Momo het apenlampje
Ik schreef al eerder dat we er een gekocht hadden, maar door een vakantie waren we er nog niet aan toe gekomen hem te gaan gebruiken. Inmiddels hebben we hem zo'n 2 weken in gebruik.
Even samenvatten. Kindje van 2,5 jaar slaapt perfect met een klein probleempje: hij wordt 30 tot 60 min eerder wakker dan zijn ouders zouden willen (6:30) en zet het dan op een roepen en even later huilen.
Momo, hier bekend als het apenlampje, officieel de babyzoo sleeptrainer is een soort wekker met een aapje waarvan de oogjes opengaan als de tijd is aangebroken dat het kindje uit bed mag. Je vertelt het kind dat het pas mag roepen of huilen als Momo wakker is en zijn oogjes open heeft.
Hoe werkt het in de praktijk? Het is natuurlijk afhankelijk van het kind, maar bij ons ventje werkt het perfect. Op dag 1 verwende hij ons al door 'maar' 15 minuten te vroeg te beginnen met zijn concert. In de loop van de twee weken ging het eigenlijk steeds beter. Hij had duidelijk wat moeite om te wachten, maar de laatste drie dagen riep hij ons precies op tijd dat Momo wakker was. Zonder huilen!
Het apparaat werkt technisch goed. Het zou wel fijn zijn als je de wekker op afstand wat zou kunnen verzetten als pappa en mamma graag nog even 10 minuutjes wat anders zouden doen, want als je afgesproken hebt dat hij uit bed mag als de oogjes opengaan moet je natuurlijk doen wat je beloofd hebt.
Bedankt voor de tip dus! Dit is precies zoiets waar zo'n forum handig voor is: Het uitwisselen van praktische tips en ervaringen.
Ot dc
Oohh ja, pas op dc, voor het losbarst 
Wie kan het daar nu niet mee eens zijn?!
Lijkt me geen mening maar een feit dat een dag met kinderen thuis vermoeiender is dan een dag buiten de deur werken. Maar in het geval van slaaptekort vind ik dat toch erger op mijn werk, omdat ik daar betaald wordt voor het maken van verstandige beslissingen, en het thuis niet zo gek veel uitmaakt wat ik doe of niet doe.
In bed nemen
Doet niemand dat? Je vroegwakkere kind bij je in bed nemen? Dat werkte hier altijd goed, dan sliepen ze zo nog even door tot het tijd was om op te staan. Knus ook, zo'n warm kinderlijfje tegen je aan, meteen knuffeltijd.
skik
Vic en skik
Sluit me aan bij jullie allebei:
Ik vind het ook pittiger om moe thuis te zitten maar kamp met werk meer met schuldgevoel. Geen discussie dus 
En Skik: ja ik vind het ook heerlijk, even knuffeluurtje en in het weekend loopt dat ook geregeld uit (als het kan qua planning) op de halve ochtend met zijn allen in het grote bed, vind ik zalig (heb het mijn man even moeten 'leren' ).
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Sommige wel/niet
Sommmige kinderen kun je leren nog zachtjes te doen en in bed te blijven. Sommige kinderen niet, die leren het nooit. Soms heeft dat tijd nodig, soms niet.
Sommige kinderen kun je even alleen laten beneden, sommige kinderen niet. Heeft met leeftijd te maken, gehorigheid huis, karakter kind en zijn of haar geestelijke gezondheid. Er hoeft niet altijd met vingertjes naar ouders toe gezwaaid te worden of op de borst te worden geklopt.
Je hebt mazzel, of je hebt het niet 
Skik
Ik probeer het wel, maar gebied 3 exemplaren die niet meer gaan slapen. Meer van het springen op het bed.
Zielig?
Ik had zo'n vriendin die altijd op mijn schuldgevoel aan het werken was als het ging om lampje/vroeg opstaan en zo.
Nou had ik het geluk dat de mijne nooit om 6 uur wakker waren.
Maar stiekum ben ik wel jaloers hoor op die moeder-moeders zo als ik die noem. Die het op kunnen brengen om op 6 uur! beneden te zitten/kindertjes de hele dag om hen heen/kindertjes liever niet uit logeren willen/ mee met schoolreisjes enzovoort...
