Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
evian

evian

07-04-2009 om 09:27

Huilen, toegeven of niet

Mijn dochter van 2 1/2 heeft last van hysterische huilbuien. Bij het minste of geringste onstaat de huilbui en ze weet niet van ophouden. Ik weet gewoon niet meer hoe ik haar kan kalmeren. Als haar brood verkeerd gesneden wordt begint het al, bij het aankleden hetzelfde verhaal. Ze kan zo ongelooflijk boos worden. Die huilbuien houdt ze soms wel een half uur vol. Ik weet niet meer hoe ik dit aan moet pakken. Ik kan toch niet een nieuwe boterham smeren omdat zij het niet eens is met de manier waarop mijn man het bijv. voor haar gesneden heeft?
Begin een beetje wanhopig te worden want de gezelligheid is ver te zoeken.

Evian

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Hoe reageer je?

Tja, de titel zegt het al. Hoe reageer je, of reageren jullie, als ze zo'n driftbui krijgt? Probeer je haar te troosten, geef je toe, krijgt ze er een hoop aandacht mee?
Mijn zoontje heeft dit ook gehad en hoe meer aandacht hij kreeg, hoe langer de buien aanhielden. Toen we begonnen met negeren was het met een paar minuten over.
Maar goed, misschien doe je dat al. Meer tips heb ik niet voor je, sorry. Succes ermee!

Huilen op de gang

Hier ook een pipo, die geen driftbuien heeft maar huilbuien. Ik zeg altijd tegen hem, huilen doen we in de gang, ben je klaar dan kom je maar weer terug. En dit gaat eigenlijk goed. Hij kan even uithuilen, zonder dat wij er helemaal gek van worden en daarna gaan we weer gezellig verder.
In het begin stond hij tig keer in de gang, nu misschien nog 1 keer in de week. Dus het wordt steeds minder. Ook heeft hij nu zijn plekje gevonden onder de tafel. Daar is hij dan even boos of verdrietig en komt weer terug als zijn boosheid over is.
Verder hier negeren als het om zijn zin doordrijven gaat en afleiden werkt ook heel goed.En verder ik weet hoe erg het kan zijn, wij gaan er ook wel eens te veel op in omdat je het gewoon zo moe van word. Maar ja, ik weet ook niet wat erger is, huilbuien of driftbuien?
succes

Linda99

Linda99

07-04-2009 om 10:32

Inderdaad

Negeren en vooral niet toegeven is de enige truc die positief effect heeft. En daarnaast goed gedrag belonen

Leuk he, die peuterpuberteit

evian

evian

07-04-2009 om 10:44

Volhouder

Bedankt voor jullie snelle reacties.
Eigenlijk alles al geprobeerd. Als ze zo'n huilbui krijgt dan geef ik haar niet haar zin. Ook laat ik haar op de gang huilen maar dan stopt ze nog niet. Negeren maakt het ook niet minder, vaak alleen maar erger. Het is zo moeilijk. begrijpt ze het niet als ik tegen haar zeg dat ze moet stoppen met huilen? Snapt ze nog niet wat ik daarmee bedoel? Weten jullie het?
Ik herken dit gedrag bij onze 2 zoons (11 en 3) echt niet.
Evian

Hanne.

Hanne.

07-04-2009 om 11:15

Huilen is manier van uiten

Heel herkenbaar hoor, hier kan al een huilbui ontstaan omdat de boterham verkeerd wordt doorgesneden.

Ik denk dat je niet moet zeggen dat ze moet stoppen met huilen. Als je 2 bent is dat een manier van laten zien dat je boos bent. Dat gevoel van boosheid kan je niet 'wegmaken' maar moet geuit worden. Ik denk dat ze de opmerking "je moet stoppen met huilen" prima snapt, maar er niets mee kan.

Wel kan je denk ik iets doen aan de manier van uiten. Ik zeg bv 'dit is niets iets waar je zo om hoeft te brullen. Als je er toch om wilt brullen" mag je dat op de gang doen, want hier heb ik er last van."

Mijn oudste kwam meestal na 5 minuten melden dat hij uitgehuild was. Mijn jongste komt niet vanzelf terug, daar ga ik na 5 minuten (oid) naar toe en vraag ik of ze klaar is. Meestal is het antwoord ja, en dan gaan we weer verder tot de orde van de dag. Bij haar geldt ook dat als ik niet ga het brullen alleen maar erger wordt.

