Hij luistert niet!
Het zal vast wel een probleem zijn wat veel voor komt, maar het is storend en ik weet niet hoe ik het aan moet pakken.
Mijn zoontje van 3 jaar 3 maanden luistert niet.
Ik zeg tegen hem dat hij iets moet doen.. maar dat doet hij niet. Tot ik hard op begin te tellen en dan ineens doet hij het wel.
Eerst dacht ik nog dat het allemaal misschien gewoon niet tot hem doordringt, maar omdat hij wel reageert als ik hard op tel, lijkt het er op dat hij mij (ons) echt bewust negeert.
Zodra ik bij de 5 ben, moet hij de hoek in.. dus meestal zorgt hij er wel voor dat hij net voor die tijd begint met wat ik van hem vroeg.
'
Op de opvang kreeg ik de opmerking dat dit gedrag niet meer bij de leeftijd past.
Iemand een idee hoe ik hem leer te luisteren? Of zou het iets medisch kunnen zijn?
Groetjes
Heleentje
Oh?
Past niet bij de leeftijd? Ik heb een 12- en 6-jarige die ook bijna nooit de eerste keer dat ik iets vraag het ook doen.
Vic
Ik begrijp je opmerking, maar het is helaas geen oplossing.
Mijn zoontje doet het de 4e keer dat ik het vraag nog steeds niet.. totdat ik begin te tellen.
Hij gaat altijd heel erg zijn eigen weg.
Als ik zeg dat we zo weggaan dan loopt hij al naar de auto zonder schoenen of jas. Hij kan tijdens het eten niet stilzitten en dat valt voor de opvang vooral op omdat de andere kindjes wel in de kring willen/blijven zitten.
Ik word soms zo moe van hem. Als de deur open staat is hij er vandoor.Niet alleen bij ons, maar ook bij mijn ouders, bij mijn vriendin en op de opvang. Hoe vaak ik hem daar al niet voor bestraft heb.. pff.. maar het dringt niet door. Hij doet er niets mee.
Hij vindt in de hoek staan heel vervelend, maar hij leert er niet van dat hij het dan maar niet meer moet doen.
Erg frustrerend.
Positief zijn is de truc
"kan jij laten zien hoe goed jij je jas aan kan doen ? - Goed zo, wat ben je toch slim !
Jij kan vast niet je schoenen netjes neer zetten ?
- wel hoor !
Laat eens zien dan ?
Hier ook
Mijn zoon van ruim 5 vertoont hetzelfde gedrag. ik heb ook niet echt een oplossing maar kan je wel vertellen dat het wat makkelijker wordt naarmate hij ouder wordt (althans hier). Het is een kind wat erg zijn eigen plan trekt en soms een beetje in zijn eigen wereldje zit. Maar ik merk echt dat hij wat groter wordt en het allemaal wat makkelijker gaat, maar oh wat ben ik vaak wanhopig geweest. Nog steeds hoor, vaak dringen dingen niet tot hem door.
paar dingen die hier helpen: altijd alles in dezelfde volgorde laten doen, zodat het automatiseert (dus zelfde volgorde met uitkleden, tandenpoetsen, douchen en pyjama aan), desnoods maak je picto's met de afbeeldingen er op zodat hij ziet wat er gaat gebeuren. dit helpt natuurlijk alleen met de dagelijks terugkerende bezigheden, maar kan al wat schelen.
Verder is het een lange adem hebben en veel geduld hebben. En op zich is er niks mis mee om hem te laten luisteren door te tellen. En belonen als het een keer goed gaat, dmv stickerplak systeem oid, waarmee hij dan kan sparen voor een extraatje
Die opmerking dat het niet normaal is van een kind van 3 zou ik heel snel naast me neer leggen!
Hij luistert wel!
Als je begint te tellen doet hij het wel? Nou dan, dan luistert hij toch. Alleen niet zo snel als jij zou willen.
Mijn 2e is een beetje dezelfde leeftijd, dus ik zit even te denken hoe dat met hem gaat. Ik tel regelmatig, hij ziet dat een beetje als een spelletje geloof ik. Verder moet ik voor dingen als schoenen aan enzo echt de tijd nemen. Nu is hij in een echte "zelf doen" periode. Hij probeert echt alles zelf te doen, dus daar neem ik echt de tijd voor en ik prijs hem de hemel in.