Mijn kinderen hadden ook een lampje om te zorgen dat ze wist wanneer het tijd was om op te staan, ze moesten zelfs regelmatig toen ze zo tussen de 3 en 4 waren, een uurtje op hun kamer spelen. Omdat ik toen door ziekte een uur moest rusten, oef wat slecht.
Lampje
Wij hebben ook een lampje. Ik vind het heel makkelijk. Ik ben absoluut geen ochtendmens en 5 uur of 6 uur beschouw ik eerder als nacht dan als ochtend dus dan ga je nog gewoon slapen. Als je niet kan slapen dan mag je in bed spelen. Als kinderen weer wat ouder zijn dan kunnen ze ook zelf naar beneden gaan. Heerlijk is dat. Dan zet ik 's avonds eventueel alvast wat te drinken/eten klaar in de koelkast en dan kunnen ze gaan spelen.
Verder lekker laat naar bed doen dan slapen ze ook langer. Niet na een nachtje al maar consequent laat naar bed doen. Bij ons werkt dat wel. Ik heb 's avonds om 22h nog alle geduld om met een peuter te spelen in elk geval veel meer dan om 6 uur 's ochtends.
Of een dag thuis vermoeider is hangt een beetje af van de omstandigheden. Als ik een dag echt op kantoor zit dan is het een stuk rustiger om op werk te zijn. Als ik echter de hele dag trainingen moet geven dan vind ik thuis zijn een stuk rustiger. Het hangt ook van van de kinderen en het weer. Bij lekker weer en kinderen die goed in hun vel zitten en de hele dag buiten spelen is werken een stuk vermoeider. Op regenachtige dagen met een lastig kind verlang ik naar kantoor.
Zielig
Ik vind een kind om 5 uur vertellen dat het nog geen tijd is om op te staan evenmin zielig als een kind om 3 uur vertellen dat het nog geen tijd is om op te staan. Natuurlijk doe ik dat grotendeels voor mezelf maar kinderen hebben er ook voordeel van als ik overdag gewoon uitgerust ben en energie heb. Dan mag er meer en doe ik meer leuke dingen met ze.
En bovendien
Kan ik mijn oudste om 11u naar bed sturen, om 6.30 is hij weer wakker. Ook na een paar weken vakantie.
Andersom ja
's avonds wil ik ze echt niet meer uit bed zien, nadat ze zijn ingestopt, voorgelezen, boekje, kusje, nog een, dreigement
Vaak spelen/lezen ze nog een poos in bed, mag ook.
Misschien vergelijkbaar met jezelf nog een half uurtje vermaken tot het bijv 7u is.
Mijn oudste kwam laatst om 5.45 al uit bed - ik ging naar de wc. Heeft hij nog bij mij gelegen en om 6.30 broertje wakker gemaakt (grr). Dan weet ik wel dat ik eruit moet voor de lieve vrede..
Ironisch is dat ze op een schooldag soms gewekt moeten worden en in het weekend staan te bruisen om half 7
Ritme
Mijn man en ik heb beiden een baan met onregelmatige werkuren. De eerste jaren dat ik moeder was werkte ik vooral 's middags/ 's avonds. Ik deed mijn babies eigenlijk nooit op bed voor 22h uur. Niet nodig want we hoefden toch niet vroeg op en dan kon ik ze 's avonds ook nog even zien. Dat ritme is deels blijven hangen al is het sinds we schoolgaande kinderen hebben wel een stuk minder geworden helaas.
Nu staan we doordeweeks maximaal om 0730 op zodat we op tijd op school kunnen zijn. Althans een van ons in elk geval. 0730 vind ik trouwens zeker in de zomermaanden nog wel te doen. Zelfs wel eens leuk want dan is het licht zo mooi. In de zomer kan ik sowieso vroeg opstaan veel beter hebben.
