dat hij niet bij het keukentje mag komen. Hij blijft er bij staan dus zegt ze dat hij niet mee mag doen. Hij wil speelgoed eten pakken dus zegt ze dat hij dat niet mag hebben.
Daarom vroeg ik ook wie er eerst mee speelde. Komt zoontje van to bij het meisje staan nadat ze ergens mee is gaan spelen of speelde hij er komt zij er bij en stuurt hem daarna weg. In de eerste situatie zou ik zoontje afleiden met ander speelgoed of een middenweg zoeken en het meisje ander speelgoed aanbieden dat ze kan doen ergens waar de kleintjes niet bij kunnen zodat ze rustig kan spelen. Dat 2e is anders en zou ik wel wat van zeggen. Ze mag mee doen maar niet overnemen/afpakken. De omschrijving leest voor mij alleen als het eerste en dan ben ik van mening dat ze niet perse samen hoeft te spelen of het speelgoed (deels) af hoeft te staan omdat zoontje van to het nu ook wil hebben.
Ok, ik snap je punt: het ligt aan de contekst van het geval. In tekst is de contekst platter dan als je het verhaal hoort vertellen of als wij erbij waren. Maarja, dat is dus een vraag aan TO.
Kortom, kan je de contekst wat meer verduidelijken, to?
Volgens mij leest TO niet meer mee, maar ik zou zeggen ‘maak je borst maar nat’, als je kind naar de peuterspeelzaal of kleuterschool gaat dan worden continu dit soort dingen geroepen. ‘Je bent mijn vriend niet meer’, ‘je mag niet op mijn feestje komen’, ‘alleen meisje mogen in dit huisje’.. ik kan nog wel even doorgaan.
Dat je als volwassene wat stuurt en helpt in zo’n situatie lijkt me niet verkeerd, maar om het nou ‘heel pijnlijk’ te vinden.. het hoort bij de leeftijd.
Als zo’n dingen gebeuren bij kinderen van vriendin van mij dan ga ik er even bij zitten en regel het een beetje mee. En ja soms zijn er periodes dat het spelen met sommige kinderen wat minder leuk is. Zo is dat dan. Mijn kinderen zijn ook niet altijd even leuk, maar ontwikkelen zich en leren en kunnen nu alweer veel beter samen spelen dan een jaar geleden.
