Hoe slechte nachtgewoonte afleren?
Hi allemaal,
Wij hebben van onze peuter een draak gemaakt in de nacht 🐉😭. En zitten nu enorm op de blaren.
Ik probeer het kort uit te leggen: ons zoontje is 20 maanden. Een poos geleden (maand of twee) was hij ziek met de zesde ziekte, en had daardoor heel weinig eetlust. Helemaal logisch natuurlijk. Toen hij weer aan de beterende hand was, duurde het even voor dat weer goed op gang was, wat resulteerde in veel frustratie rondom avondeten en veel bakjes eten en broodjes op de grond. Je kunt het natuurlijk niet dwingen, dus op een gegeven moment brachten we hem gewoon naar bed. Maar..'s nachts werd hij dan huilend wakker met enorme honger. Wij wilden hem niet helemaal wakker maken door hem eruit te halen en wat te eten, dus maakten we een flesje melk voor hem, gaven hem dat in zijn bed, en iedereen sliep verder. Je raadt het al..inmiddels wordt hij elke nacht minstens een keer wakker, krijsend om een flesje. Het is nu een gewoonte geworden die ons allemaal onze nachtrust kost. Bovendien, als hij 's ochtends wakker wordt en zijn lege fles in zijn bed ziet, is het ook reden tot krijsen omdat hij weer een flesje wil.
Hoe krijgen wij deze gewoonte er weer uit? Wij zijn geen fan van grote hoeveelheden zuivel, melk na het tandenpoetsen hebben we ook liever niet, en het grootste probleem, we hebben hierdoor allemaal gebroken nachten.
Ons plan nu is om hem 's nachts proberen te troosten en dus geen melk meer te geven, maar ons kind kennende worden dit een paar heeele lange nachten. Iemand ervaring/tips?
Munga schreef op 10-07-2022 om 22:40:
Herkenbaar... Hier gingen we van een flesje naar een 360° beker, van een redelijke hoeveelheid melk naar een paar slokken halfvolle melk en uiteindelijk volgens mij naar lauw water (bijzonder hoe snel je het ook weer vergeet). Ook wij hadden geen idee meer hoe van de gewoonte af te komen. Gewoon niets meer geven was een optie, maar dat zou (vast tijdelijk, maar toch) nog meer slaapgebrek opleveren. Dus maar een soort van geaccepteerd, want hiermee hadden we dan wel iedere nacht een gebroken nacht maar wel een korte onderbreking. Uiteindelijk is het net voor de tweede verjaardag van mijn kindje gestopt. Van de ene op de andere dag. Sorry, hier kun je dus niet zoveel mee
Nou fijn te horen juist dat we niet de enige zijn! Vooral dat toch kiezen voor die korte onderbreking (hup fles erin en snel weer gaan slapen) en niet iedereen helemaal wakker maken door of:
- Met hem naar de keuken te gaan voor een echt eetmoment en vervolgens tanden te poetsen. Dan zou mijn zoontje gegarandeerd nog 2 uur staan feesten/krijsen in zijn bed, die snapt echt niet dat het dan gewoon nog nacht is. Bovendien acht ik de kans groot dat hij dit moment van aandacht/eten dan ook elke nacht wel wil!
- Hem niks geven en dus een paar nachten met een huilende peuter op schoot zitten die nog net begrijpt dat een koe boe zegt, laat staan waarom hij ineens iets niet meer krijgt wat hij daarvoor wel een paar keer mocht.
We gaan toch voor de tweede route, in de hoop dat we het samen voor elkaar krijgen. Maar in de categorie choose your battles (er speelt bij ons thuis al genoeg) als we na een paar dagen geen succes hebben, ben ik blij te horen dat het bij de meeste van jullie vanzelf weer stopte.
Millie91 schreef op 10-07-2022 om 22:57:
[..]
Zeker had hij honger omdat hij overdag te weinig had gegeten, hij was ziek en had überhaupt vrijwel niets binnengehouden overdag. Eerlijk gezegd waren we op dat moment blij dat hij eindelijk wat wilde eten/drinken en dat ook binnenhield. Overigens is 's nachts eten verder nooit voorgekomen sinds de 6 maanden, omdat hij normaal gezien overdag een goede eter is.