Maar 6 uur (of wat iemand hier noemde 5 uur) vind ik echt te vroeg. Als baby nam ik ze bij me in bed en als ze wat ouder worden voldoet een lampje inderdaad prima. Als ze eenmaal zelf naar beneden kunnen is het helemaal makkelijk. Kunnen ze ook kleine broertjes/zusjes meenemen die al wakker zijn. 6 uur is voor mij echt nog nacht.
Mijn dochter is iemand die om 5:30 of zo voor haar lol op staat (ze heeft belachelijk weinig slaap nodig) maar ze is gelukkig op een leeftijd dat ze zichzelf prima kan redden. Ze vind het trouwens ook heel fijn om even de woonkamer voor zichzelf te hebben.
Maar het schoolritme is inderdaad redelijk funest. Ik vind af en toe vroeg opstaan geen probleem maar dat 5 dagen per week vind ik echt soms wat te veel. Zeker in de winter als het 's ochtends donker en koud is.
Hmm
Dochter had ik met 2,5 al geleerd hoe ze de pc aan moest zetten en waarop ze moest klikken voor haar favoriete spelletje. Zij was daar nogal handig mee en daardoor kon ik in het weekend heerlijk uitslapen.
Onze peuterzoon vind het het allerleukst om uit te vinden hoe iets kapot gaat. Hij maakt mij niet zozeer wakker, maar gaat op onderzoek uit. Zo heeft hij afgelopen week de muren nog beschildert met sudocreme terwijl ik sliep. Zodra ik weet dat hij wakker is kan ik niet meer slapen. Een lampje zou hier ook niet zolang mee gaan vrees ik. En dus zit ik wel eens voor 6en beneden. Het zij zo.
grt Dendy
Moeder met lamp (2)
Hier ook een moeder die vier dagen werkt en tot voor heel kort 's nachts een tot drie voedingen gaf en altijd voor zessen opstond met een klaarwakkere baby. Het kan gewoon. Zelfs als je geen supermama bent die 24/7 met de kinderen knutselt, zelf pianoles geeft, botanische rondleidingen door de buurt verzorgt en de eigen kleertjes naait van biologisch katoen.
Mea-proefrok
"Het kan gewoon"
Bedoel je, iedereen kan het?
Nee
er was de vage suggestie dat dit alleen degenen die niet werken de puf kunnen hebben om voor 7-en beneden te zitten met de kinderen. Die theorie helpen we even om zeep 
En ik ben het ermee eens dat het echt van het kind afhangt. Ik heb geen kinderen die lief in een hoekje rustig gaan zitten spelen. Meer van het soort dat op een krukje de voordeur open doet en in pyjama de buurt gaat ontdekken, gillend als een indiaan op jacht.
Berber (ot)
Ik vind van wel, het is heerlijk levendig!
7 uur
wij hebben ook als regel, 7 uur is opstaan, maar zijn als ouders zo gemeen dat we in het weekend de wekker van jongste een half uurtje verschuiven. Bij hem is het dan om half acht 7 uur.
Jongste toen 4 ook niet voor 1 gat te vangen, verzette eigenhandig zijn wekker, toen was het om half 7 7 uur.
Lisbeth
Lol!
Lol
ik kon het in eerste instantie niet geloven, een 4 jarige kan echt zijn wekker niet verzetten. Ik al op man mopperen, verdorie je hebt de wekker verkeerd verzet.......
Half uurtje later biechtte zoonlief op dat hij het toch echt zelf gedaan had
Niet uit de kamer kunnen
Ik vind het sowieso onveilig als een klein kind zelf uit zijn kamer kan komen. Niet omdat ze dan vroeg opstaan en mij wakker maken maar wel omdat ze dan inderdaad nachtelijke avonturen kunnen gaan beleven. Op de leeftijd van 2/3 zorg ik ervoor dat ze niet zelf hun kamer uit kunnen. Hangt wel een beetje van het kind af maar als ze zelf uit hun ledikant kunnen komen dan kunnen ze ook over het traphekje klimmen en dat vind ik toch wel eng. Als ik slaap zou ik niks merken...
Ik heb wel een babyfoon maar als ik slaap hoor ik het alleen als ze echt roepen/huilen en niet elk klein geluidje.