Even volhouden

Hoi,
hier ook gehad met mijn dochter. ze is nu 2 jaar en 8 maanden.
geef niet toe!! dan maak je het alleen maar erger. Leg haar uit dat ze geen andere boterham krijgt, omdat dit is wat ze gekozen had(bijv.)
laat haar huilen en vraag na 10 minuten of ze bij je wil zitten. niet? dan nog even huilen. wel? dan huilt ze uit op schoot en troost je haar.

bij ons werkte het iig. ze komen zelf niet uit zo'n bui. als ik een slechte bui had, liet ik haar in haar sop gaarkoken en duurde het zo een uur. vroeg ik haar na 10 minuten of ze een knuffel wilde, was het zo over.

geef absoluut niet toe aan wat zij wil, als jij vindt dat dat niet nodig is. ze zijn op zoek naar grenzen en die moet jij geven.

bij ons heeft ze nog wel die buien,maar meestal na 5 minuten komt ze zelf naar me toe en zegt dat ze klaar is met huilen.

succes! het is om wanhopig te worden,maar het gaat over

Emoties benoemen

Wat hier veel helpt - naast gewoon even negeren - is om tegen zoon te zeggen "oh wat ben je boos he" (of bang oid). Dan zegt hij meestal "jaaaaa" en daarna wordt het meer een gesprekje. Zo van "ja ik snap dat je boos bent omdat zo en zo. Maar erom huilen helpt niet. Zullen we nu xxx doen"? En dan is het weer over. Natuurlijk werkt dit niet elke keer maar vaak wel.

Pippie

Pippie

08-04-2009 om 16:03

Communicatie

Je dochter heeft een sterk willetje, maar is nog niet groot genoeg om dit goed duidelijk te maken. Het gaat niet naar haar zin en dan komt ook nog die rottige onbekende niet-te-plaatsen emotie omhoog. 2,5 slechts. Hoe hiermee om te gaan. Het zijn meer dingen bij elkaar dus:

Ze wil iets, maar het gaat anders.
- hier gaat dan het bordje met gesneden boterham (om even bij het voorbeeld te blijven) weg. O je wil het helemaal niet zo he. Tja, dan is er helemaal niets. Ik haal het dan maar weg he? Blanco: dan is (na 1 minuut ofzo) er een nieuwe keuze. De gesneden boterhaam of niets. Ze heeft weer keuze.

Communicatie
- Haar woordenschat is natuurlijk ook nog niet zo goed om echt duidelijk te maken wat en hoe ze iets wil. Huilen is dan nog steeds DE manier om duidelijk te maken dat het niet is zoals ze het wil. Ze kan even niet anders.

Die rottige, onbekende emoties:
- Inderdaad, benoemen. Het gaat zomaar niet. Er is tijd voor nodig om kennis te maken met teleurstelling en boosheid. Dat vraagt dus best wel wat tijd. Verwacht niet te veel in een keer. Accepteer haar emoties ook maar. Zo gaat ze het steeds eerder herkennen en kan ze er beter de 'baas' over zijn.

2,5 jaar is ook een periode van los komen. Het eigen willetje is dus juist vaak anders dan die van mama en papa. Dat geeft frustratie.

Pffff wat zijn wij toch ingwikkelde wezens he

Pippie

evian

evian

08-04-2009 om 16:58

Valt niet mee

Het is soms zo moeilijk. Ik merk aan mezelf dat ik een beetje op ben en zodoende misschien niet goed op haar reageer. Ik heb ook het idee dat ze veel aandacht nodig heeft, wil voortdurend bij me op schoot zitten, gaat ook niet altijd en dat valt dan niet goed bij haar.

Bedankt voor het meedenken. Ik ga kijken of ik haar op een andere manier kan benaderen.

Gr. Evian

Aandacht

hoi,
weet je wat hier dan helpt als ze steeds op schoot wil?
op een gegeven moment heb je er helemaal geen zin meer in, dan zie je alle vragen om aandacht negatief.

wat ik dan doe is regelmatig even 5 minuten echt voor haar vrij maken. dus op schoot, even praten,even knuffelen en dan weer verder gaan met iets anders.
als ze dan huilt om aandacht, weet ik iig dat ik het gegeven heb met al mijn aandacht, i.p.v. alles tussendoor.

*bella*

*bella*

09-04-2009 om 21:11

Voorkomen?

Als het zo vaak voorkomt, zou ik toch kijken naar wat de oorzaak ervan is, voor zover je dat kunt achterhalen. Tuurlijk moeten ze leren omgaan met teleurstelling en frustratie enz enz maar ik weet niet of peuters nu zoveel leren van eindeloze huilbuien.
Probeer eens goed te kijken naar wat er gebeurt, of wat eraan vooraf gaat. Of laat het eens opnemen bijv. Misschien kun je patronen herkennen. Misschien is het wel heel simpel op te lossen. Bijv door haar meer zeggenschap te geven. Of minder. Of duidelijker te communiceren. Maar misschien is het ook wel ingewikkelder. Misschien kan ze moeilijk duidelijk maken wat ze precies wil bijv, maar ook dat is goed voor jou om te weten.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.