Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Gillende dreumes; uitzitten?

Dochter van 16 maanden zet een keel op als ze boos wordt. En dat wordt ze nogal eens, want omdat ze voortdurend op dingen klimt/aan dingen zit waar ze af moet blijven grijpen wij regelmatig in. Met frustratie en woede tot gevolg, waarna gegil. Dat zo'n uk (ze is nogal klein uitgevallen) zo'n keel kan opzetten! Broer was niet zo'n herrieschopper. Maar die was sowieso wat braver uitgevallen.

Maar goed, is hier iets aan te doen? Ik ben niet bezorgd ofzo, maar het doet zo'n pijn aan de oren. Valt hier iets tegen op te voeden, of moeten we het maar gewoon uitzitten tot ze wat ouder is en er serieus verboden etc kan gaan worden?

Groeten,

Temet

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Tink

Tink

03-08-2010 om 21:55

Oh, ik las...

... uitZETTEN! Kon dat maar he, af en toe
Hier hielp in zo'n geval alleen afleiden met iets heel anders. En oordoppen.
Kortom aan mij heb je ook niet veel. Sterkte!! Enne, ja, het gáát over! Ooit...

Uitzitten

Temet: ik denk ook dat je er niet veel mee kan. Je kan wel gaan zeggen dat het niet mag, maar ik denk niet dat ze daar al echt naar gaat luisteren. Vrees ik.
Ik vrees ook dat je het moet uitzitten.
Succes ermee

Uitzitten? nee!

Uitzitten? Wat een egocentrische benadering van de ouder! Uitzitten stelt de ouder centraal. Wat is het toch voor de ouder vervelend dat je kind gilt! Oordopjes voor de ouders, afleiden van je kind zodat de ouder geen last heeft van het gegil.
Typisch weer, het kind niet als volwaardig mens beschouwen. Zou zo een advies ook gegeven worden als gezegd wordt dat de partner gilt? Zou je dan ook zeggen dat je het maar moet uitzitten totdat de partner niet meer gilt? Nee, dan zouden er vragen worden gesteld zoals waarom gilt de partner? en Wat kan je er aan doen om de oorzaak weg te nemen zodat de partner niet meer gilt?

Democratisch omgaan met de situatie/oorzaak zou waarschijnlijk al een stuk schelen. Gevoelens erkennen en benoemen zou een stuk schelen. Uit laten razen in je armen om te laten zien dat je het kind niet afstoot als het emotioneel over zn toeren is zal een stuk schelen.
Kom op ouders, je kan het!

Chocobo

Chocobo: ik ga wel een deel met je mee hoor. Tuurlijk is benoemen van gevoelens en wat er gebeurd erg belangrijk. Maar daar neemt het gillen niet altijd mee af. en vasthouden tijdens zo bui zodat je laat merken dat je je kind niet afstoot helpt hier ECHT niet. Als mijn zoontje van 21 maanden een bui heeft en ik hem vasthoudt, gaat ie nog veeeeeel harder gillen, om zich heen slaan, me van zich afduwen enz. Dat werkt dus echt niet. Uit laten razen en af en toe een aai over zijn bol zijn het enige wat effectief is. ECHT>

Schreeuw om aandacht

De eerste keren (10/20x) zal het niet helpen omdat het al een patroon is geworden. Ik heb zelf een dochter van 16 maanden. Zij heeft ongeveer 1,5 week een periode gehad dat ze gilde als iets niet mocht of niet ging zoals zij het wilde.
Het is zo confronterend want heel stiekem wist ik waarom dat zo was, ik liet haar ’s ochtends te lang voor de tv zitten en gaf haar geen onverdeelde aandacht die dagen. Dus echt even 15 minuten helemaal meegaan in haar wereld deed ik niet. En dan ook nog eens zeggen dat ze niet aan dingen mag komen terwijl ze zichzelf alleen voelde die dagen resulteerde in schreeuwen en gillen.

Dat was voor mij een teken dat het letterlijk een schreeuw om aandacht was.
Door zowel haar meer aandacht te geven gedurende de dag was het al verholpen.

