Peuterpuberteit

Geen idee

hoe lang dat kan duren. Mijn dochter van vier heeft er nog steeds een handje van om juist op de bank te moeten gaan spelen als ik bezoek heb. En ergens anders kan natuurlijk echt niet. Wat wel helpt is als ik haar laat helpen. Van te voren weet je meestal wel dat er bezoek komt. Dus je zet alvast biscuitjes klaar en als er dan bezoek komt dan mag je zoontje van alles doen. Biscuitjes rondbrengen, suikerklontjes op tafel zetten. Lepeltje neerleggen en daarna voor je voeten ergens mee spelen. Heel speciaal allemaal. Natuurlijk wel van te voren vertellen wat hij mag doen en wat je van hem verwacht. Dat werkt bij mijn kinderen heel goed. Zo ben ik ook tijden naar de supermarkt gegaan. Ik vertelde van te voren precies wel gedrag ik van ze verwachtte en wat ze moesten doen om mij te helpen (gelukkig zijn ze nu 8, 6 en 4 jaar en ik was het alweer een beetje vergeten dus het gaat echt over dat gedrein).

Fases

Alles is een fase. Dat motto werkt voor mij heel goed om in mijn achterhoofd te houden.

Hier een peuterpuberdochter van 2. Ze heeft dagelijks driftbuien waarbij ze niet getroost wil worden, slaat en schopt. Vanmorgen heb ik haar na een half uur gillen en krijsen haar speen maar gegeven. Dat werkte. Ik kon ook afspreken dat ze hem in de winkel (waar we naar toe gingen) aan mij zou geven. Op de fiets mocht ze hem dan weer. Thuis gaf ze hem weer keurig terug. Ik merk dus vaak dat je soms best al een afspraakje met haar kan maken.

Ik kan me niet herinneren dat mijn oudste ook van die heftige buien had. Wel hebben ze er allebei een handje van om wanneer ik aan de telefoon ben (en dat is echt niet zo vaak) vreselijk veel aandacht nodig te hebben. Vaak komt het er dan op neer dat ik maar ophang en 's avonds ga bellen.

Hier kan ik ze juist met visite wel weer motiveren om iets voor zichzelf te gaan doen met war hulp van mijn kant tussendoor. Als het echt niet gaat, zet ik soms de televisie nog wel eens in als laatste redmiddel.

Sterkte!

Roserose