Geen lamp
Geen lamp, maar we leren ze wel om nog even in bed te blijven
Doordeweeks ben ik doorgaans degene die het eerst wakker is, 6.20 gaat de wekker. Om 7 uur maak ik man en kinderen wakker, alleen soms wordt dochter (5) al iets eerder wakker en komt dan zelf naar beneden. Op vrijdag, als ik vrij ben, gaat om 7 uur de wekker. Op zaterdag werkt man, die is dan heel vroeg op (half 4), dus wij slapen dan allemaal nog. Ik hecht er op zaterdag dus erg aan dat ik wat langer kan slapen (= 8 uur of zo). Vaak zitten ze nog in het ritme van school, maar dochter kan ik nu wel instrueren met behulp van de klok dat ze niet voor half 8 van haar kamer komt. Bij zoon van 2 lukt dat minder goed, maar gelukkig is hij 's morgens gezegend met een heel goed humeur, dus meestal vindt hij het heerlijk om in zijn bedje te zingen en te spelen. De klink staat omhoog, dus hij kan er niet uit. Soms speelt hij nog een half uur tot een uur en dan laat ik hem ook (behalve natuurlijk als hij gaat huilen en roepen, zo ontaard ben ik dan weer niet). En dochter mag lezen of spelen op haar kamer. Daarna kruipen ze er nog even lekker bij, kroelen we nog een beetje samen en gaan we vervolgens gezellig ontbijten. Lekker weekendtempo
Volgens mij is hoe men het doet echt heel afhankelijk van
1. je kind 2. je zelf (ochtend/avondmens) 3. je programma van de dag. En zoek je dus vooral naar dat wat voor jou en je gezin werkt.
Lynn
En na het lezen van de reacties nog
- kids gaan op tijd naar bed, tussen 7 en half 8, en na het bedritueel dan is het ook mama-tijd, dan wordt er niet meer geroepen. Naar de wc gaan mag, en als er wat is, dan mag er natuurlijk wel geroepen worden, maar niet om een kusje, een knuffel enz.
- hier bij jongste dus klink omhoog zodat hij er niet uit kan, omdat hij idd. gaat spoken Bij dochter was dat destijds niet nodig, die kwam pas uit bed als je haar riep dat het mocht (ze riep dan wel mama, mama, ik ben wakker). Nogal kindafhankelijk dus.
- en worden ze om 5 uur wakker, dan gaan ze per kerende post terug naar bed. 5 uur is midden in de nacht bij ons
Lynn
Moeder met lamp
Zoals dc al zegt, vroeg opstaan met je baby/dreumes/peuter is niet voorbehouden aan thuisblijfmoeders. Dat was het punt waarop ik met veel omwegen uit wilde komen, maar ik ben nogal vaag de laatste tijd. Meneer van 14 maanden krijgt kiezen en slaapt niet, hahahaha.
Jillian
Maar hier lagen/liggen ze met 2 jaar allang niet meer in een ledikant, dus dat idee van na het ene hekje het andere hekje overklimmen hebben ze niet. Ik vind het dan weer eng om ze op hun kamer opgesloten te zetten. Er zal maar wat zijn. Nee hoor, kom maar. Vooral de oudste was erg trots dat hij me niet meer nodig had om uit bed te komen. Hij maakte geen misbruik van de verantwoordelijkheid. Hij sliep ook goed en op fijne uren.
De jongste (nu 2) is een ander verhaal. Die is pas een paar weken over van mijn bed naar zijn eigen, dus die komt me 's nachts zoeken en gaat bij me liggen. Maar ik weet dat ik het belangrijkste ben en niet het avontuur, dus ik kan met een gerust hart zijn deur openlaten. Ik word meestal al wakker als hij zijn boeken pakt, soms als hij aan het traphek morrelt omdat hij niet weet dat ik nog slaap (als het 's nachts niet zo donker is of zo), en zelden pas als hij al over me heen aan het klimmen is. (Hij slaapt gelijk weer verder als hij bij me ligt, maar hij is daarvoor wel zo wakker dat per se die boeken mee moeten.)