Democratisch omgaan met spullen waar ze niet aan mag/mocht komen helpt ook heel veel. Dus hoe erg is het dat ze de bv de portemonnee pakt van een tafel en alles pasjes en muntjes eruit haalt? Hoe erg is het dat een bakje met 200 paperclips uitgestooit wordt over de grond? Helemaal niet eigenlijk. Enige grens die er is dat ze geen dingen mag pakken waarmee ze zichzelf kan bezeren.

vlinder72

vlinder72

04-08-2010 om 11:22

Tjonge, chocobo

Jij bent echt een heel goede moeder. Alle boekjes goed gelezen. Pedagogisch onderlegd. Helaas ik niet. Ik heb vier kinderen en als ik toelaat dat ze democratisch zelf bepalen wat ze pakken en wat ze ermee doen dan wordt het helemaal een bende in huis. En dat is het toch al maar dan wordt het nog veel erger. Nee. Hier wordt er regelmatig door mij heel ondemocratisch besloten wat er gebeurd. Dat betekent dat mijn jongste van 15 maanden niet zelf maar bepalen dat hij met een schepje zijn 6 jarige broer op zijn hoofd mag timmeren. Nee dan pak ik het schepje af. En dan gaat hij natuurlijk gillen. Tja, dat is dan even jammer voor hem. En bij driftbuien heb ik al mijn kinderen eerst eruit proberen te krijgen. Lukte dat niet dan zette ik ze zo op de gang. Daar eerst maar afkoelen. Weer rustig dan knuffelen (en ervaring heeft mij geleerd dat ieder kind anders reageert op een driftbui zo heeft mijn tweede nog nooit een driftbui gehad. De oudste altijd en de jongste pas vanaf een jaar of twee). En weet je. Mijn kinderen zijn allemaal ontzettend goed gehecht. Ze houden ontzettend veel van mij. Doen het goed op school of kinderdagverblijf. Sporten, zijn sociaal, beleefd. Maar ook echte kinderen. Dus regelmatig heb ik een monstertje in huis.

Vlinder

Niet alleen de ironische ondertoon stuit me tegen de borst maar ook inhoudelijk is je verhaal verwerpelijk. Anno 2010 is alle informatie openbaar en kan je alle pedagogische kennis je eigen maken en daarvan leren. Net zoals op dit forum we van elkaar leren. Dat bij voorbaat afwijzen en het als een voldongen feit beschouwen dat je niet pedagogisch onderlegd bent is pure desinteresse.

Een ander kind slaan is geen moment om democratisch mee om te gaan. Een ander of jezelf bezeren is een harde grens.
Op de gang zetten is ook al zoiets. Dat gebruikt de supernanny voor ontspoorde gezinnen maar het is goed beschouwd geen normale manier van omgaan met je kinderen (http://www.awareparenting.com/timeoutdutch.htm).

Fijn dat je kinderen het zo goed doen. Ik wens je veel liefde en wijsheid toe.

Vic

Vic

04-08-2010 om 11:44

Gespot: supermoeder

Chocobo, hoeveel kinderen heb jij? Verder nog andere bezigheden die tijd van je vragen?

Prinsesje

Je krijgt er geen prins(es)je van maar kinderen die beseffen dat je een conflict niet oplost door uit de situatie weg te lopen zoals jij op volwassen leeftijd blijkbaar nog nodig hebt.
Je legt uit waarom dingen niet mogen omdat kinderen dan onafhankelijk worden en als ze 16/18 zijn, en je de macht over ze kwijt bent, zelf een afweging kunnen maken. Je maakt ze sterker en ze gaan niet dingen toch doen omdat het voorheen simpelweg niet mocht zonder enige uitleg.
Afleiden is geen structurele prima optie maar ontkenning van de situatie om het lekker makkelijk snel (korte termijn) op te lossen.
Gillen hoort niet bij de leeftijd maar is een verbale uiting van onmacht en frustratie die nog niet onder woorden gebracht kan worden omdat kinderen daar van 16 maanden daar nog niet de mogelijkheid toe hebben.
Als mijn kind begrijpt dat we naar buiten gaan als ik dat aankondig of dat we gaan eten zal ze ook wat meekrijgen dat dingen niet mogen omdat ze zichzelf of anderen dan bezeerd.
Lees bij alles wat ik zeg ervoor ‘ ik vind’ etc.
Niemand heeft de wijsheid in pacht.