Als baby noem je het misschien 'voeden op verzoek' maar wij zijn inderdaad van mening dat als hij honger heeft, hij mag eten. Altijd. Ik zal hem nooit 'straffen' in de vorm van eten ontzeggen omdat hij bijvoorbeeld zijn bord eerder niet leeg heeft gegeten. Dus daar verschillen we inderdaad in van mening.
Ik sta zelf achter hoe we het toen hebben gedaan, alleen is het helaas nu getransformeerd tot iets wat hij niet meer nodig heeft, maar gewoon fijn vindt. Ik vind 'afdwingen' ook wel vrij hard geformuleerd, het is een klein kindje wat iets lekker/troostend vindt en ik vind het niet gek dat hij daar om vraagt nu hij het een paar keer heeft gehad. De vraag is nu, hoe begeleiden we hem erbij om ermee te stoppen. Maar gelukkig heb ik daarvoor al een hoop tips, dank daarvoor!
Zo mee eens. Als een kind ziek is dan is eten en drinken gewoon een prioriteit ongeacht het tijdstip. De dagen erna wil je dat kind aansterkt en uitrust. Zo veel mogelijk slapen en als een nachtelijke fles daarbij helpt dan verkies ik dat boven het kind nog verder uitputten door het die fles op dat moment te ontzeggen.
Wij hebben bij elke ziekte van dochter een terugval in slapen gezien. De laatste keer wilde dochter na ziekte niet meer alleen in bed slapen. Ze had hoge koorts gehad en op het nippertje is het geen opname geworden. En ondanks dat het moeite kostte om haar weer normaal in haar eigen bed te laten slapen ben ik blij dat we haar die week bij ons hebben laten slapen.
Uiteindelijk bied je troost op het moment dat je kind het echt nodig heeft en bouw je dat weer af als het niet meer nodig is. Ik weet nog dat als ik vroeger ziek was dat mijn moeder een bed op de bank maakte en dat we dan de hele dag tv mochten kijken. Dat bood mij echt heel veel troost en daar ben ik echt niet slechter van geworden.
Behoorlijk herkenbaar hoor! Ik ben van kamp choose your battles. Als iets de nacht makkelijker maakt voor jullie als ouders is dat wel zo fijn. Ik ben nooit zo moeilijk geweest met een flesje ‘s nachts al dat hielp met slapen, of om mijn kinderen bij ons in bed te nemen. Hier gingen nachtelijke perikelen meestal vanzelf weer over. Vaak was het de periode na ziek geweest te zijn, of was er een tand die doorkwam. Enorm geworstel dan elke keer als ouder, en achteraf is het allemaal logisch.
Inmiddels zitten mijn kinderen op de middelbare school, en slapen ze keurig in hun eigen bed, en hebben geen gaatjes 
Maar ik snap ook dat je een oplossing zoekt voor het wakker worden en een fles willen…
Denk dat er al een aantal goede tips zijn gegeven, en hoop dat ook dit een fase is die snel weer voorbij gaat. Het nachtje uit logeren is misschien nog wel de makkelijkste om uit te proberen en te kijken of je het gedrag kan resetten…
Jillz schreef op 10-07-2022 om 23:24:
[..]
Zo mee eens. Als een kind ziek is dan is eten en drinken gewoon een prioriteit ongeacht het tijdstip. De dagen erna wil je dat kind aansterkt en uitrust. Zo veel mogelijk slapen en als een nachtelijke fles daarbij helpt dan verkies ik dat boven het kind nog verder uitputten door het die fles op dat moment te ontzeggen.
Wij hebben bij elke ziekte van dochter een terugval in slapen gezien. De laatste keer wilde dochter na ziekte niet meer alleen in bed slapen. Ze had hoge koorts gehad en op het nippertje is het geen opname geworden. En ondanks dat het moeite kostte om haar weer normaal in haar eigen bed te laten slapen ben ik blij dat we haar die week bij ons hebben laten slapen.
Uiteindelijk bied je troost op het moment dat je kind het echt nodig heeft en bouw je dat weer af als het niet meer nodig is. Ik weet nog dat als ik vroeger ziek was dat mijn moeder een bed op de bank maakte en dat we dan de hele dag tv mochten kijken. Dat bood mij echt heel veel troost en daar ben ik echt niet slechter van geworden.
