Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Kind 3, ontwikkelingsprobleem?

Ik maak mij steeds meer zorgen om mijn jongste van 3 (hij wordt 22 juli 4).
En eerlijk gezegd zit ik er ook een beetje door heen.
Het consultatiebureau geeft weinig respons om mijn vragen maar ik denk dat ons zoontje iets mankeert.

Hij is altijd al erg druk geweest en soms erg afwezig maar naarmate hij ouder wordt is het echt niet leuk meer zeg maar.

We kunnen alles wel tien keer zeggen maar hij luistert gewoon niet of kijkt je wazig aan en vervolgens doet hij het doodleuk alsnog. Als hij zoals van de week zijn handje vast had in de brievenbus nadat ik en mijn buurvrouw hem wel vier keer hadden gewaarschuwd en weggehaald, begint hij alsnog verbouwereerd te huilen.

Zindelijk worden is ook een probleem. Over een paar maanden moet hij naar school maar poept en plast nog steeds in een luier en het lijkt hem ook totaal niet te deren. We zijn al een hele tijd bezig maar hij blijft gewoon in zijn broek poepen en in huis, dan loopt hij in zijn blote billetjes, loopt het gewoon langs zijn benen, hij kijkt er naar en loopt gewoon verder!

Hij heeft nergens aandacht voor, lacht zijn broers uit als hij ze opzettelijk pijn doet of als iemand pijn heeft lijkt hij dit grappig te vinden en als ik hem daar op wijs of aanspreek dan dringt het gewoon niet door of krijg ik antwoorden die er totaal niks mee te maken hebben. Praten doet hij wel goed maar een gesprekje met hem aangaan of iets uitleggen lukt niet.

Ik ben uitgeput van hem en dat vind ik vreselijk. Mijn man vindt het niet nodig om naar de huisarts te gaan. Hij zegt dat ons mannetje gewoon "wat laat is" maar ik maak mij zorgen. Hier in Hedel mogen kindjes die niet zindelijk zijn en zich niet zelf kunnen aan en uit kleden niet naar school en half juli gaat ons mannetje al oefenen.

Wat denken jullie? Toch naar de huisarts? Of haalt hij het nog in voor hij naar school mag?

Phryne Fisher

Phryne Fisher

02-03-2019 om 20:33

Kun je doen

Niet alle peuters zijn hetzelfde en het is niet uitzonderlijk dat ze met 3,5 jaar nog niet zindelijk zijn (zeker jongens). Als je je zorgen maakt kun je natuurlijk eens met de huisarts gaan praten. Vaak duurt het wel even voor er plek is voor eventueel onderzoek, maar op basis van je verhaal lees ik nog niet direct iets zorgelijks.

MommyThree

MommyThree

02-03-2019 om 21:15 Topicstarter

@phryne

Waar zou je dan aan denken? Als het niet zorgelijk is? Ik heb geen ervaring met mijn oudste twee dat zij zo "van de wereld waren" zeg maar. Waarschuwingen maar ook een simpele mededeling lijkt totaal niet aan te komen bij mijn jongste. Als we weggaan bijvoorbeeld, en hij vraagt waar wij heen gaan dan zeg ik bijvoorbeeld "naar de winkel". Nog geen twee tellen later in de auto vraagt hij het weer. Dan zeg ik opnieuw rustig "naar de winkel". Dan lopen we in de winkel en dan vraagt hij het nogmaals! Dan denk ik ... uh we lopen in DE WINKEL.
Ik herken dit dus totaal niet van mijn oudste kids of andere leeftijdsgenootjes. En ... sorry schaam... ik vind het zelf ook zo "vreemd" gedrag?
Maar het kan dus heel normaal zijn?

Instinct

Als je het niet vertrouwd, laat het uitzoeken. Een moederinstinct is er niet voor niets. Dat zindelijk worden, kan nog komen. Maar zijn gedrag en dat van de wereld zijn, vind ik vreemd klinken. Ik zou wat met je gevoel gaan doen. Is het niets dan weet je dat ook en krijg je wat advies voor een kind dat blijkbaar pittiger is dan je andere twee. Daar wordt een mens nooit stommer van.

Phryne Fisher

Phryne Fisher

02-03-2019 om 23:47

Tja

Ik denk niet direct aan iets, hooguit dat hij kennelijk bevestiging zoekt als hij iets vier keer vraagt. Mijn oudste deed dat ook wel, om haar gedachten te ordenen.
Maar goed, wat houdt je tegen om naar de huisarts te gaan?

Mijntje

Mijntje

03-03-2019 om 09:52

gedragsprobleem?

Het klinkt meer als een gedragsprobleem dan een ontwikkelingsprobleem. Elk kind is anders, de ene kan een stuk pittiger zijn. Ik weet niet hoe hij wordt bejegend, maar positieve aandacht werkt het beste. Een preek werkt averechts. Misschien wil hij (meer) aandacht - en dat kan ook negatieve aandacht zijn. Dan kan je het beste de dingen die hij niet of verkeerd doet negeren en hem afleiden en de dingen die hij goed doet complimenteren.

