Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Limi

Limi

15-09-2010 om 16:50

Slaapdingen

Mijn zoontje is een jaar en houdt niet zo van slapen. Sowieso slaapt hij vrij kort, maar daar heeft hij geen problemen mee.

Wat soms wel lastig is, is dat hij niet in zijn bedje in slaap wil vallen. Ik ben dan te ver van hem verwijderd. Hij gaat gelijk staan en huilen. We slapen dus in op ons bed.

Hij is nu 's nachts superonrustig. Veel draaien, wakker worden. Ik voed hem dan weer in slaap. Vannacht lag hij een uur te draaien toen ik dat niet deed. Hij zeurt niet of zo, maar hij kan gewoon niet zelf in slaap vallen.

Zijn het fases? of klinkt hij gewoon een beetje aanhankelijk?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
dc

dc

15-09-2010 om 17:44

Beetje gewoonte

Het lijkt me meer een gewoonte. En het fijne van gewoontes is dat je ze ook weer af kunt leren. Minder fijn, is dat dat wel even wat moeite kan kosten.

Ik zou hem voortaan gewoon wakker in bed leggen, in het begin met deur open en op de gang zitten, en steeds verder gaan. En hem iedere keer zeggen dat hij lekker moet gaan slapen. Zo weet hij dat je in de buurt bent.

En ieder mens kan in principe zelf in slaap vallen hoor!

Limi

Limi

15-09-2010 om 19:56

Werkt niet

Toen hij begon te rollen begon hij die methode net door te krijgen, maar met het rollen was het ook gelijk het eind van netjes blijven liggen. En nu draait hij in de lucht al zo dat zijn voeten de matras eerst raken zodat hij gelijk staat. Ik kan hem dus niet eens wegLEGGEN. Uit zichzelf gaan liggen doet hij ook niet. Ik heb hem wel eens laten staan terwijl ik de oudste voorlas, maar hij raakt alleen maar overstuur.

Guinevere

Guinevere

15-09-2010 om 20:17

En toch moet hij dat leren

Het lijkt erop dat dit toch een ingesleten slechte gewoonte is. En je houdt dit min of meer in stand, waardoor het jou ook heel veel inspanning kost.
Je kunt ook in zijn verduisterde kamer erbij blijven zitten als je hem in bed hebt gelegd. Of gezet, dat maakt niet uit. Iedere keer als hij opstaat leg je hem weer neer, en zegt: "lekker slapen, Pietje, het is nacht". En gaat dan weer stil in je stoel zitten (lezen). Na 1 tot 400 keer krijgt hij het heus wel door. Houd dit vol, wijk er niet van af!!!
Die nachtvoedingen kun je afbouwen door hem een flesje water te geven. Hij wordt gewoon wakker omdat hij gewend is iets te krijgen, voeding en aandacht. Of je geeft hem half melk, half water. Of je neemt het nog een tijdje voor lief.

Wisse L. Nik

Wisse L. Nik

15-09-2010 om 23:53

Hier ook

Limi,

Bij onze zoon was/is het ook zo. (Hij is inmiddels net 3 geworden.) Vanaf het begin hebben wij hem "volgens het boekje" in zijn eigen bed laten inslapen, maar dat was altijd moeilijk en werd steeds moeilijker naarmate hij ouder werd. Terwijl hij aan de borst zo in slaap viel. Achteraf heb ik spijt van dat strenge regime in het begin, want het heeft hem en ons alleen maar energie en tijd gekost en ellende opgeleverd, en het is dus niet waar (in ons geval) dat als je het vanaf het begin zo doet, dat je dan een kind krijgt wat goed zelf in slaap valt in zijn eigen bed.
Hij slaapt op zich goed, maar hij werd heel lang nog wakker 's nachts. Kunstvoeding 's nachts heb ik wel zo snel mogelijk afgebouwd vanwege de tanden, maar hij wil gewoon nog steeds heel graag de borst als hij 's nachts wakker wordt, en hij wil heel graag bij ons slapen. Hij slaapt dan ook veel beter. Alleen in zijn bedje schreeuwt of huilt hij wel in zijn slaap (dromen?), bij ons in bed lacht hij in zijn slaap. Dat vind ik toch een heel veelzeggend gegeven. Ik denk dat hij onze nabijheid gewoon nog erg nodig heeft 's nachts.

