Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Niet meer eten en drinken sinds 2e verjaardag

Hallo allemaal

Mijn dochter is net een maand twee. Ik dacht dat die peuterpubertijd al een tijdje begonnen was, maar het kan altijd nog een tandje erger, merk ik. Nu wil ze sinds haar 2e verjaardag niet meer drinken, en nauwelijks eten. Ze drinkt drie keer per dag een paar slokjes, en eten doet ze niet veel beter. Wat nu, laten gaan? Herkent iemand dit? Heeft iemand nog tips?

Groetjes
Jeanette

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Linda99

Linda99

16-11-2009 om 17:31

Tja

Wat denk je zelf, heeft het te maken met gedrag of heeft ze ergens last van? In dat laatste geval is een bezoek aan de huisarts een goed idee. En gedrag, dat noemen ze de peuterpuberteit Boeken vol over geschreven!

Guinevere

Guinevere

16-11-2009 om 21:47

Ook gehad

Wij hebben dat hier ook een tijdje gehad met onze (doorgaans vretende) peuter. Vooral dat slechte drinken vond ik heel vervelend. Hij kon gerust de hele dag met dezelfde luier rondlopen, er kwam toch bijna niets doorheen gesijpeld omdat ie vrijwel niets dronk.
Wel at hij enkele dingen die wel wat meer vocht bevatten: een beetje appelmoes/knijpfruit of een klein bakje vla. En sommige dagen dronk hij dan opeens toch weer ongeveer 2 bekers weg (0,4 l). Veel lopen te truuken met verschillende soorten bekers, pakjes, bidons, rietjes...hielp allemaal tijdelijk.
Ik heb geprobeerd om me maar niet te druk te maken, omdat hij verder goed gezond was en nergens last van had. Onder het motto: een gezond kind droogt zichzelf niet uit. En.... nu drinkt hij sinds een paar weken opeens weer goed. Waarom is me een raadsel.

Zo ging het bij m'n zus

Mijn zus heeft een dochtertje van inmiddels 7 jaar oud. Zij wilde plots (rond een jaar of 2,5)nauwelijks nog eten. Mijn zus wond zich hier na een tijd behoorlijk over op. Zij kreeg de tip om haar dochtertje een tijdje niet bij zich te laten eten. Enkel bij papa, oma, oppas... Desnoods alleen aan tafel. En ja hoor. Het kind begon terug beter te eten. Het kind merkte dat door haar gedrag (niet eten) ze een reactie (negatieve aandacht) kreeg van haar mama. Na enige tijd aten ze terug samen en nam mijn zus zich voor zich niet meer op te winden. Het gedrag kwam nooit terug.
Ieder kind is natuurlijk anders en misschien is de beweegreden van jouw kind heel wat anders.
Hopelijk binnenkort terug een groot etertje bij jullie. Succes

Agaatje

Agaatje

18-11-2009 om 14:11

Jeanette

Bij ons begon die ellende met 10 maanden, tot die tijd kon ik haar alles voeren en van de een op de andere dag hoefde ze niets meer.

We hebben er geen punt van gemaakt. Toen ze nog niet zoveel snaptje kreeg ze gewoon haar toetje omdat daar ook voedingsstoffen in zitten.

Fruit en brood at ze wel en drinken wisselde, maar als ze dan in bad zat dan hapte ze water, niet zo fris, maar vocht is vocht dachten wij dan

Toen ze wat ouder werd, vanaf 2 ongeveer, ben ik wat strenger geworden en gaf ik haar de keuze. 1 hapje eten dan mag je een toetje of niet. Soms probeerde ze het, keek ze vies wilde niet meer, maar kreeg wel haar toetje, want ze had het geprobeerd en soms vond ze het 1e hapje toch lekker en at ze achter elkaar haar bordje leeg en natuurlijk ook het toetje.

Nu is ze ruim 2,5 en zegt ze zelf al: "zeker 1 hapje proeven?" Ja, zeggen wij dan, als je een toetje wil dan moet je 1 hapje proeven. En bijna altijd eet ze haar bordje leeg. Soms hoeft ze niet, dat komt dan omdat ze voor het eten gesnoept heeft (al dan niet onze schuld of die van de oppas) maar dan krijgt ze geen toetje en dat snapt ze, want zegt ze dan "ik heb niet een hapje gegeten"

Ik ben van mening dat je een kind niet kan dwingen te eten, het kind weet dat het daarmee macht heeft en die wil ik haar niet geven.