Nou zo zou ik het ook precies gedaan hebben hoor. Ik ben overtuigd van 'attachment parenting': ik geloof dat als mijn kind zich zoveel mogelijk door ons getroost, gehoord, gevoed en verzorgd voelt, dat de beste voedingsbodem is om later een zelfverzekerde volwassene te worden. Grenzen zijn ook belangrijk en die krijgt hij ook zeker, maar zoals je zegt, ik denk niet dat ze er slechter van worden als je ze troost biedt op momenten dat ze dat nodig hebben, ook al heb je liever dat ze in hun eigen bed slapen of geen speen buiten het bed gebruiken, etc. Die afbouwperiode daarna is inderdaad wel een uitdaging 😅. Maar ook daar proberen we hem dan maar doorheen te loodsen met veel troost als het moet 
Bibi387 schreef op 10-07-2022 om 23:34:
Behoorlijk herkenbaar hoor! Ik ben van kamp choose your battles. Als iets de nacht makkelijker maakt voor jullie als ouders is dat wel zo fijn. Ik ben nooit zo moeilijk geweest met een flesje ‘s nachts al dat hielp met slapen, of om mijn kinderen bij ons in bed te nemen. Hier gingen nachtelijke perikelen meestal vanzelf weer over. Vaak was het de periode na ziek geweest te zijn, of was er een tand die doorkwam. Enorm geworstel dan elke keer als ouder, en achteraf is het allemaal logisch.
Inmiddels zitten mijn kinderen op de middelbare school, en slapen ze keurig in hun eigen bed, en hebben geen gaatjes
Maar ik snap ook dat je een oplossing zoekt voor het wakker worden en een fles willen…
Denk dat er al een aantal goede tips zijn gegeven, en hoop dat ook dit een fase is die snel weer voorbij gaat. Het nachtje uit logeren is misschien nog wel de makkelijkste om uit te proberen en te kijken of je het gedrag kan resetten…
Fijn om te horen van iemand die er inmiddels al doorheen is, dat ook dit weer overgaat! Het is inderdaad niet ideaal zo, dus zeker een poging waard om te proberen er weer vanaf te komen. Maar als de situatie er voor ons allemaal alleen maar door achteruit gaat, dan choose ik inderdaad mijn battles en ga ik er vanuit dat deze fase ook weer voorbij gaat.
Heel herkenbaar hoor, dat zo'n gewoonte erin sluipt bij ziekte! Is ons ook 2x overkomen. Dochter was ziek met koorts, en ze at, dronk en sliep slecht. Dus toen hebben we ook af en toe 's nachts wat melk gegeven, maar toen ze beter was bleef ze om die fles vragen. Dus exact wat jullie nu hebben. Met cold turkey stoppen waren we er na 2 á 3 onrustige nachten ook weer definitief vanaf. De eerste nacht lang huilen, de tweede en derde nacht werd ze wel wakker, maar was ze makkelijker te troosten. En daarna sliep ze gewoon weer door.
Hopelijk werpt jullie plan van aanpak ook zijn vruchten af! En succes met deze nacht als jullie vannacht al starten...
Ik vind bij ziekte ook meer goed dan normaal. Dan ben je blij als je kind überhaupt wat wil eten of drinken. Maar ik leg net zo goed uit dat wanneer dochter niet meer ziek is, dat dat dan niet meer nodig is.
Maar hier is eten of drinken geen troostmiddel. Als ze honger heeft krijgt ze echt wel wat te eten, maar niet altijd direct. Ik ga haar niet iets geven als we net daarna gaan eten. Troosten doen we door nabijheid, knuffelen, desnoods slaapt ze bij ons of één van ons bij haar.
Juist net doorgekomen tandjes zijn nog erg kwetsbaar, dus op die momenten is een fles geven best een risico. Het zal vast mijn eigen ervaring zijn met een kind met een slecht gebit (niet door flessen in bed trouwens) die hier in meespeelt, maar ik gun jou en je kindje dat niet.
Gewoonten afleren is het lastigste wat er is. En helemaal als het gaat om nachtrust en tegenstrijdige behoeften. Ik denk dat de cold turkey-mensen gelijk hebben, maar 's nachts ging ik altijd voor 'geluk' (=snel weer rust in de tent en slapen!!)