En zelf inslapen, dat gaat thuis niet of moeizaam. De oplossingen die in dit draadje zijn aangedragen, er "gewoon bij blijven zitten" e.d., dat was echt niet te doen bij ons. HIj werd gewoon volkomen overstuur. En inderdaad hij ging ook in zijn bed staan.

Het idee dat het een gewoonte is die je ook kunt afleren, dat is ons ook verteld. Ja we hebben de prachtigste plannen en constructies met nachtlampje, timer en afstandsbediening gemaakt, om die gewoonte af te leren en een andere gewoonte aan te leren. Maar uiteindelijk lukte het ons niet om daar 's nachts zoveel energie en aandacht in te steken. We hielden dat niet vol.

Ook het boek "Lekker slapen zonder huilen" hebben we doorgespit. Maar het komt er op neer dat het ontzettend veel moeite en energie kost om zo'n kind anders te leren slapen, en dat het ons gewoon niet lukt.

Het was en is gewoon veel makkelijker om hem bij ons in bed te nemen en de borst te geven als hij wakker wordt (hij slaapt dan meteen weer in en ik ook). Dat levert ons en hem meer slaap en energie op. (We moeten namelijk ook nog werken e.d.) Vanwege het risico op wiegedood durfden we dit aanvankelijk niet te doen, maar naarmate hij ouder werd wel en dat leverde ons een hoop rust en slaap op.
En zo langzamerhand, nu hij ouder wordt, gaat het vanzelf steeds beter. Bij ons in bed slaapt hij nu meestal de nacht door; alleen in zijn eigen bed wordt hij vaak nog wakker. Het is mijn plan om er steeds meer met hem over te praten en hem zelf te motiveren om alleen te slapen, en met hem zelf te kijken hoe we hem zouden kunnen helpen.

En ondertussen zou ik nog altijd blij zijn met een onbekende "winnende" tip. Maar de oplossingen die hier zijn aangedragen, tja bij sommige kinderen werken die kennelijk maar bij andere niet...

Overigens is onze zoon twee maanden te vroeg geboren en vraag ik me af of zijn slaapgedrag niet ook daar mee te maken heeft. Hij was als baby ook "veeleisend". Maar verder is hij gelukkig wel heel gezond en vrolijk.

Limi

Limi

16-09-2010 om 08:05

Wisse l. nik

O wat fijn dat er nog zo eentje is

Ik heb ook vanaf het begin geprobeerd om zo'n ideaal kind te creëren door hem wakker weg te leggen, omdat mijn oudste alleen aan de borst in slaap viel en dat is voor een jongste gewoon niet altijd te regelen in de praktijk. Maar het werkte niet.

We nemen hem nu ook in bed als hij wakker wordt en hij is dan erg braaf, probeert zelf te slapen, maar hij kan gerust een half uur lang iedere minuut zijn hoofd op een ander deel van mij neer laten ploffen Hij is soms gewoon te wakker. Dus dan maar weer aan de borst en dan slaapt hij lekker verder. En ik ook. In de kinderwagen slaapt hij wel in als hij moe is, of bij ons op schoot.

Overdag moet ik ook altijd in de buurt blijven. Hij kan heel goed zelf spelen, maar ik mag niet de kamer uit. Of de oudste dit had kan ik me niet meer herinneren. Die voedde ik wel altijd in slaap, na een jaar of twee deed hij dat overdag zelf met een flesje melk. Iets eerder deed hij het al zelf 's avonds met een flesje na de borst. Volgens mij viel dit samen met het matras op de grond leggen. (Het kan dat de jongste ook niet van de spijlen houdt, maar hij is nog wat te klein om zijn matras op de grond te hebben, denk ik.) Maar slapen is bij de oudste dus helemaal goed gekomen. Die kan nu met 3,5 gerust op zijn kamer spelen na bedtijd en dan zelf in bed gaan liggen en inslapen. 's Nachts wordt hij nooit wakker.

