Niet willen gaan slapen
Ik wil graag iets aan jullie voorleggen. Mijn dochter van net twee wil sinds 2 weken absoluut niet naar bed. Zodra ik vertel dat we zo lekker gaan slapen, roept ze al 'niet bed' 'niet lapen'... Ze vindt alles eng, de vogels zijn eng, de wind is eng, het is te donker etc. Wij proberen rustig te blijven, ze heeft al een nachtlampje, we laten de deur op een kier, we kijken samen naar de wind, zeggen de vogels welterusten. Maar ze is echt panisch! Twee weken geleden hadden wij ineens een ekster in de woonkamer, die was door de openstaande deur naar binnen gevlogen. Ik kan me voorstellen dat dat traumatisch is geweest, maar hoe moet ik hier nu mee omgaan? Mijn zoon van bijna 4 heeft deze fase in veel mindere mate gehad, die zocht ook uitvluchten (nog een boekje, nog een kus etc) maar dit is om moedeloos van te worden. Ik wil haar niet alsnog mee naar beneden nemen, ze moet gewoon in haar eigen bed blijven, en ik blijf er ook niet bij totdat ze slaapt, anders moeten we dat weer afleren. Heeft iemand nog tips? Groeten Jet
Jet
Als je denkt dat die ekster dit heeft getriggerd is het misschien een idee om samen naar vogeltjes te gaan kijken ergens? Zodat ze er een positieve ervaring aan over houdt?
En qua slapen zelf, als ze echt panisch is dat is in de buurt zijn denk ik wel handig. Hoeft niet in haar kamer, maar op de gang of in je eigen slaapkamer wellicht. En dan af en toe even om het hoekje kijken en zeggen: mama (of papa) is nog vlakbij, je bent veilig, ga maar slapen. Werkt hier best goed.