Bastet

Bastet

04-08-2010 om 13:54

Tja chocobo

Je hebt inderdaad de wijsheid niet in pacht,dus zo sterk ageren tegen ouders die het toevallig anders doen dan jij,is dan zeer onlogisch.Geen ouder is hetzelfde,en geen kind is hetzelfde.Dus hold your horses....
bastet

vlinder72

vlinder72

04-08-2010 om 14:15

Ironisch?

Nee hoor. Ik ben echt onder de indruk van moeders die het helemaal perfect proberen te doen. Die altijd hun geduld kunnen bewaren. Die niet een kind in de box zetten omdat het na tig keer waarschuwen nog steeds probeert om bovenop de glazen salontafel te klimmen. Wel denk ik dat het anders wordt als je meer kinderen hebt. Waar haal je dan nog de tijd vandaan om elke stap van je kind te analyseren? En om nou alles van mijn jongste met de mantel der liefde te bedekken. Ik moet mijn 8 en 6 jarige nu al regelmatig uitleggen dat onze jongste van 15 maanden meer mag dan zij zelf. En dat ik niet boos op hem wordt als hij iets doet wat echt niet mag. Zoals slaan. Inderdaad omdat een kind van 15 maanden nou eenmaal nog niet begrijpt dat iets niet mag. Oh, en ik zet gerust een schreeuwen/gillend kind op de gang omdat het gegil/geschreeuw voor de andere kinderen ook heel vervelend is. Het is niet de bedoeling dat iemand met gegil/geschreeuw of ander irritant gedrag alle aandacht krijgt en het kind dat wel netjes aan tafel zit (of iets dergelijks) niet. Oh, en ik kan mij opeens iets herinneren. Dit moet ik even met Chocobo delen want dit vindt zij vast helemaal fout. Ik heb mijn baby toen hij een maand of 4/5/6 was regelmatig in zijn bed gelegd omdat hij lag te huilen. Hij wou 's avonds namelijk altijd heel veel aandacht en het liefste de hele avond bij mij drinken. Maar ja, ik moest ook de andere kinderen voorlezen en naar bed brengen. Dus legde ik hem vaak gewoon in zijn bedje (kon hij daar blijven huilen) en als de kinderen dan in bed lagen dan haalde ik hem eruit en mocht hij de rest van avond clusteren. Erg hè? Maar ja, alle kinderen hebben evenveel recht op aandacht en mijn man is pas om half 9 's avonds thuis dus die kan niet even de kinderen naar bed brengen. Ook onze baby heeft er niets aan overgehouden. Dat wil niet zeggen dat jij dat ook zo moet doen of dat het de juiste manier is. Nee, ik had ook liever mijn baby de hele avond bij mij gedragen maar dat ging nou eenmaal zo'n drie kwartier per avond niet. Maar ik zal nooit iemand veroordelen omdat ze een andere opvoedingsmethode kiezen of iemand gaan wijzen op allerlei consequenties als je ervoor kiest om je kind anders op te voeden.

Geen ervaring mee

mijn oudste was een super makkelijke dreumes, gilde nauwelijks en had ook nauwelijks van die aanvallen. Een vriendin van mij daarentegen die had een hele andere dreumesdochter, ik heb er met grote bewonderingen naar gekeken hoe woedend dat kindje regelmatig werd, tijdens de aanval lag ze gillend en krijsend op de vloer, met een rode bezwete huilerig hoofdje. Enig als het mocht zou ik het zo graag ook willen doen, lekker compleet hysterisch worden als iets niet mag, zalig, oh volgende keer als mijn zeurende buurvrouw weer langs komt met de volgende kwaal of klacht ga plat voor de deur liggen en krijs ik ook de boel bij elkaar, dat zal haar leren !

Ik heb ergens het vermoeden dat mandarijntje ook wat pittiger is, die geeft nu al iedereen in huis klappen en duwen.

Vervelend, maar ik denk dat het een kwestie van uitzitten is, totdat ze zich wat beter kan uiten moet ze gewoon d'r frustratie kwijt.

Chocoboco

het is wel mooi te zien hoe tevreden je nog bent nu iets met 16 maanden pedagogisch gelukt is, och ja boeken kan je over ze lezen en wat fijn die erkenning die je dan naar jezelf kan toe trekken, overigens ik herken mezelf er niet in.

