Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Sandra Stein

Sandra Stein

14-05-2009 om 09:50

Slaapproblemen met peuter

Ben nieuw hier wegens bovenstaand probleem. Hoop dat ik het onder de goede rubriek heb weggezet.

Ik zit er even helemaal doorheen. Dochter van 2 wordt zo'n 4 x per nacht gillend wakker. Als ik kom is er niks aan de hand. Dit gaat al maanden zo. In het begin ging ik automatisch meteen naar haar toe. Inmiddels vind ik dat we haar nu moeten laten gillen (oordoppen in dan maar)omdat er vrijwel nooit iets aan de hand is. Ze gaat overigens gelijk weer liggen als we komen. Mijn man wil niet dat we haar laten huilen. Ik ben zooooooo moe van die gebroken nachten. Overdag chagerijnig. Relatie lijdt eronder.

Wie heeft goede ervaringen met het laten huilen/gillen 's nachts zodat ik mijn man kan overtuigen? Of andere tips ook welkom.

Groetjes van een vermoeide mama die haar kind waarschijnlijk verwend heeft met gelijk uit bed stappen

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Noooit laten huilenof gillen

Bij ons liggen ze gewoon bij ons in tbed, veel makkelijker 's nachts, even aai over de bol en niemand wakker of geirriteerd.

Linda99

Linda99

14-05-2009 om 14:17

Ook niet

Hier al ruim 3 jaar slechte nachten met dank aan peuterlief. De laatste tijd ging het best goed (behalve de laatste paar weken). In de periode daarvoor heeft ze vaak bij ons in de slaapkamer in een campingbed geslapen. Gaf haar een gevoel van veiligheid wat ze hard nodig had en ik hoefde er niet constant uit.

Tegenwoordig neem ik haar soms weer bij mij in bed. Niet echt een succes omdat ikzelf dan niet meer kan slapen.

Maar laten huilen hebben we nooit gedaan. Ja wel eens geprobeerd maar daar schoot niemand iets mee op.

Jahoor

Hoi,
jahoor, hier ook hetzelfde probleem gehad. op een gegeven moment was ik het zoo zat.
we hebben haar gezegd dat we niet meer komen als ze steeds gaat gillen, twee dagen voordat we starten.
de dag zelf herhalen savonds. en laten huilen.
duurde 3 nachten toen was het over.

het is een gewoonte die je moet doorbreken.
het paste niet bij ons,maar op een gegeven moment moet je iets doen.

bij ons in bed is nooit een optie geweest, waardeloos vind ik dat.

Mamvantwee

Mamvantwee

14-05-2009 om 15:37

Ja hier ook gedaan hoor

Hier ook twee eigenwijze brulapen die er wat van kunnen. Toen ze kleiner waren, rond 2 jaar, waren ze ook vaak aan het nachtbraken. Soms half in paniek, soms om niets, en direct stil (of met een heel verhaal) als wij slaapdronken in het holst van de nacht naast het bed stonden. Niet fijn!

En bij ons in bed is het altijd feest, slapen ho maar. Daar beginnen we niet meer aan.

We hebben duidelijk gemaakt dat we niet komen opdraven als er niets is. En dat moeten kinderen dan ondervinden, dus dan moet je inderdaad even volhouden. We hebben toen mijn zoontje wel eens een uur laten brullen. Al snel was het onnodig aandacht vragen over.
Nu nog hoor: als er gehuil of geschreeuw is midden in de nacht, wachten we rustig 10 minuten om te luisteren hoe ernstig de draak/spin/droom is. Heel vaak stopt het al snel en slapen ze weer verder.