Op deze leeftijd ga ik hier niet mee cold turkey. Afbouwen dus. Hij krijgt gewone melk dus elke dag een beetje meer water en minder melk en de laatste avonden zet je gewoon de fles klaar. Kan hij zelf pakken. Water drinken in de nacht is geen probleem maar moet hij zelf maar pakken.
edison schreef op 11-07-2022 om 00:09:
Heel herkenbaar hoor, dat zo'n gewoonte erin sluipt bij ziekte! Is ons ook 2x overkomen. Dochter was ziek met koorts, en ze at, dronk en sliep slecht. Dus toen hebben we ook af en toe 's nachts wat melk gegeven, maar toen ze beter was bleef ze om die fles vragen. Dus exact wat jullie nu hebben. Met cold turkey stoppen waren we er na 2 á 3 onrustige nachten ook weer definitief vanaf. De eerste nacht lang huilen, de tweede en derde nacht werd ze wel wakker, maar was ze makkelijker te troosten. En daarna sliep ze gewoon weer door.
Hopelijk werpt jullie plan van aanpak ook zijn vruchten af! En succes met deze nacht als jullie vannacht al starten...
Oh wat een vergelijkbare situatie! Wat goed dat jullie er weer vanaf zijn gekomen zeg.
Inderdaad deze nacht gestart, hij vroeg niet om melk maar helaas was hij wel heel verdrietig en hysterisch waardoor hij bij ons in bed is beland. Ook absoluut niet ideaal, maar na 3 troostpogingen met mijn slechte rug en de klok die 1.30 aantikte zijn wij daar niet meer zo moeilijk in. Maarrr geen melk dus 😁
Sowieso moet ik zeggen dat mijn zoon in een hele lastige fase zit. Ik weet niet of er weer een virus sluimert, of een kies, een sprong? Maar ook overdag is hij heel onrustig, huilerig en opstandig. Hij eet slecht en wordt binnen een nanoseconde ontroostbaar. Niet zoals hij normaal is als hij lekker in zijn velletje zit. Dus ik vermoed dat zijn nachtelijke drama daarmee samenhangt en dat het dus ook tegelijk over zal gaan. Niet leuk om je kindje zo te zien worstelen, maar mijn ervaring tot nu toe is dat zulke periodes gewoon 'overleven' zijn voor alle partijen. Maar ook dat ze gelukkig altijd weer voorbij gaan...
Millie, ik denk zomaar dat hij voelt dat jij zoveel pijn hebt en dat hij het niet snapt. Dat hij daarom huilerig, onrustig en opstandig is. 
Goed begin. Het is ook gewoon lastig als je kind in een moeilijke fase zit. Elk kind heeft van die periodes, dat hoort erbij en het gaat ook weer over.
Onze dochter heeft ook onrustige nachten als het wat minder goed gaat. Ze verwerkt dan dingen en heeft nabijheid nodig. En soms is ze van alles zo moe dat ze zomaar een hele lange nacht maakt. Vaak is het daarna ook wel grotendeels over.
Ik herken de lastige fase na ziekte. Mijn dochter maakt standaard een sprong als ze ziek is. Hoe langer of hoe erger ze ziek was des te groter de sprong.
De laatste keer is ze een week heel erg ziek geweest om daarna nog bijna vijf weken vreselijk licht geraakt te zijn. Alles ging moeizaam terwijl daarvoor alles nu net zo gemakkelijk ging. Ze leerde in eens heel goed praten. Van het ene op het andere moment waren we er weer door heen. Ineens sliep ze weer door, geen driftbuien meer en at ze weer normaal. En het leukste ze kan ons nu kleine verhalen vertellen.
Het beste is inderdaad om vooral te beseffen dat een sprong gewoon moeilijk te bevatten is voor zo'n kleintje. De hele wereld wordt voor hen anders/grootser. Ineens kunnen ze dingen die ze gisteren niet konden. Dat is ook indrukwekkend, beangstigend en frustrerend. Dat besef helpt mij heel erg om het te accepteren.
Te snel getypt, verwijderd
_Arianna_ schreef op 11-07-2022 om 12:25:
Millie, ik denk zomaar dat hij voelt dat jij zoveel pijn hebt en dat hij het niet snapt. Dat hij daarom huilerig, onrustig en opstandig is.
Misschien wel 
Toen ik een paar dagen terug zoveel pijn had dat ik wanhopig huilend hulp aan mijn man kwam vragen, wilde hij ook niet bij mij op schoot en vond het duidelijk eng dat ik zo verdrietig was. We proberen hem natuurlijk uit te leggen dat verdriet erbij hoort en hij mag het ook zien. Maar toch vindt hij het volgens mij onveilig als ik zo emotioneel ben. Niet te voorkomen, wel heel sneu.