Verder probeer ik hem veel te betrekken in wat ik doe, zo krijgt hij echt het gevoel dat hij er toe doet, en dat is bij hem echt nodig. Als hij namelijk niet luistert, dan krijgt hij mij aan het huilen hoor. Niets mee aan te vangen. Straffen maakt bij hem geen enkele indruk. Het enige wat nu bij hem werkt is heel positief benaderen, de tijd nemen, en veel rustig uitleggen.
Niet normaal?
Mijn zoontje van 3j3m luistert ook niet (reageert ook niet op tellen e.d.) en van twee leeftijdsgenootjes weet ik dat het nu precies zo gaat. Lijkt me dus best normaal.
Nog zo'n portret
Ja hoor, hier een dametje van 3j4m dat voor geen meter luistert. Geheel volgens de verwachting die bij haar leeftijd hoort, volgens mij.
Verwachting
Ouders leren hun kind soms meer over tellen en kansberekening dan over gehoorzamen. Dat zegt mijn moeder. Ik zie dat hier ook wel. Ik verwacht van mijn kinderen dat ze de eerste keer mij gehoorzamen. Niet als ik begin te tellen, niet als ze zelf zin hebben en niet nadat ik heb gewaarschuwd of het drie keer heb gezegd maar gelijk de eerste keer.
Ik vergis me wel eens, dan begin ik weer met waarschuwen en dergelijke. Heeft mijn zoontje gelijk door en dan doet hij het niet gelijk. Meestal is het zo. Ik zeg het 1x en als hij dan niet doet wat ik zeg dan straf (in de hoek of op de gang). Dat klinkt heel streng maar op de lange duur heb je er echt profijt van en wordt de sfeer juist gezelliger.
Overigens moet het natuurlijk niet een strafkamp worden. Het belangrijkste is dat je het hart van je kind hebt. Dat je kind naar je wil luisteren, niet uit angst maar omdat het kind je graag wil plezieren.
Het is dus de zaak om de balans te vinden. Dat is soms erg moeilijk.
Ik wil mijn kinderen niet frustreren en steeds zeggen dat mag niet is uiteindelijk ook niet goed. Tegelijk wil ik wel dat ze leren om mij te gehoorzamen.
Ik probeer dus die balans te vinden tussen streng en liefdevol.
Sera
"Ouders leren hun kind soms meer over tellen en kansberekening dan over gehoorzamen" deze zin vind ik geweldig en ga ik onthouden want ik heb nog wel wat situaties waar ik hem kan gebruiken.
Hier luistert mijn oudste totaal niet, maar dat maakt niet uit want mijn jongste luistert nog minder.
Ik maak hoegenaamd geen indruk als ik wat zeg, ze kijken me aan en doen het toch. Ook ik tel me het rambam 
Volgens mij is je draakje echt niet zo uitzonderlijk Heleentje, maak je geen zorgen
Aankijken
Ik heb hier ook veel moeite mee (gehad) tot ik ontdekte dat ik vaak dingen van mijn kinderen vraag terwijl ik ze niet eens aankijk. Als ik ze wel aankijk maakt het veel meer indruk en wordt het wel direct uitgevoerd.
ofwel, ik ben vaak druk met andere dingen bezig, dus waarom zouden zij direct doen wat ik wil....
Bedankt voor jullie reacties
Sorry dat ik niet eerder heb gereageerd terwijl ik toch zelf degene ben die het draadje opgestart heeft.
Er kwam even een crisisje voorbij waar ik mijn tijd en aandacht aan moest besteden.
Aankijken doet hier helemaal niets... zeg maar gerust dat hij mij ook niet wil aankijken. Hij kijkt altijd een andere kant op.
Ik vind het toch wel prettig om te horen dat het niet zo abnormaal is. Het is natuurlijk voor mij ook frustrerend en dan is het helemaal lastig als je er ook nog een opmerking over krijgt van de opvang.
Bedankt voor jullie reacties. Misschien moet ik er maar gewoon om lachen en bedenken dat het vast wel een keer overgaat 
Groetjes
Heleentje
Aankijken
Aankijken is voor kleine kinderen veel te veel gevraagd, dat is veel te spannend/eng met een boze volwassene... maar als je tegenover hem zit en met hem praat hoort hij je echt wel hoor
