Hij doet zijn oudere broer na. ADHD-ODD gedrag
Ik heb een zoontje van 3,5 jaar oud en mijn oudste zoon is 7 jaar. Mijn oudste zoon heeft ADHD-ODD en zit op een aparte school. Nu komt bij mijn jongste heel erg het gedrag terug van mijn oudste. Hij word heel erg driftig, is heel moeilijk corigeerbaar en lacht me gewoon uit. Ik pak hem precies het zelfde aan zoals ik geleert heb hoe ik ook met de oudste moet om gaan in zo'n situatie. Maar hij is erger heb ik het idee. Mijn oudste zoon is na een time out rustig en gaat dan weer verder met zijn ding. Maar hij pakt de draad weer op en begint gewoon weer te treiteren, vooral naar de oudste toe. En hij is daar natuurlijk super gevoelig voor. Ze zijn allebei ontzettend druk, en ik word er zo moe van. De heledag maar waarschuwwen ze hangen zich constant in de haren. Doe allen maar wat niet mag. Boze buien. Ga je wat leuks doe zijn ze na afloop toch weer niet tevreden omdat ze toch weer iets niet krijgen en volgt er weer een driftbui. Ik heb gewoon het gevoel dat ik het nooit goed doe bij ze. Mijn man is daar zo klaar mee, die zet zijn stem op pakt ze alles af. Maar bij mij schijnt dat niet te helpen. Heb ik er nu 2 met ADHD of heeft hij echt copie gedrag en gaat het nog over. Het huilen staat me nader als het lachen. Aub geen kritiek, wat ik fout doe want daar kan ik op dit moment niet tegen.
Probeer
Probeer het niet persoonlijk op te vatten. Bijna onmogelijk, dat snap ik, want je zit er wel fijn tussenin de hele dag. Kun je ze uit elkaar houden, af en toe? De een op zijn kamer, de ander beneden, en na een tijdje weer andersom?
Dat nummer twee erger lijkt, kan ook met de leeftijd te maken hebben. Als je terugdenkt aan 1 op die leeftijd, was hij toen niet net zo explosief? Toen was broertje er bovendien niet, dus dat scheelt al één trigger.
Je hebt geleerd hoe je met nummer 1 moet omgaan, zeg je, en dat pas je ook toe op nummer 2. Het lijkt me sterk dat die aanpak bij nummer 1 op slag hielp; daar is vast tijd overheen gegaan. Het zal bij nummer 2 ook nog moeten landen, vrees ik.
In de tussentijd zit je er lekker mee. Rooster eens een dag vrij voor jezelf, om op te laden. Doe een opfriscursus over die specifieke aanpak die bij zoon 1 hielp. En, het allermoeilijkst: blijf rustig, heb vertrouwen in je aanpak en vooral: vat het niet persoonlijk op.
Misschien kun je bij de rubriek Zorgenkinderen terecht, daar lopen veel ervaringsdeskundigen die je gevoel en je situatie vast herkennen en veel betere en gerichtere tips kunnen geven dan ik.
Sterkte!
