Ik-wil-niet
Mijn dochter van 4 jaar heeft een ik-wil-niet-idee, of eigenlijk een soort fase. Als het even tegen zit dan begint ze te zeuren, huilen en dreinen. Vorige keer moest ze van mij haar spullen opruimen, mevrouw was gelijk van ik-wil-niet-idee. Het heeft mij een uur gekost nadat ze was afgekoeld om haar te laten opruimen. Ik ben er makkelijk in en zet haar in de gang om haar tot rust te brengen, of ergens wat ze een henkel aan hebt. Dus niet haar slaapkamer.
Wij heeft er ervaring mee en heb je het opgelost.
Fase
Joh, ze is gewoon aan het kijken wat er gebeurt als ze dat wil.
Het beste wat je kan doen is soms gelijk geven, soms niet. Dan leert ze daarmee om te gaan, zo is het leven straks ook. De reden waarom je niet altijd nee tegen haar moet zeggen is dat ze dan strijd als een soort tijdverdrijf aangereikt krijgt, en dan kom je in een wapenwedloop terecht. Steeds vaker en steeds meer heb je dan een machtsstrijd. Juist door een beetje onberekenbaar te blijven blijf je haar de baas en voorkom je dat je samen vast komt te zitten.
Verder kun je vooruit denken, een beetje manipuleren, als je echt weg moet bijvoorbeeld of als je écht wilt dat iets gebeurt. Dan ontwijk je de strijd door haar ergens anders haar zin te geven of juist over dat onbelangrijke ruzie toe te laten, zodat je het belangrijke zo voor elkaar kunt krijgen.
Ander soort ruzie
Ik merk dat de aard van de conflicten hier thuis ook enorm is veranderd sinds dochter vier is. Ik dacht trouwens dat er minder ruzie zou zijn, maar nee. Het wordt alleen anders. Een kleuter probeert net zo hard uit als een dreumes/peuter, maar op een andere manier. Het nadeel is dat ze brutaler en bewuster worden in hun conflicttechniek, het grote voordeel is dat je veel beter met ze kunt praten. Ik laat mijn dochter vaak even uitrazen, waarna we de onderhandelingsfase ingaan. Dat kan alleen als ze kalm is en vriendelijke woorden gebruikt, dat weet ze. Ik luister dan goed naar haar argumenten, leg de mijne uit en dan bedenken we een oplossing. Dit werkt echt goed hier. Jammer genoeg heb ik er niet altijd tijd voor 
.
O ja, kleuters zijn rituele beestjes. Probeer veel dingen te standaardiseren, zodat je daar geen ruzie meer over krijgt.
Groetjes
Massi
Praten en dingen samen doen
ik vond het ook niet makkelijk die tijd voordat ze naar school zijn en ook de eerste tijd nadat ze naar school zijn, daarna de periode (vanaf 6 jaar) dat het haat en nijd gedrag tussen meisjes hun slag legde op het humeur van dochter en dat natuurlijk op mij af reageerde, toen werd ik zwanger en had ik een vreselijk moeilijke tijd met mijn oudste wat direct over was toen de baby toch echt maar heel klein bleek te zijn en direct geaccepteerd werd. En inmiddels is ze 8 en vind ik dit een hele fijne rustige tijd met niet elke dag van die conflicten, ze is zelfstandiger, regelt dingen zelf meer, heeft vastere relaties met minder conflicten.
Wat ik wel erg leuk vond rond het 4e jaar was dat ik toen zo goed begon te praten met haar, over wat haar nu bezig hield, wat ze leuk vond en wat er stom was die dag. Dan lag ik bij haar in bed en waren we aan het kletsen op een gelijkwaardige manier en probeerde ik hier en daar wat te relativeren, wat vond je vandaag het leukste en wat vond je het stomste ?
Verder ging ik af en toe met haar de stad in, shoppen en lunchen, vooral het samen lunchen vond ik erg gezellig met haar. Dan mocht zij uitkiezen waar we een broodje gingen eten (bij deli france want dat vond ze het leukste zaakje, haha, ontzettend smaakloze tent maar prima).
En ze zijn zo bevattelijk op die leeftijd voor nieuwe kennis, hun naam schrijven bijvoorbeeld, boekjes maken met tekeningen, dansjes, optredens, verhalen verzinnen (samen) en dan elke dag een volgend deel van het verhaal toevoegen. Rond het 4e jaar vertelde ik haar ook steeds meer, over politiek, dingen op het nieuws en tv, over de aarde, de natuur, culturen, echt een spons. Ze zijn dan ook zo gek op een bepaald topic, kunnen helemaal op gaan in dinosaurussen, treinen, alles willen weten van iets, naar de bieb boeken halen, op internet dingen zoeken erover.
Wat ook goed helpt op die leeftijd is ze te belonen, als je je nagels laat knippen dan lak ik ze daarna. Dat soort werk. Publiekelijk complimenteren, als dochter zelf haar jas op hing dan vertelde ik dat nog uitgebreid aan mijn man waar zij bij was en dan zag je haar gewoon glimmen. nu hangt ze nog steeds niet altijd haar jas op maar ik hoef het nu alleen maar te vragen (en dan zegt ze jahhaaa dat doe ik zometeen 
