Mn poppetje lijkt onhandelbaar!
Beste ouders!
Ik ben moeder van een heerlijke dochter! Het is een schat van een meid die heel erg zorgzaam en gevoelig is, maar vooral een hele spontane, vrolijke, gezellige babbeltante.
De laatste maanden echter is mn lieve peutertje (ze is 3) verandert in een kindje waarvan ik soms denk: huh, dit gedrag heb ik jou niet geleerd! Eerlijk is eerlijk mn dochtertje heeft in haar korte leventje veel meegemaakt (veel ziekenhuisopnames en scheiding) dus qua aandacht heb ik haar veel te veel verwent.
Eerst deed haar dat alleen maar opbloeien en genoten we daar beiden van. Inmiddels is dat nu totaal verandert. Ze is heel erg dwars en boos (soms zo erg dat ze bijna moet overgeven!) en is ongelovelijk brutaal tegen mij, mn vriend en haar oudere broertje. Soms schaam ik mij gewoon voor haar wangedrag. Het lijkt ons hele gezin af en toe te beheersen. Nu heeft ze de laatste twee nachten ook angsten. Niet een beetje...nee ze schreeuwt de hele buurt bij elkaar, is ontroostbaar en de beesten verjagen, troosten etc etc etc helpt allemaal niet....
Volgens mij zitten we nu op een dieptepunt met haar en moet de circel doorbroken worden.....maar hoe?????????
Ik heb werkelijk van alles al geprobeerd. Lieve benadering, negeren, straffen (dat doet haar overigens helemaal niks).
Maar weet je...ik hou zielsveel van die dwarse lieve koppige schattige peuterpuber en wil weer gewoon een gezellig gezinsleventje. Ze is en blijft toch mijn kanjer hihihihihi
Beetje meer afstand?
Het lijkt me dat je ´dicht` op haar zit, logisch op die leeftjd maar tijd voor wat meer ruimte lijkt me. Je dochter is haar eigen persoontje, en zal haar eigen gang gaan. Daarbij is ze een peuter en een beetje peuter gedraagt zich onuitstaanbaar, dat hoeft ze van jou niet te leren. Het is omgekeerd, van jou leert ze beetje bij beetje door goed voorbeeld en wat ondersteuning hoe het wel moet. Schamen, hoe voorstelbaar ook, is dan ook misplaatst. Het is je dochter die zich misdraagt, niet jij. Idem met haar boosheid en dwarsheid, probeer het bij haar te laten en het niet teveel naar jezelf te trekken. Ook angsten zijn heel normaal op die leeftijd. Het kan een heel heftige en verwarrende tijd zijn voor hen. Probeer dus juist haar stabiliteit te geven door er rustig onder te blijven. Het is allemaal niet erg, hoort er allemaal bij. Het klinkt alsof je het allemaal `heel goed´wil doen (ze is twee nachten bang en je probeert al vanalles...) maar vergeet niet haar de ruimte te geven juist voor de dingen die niet goed gaan....Hoort ook bij opgroeien!!
succes bella