Bij echte nachtmerries of nachtangst klinkt het gehuil anders. Dan gaan we wel troosten natuurlijk (hoewel dat bij nachtangst nauwelijks lukt, maar goed). Intusen weten onze kinderen dat we niet voor elke kik opstaan. Het heeft ons in elk geval weer nachtrust gegeven.

groet, Mamvantwee

Sandra

Twee vragen: - hoe oud is je dochter?
- hoe is ze als je naar haar toegaat? Is ze echt helemaal bij de les en kijkt ze je vrolijk aan, of is ze nog slaapdronken? Als dat laatste het geval is, zou ik me kunnen voorstellen dat het niet echt manipulatie is, al blijft het lastig te achterhalen wat er wel aan de hand is.

Zoon had er tot 3 jaar ook een handje van om minstens eens per nacht wakker te worden. Bij ons in bed vond ik niet goed, want dan sliep ik niet meer. Een probleem was dat hij toch niet helemaal wakker was, kennelijk wel wakker genoeg om te huilen, maar niet echt helemaal wakker.

We zijn begonnen met een stickersysteem: als hij de hele nacht rustig bleef kreeg hij een sticker. Dat duurde even, eerst leek hij 's ochtends niet te beseffen dat hij 's nachts wakker was geweest, dus het systeem leek wat zinloos (telkens weer een teleurgestelde peuter die de beloning aan zijn neus voorbij zag gaan) maar na een paar weken leek het kwartje toch te vallen. Het gaat nu goed.

Laten gillen heb ik nooit gedaan, omdat het toch niet echt expres leek te gaan, en omdat laten gillen meer nachtrust zou hebben gekost dan erheen gaan, aai over bol geven en weer terug naar bed strompelen.

Sterkte ermee

Temet

Mama Marjan

Mama Marjan

14-05-2009 om 21:16

Mijn ervaring

Kijk, slaapgebrek en nachtbraken, daar kan ik over mee praten! ben inmiddels ervaringsdeskundige met mijn twee meiden (2,5 jaar en 8 maanden).

Ten eerste: ik krijg het idee dat je je zelf een beetje de schuld geeft van het slechte slapen van je dochter, door "verwennen". Ik herken dat in elk geval heel erg, dacht ook steeds dat ik iets fout deed, dat ik niet goed genoeg opvoedde of zo. Tot een kinderarts eens tegen me zei: slecht slapen van een kind ligt niet altijd aan jouw opvoedkwaliteiten, maar vooral aan het temperament van je kind. En dat lijkt heel simpel, maar voor mij was hetgoed om het eens van die kant te bekijken: onze oudste ís gewoon heel pittig en overdag heb ik daar mijn weg in gevonden. Het is onrealistisch om te denken dat ze haar temperamentje snachts kwijt is.

Verder gaat het met ons peutertje de laatste tijd heel goed. Ze wordt wel af en toe wakker snachts, maar er zijn ook genoeg nachten dat ze door slaapt. Ik heb haar niet gewoon laten brullen. We zijn altijd kort gaan kijken, als alles goed was duidelijk geweestdat ze moest gaan slapen, steeds hetzelfde herhalend: de nacht is om te slapen, niet om te roepen. Vaak mompelde ze het zelf mee. Natuurlijk zette ze het af en toe op een gillen en hebben we soms strijd gehad. Niet leuk. Wat hier heeft geolpen is een stickersysteem zoals temet ook aangeeft: goed slapen snachts = sticker, kaart vol= klein cadeautje (bv kleurboekje). Dit hebben we echter gecombineerd met haar "wekkerlampje": lampje met een tijdschakelaar, springt 's ochtends aan. Uitgelegd: als het lampje brand is het tijd om op te staan, als het nog donker is moet je verder slapen. En dat vind ze heel leuk, ze is ook zelf heel trots als ze wakker wordt en het lampje is al aan.