Die sliep alleen met een maand of 6 al door en deze niet, maar deze is ook centimeters groter op dezelfde leeftijd en heeft altijd meer honger gehad. Vandaar dat zijn nachtvoedingen ook langer echt nodig waren. Gisteravond heb ik geprobeerd om hem een pyjamapapje te geven bij mijn bedtijd, maar hij wilde geen fles. (Hij drinkt niet uit de fles.) Dus of een volle buik helpt, geen idee. Mijn bv vult niet zoveel.

Gisteravond was hij moe en ik zette hem in zijn bed, brullen natuurlijk, proberen neer te leggen werkte niet, dus ik nam hem (toen al, haha) mee naar ons bed, legde hem neer en hij sloot meteen zijn oogjes en sliep in. Ik vroeg me toen af: waarom zou ik hem 50, 100, 150x neerleggen en helemaal hysterisch laten worden als het op ons bed zoveel makkelijker gaat?

Hij is overigens niet veeleisend, te vroeg geboren of zo. Hij is een vrolijke, ontdekkende jongen, die een paar weken loopt en alles wil zien en overal in wil kijken. Alleen van andere mensen moet hij al maanden niets hebben en in gezelschap hangt hij erg aan mij. En 's nachts dus ook. Het zou fijn zijn als dat bijvoorbeeld van alle ontwikkelingen kwam of alle tanden (hij heeft er nu 8 en misschien komen er nu kiezen aan) en dat het weer over gaat, al vind ik dat altijd zelf een vage reden Ik heb hem overdag nooit gedragen in een draagdoek of zoiets; hij mocht bij piepen wel op schoot, maar ik zette hem dan weer weg als hij weer tevreden was. Dus ik denk niet dat hij met me vergroeid is of zo.

dc

dc

16-09-2010 om 08:21

Nou ja

" Ik vroeg me toen af: waarom zou ik hem 50, 100, 150x neerleggen en helemaal hysterisch laten worden als het op ons bed zoveel makkelijker gaat?"

Omdat je zelf slecht slaapt? Tenminste, dat gaf je aan in je eerste berichtje. Als je er geen probleem mee hebt, hoef je niets veranderen.

Maareh, je zoon heeft echt wel door dat hij door hysterisch te krijsen zo weer bij je op bed ligt. Dus totdat je er echt voor kiest een patroon te doorbreken, creeer je enkel maar een hysterisch kind. Je moet pas beginnen met een nieuwe methode als je er helemaal achter staat, en dan heel erg consequent blijven!

Limi

Limi

16-09-2010 om 10:37

Volgens mij

...gaat zoiets pas werken als hij er ook aan toe is. Ik denk gewoon niet dat hij me staat uit te proberen en dat ik hem dat moet afleren door hem maar een uur lang te laten huilen.

Een hysterisch kind krijg ik trouwens pas als ik ons huidige patroon doorbreek en hem heel lang laat staan, maar dat heb ik dus nog niet langer dan 10 minuten gedaan.

Ik slaap slecht omdat hij 's nachts wakker wordt, niet omdat hij soms bij me in bed ligt. Hij wordt namelijk in beide gevallen wakker en onrustig. Eerst hoefden we hem, als hij bij ons lag, alleen maar even te aaien. Nu gaat hij zitten. (En ik slaap beter als hij wakker wordt en bij ons ligt, dan wanneer hij wakker wordt en alleen ligt.)

Hij wordt hopelijk wakker omdat hij een fase doorgaat, en niet omdat we hem al helemaal verpest hebben Maar ik ben niet zo bekend met de fases. Iemand anders misschien wel.