Maar er komt vanzelf een tijd aan dat je merkt dat ze zich sneller ontwikkelen dan dat jij jezelf erkenning kan geven, dan frusteren de bronnen die je nu gebruikt je ook vast en moet je op iets anders over gaan, word je ook milder naar anderen want dan merk je dat opvoeden niet zwart/wit is.

Kiki

Kiki

04-08-2010 om 18:35

Lol chocobo

Je doet me aan mijn man denken. Mijn oudste eet volgens hem goed doordat wij hem gewoon nooit kindermenu'tjes laten eten en overal mee naar toe nemen. Andere ouders doen dat niet en daarom hebben ze zulke lastige eters. Een naïeve schat is het, maar hij komt er nog wel achter.
Want zo simpel is het toch niet helemaal. Mijn oudste is gewoon makkelijk.

Als je straks meer kinderen hebt zal je wel merken dat er verschillende aanpakken en verschillende kinderen zijn. Jij bent gewoon gezegend met een makkelijk kindje, je kan daar heerlijk de aandacht aan geven.

En als mijn oudste voor de zoveelste keer niet luistert, dan gaat hij in de hoek of in de gang totdat hij weer lief kan doen.

Kiki: jij zegt het

en ik dacht het.

Toen onze oudste klein was dacht ik ook dat opvoeden zo simpel was. Gewoon zeggen: niet doen en dan deed ie het ook niet meer. En als ik vooraf waarschuwde deed ie het überhaupt helemaal niet. Opvoeden was zo simpel toen: gewoon duidelijk en consequent zijn en alles komt goed. En ik snapte ook niks van mij buurvrouw die zei dat ik niet vooraf moest waarschuwen omdat ie het dan expres zou gaan doen. Nee die van mij doet zoiets niet hoor, die is gewoon goed opgevoed.

Nu 10 jaar en 2 kinderen verder weet ik wel beter. Onze oudste was gewoon supermakkelijk en heeft zichzelf opgevoed, daar heb ik tot nu toe echt niks aan hoeven bijgedragen. En nee dan onze middelste, ook daar heb ik niks aanbijgedragen want die valt gewoon niet op te voeden ...

En ik heb echter de hoop dat ik bij onze jongste nog wel wat sporen kan verdienen

Jeanne

Jeanne

04-08-2010 om 20:05

Uitzitten

Hier ook een gillende dochter, het begon toen ze net een jaar was en nu ze over een paar maanden drie wordt doet ze het nog steeds, alleen houdt ze het nu nog langer vol. Ik laat haar vanaf een jaar of 2 in de gang uitgillen, dat is beter voor onze oren.
Toen wij nog maar 1 (goed luisterend) kind hadden, heb ik ook wel eens gedacht dat opvoeden gemakkelijk was, maar nu met intussen 4 kinderen blijkt dat elk kind verschillend is en dat de "gebruiksaanwijzing" van sommige kinderen zo goed als onleesbaar zijn. Kortom elk kind en elke ouder heeft een andere aanpak nodig.

Temet

Temet

04-08-2010 om 21:05 Topicstarter

Pandia

"Maar wat doe jij dan in dat geval? In je armen nemen, troosten en uitleggen waarom het niet mag? Is dat niet net zo frustrerend als je geen enkel idee hebt waar je moeder het over heeft? Als je wilt worstelen maar je moeder blijft je maar vasthouden?Ik zou gillend gek worden als iemand me zo zou troosten"

Nou inderdaad, dat hoef ik bij mijn dochter ook niet te proberen, die is op zo'n moment Heel Boos en toenaderingspogingen worden verontwaardigd van de hand gewezen. Vasthouden zou ontaarden in een worsteling. En het komt regelmatig voor dat iets dat ik ter afleiding aanbied op de grond gesmeten wordt.

Gevoel benoemden doe ik trouwens. Niet erg empathisch, geef ik toe, meer een licht vermoeid en laconiek 'tja meid, het is ook niet eerlijk dat je de afstandsbediening niet mag slopen'

Overigens grijp ik niet alleen in bij dreigende schade aan ukje zelf of andere kinderen, maar ook bij dreigende schade aan kleding of de inrichting. Reuze egoïstisch, besef ik, maar desondanks ben ik niet van plan daarmee op te houden.