Teuntje

Teuntje

03-03-2019 om 10:26

Net als AnnaNiem

Vertrouw op je instinct. Het is niet je eerste. Een onderzoek kan ongerustheid wegnemen en/of handvatten geven voor hoe je met hem om kunt gaan.
Je huisarts kan een verwijzing geven, b.v. naar de poli kinderpsychiatrie in een ziekenhuis. Dat klinkt heel eng, maar de nadruk ligt daar echt op kind en minder op psychiatrie. Ze hebben daar veel verstand van kinderen en allerlei variaties op ontwikkeling.

Wenselijk gedrag

Dit "Hij heeft nergens aandacht voor, lacht zijn broers uit als hij ze opzettelijk pijn doet of als iemand pijn heeft lijkt hij dit grappig te vinden en als ik hem daar op wijs of aanspreek dan dringt het gewoon niet door" is jouw schuld.
Je verwacht van een drie jarige (vooruit, bijna 4) dat hij zich empathisch op kan stellen. Dat is teveel gevraagd. Sommige kinderen kunnen zich al wel wenselijk gedragen, maar echt meevoelen met die ander lukt nog niet.
Het is best mogelijk dat jouw kind zich op verschillende vlakken laat of langzaam ontwikkelt, maar het is in ieder geval minder erg dan jij denkt.
Ook hier "We kunnen alles wel tien keer zeggen maar hij luistert gewoon niet of kijkt je wazig aan en vervolgens doet hij het doodleuk alsnog. Als hij zoals van de week zijn handje vast had in de brievenbus nadat ik en mijn buurvrouw hem wel vier keer hadden gewaarschuwd en weggehaald, begint hij alsnog verbouwereerd te huilen." verwacht je teveel van hem. Hij gedraagt zich hier als een normale (niet zieke of gestoorde) 3 jarige.
Hij is kennelijk anders dan je oudste twee kinderen (zijn dat toevallig meisjes?) maar een aanwijzing voor iets zorgelijks is er niet.
Nou ja, behalve dan dat het zorgelijk is dat je je geduld lijkt te verliezen terwijl je nog zoveel ontwikkeling zult moeten afwachten en stimuleren. Als je alleen maar negatieve signalen naar hem uitzendt, dan weet hij steeds minder goed welk gedrag jij van hem wenst.
Dat zindelijk worden bijvoorbeeld.
Heb je hem al eens een hele week op vaste tijden op het potje gezet? Zodra hij wakker wordt, direct na het ontbijt, voor de lunch.... etc.?
Gaat hij naar een kinderdagverblijf?

mirreke

mirreke

03-03-2019 om 13:40

Ehmm

Er lijkt ook mij vooralsnog helemaal niets mis met je kind. Hij vraagt om bevestiging, geef hem die ook. Hij is een kind wat aan den lijve wil ondervinden wat er gebeurt (bv. als hij zijn handje in de brievenbus stopt). Dat moet je ervaren, een mens (ook een kind) leert uit ervaringen.

Waarom zou je zijn handje eigenlijk wegduwen. Als hij dit wil onderzoeken, laat hem dan, en begeleid hem daarbij.

Ook al vraagt hij tien keer waar jullie heen gaan, geef hem dan tien keer antwoord. Blijkbaar heeft hij die bevestiging nodig.

Een kind van drie 'erop wijzen' dat hij empathie moet vertonen, werkt natuurlijk totaal niet. Bovendien kan het goed zijn dat hij door bv. uit te lachen, bezig is om negatieve aandacht te vragen. Want negatieve aandacht is ook aandacht.
Het kan ook best zijn dat jij in je verwachtingenpatroon al meegroeit met je oudere kinderen, en van je jongste verwacht dat hij nu alles automatisch wel oppikt, maar dat is natuurlijk helemaal niet zo. Als hij dan ook nog toevallig anders in elkaar steekt dan zijn broers, b.v. onderzoekender en hardleerser is, dan heeft hij het zwaar, lijkt me.

Laat al die verwachtingen nou eens los, kijk naar je kind zoals hij is, en ga met hem om op een manier zoals hij dat nodig heeft, op zijn eigen niveau. Lees anders eens over peuters en kleuters, (hij is nog maar drie!), en hoe die in elkaar steken.

Tango

Tango

04-03-2019 om 22:20

Gehoor?

Ik lees nergens of zijn gehoor wel goed is. Is daar weleens naar gekeken? Was een van de eerste dingen waar ik aan dacht toen ik jouw verhaal las.

Ontwikkelingsstoornissen

Hoi
Je verhaal komt mij bekend voor. Behalve het pijn doen van anderen.
Nu 7 jaar later heb ik eindelijk ontdekt dat mijn dochter ADD heeft.
Ik wist ook niet dat het zoveel inhield. Laat staan dat het zich op zo’n jonge leeftijd en op zo’n manier uitte.
Ga eens naar een kinderpsycholoog en vraag naar onderzoek. Vraag ook eens achter ADD en ADHD.
Want wat typisch is bij deze 2 is ‘het door je heen kijken’ en het uiten van opgebouwde spanning op de meest bizarre manieren. Bv in de broek blijven doen, slagen, krijsen uit het niets, enz.
Heeft je kind veel nood aan slaap? Of is het juist een heel druk kind?
Kan het ergens zo in op gaan dat je hem er moeilijk uit krijgt? En andere dingen lukken maar niet om uit te voeren, laat staan te voltooien?
Ik hoop dat je hier misschien iets mee bent. Ik had ook graag eerder een antwoord gehad, dus ik herken je frustratie!

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.