Guinevere

Guinevere

16-09-2010 om 11:30

Limi

Vind je het nou een probleem of niet? Zo niet, lekker zo doorgaan als nu. Maar als je dit eigenlijk niet wilt, moet je toch consequent doorpakken en niet gelijk bij het eerste geschreeuw toegeven en hem in je eigen bed leggen. Ik zei al, als je mijn methode toepast kan het 5 of 400 keer mis gaan, maar het kwartje valt héus een keer. En je zoon is oud genoeg om het te begrijpen.
Je moet niet denken dat je de enige bent met dit probleem, bij ons was het namelijk zó erg dat we er externe hulp bij hebben moeten halen. Onze zoon had gewoon nooit geleerd om in een diepere slaap te komen en werd dus na elke 3 kwartier wakker. Mogelijk dat dat ook het moment is waar jouw kind moeite mee heeft en waarop hij onrustig wordt. Je helpt hem daar niet vanaf door hem steeds op zo'n moment een voeding te geven of uit bed te halen, dat lees ik tenminste in je verhaal. Sterker nog, in plaats van verder te slapen gaat hij inmiddels recht overeind zitten.
Probeer die methode die ik noem gewoon consequent. Ook als hij 's nachts wakker wordt, je blijft in de buurt en fluistert dat het tijd is om lekker te slapen. Of je gaat naast zijn bed op de grond liggen, wel zo prettig in de nacht. Onze zoon was indertijd in 2 weken "genezen". En nee, dat betekent niet dat hij nooit meer in ons bed slaapt. Er zijn heus momenten dat dat mag, maar het is niet meer de regel.

Guinevere

Guinevere

16-09-2010 om 11:32

Berber

Ja, hij krijgt dan nog steeds "iets", maar je doorbreekt het patroon ermee. Als je 's nachts eet, gaat je lijf er op rekenen. Door de melk steeds wateriger te maken bouw je dat af. Vermoedelijk worden de meeste kinderen niet meer wakker voor een slokje water, want dat voedt niet, dus het lijf vraagt dan niet op die tijd om een stoot calorieën.

Guinevere

Guinevere

16-09-2010 om 11:35

Overigens limi

De eerste avonden dat wij écht gingen doorpakken, heb ik per avond een uurtje of 3 op zoons kamer doorgebracht. Het is wel pittig in het begin dus, maar ooooh wat ben ik blij dat we toen hebben doorgepakt. Ik was compleet kapot van 14 maanden slaapgebrek. En onze zoon eigenlijk ook.

Limi

Limi

16-09-2010 om 11:40

Guinevere

Drie uur op zijn kamer... Dan was je man er ook bij nodig voor de dingen die buiten die kamer moesten doordraaien, denk ik?

Guinevere

Guinevere

16-09-2010 om 12:20

Ja, mijn man mocht dan alle overige zaken in huis opknappen (we hebben nog een oudere zoon).
In/voor die tijd bewogen we ons ook sluipend door het huis, stel je voor dat Pipo wakker werd!!!

Limi

Limi

16-09-2010 om 13:40

Okee

Lastig. We zitten nu net in een paar maanden dat hij er 's avonds vaak niet is.

Alleenstaande moeders moeten het ook, bedacht ik later, dus die man heb je helemaal niet nodig, maar ik ben soms pas laat thuis. En mijn man is op die dagen erg van de makkelijkste weg.

Even aankijken en goed afspreken dus, mochten we iets gaan proberen.

Guinevere

Guinevere

16-09-2010 om 20:25

Streng

Ik lees mijn berichten terug en ik klink wel een beetje streng...
Toch is het zo dat eigenlijk eerst bij ons als ouders de "knop" om moest. Pas toen konden we hierin doorpakken, wel op een moment dat het planningstechnisch uitkwam natuurlijk. Het was enkele weken voor onze kampeervakantie, want we durfden niet naar de camping met zo'n nachtspook. 3 Weken na de start van onze actie kregen we op de camping al complimenten over ons gewéldig doorslapende kind. Ze moesten eens weten.