Je krijgt nogal diverse reacties op dit soort postings, maar dat is alleen maar goed: er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden en je moet goed bedenken wat het beste bij jullie past en probeer je niets aan te trekken van de omgeving. Probeer het in goed overleg te doen met je partner,praat er rustig over op een moment dat er nog geen peuter huilt. Want hoe slopend het ook is, het gaat over en je relatie is heel wat waard.
Heel veel succes!

dc

dc

15-05-2009 om 07:53

Dokter?

alle keren dat wij zulke toestanden hadden had zoonlief een oorontsteking. Dus ik zou gewoon even langs een dokter gaan.

Eerst goed uitzoeken waarom kind huilt.

Ga inderdaad eerst met je kind naar de huisarts en verzeker je ervan dat er geen oorontsteking, verkoudheden of andere medische redenen kunnen zijn.

Ik kan mij heel goed voorstellen dat je er nu doorheen zit. Kan je je kind 1 nachtje laten logeren bij iemand? Dan kan je zelf 1 nacht bijtanken en daarna goed nadenken wat de reden van het gillend wakker worden kan zijn. Je hebt vast al allerlei dingen geprobeerd als nachtlampje, deur open laten, knuffels?
Een kind heeft 's nachts altijd lichtere slaapmomenten waarop het wakker kan worden en zal uiteindelijk leren dat het dan weer zelf in slaap kan vallen. Maar dat lukt alleen als een kind zich veilig voelt. Als ik jouw posting zo lees, lijkt het mij dat jouw kindje zich pas veilig voelt als je even langs bent geweest. Dat is heel normaal alleen rampzalig voor jouw nachtrust.
De oplossing lijkt mij niet laten huilen, maar op zoek gaan naar een alternatieve oplossing om je kind zich veilig te laten voelen. Praat je kind al een beetje?
Misschien kan het dan zelf al wat aangeven.

Heel veel sterkte!

Herkenbaar en graag advies?

Wij hebben het ook. Onze zoon is nu 2 jaar en 3 maanden en wordt alweer sinds 2 weken 's nachts wakker en zet het dan op een krijsen. Gaat zo hard gillen en weigert om in zijn eigen bed verder te slapen.. Uit narigheid nemen we hem maar mee in ons bed maar goed zo'n kind is daar natuurlijk heel erg snel aan gewend...
Iemand goeie tips behalve om hem te laten huilen en gillen aangezien de rest van de flatbewoners dat niet op prijs zullen stellen?

groetjes

Toch...

hoi,
toch laten huilen. mits er niets met hem aan de hand is natuurlijk
twee maanden geleden hetzelfde gehad met onze dochter. na 3 weken waren we het zat. buren ingelicht en laten huilen. na 2 dagen was het over.
wel heb ik haar voorbereid door te zeggen wat er niet goed gaat en wat ik zou willen van haar, zodat ze wist waarom ikhaar liet huilen.

succes.
groetjes,annemieke

Hier ook..

2 kindjes ( 3,5 en 1,5) die s nachts nog wakker worden..

Inmiddels heb ik ervaren dat als je overdag meer strijd hebt gehad ( veel nee en niet doen bijv). Of een heel druk schema, je jezelf gewoon mentaal moet voorbereiden op een wat onrustigere nacht.

Wij hebben onze kids heus wel laten huilen, maar eigenlijk alleen met het gaan slapen s'avonds.
S'nachts niet, maar dat was vanwege gedoe met buren.
Ik heb wel dat ik vaak hoor of ik wel of niet op moet staan.
Vaak hebben ze ook dat ze 1/2 keer uithalen en dan weer stil zijn..worden ze half wakker en missen een speentje ofzo..vinden de speen en zijn weer stil..

Onze oudste heeft het ook veel gehad tot we een nachtlampje aan deden op haar kamer..toen was het weer goed.. en een tijd later was ze tevreden met een dekbedje ipv een deken ( net iets warmer denk ik)..

Er is vaak echt wel een reden, maar je moet hem net even weten te vinden.. als ze ouder zijn en praten kan erover praten vaak wel helpen, maar tot het zover is zul je zelf moeten uitvogelen wat het is.

Succes

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.