Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Kersen

Kersen

12-01-2009 om 10:42

Fopspeen...tot wanneer?

mijn zoontje (2jr.9mnd) gebruik zijn fopspeen alleen in bed. Tot welke leeftijd is het gebruik hiervan verstandig?
Ik heb wel eens gehoord dat voor de uitspraak en zo beter is om het speentje zo vroeg mogelijk af te pakken.
En hoe doe je dat? gewoon radicaal afpakken en maar huilen? Ik zie er zo tegenop, maar moet toch een keer gebeuren. Hebben jullie tips om dit moment minder dramatisch te laten verlopen?

Kersen

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
MariaV

MariaV

12-01-2009 om 11:50

Hier viel het mee

Het afwennen van de speen verschilt enorm van kind tot kind. Wij hebben onze dochter kort na haar derde verjaardag eerst een weekje voorbereid op het verdwijnen van haar speentje. We hebben er boekjes over gelezen en erover gepraat, dat spaantjes voor baby's zijn en dat grote kinderen die niet meer nodig hebben. Het is aan te raden de speen ook echt voor de ogen van je zoontje weg te gooien: weg is weg. Zeuren heeft geen zin. Als je na een x aantal uren of dagen toch weer toegeeft, ben je nog verder van huis.
Onze dochter heeft twee avonden gejammerd om haar speentje. Ze werd die avonden ook weer wakker rond 11 uur. Bij het naar bed brengen en rond 11 uur sprak ik af dat ik bij haar zou blijven zitten en haar hand zouvasthouden tot ze sliep, als ze maar bleef liggen (met dank aan het OOL-forum voor deze tip). Als ze overeind kwam, waarschuwde ik 1 keer en dan liep ik de kamer uit. Ze sliep steeds binnen een kwartier al! De derde nacht hebben we haar nog even horen protesteren, en sindsdien gaat het hartstikke goed. Project geslaagd dus. En daarna mocht ze aan iedereen vertellen dat ze zonder speentje kon slapen, wat haar veel complimenten opleverde en haar zichtbaar trots maakte. Nu maar hopen dat de overbite snel bijtrekt.Die scheve tanden waren voor ons de drijfveer om ermee aan de slag te gaan.
Als je nu geen grote evenementen/overgangen in het vooruitzicht hebt en je zoon redelijk lekker in zijn vel zit, dan is dit een heel goed moment. Sommige ouders ruilen de speen in voor een nieuwe knuffel of een ander kadootje. Idee?
Maria

Viel mee

Hier viel het achteraf gezien erg mee. Beide kinderen hadden alleen een speen in bed, net als bij jou - dat scheelt al. Bij de oudste was er een moment waarop hij op de speen ging bijten, en daar kwam een scheur in. Toen hebben we tegen hem gezegd: we kopen nog 1 keer een nieuwe, maar als je die ook stuk bijt, gooien we die weg en kopen we geen nieuwe meer.
Een paar dagen later werden we 's ochtends wakker; zoon liep naar de badkamer en deed iets in de prullenbak. Wat bleek: hij had de speen weer stukgebeten, en had 'm zelf al weggegooid! Geen probleem geweest daarna.
Met kind 2 ging het iets anders: zij kon echt niet zonder in bed. Totdat we een keer 's avonds de beide spenen (we hadden er altijd 2) niet konden vinden. Echt alles afgezocht, maar niets. Kind is gaan slapen - wel met wat gejammer, maar niet dramatisch. Paar dagen laten vonden we de spenen ergens terug, maar hebben ze snel weggegooid. Kind had het er af en toe nog wel eens over, maar gaf geen problemen.
Volgens mij valt het bij de meeste kinderen van 2-3 jaar wel mee, het afkicken, en zien vooral de ouders er tegenop. Gewoon proberen dus.
Caroro

Rafelkap

Rafelkap

12-01-2009 om 18:43

Verslaving van de ouders

Net als bij Carora waren wij het speentje ook echt kwijt. Ga maar alvast slapen, zei ik tegen mijn zoontje (net 2), ik zoek beneden nog wel verder. De volgende dag vond ik de speen in de slaapzak, heb het weggegooid en het was verder geen probleem. Ik denk dat het meer een verslaving is van de ouders (kind blijft makkelijk zoet) dan van het kind. Eerste nachten was zoontje nog wel meer wakker, dat duurde niet zo lang. Succes!
Zoon 2 wilde nooit een speentje, wel een duim, dat lijkt me veel lastiger afkicken..

Hier

Ik heb het bij mijn oudste 2 nooit geprobeerd om het af te wennen. De oudste kreeg toen hij een maand of 15 was in een nacht 5 tanden en wilde zijn speen toen niet. Daarna heeft hij er nooit meer om gevraagd dus heb ik ze weggegooid.
De middelste was een fanatiek spener, ze ging echt niet zonder dat ding slapen. Een paar maanden terug was ze het speentje kwijt, wij konden het ook echt niet vinden dus is ze gaan slapen zonder. Een week later vonden we het terug (ergens ver, achter, onder het bed) maar toen sliep ze inmiddels al zo goed zonder dat ze uit zichzelf zei dat het wel weg kon.
De jongste is ook gek op zijn speen. Overigens ook alleen als hij in bed ligt hoor, zogauw als hij wakker is legt hij de speen naast zijn slaapknuffels en heeft hij er ook geen behoefte meer aan. Ik ga het hem niet afwennen, het komt vanzelf. Het zou slecht zijn voor de uitspraak, maar dat is volgens mij voornamelijk als ze de hele dag met dat ding in hun mond lopen. Ik heb zelf tot mijn 6e geloof ik met een speen geslapen, maar nooit problemen gehad met praten, en mijn kinderen ook niet.
Natuurlijk is het een verslaving van ouders, maar zo makkelijk vond ik het trouwens niet altijd. Heb heel wat nachten gewenst dat ik er niet uithoefde alleen maar om dat stomme speentje te zoeken

Vuilnisman

Hier viel het ook mee, hoewel ik het denk ik wat te ingewikkeld had gemaakt. Ik had besloten dat het op zijn derde verjaardag, of liever de dag erna, klaar zou zijn. Weliswaar was hij toen erg hyper (ook nog eens vlak voor sinterklaas) maar het was wel een heel duidelijk moment. Hij had de speen ook alleen in bed en in de auto.