Ik schreef al dat mijn oudste wat makkelijker was. Gelukkig besefte ik toen al dat we het hadden getroffen. Dat inzicht had ik trouwens vooral aan dit forum te danken, en nog regelmatig als partner moppert op iets dat zoon doet (of niet doet) zeg ik hem regelmatig dat hij niet beseft hoe hij boft...
Zo zie je maar, je steekt hier een hoop op.

Maar goed, uitzitten dus. Ik dacht het al.

Groeten,

Temet

vlinder72

vlinder72

05-08-2010 om 09:16

Ha, ha wat grappig

om te lezen dat het bij anderen vaak de oudste was die makkelijk was. Hier juist andersom. Mijn oudste had al driftbuien vanaf een maand of 8. Daarvoor huilde hij gewoon heel veel. Hij bleef moeilijk tot een jaar of 5 en nu is hij 8 jaar en een schat van een jongen. Onze tweede daarentegen is juist heel makkelijk. Hij heeft nooit een driftbui gehad. En wij dachten nog wel dat dat kwam door onze fantastische opvoedingstechnieken want tja nu wisten wij wat wij moesten doen. Bij de oudste was alles nog nieuw. Toen kwam nummer drie. Dat ging goed tot ze ongeveer twee jaar was en toen kwam er een voor ons totaal nieuwe fase. Gegil in de supermarkt (deden de twee oudste nou nooit), languit op straat gaan liggen etc. Ze is nu 4 jaar en nog kan ze het op een gillen zetten. Gelukkig wordt het nu wel minder. En onze vierde is weer heel anders. Echt een schat maar zo stout en zo ondernemend. Ben heel benieuwd hoe hij zich gaat ontwikkelen.

Bestaan ze nog: sprongetjes?

Ik vraag me dat wel af.Toen dochter nog baby was, kregen we het boek "oei, ik groei" met alle fases en sprongetjes. Nou, die sprongetjes konden we in de agenda schrijven, want ze kwamen allemaal -en volgens het opgegeven schema in het boek- voorbij! Jammergenoeg houdt het boek op bij 20 maanden ofzo, maar de sprongetjes volgens mij niet. Mijn meisje is nu bijna 4 en heeft re-gel-ma-tig driftbuien. Oppakken heb ik nooit hoeven proberen, want ze werd er alleen maar giftiger van. Dus idd, "veilig" laten uitrazen. De laatste tijd is het ook weer deut, maar ze kan ineens enorm goed tekenen, valt me op. Ze tekent ineens complete gezichten, compleet met wenkbrauwen, wimpers en sproetjes. Ik sta er echt van te kijken en vraag me af of dat weer het resultaat van een sprongetje is. Kunnen jullie die link leggen? Van een periode onhandelbaarheid tot daarna weer wat nieuws kunnen? Of zou dat echt maar tot 20-24 maanden zijn.....?
Vraag het me echt af.

Bastet

Bastet

05-08-2010 om 12:31

Oh ja hoor

zelfs bij mijn zoon van 13 zie ik ineens iets nieuws na een week gezanik en ubergepuber!
bastet

Polly Shearman

Polly Shearman

05-08-2010 om 14:37

Oh heerlijk

wat een heerlijk draadje!!
Ik heb zo gelachen,
en zo herkenbaar!
die chocobo is zo herkenbaar, zo was ik volgens mij ook. Toen ik nog maar 1 kindje had die pas met 15 maanden voor het eerst echt "vervelend" was. Heerlijk zo vol idealen!

Eerst had ik geen kinderen en veel idealen, nu heb ik veel kinderen en nog nauwelijks idealen meer....LOL

Het karakter van het kind is zeer bepalend voor de opvoeding, het is niet zo dat ouders met keurige lieve kinderen beter kunnen opvoeden dan ouders met losgeslagen projectielen. Die keurig lieve kinderen waren van nature waarschijnlijk al zo, daar valt weinig aan op te voeden.

anyway
Heerlijk om te lezen dit, en nog even voor de to, ja hoor gewoon laten uitgillen, gaat wel over...

Ah pandia

Nu maak je me echt ongerust. Het zal toch niet zo zijn dat onze immer makkelijke oudste straks de moeilijkste van allemaal gaat worden?!

Berber

Mooi stel heb jij, ik zie ze zo zitten in de gang met stoel en al...