Eten is een keuze en inderdaad zal een gezond kind zichzelf niet uithongeren of uitdorsten.

Doe lekker ontspannen.

nog een paar tips:
- vraag of het een prakje moet zijn of los
- doe kroepoek op elk hapje rijst/nasi enzo
- eet wat vaker een gebakken aardappeltje, die vinden ze vaak wel lekker.
- wedstrijdje spagetti sliert slurpen
enz...

Het belangrijkste: eten is gezellig en een fijn moment met elkaar, los van hoeveel.

PS
dit lijkt een succes story, maar dochterlief vertikt het nog steeds vlees te eten (behalve door pasta of rijst). "dat lust ik als ik later groot ben" zegt ze elke dag als ik het aanbied. Dus wij zijn er ook nog niet

Massi Nissa

Massi Nissa

18-11-2009 om 16:43

Het gaat in stapjes

Onze dochter at alles tot ze anderhalf was, toen alleen nog brood, pap en fruit. En dat in minibeetjes. Nu is ze bijna drie en begint ze voorzichtig dingen te proberen. Gisteravond probeerde ze voor het eerst een hapje gegrilde courgette. Dat vond ze niet lekker, dus ze mocht de rest van de schijf courgette aan papa geven. De winterwortel lustte ze wel, dus heeft ze voornamelijk winterwortel met Turks brood zitten eten. Ik vind dat geen probleem, want ze groeit goed en zit lekker in haar vel. Blijkbaar haalt ze uit de kleine beetjes die ze hier en daar eet toch voldoende voedingsstoffen. Ze is wel aan de magere kant (vooral volgens de richtlijnen van het cb), maar niet zorgwekkend dun.
Het gaat in stapjes. Eerst weigerde ze alle avondeten. Nou, dan niet - ik heb er geen strijd om gevoerd. Nu begint ze (ongelooflijk maar waar) te vragen of ze iets mag proeven. Onze oren tuten. Zomaar iets proeven? Je meent het? Soms durft ze het dan toch niet in haar mond te stoppen, soms wel. Bij elk 'nieuw' soort voedsel (dingen die ze normaal gesproken weigert te eten, bedoel ik) zie je haar die afweging maken. Blijkbaar is ineens alles eng om te eten. Gaat wel weer over, lijkt me.
Het is trouwens best vervelend. Ik maakte me stiekem wel zorgen (krijgt ze wel genoeg binnen? Straks is ze de enige peuter in Nederland met scheurbuik, haha). Inmiddels weet ik dat het klopt wat meer ervaren moeders ook altijd roepen: er komt een tijd dat ze langzaamaan weer meer gaan proeven en proberen. En bij sommige dingen duurt het jaren. Bij ons op tafel staat zeker drie keer in de week een schaaltje komkommer. Pas vorige week heeft ze voor het eerst een schijfje komkommer naar binnen gewerkt. Ze heeft wel in de loop der jaren aan duizend schijfjes gelikt, dat wel.
Houd hoop!
Groetjes
Massi

Guinevere

Guinevere

18-11-2009 om 16:48

Hoop

Nou Massi, dat bericht van jou geeft inderdaad hoop. Ik begon me al af te vragen of onze peuter óóit gewoon gaat meeëten. Hij is nu nog niet verder gekomen dan 3 doperwten en één sliertje spaghetti, voordat hij zich weer op zijn cracker met worst stort. Nog een paar maanden wachten dus en dan stort hij zich vol overgave op de AVG, mooi zo!

Yta Chalne

Yta Chalne

18-11-2009 om 20:29

Oh ja

Onze vierjarige heeft (als enige van de vijf! dus je kunt het nauwelijks een opvoed-ding noemen) van anderhalf tot drieënhalf vrijwel geen warm eten gegeten. Geen groente, geen vlees, geen rijst, geen pasta (wel fruit, brood). Een paar maanden voor hij vier werd werd hij ineens heel voorzichtig nieuwsgierig naar van alles en inmiddels (hij is 4jr3mnd.) eet hij eigenlijk alles. Alles! Als ik hem nu vraag wat hij vanavond wil eten komt hij met dingen aanzetten als 'worst met rijst en boontjes', of 'hutspot'. We weten niet wat we meemaken, ik was al helemaal voorbereid op een eeuwig slecht etend kind. Maar achteraf was het meer het testen van zijn eigen sterke karakter denk ik. Hoop houden dus inderdaad, want als ze gaan eten smaakt het ze al snel naar meer

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.