Peuter en bord leegeten
Voor mijn tweejarige maak ik iedere avond een mooi bord avondeten. Maar: ik ben twee en ik zeg nee. Met enige regelmaat blijft dus dat hele bord (of alle componenten op een na) staan, liefst met een aantal geproefde maar uitgespuugde stukken erop. Vandaag ging er dus weer een bord eten de prullenbak in. Ik baal van die verspilling. Hoe doen jullie dat? Voorspellen wat ze wel en niet een lukt overigens niet, dat varieert echt per dag.
Ik mik onaangeroerd eten van het bord gewoon met de rest in de vriezer.
Ik gaf hem gewoon wat ik zelf at.
Een bordje met van alles wat maak ik al. En dwingen om te eten doen we niet (werkt toch ook niet). Maar ik vind het zo'n voedselverspilling soms..... Vandaag bijvoorbeeld at ze haar tomaat erg goed. Snij ik wat extra voor haar (op haar verzoek), eet ze daar geen hap van en kan ik het weer weggooien. Hetzelfde geldt voor de quiche die ik speciaal voor haar gemaakt had omdat ze die vorige week zo lekker vond (in haar mond genomen en uitgespuugd met een "bah"). Dat vind ik zo zonde.
Het hoort er ook wel een beetje bij denk ik. En als je geen verspilling wil, dan eet je zelf de tomaat op en maak je niet meer iets speciaal voor haar. Maar alleen de dingen die jullie zelf anders ook op kunnen eten.
Ik moet er nu ze 6 en 8 zijn echt aan wennen dat ik voldoende kook 😜. Het is met regelmaat nu echt te weinig.
Als peuter (en nog een tikje langer) leefden ze op lucht dus hield ik er geen rekening meer mee dat we een 3e en 4e eter hadden. Ze groeiden als kool.
Niks zo veranderlijk als een peuter. Hoort erbij dat ze iets ene dag wel lusten en dag erna niet aanraken.
Misschien gewoon maar accepteren dus 😀. Zelf opeten is niet meer zo lekker als ze het in haar mond heeft genomen en weer heeft uitgespuugd 🤪
Negeren, negeren, negeren. Is hier het enige dat enigszins werkt. En dan ook niet gaan roepen "ohhhhh dit is lekkerrrrrr, kom eens proeven." Of "je mist wat hoor, hmmmmmm".
Want dan kijkt peuter me aan alsof ik helemaal doorgedraaid ben.
Tegenwoordig betrek ik haar bij het koken, benoem wat we gaan eten. Ik geef haar van alles een beetje op haar bord. Ik zet haar bord, beker en bestek gewoon aan tafel en geef aan dat we gaan eten.
Dan hoor ik 3x "ik wil niet eten".
Prima. Wij wel.
9 van de 10x schuift ze binnen 5 minuten hoogst verontwaardigd bij ons aan tafel, met een blik van "hoe dúrven jullie zónder mij te beginnen met eten!"
En soms eet ze veel, soms helemaal niks. Ik heb me er lang druk om gemaakt, maar aan het eind van de rit waren we allemaal gefrustreerd en had ik zelf ook niks gegeten...loslaten denk ik dan maar.
Bord leeg eten hoefde hier nooit. Dat is ook niet goed. Je mag best wat laten liggen. Het beste advies wat ik ooit heb gehad is van maak je niet druk om peuters en eten. Zo snel komen ze niet iets te kort en het komt vanzelf goed. Wat eten weg gooien betreft, zo veel zal dat toch niet zijn want een peuter eet zo veel niet. Ik gooi sowieso wel vaak eten weg behalve vlees want ik kook graag te veel dan te weinig.
Hier hoeft het bord ook niet leeg. Vol is vol. Maar als er gevraagd wordt om eten en een minuut later hoef je het niet meer, dat vind ik dan weer niet oké. Dan eet je het ook op voordat je wat anders krijgt. Desnoods gaat het in de koelkast. Maar vragen om een appel en als die gesneden is toch een banaan willen en als die dan gepeld is toch liever een peer hebben, zo gaan we niet met eten om hier en dat weet dochter.
MamaE schreef op 13-08-2021 om 23:07:
Hier hoeft het bord ook niet leeg. Vol is vol. Maar als er gevraagd wordt om eten en een minuut later hoef je het niet meer, dat vind ik dan weer niet oké. Dan eet je het ook op voordat je wat anders krijgt. Desnoods gaat het in de koelkast. Maar vragen om een appel en als die gesneden is toch een banaan willen en als die dan gepeld is toch liever een peer hebben, zo gaan we niet met eten om hier en dat weet dochter.
Dat laatste doe ik ook niet. Is ze een paar keer boos om geweest, maar toen was het ook klaar.
Negeren. Ik zou me er niet te druk om maken. Is wel lastig want je wilt natuurlijk dat ze alles binnen krijgen. Ik deed hier kleine beetjes en zo nodig aanvullen.
heel weinig opscheppen, en dan de rest zelf opeten. Ik hield bij het opmaken van mijn bord rekening met de hoeveelheid die op kinds bord lag, en wat ik 100% van de tijd op moest eten.
Wij hebben wel laten proeven, maar dat was het dan. En nu, met bijna-7 komt steeds vaker: dit vind ik echt lekker, papa! (Papa kookt lekkerder dan ik) en dan gaat het bord opeens leeg.
Bb19bb21 schreef op 13-08-2021 om 21:44:
Misschien gewoon maar accepteren dus 😀. Zelf opeten is niet meer zo lekker als ze het in haar mond heeft genomen en weer heeft uitgespuugd 🤪
Nee, die hapjes hoef je zelf niet op te eten.
Wat ik dus lastig vind is dat ze het soms plotseling ook wel eet. Als ze besluit dat ze iets lekker vindt, eet ze meer dan ik en hebben we snel te weinig. Maar een week of een dag later hoeft ze het dan datzelfde gerecht dus niet meer en heb ik het weer over en moet ik het weggooien. Daar kan ik dus niet op plannen.... En dat leidt dus tot voedselverspilling