Ja jullie moeten er ook klaar voor zijn

Want 's nachts is niets makkelijker dan hem even aanleggen en weer verder slapen. De kater komt pas 's morgensvroeg, na de gebroken nacht.

En ik spreek uit ervaring, want de mijne wordt eind van de maand 2 en ik moet er nog steeds regelmatig een of tweemaal uit voor een voeding.

Ik ben nog niet klaar voor de "laten huilen" strategie en bovendien heb ik ook weer hoop want hij slaapt de laatste tijd wel weer eens af en toe door. Hij heeft al eerder van die periodes gehad en dat was dan zomaar weer opeens over. Ben nu dus ook niet heel hoopvol dat het vanzelf goed gaat komen, maar ik heb nog net genoeg hoop om niet door te pakken.

Naast de vermoeidheid speelt er volgens mij ook iets sociaal wenselijks mee (bij mij dan) want het is eigenlijk ook een soort van not-done om een tweejarig kind 's nachts nog borstvoeding te geven. Ik voel dus ook wel wat sociale druk (al dan niet terecht) en alleen het hier lezen dat ik niet de enige bent helpt me dus wel.
Die tip is mij ook hier al eens gegeven, accepteer het en voel je gesterkt in het idee dat je niet de enige bent. Toen kon ik niet zoveel met dat laatste gegeven, maar nu dus opeens wel.

Wel probeer ik hem tussen 1 en 6 uur niet meer te voeden. Valt ook niet altijd mee, maar met het geven van voeding na voeding na voeding ben ik gestopt. Als ie dan nog niet slaapt gaat ie onder in de box en op de een of andere gekke wijze krijgen we dan allemaal rust, hij dus ook.

Ik moet wel zeggen dat het toch wel beter gaat over de gehele linie gezien. Kan zijn dat ik er meer aan gewend geraakt ben, maar gevoelsmatig lijkt het voor mij alsof er een stijgende lijn in zit. Dus wie weet komen we ook nog eens op de top uit

Mayte*

Mayte*

18-09-2010 om 07:23

Ik ben er klaar voor!

Pelle, liet je je jongste dan gewoon huilen midden in de nacht? Ging je er dan nog wel heen of helemaal niet? En liet jouw baby zich wel foppen met fles of speen? Want dat is hier gewoon geen optie.

Ik schrik ervan dat het zowel bij jou als bij Dees (bijna) tot het tweede jaar geduurd heeft. Dat wil ik gewoon niet! En ik vrees dat als ik niet ingrijp, dat wel het scenario zal zijn.

Limi

Limi

18-09-2010 om 11:05

Vannacht

Gevoed 22:45, toen werd hij wakker 0:45, brullen toen hij niks kreeg en niks hielp (hij was bij ons). Kwartier aangezien, terug in bed gezet, man haalde hem gelijk er weer uit (nee, we hadden nog niks afgestemd), na een kwartier legde ik hem naast me neer en deed ik mijn trui naar beneden, gelijk stil. Hij heeft het toen uitgehouden tot half 6 (ik niet helaas, man snurkte) wat heel goed voor hem is, maar toen wilde hij spelen. Na even in de houdgreep lag hij wel rustig en sliep hij weer om half 7.
* man vindt het denk ik wel best als ik gewoon voed, want meestal merkt hij er niks van
* maar met mij in de buurt wil zoontje bij mij zijn en liefst drinken
* 's avonds opvullen met pap in een fles werkt niet, want hij drinkt geen fles
Dus ik moet zelf op een andere kamer gaan liggen en man bereid vinden om 's nachts met zoontje uit het raam te gaan kijken of zo. Met de oudste heeft dat ook wel gewerkt, maar de jongste hangt echt veel meer aan mij.

