Hoe om te gaan met driftbuien dochter van bijna 4
Hoi,
Sinds een paar maanden heeft mijn dochter enorme driftbuien. Ze kan deze zomaar om niets krijgen. Bijv: ik vraag haar voor het slapen gaan welk liedje ik voor haar moet zingen. Zij zwijgt dan. Als ik zeg: "oke, dan zing ik slaap-kindje-slaap', dan wordt ze pissig want ze wil zelf kiezen. Als ik haar dan weer vraag welk liedje ze wil horen, zwijgt ze weer. Dan kan zo uren door gaan. Uiteindelijk krijgt ze een drifbui, met schreeuwen, stampvoeten en krijsen.
Nu hebben we sinds kort een kleine erbij (4 dagen oud), die 's nachts uiteraard nog huilt. Mijn oudste dochter wordt daar wakker van en krijgt dan dus zo'n driftbui (van 03.00 uur 's nachts tot 05.00 uur!). Vind ik ook erg vervelnd voor de buren.
We hebben echt alles geprobeerd: begripvol zijn, boos worden, vragen wáárom ze kwaad is, niets helpt. Hoe moeten we hier mee omgaan?
Ik hoop dat jullie tips hebben,
Chantal
Chantal
Allereerst gefeliciteerd met de kleine!
Alhoewel ik geen ervaring heb met je specifieke probleem schieten me toch wat dingen te binnen.
- de veranderingen vanwege zwangerschap en baby kan haar gedrag beïnvloed hebben
- ze maakt "gebruik" van jullie vermoeidheid nu
- ze kan niet goed omgaan met keuzes
Tips? Tja, in elk geval zo min mogelijk keuzes geven (tijdelijk?). Even uit logeren bij familie/vrienden om de negatieve spiraal te doorbreken, samen boekjes lezen over baby zodat ze die verandering wellicht beter kan begrijpen.
Wat wellicht ook kan helpen is haar overdag wat "speciale" aandacht te geven. Baby krijgt natuurlijk nu veel aandacht en wellicht is ze daar erg gevoelig voor.
In elk geval veel succes!
Lijn trekken
wat in mij opkomt is dat ze een beetje de weg kwijt is. Haar wereld is op z'n kop gezet. Wat ik zou doen is alles steeds heel duidelijk uitleggen en afspreken hoe je omgaat met de driftbuien, dit duidelijk uitleggen en je hieraan houden. (ik kies hier meestal voor de negeermethode en zeg dat zoonlief terug mag komen wanneer hij normaal kan praten).
Wat kan helpen is plaatjes maken van de dagindeling en hier 's morgens samen even doorheen gaan. Zo van eerst kleed je je aan, dan help je mama met ...., etc.
Keuzes
Wat ik meestal doe is de keuzes beperken. Niet zeggen: welk liedje wil je dat ik zing? Maar laten kiezen uit 2 hooguit 3 mogelijkheden.
Dat vermindert de keuze stress. En daarna duidelijk zijn. Je zingt dit liedje en anders niet.
Ik ga dan ook gewoon weg en dat is het dan. Na een minuut of 10 vraag ik nog of ze nog een kus of knuffel wil. Zo nee, prima, ga ik weer weg. Anders krijgt ze 'm nog.
Ik verlaat het strijdperk
Mijn jongste (3) is heftig in de 'ik wil eerst' fase. Dus toen oudste van de week eerst op de wc ging voor het naar bed brengen, gilde hij ook de hele boel bij elkaar. Soebatten hielp niet, dus uiteindelijk heb ik gezegd: ik kom wel weer terug als je klaar bent met krijsen. Ben was gaan opruimen. Na een paar minuten riep hij op rustige toon: mamma, ik ben klaar. Toen kon hij weer normaal doen.
Ik liet ze in zo'n periode soms ook helemaal niet meer kiezen. Mamma gaat nu dit liedje zingen, klaar uit. Mamma smeert nu dit op je boterham, klaar uit. Totdat ze weer vriendelijk konden vragen om pindakaas 
.
Hoe weet je of het dwingelandij is of oprechte verontwaardiging? Ik probeer dat soms wel eens uit. Stel, kind staat woedend op-en-neer te springen omdat'ie chocopasta op z'n brood wil. Na een paar seconden zwijgend kind verbaasd aankijken, vraag ik dan: volgens mij kun je dat ook heel aardig vragen (hoor hierbij de oprecht stomverbaasde toon, haha). Kind gaat lachen en zegt poeslief: mamma, mag ik chocopasta op mijn boterham?
Mathilde