Hier hebben we ook de gang ontdekt voor onze 22 maanden oude draak. De trap durf ik echt niet aan bij hem.

ayla

ayla

06-08-2010 om 08:26

Iedere dag wel

zowel bij mijn driejarige als bij mijn 6 jarige. En zal ik jullie eens iets zeggen. Ik vind mezelf echt geen slechte moeder, maar ook mijn kinderen krijsen.
Het zijn ook kinderen die ook geen ja en amen zeggen.
de volgende discussie heb ik wel iedere dag met mijn jongste (eetmonster):

mama mag ik koe
nee
weehheeeh ik wil koek,
nee je krijgt geen koek
ik wil banaaaaaann
nee je krijgt ook geen banaan, straks eten we een boterham
wehheeehhh ik wil boterham
nee straks krijg je boterham
neeeeeeee ik wil nu boterham
nee aylazoon straks krijg je boterham
weehheeehh mama is stout

vervolgens rent hij krijsend door het huis heen, slaat heel hard met zijn hand op de muur of op de tafel en dat doet uiteraard pijn waarop hij weer gillend terug komt gerend want dan moet ik hem troosten.

Uitleggen heeft echt geen zin, alsof het hem iets interesseert dat hij over een half uur wel die boterham krijgt, hij wil hem nu en nu is nu. en als hij hem nu niet krijgt dan gaat hij gillen.

Pandia

Nee, die is nu te groot. Die kan echt niet meer terug naar waar ie vandaan kwam

Hij is nu 11 en doet af een toe een halfslachtige zeer schattige poging om te puberen. Maar hij is eigenlijk meer van het type lambal, ik denk dat ie het teveel moeite vindt om echt te gaan puberen .

buzz

buzz

07-08-2010 om 12:03

Chocobo, ik snap er niets van

Het commetaar wat je krijgt.
Je verteld dat het niet echt lekker liep, dat je bent na gaan denken en een oplossing hebt gevonden.
Nou het is heel vaak zo dat kinderen vervelend gaan doen omdat ze te weinig echte aandacht krijgen, en het zou een probleem kunnen zijn, wat je uitlegt en een ander wat aan zou kunnen hebben wat mij betrefd.
Hier zeg ik het ook regelmatig als mijn gemopper, of mijn drukte er weer in sluipt.
Maar ook in tijden met veel aandacht zijn er driftbuien die horen er gewoon bij op bepaalde leeftijden. Hier mogen ze ook met veel spelen ook wat niet van hen is, als het niet kapot kan en niet gevaarlijk is.
Maar wel opruimen na het spelen (meestal samen) Ach ja dan zal ik ook wel een hele goede mama zijn haha.
Zie het maar als een compliment zou ik zeggen.

buzz

buzz

07-08-2010 om 12:12

Oh ja

ik heb er 2 een jonge van 4 en een meisje van 3 en echt geen schatjes hoor. Maar ik hanteer zo een beetje de manier van chocobo.
(soms moet ik me zelf toe spreken om mijn geduld niet te verliezen, en begrip op te brengen).
Grappig he, ????
Maar net als ieder ander mag geloof ik toch ieder hier zijn bevindingen kwijt, en ieder doet het op zijn eigen manier. En als het werkt tja dan zal het wel goed zijn.

Kiki

Kiki

07-08-2010 om 12:29

Buzz, dat mag prima

op een normaal gestelde toon. Niet op zo'n aanmatigende, ik heb gelijk en jullie zijn slechte ouders die hun kinderen voor het leven beschadigen, toon en dat ik wat ik van het berichtje van Chocobo vond. En ik vond de reacties op Chocobo juist heel vriendelijk, doch een tikkeltje ironisch soms. Maar niet gemeen

En als je een zoet kind hebt, is het makkelijk om te denken dat jouw aanpak het evangelie is en dat het bij andere ouders gebrek aan opvoeding is. Ik vind dat Chocobo best verteld mag worden dat het niet zo werkt en dat zij geluk heeft gehad.

Ik geloof namelijk oprecht dat iedereen hier op die manier met zijn kinderen omgaat. Ik sta ook wel eens op met een korter lontje, dan moet ik mezelf echt een schop onder mijn kont geven, want anders gaan mijn zoontjes gelijk steigeren. Maar dat is logisch.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.