Als ik kinderen had die op avontuur zouden gaan buiten of in de keuken, zou ik misschien ook wel de deur dichtdoen. Maar bij mijn brave oudste zit dat er sowieso niet in. De jongste heeft eigenlijk ook nog nooit iets geks gedaan. Al weet je misschien nooit wanneer ze daar mee gaan beginnen. De ouders van peuters die 's morgens om 4 uur in pyjama de deur uit stapten op weg naar oma hadden dat vast ook niet verwacht.
Het rijtje van p
Als je zoals ik, niet altijd aan die criteria van heel vroeg opstaan etc voldoet, dan is het rijtje meningen van sommige moeders zonder lamp, die P zo goed samenvatte, pijnlijk om te lezen.
Maar goed niets nieuws onder de zon, zo word ik wel vaker beoordeeld zoals ik al schreef over die vriendin, die ik daarom geschrapt heb. Want buitenstaanders hebben geen idee van het hoe en waarom.
Ik leer steeds bij en moet stevig in mijn schoenen staan om met de druk van de buitenwereld om te gaan.
En het gaat me steeds beter af. En gelukkig zijn er genoeg zorgende taken en leuke dingen die ik wel voor mijn kinderen doen kan.
En het allerleukste is ze houden ontzettend veel van me.
Moeder met lamp
En ik denk dat een mening van een ander alleen maar pijnlijk is als je zelf niet (erg) overtuigd bent van je eigen mening.
Dat klopt
Ik heb me nog nooit schuldig gevoeld over de dingen die ik doe, daar heb ik namelijk goede redenen voor, ik heb er over nagedacht, en mijn kinderen doen het prima. Als iemand dan zegt dat ze het zielig voor een kind vind om tot 9 uur te moeten wachten tot mama wakker is, denk ik dat ze daar een ander beeld bij heeft dan hoe het hier gaat. Het is namelijk voor mijn kinderen helemaal geen probleem, en ze hebben nog nooit gegild of gehuild of whatever omdat ze een paar uur in hun kamer 'moesten' spelen. Inmiddels zijn ze natuurlijk oud genoeg om een tijdje zonder toezicht te blijven, dus ik ga af en toe ook wel eens op zaterdagmiddag even op mijn kamer lezen of slapen. Kinderen mogen me dan alleen storen voor dringende zaken (en een fles drinken niet open krijgen is geen dringende zaak
Als iemand anders dat dan heel slecht van me vindt, jammer dan. Ik heb dat gewoon nodig. Nog meer inbreuken op mijn bioritme (wat ik als avondmens toch al moet doen), gecombineerd met een fulltime werkweek en dan ook nog oermoederen zou ik niet trekken. Dan ben ik binnen een paar maanden rijp voor een inrichting.
Limi
Hier liggen/lagen ze tot hun 3de in een ledikant. We hebben een ouderwets model en die zijn wat groter. Op het moment dat ze er zelf uit konden klimmem verwijder ik de spijltjes aan de zijkant bij het voeteneinde zodat ze er makkelijk uit kunnen. De kamer zet ik dan de klink van de deur omhoog. Zo kunnen ze er niet uit. Wel uiteraard een babyfoon zodat ik ze kan horen roepen. Hier zitten er wel avonturiers tussen dus met een gerust hart de deur op laten zou ik nooit doen. Ze kunnen hier te makkelijk dan op onderzoek uit. Mijn oudste zoon en dochter waren op die leeftijd al erg ondernemend. Mijn tweede zoon helemaal niet. Die bleef altijd braaf in zijn bed. Kwam daar zelf nooit uit tot wij hem kwamen halen.
Irene
Ik kan verstandelijk heel goed beredeneren waarom ik sommige dingen niet kan die andere moeders wel kunnen.
Het zou heerlijk zijn zoals Vic, als ik kritiek van mijn rug af zou kunnen laten glijden. En zoals ik schrijf is dat een proces.
Ik kan die anderen die vinden dat mijn kinderen zielig zijn niet veranderen, hoogstens ze eens de andere kant van het verhaal laten horen.