Mayte*

Mayte*

18-09-2010 om 12:00

Heel herkenbaar limi

Hier ook een jongetje dat erg boos wordt als hij een fles krijgt aangeboden. Ik denk ook dat mijn man en rol moet spelen in het doorbreken van het vele drinken 's nachts. Want ik sta gelijk aan borst en drinken. Ik heb een tripje naar Londen voor de boeg, waarbij ik twee nachten van huis ben. De kans wellicht om in een ander ritme te komen. Wie weet ook een idee voor jou. Gewoon een paar nachten weg gaan als dat planningstechnisch haalbaar is.

Mayte

Wij hebben de "laten huilen" methode gedaan toen zoon 8 maanden was. Hij kreeg nog bv maar op een gegeven moment viel hij niet meer aan de borst in slaap en zelf inslapen kon hij ook niet. Alleen als ik boven zijn ledikant stond en een beetje wiegde lukte het, maar later duurde dat zelfs een half uur. Toen was ik het zat. Doorslapen 's nachts deed hij ook al niet, meer 1 keer wakker voor een voeding vond ik toen niet erg.

Wij zijn dus begonnen met 5 minuten laten huilen, terug even een aaitje zonder teveel poespas, weer 5 minuten, terug, weer 5 minuten, terug en dan 10 minuten (ook 3 keer en dan verder met 15 minuten). Zoon was woest maar de 1e keer viel hij na 35 minuten geloof ik in slaap. De volgende avond duurde het slechts 15 minuten geloof ik, de nacht erna 5 minuten en hoefde ik niet eens meer terug. Daarna geen problemen meer. 's Nachts sliep hij ook opeens door, want hij had geleerd hoe hij in slaap kon vallen.

Er zijn wel weer terugvallen geweest (tandjes/ziek/vakantie etc) maar zoon had het snel weer door als ik consequent was.

Laten huilen is echt niet makkelijk en je moet het kunnen, maar voor ons heeft het gewerkt en vonden we het achteraf eigenlijk een eitje.

Sterkte.

Laten huilen...

brrr...wat een herkenning. Ik weet nog heel goed dat onze jongste zoon, nu zeven, een nachtbraker was...huilen, huilen, huilen. Ontzettend vermoeiend. Als ik er nu aan terug denk, vraag ik me oprecht af hoe we het hebben volgehouden.

Niks hielp, een fles of erbij zitten, inbakeren...noppes nada. Uiteindelijk hebben we een bezoekje gebracht aan de huisarts...mankeert hem iets...nee. Dan laten we hem vanaf nu huilen 's nachts. Eerste nacht duurde het huilen een uur. Ik was er zo klaar mee....ik heb oordoppen ingedaan en het kussen over mijn hoofd gelegd. Volgende nacht duurde het huilen korter, derde nacht nog iets korter en daarna was het over.

Soms viel hij terug, maar daar was dan eigenlijk wel een oorzaak voor te vinden. En we waren ook makkelijk dan in...hupsakee bij ons in bed. Hij lag altijd rustig, dus geen woelende baby tussen ons in. Beter zo allemaal slapen dan alledrie niet. Wellicht hoopgevend
om te weten dat hij nu een grote slaapkop is.

Succes allemaal met de slaapproblemen. Ik wil nog wel zeggen dat het mijn ervaring is dat je pas kan laten huilen als je daar zelf aan toe bent. Ik weet nog dat ik er zo klaar mee was, dat ik hem inderdaad kon laten huilen. Eerder was me niet gelukt.

groetjes van Purk

Limi

Limi

19-09-2010 om 20:19

Man

Hij gaat vannacht op een andere kamer slapen, want dan is hij fitter voor zijn werk. Het helpt mij nu niks natuurlijk, maar als hij er inderdaad last van heeft dan kunnen we misschien iets gaan afspreken als hij wat minder belangrijke dingen voor zijn werk heeft. Ik werk alleen maar heel af en toe en dan thuis, dus ik voel me meestal wel bezwaard om zijn nachtrust te verstoren. Ik ben altijd bang dat hij dat hij van vermoeidheid een autongeluk krijgt of zo.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.