Het idee was dat we zijn speentjes (hij had er 4 in een washandje in zijn bed liggen) aan de vuilnisman zouden geven. En je raadt het al.. juist die dag kwam de vuilnis steeds maar niet. Toen plan 'B': de speentjes in de doos van zijn nieuwe brandweerauto gestopt, die bij de vuilnis stond. Met het verhaal dat de vuilnismannen ook wel begrepen dat als er een doos van een brandweerauto stond, daar een hele grote jongen moest wonen die zijn speentjes kwijt moest. Die zouden ze dan wel meenemen...Mijn zoon bedacht er nog bij dat we dat wel aan de vuilnismannen moesten vertellen, dus we hebben de wijk nog doorgefietst op zoek naar de vuilnismannen, maar helaas niet gevonden.
Toen op het kdv ook samen in de prullenbak gegooid, en klaar! Op het kdv heeft hij het er nooit meer over gehad, thuis heeft hij twee avonden (en 1 middag) nog een beetje gejammerd. In de auto nooit meer over gehoord.

Andere verhalen die ik ken: meesturen met een vuurpijl (helaas, net te laat) en natuurlijk de spenenfee die een klein kado'tje achterlaat.

Succes!

En hier...

Oudste heeft haar spenen na lange voorbereiding meegegeven aan de spenenfee. Ze was toen ruim 3. De jongste was 2j7m, toen we (bij de bakker) een "goed gesprek" hadden over wat een grote meid ze al was. Ik zei toen tegen haar dat ze ook eigenlijk al te groot was voor een speen, dat die voor baby's zijn. Daar was ze het ook wel mee eens, en ze wilde wel slapen zonder speen. Tot mijn verbazing wilde ze dat 's avonds nog steeds, en het ging ook best goed. Even huilen en toen was het over. Na een paar dagen ook haar spenen klaargelegd voor de spenenfee, en ze heeft een mooi cadeautje gekregen.

Ardnax

Ardnax

12-01-2009 om 21:48

Afwijkend

Mijn dochter was 6.
Al vanaf een half jaar had ze alleen een speen in bed en verder nooit.
Die keren dat we het af wilden wennen, was het 4 uur janken achter elkaar, totdat we maar weer toegaven.
Haar spraak was en bleef goed, de tandarts verzuchtte eens dat hij zo blij was eindelijk een kind te zien zonder speentje, want ze had geen overbeet. Dus wij hadden er ook niet zoveel moeite mee om die speen te houden.
Op een gegeven moment de afspraak gemaakt dat als ze grote mensen tanden kreeg, ze de speen aan de kant moest doen. En toen ze begon met wisselen heeft ze ze zelf weggegooid.
Nu is de tweeling ruim 3, mijn zoontje heeft de speen en mijn dochter haar duim en ik vind het best. Het komt vanzelf wel.
Overigens heb ik zelf tot mijn 12e geduimd, dus ik snap de behoefte heel goed en kan dat gevoel van duimen nog echt voor de geest halen. Ik denk dat het geen verslaving van de ouders is, maar een ultiem troost/veilig/sluimer gevoel van een kind. Je haalt toch ook geen knuffel weg ?
Dus ik hou nu ook de monddempers, zolang als ze er geen problemen van ondervinden (spraak of stand)
Grtz.
Ardnax

Rembrand

Rembrand

13-01-2009 om 08:53

Drie kinderen bij de ortho.

Oudste : Speen alleen in bed tot zijn derde. Daarna aan de vuilnisman meegegeven. Drie jaar orthodontie.
Middelste: Geen speen of duim. Drie jaar orthondontie.
Jongste: Fanatiek duimer tot vierde jaar. Gaat binnenkort op de wachtlijst voor orthodontie.
M.

Tja

Hier twee speenverslaafden. Dochter hebben we met dwang laten stoppen met 5 (was alleen 's nachts) en zoon (bijna 4) wil er te pas en te onpas mee rondlopen en daar tolereer ik het nog bij tv kijken, lang autorijden en 's nachts in bed. Wat betreft die ortho-verhalen. Ik weet het niet hoor. Voormalig speenverslaafde dochter heeft geen overbite, alles staat keurig zoals het moet en dat geldt ook voor zoon. Het zal ook wel iets met erfelijkheid te maken hebben (of die van mij hebben gewoon mazzel gehad).

Kersen

Kersen

14-01-2009 om 13:39

Zo moeilijk is het niet

als ik de reacties leest, lijkt het erop dat het makkelijker is dan ik gedacht had! Wij wachten nog iig een paar weekjes, dit ivm met nieuwe baby in huis.
Ik heb zelf ook geduimd, mijn moeder heeft toen pleisters op mijn duim geplakt, en tja, dat smaakt niet, zo heb ik het afgeleerd.
Bedankt voor de tips!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.