Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op
Sanne

Sanne

09-04-2011 om 07:09

Tik(je) op de billen

Met enige regelmaat geef ik mijn beide dochters een tikje op de billen. niet om te straffen, maar meer om een aandachtspunt te vertellen. Nu krijg ik van de "boze buitenwereld" (buren en schoonfamilie) commentaar dat ik mijn kinderen slaag, maar ik straf nooit fysiek.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Elx

Elx

09-04-2011 om 08:14

Waarom billen?

Waarom een tik op de billen om aandacht te krijgen? Een tikje op de schouder, naam zeggen is niet voldoende?

Ik probeer altijd te bedenken, hoe zou ik t vonden als iemand anders mij zo terecht zal wijzen?

Misschien wat meer details van je nodig, of voorbeelden?

Persoonlijk vind ik vasthouden bij bv weg over willen steken effectiever. Of naam gebruiken, op zelfde ooghoogte zijn (jij waarschijnlijk knielen) en goed uitleggen welk gedrag je niet gewenst vond, waarom niet en dan vragen aan kind hoe ze dat volgende keer anders zou kunnen doen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

dc

dc

09-04-2011 om 09:20

Hoe bedoel je?

Kun je het beter omschrijven, ik snap echt niet wat je bedoelt?

Biene M.

Biene M.

09-04-2011 om 13:30

Hurken

Als ik een punt wil maken bij peuterzoon hurk ik zodat ik op de zelfde ooghoogte zit. Ik denk dat mijn woorden zo beter binnenkomen dan wanneer ik ze begeleid met een fysieke prikkel.

Goh

doe je dat bij andere mensen ook zo ? Nee zeker want dan had je inmiddels al een keer de ervaring gehad dat je een 'tikje' terug kan krijgen.

Ik zeg logischer wijs vooral de naam, die kan je op allerlei manieren uitspreken qua intonatie. Ik zeg ook wel regelmatig "ok afgesproken ?", "pas op !". Er is nogal wat verbale variatie mogelijk, dat zou ik eens gaan proberen want dat tikje is een beetje stupide en beperkt vind ik. Niet omdat ik denk dat je ze slaat maar ik vind het zo simplistisch om zo je kinderen een 'aandachtspunt' duidelijk te maken.

dc

dc

10-04-2011 om 08:30

Herhalen?

Wat ik vaak doe als ik zeker wil weten dat de boodschap is overgekomen vragen "wat zei ik?". Als ze het dan kunnen herhalen, weet ik zeker dat het goed zit.

Tik

Zie ik echt niet als slaan, een tik doet zeker geen pijn, ze schrikken er wel van en dat is een doel.
Vroeger kreeg ik ook wel eens een tik op de billen, (volgens mij was dat in grootmoederstijd gewoon heel gebruikelijk.)
Ik heb er echt geen trauma aan overgehouden, ik wist wel direct dat ik toen echt te ver was gegaan... Dat had veel effect. Het kwam zeer zelden voor hoor maar je zorgde dus wel dat het niet zover kwam, dus had het blijkbaar effect gehad...
Ik heb het ook wel eens gedaan alvorens zelfs eerst paar keer gewaarschuwd te hebben dat ze wel eens een tik kunnen verwachten als ze niet luisteren.., de waarschuwing op zich nu helpt dus al en dus komt het niet zover...
Van de week greep een moeder haar peuter stevig bij de arm (trok hem zowat uit de kom), tilde hem op, kneep in zijn wangen, gaf een ruk aan zijn gezicht zo dat ie haar aan keek en kreeg zijn standje, dat vond ik veel verontrustender dan een tik op de billen hoor!!!

Soms denk ik wel eens bij losgeslagen jeugd dat ze die tik juist wel eens hadden mogen krijgen....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Buitenwereld

Die van mij, dus collega's, kennissen, medemoeders en familie denken hier over precies hetzelfde als ik... En we zijn allen toch echt hele normale doorsnee keurige mensen.
Meppen met voorwerpen, vlakke hand
, stompen, schoppen, verbaal geweld, DAT is mishandeling en slaan, een tik is een tik en niet slaan!
Daarom heet het een tik,

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Tik

Ik zal niet zeggen dat ik vind dat je je kinderen slaat, maar een tik om een aandachtspunt mee te geven zou niet nodig moeten zijn. Ik denk dat er tegenwoordig betere manieren zijn om met je kind te communiceren.
Ik zal niet zeggen dat mijn zoon nooit een tik zal krijgen, maar ik denk dat het minder effect heeft dan gewoon praten en uitleggen wat niet goed is.
Ik ben er bang voor dat ze dit soort gedrag op een gegeven moment over gaan nemen.

Sanne

Sanne

11-04-2011 om 07:01

Tik

Zelf ben ik vroeger als kind met strenge hand opgevoed. Ik was niet echt het lievertje en kreeg van van mijn vader soms een draai om mijn oren, maar meestal kreeg ik van mijn moeder een stevig pak op de billen. Trauma's heb ik er niet aan over gehouden, maar wel voor mij duidelijk gemaakt dat ik mijn kinderen nooit zo zou opvoeden. Met uitzondering van 1 klap op de billen dat ik mijn oudste een jaar of 3 verkocht heb (waar ik toen heel veel spijt van had), heb ik ze nooit fysiek gestraft.
Wat die tik op de billen betreft, is het misschien wel een "tik" van mij. Al mijn gezinsleden (inclusief man en hond) moeten het ontgelden ("lieverd, vergeet jij de autosleutels niet"). Kennelijk zit ik graag aan hun billen. Daarbij komt ook dat ik na de tik gewoon met een lieve toon aanspreek. Voor mijn dochters is het signaal duidelijk, ik tik ze aan, en ze luisteren op dat moment naar mij. Als ik boos word en ik spreek ze aan dan zoek ik meteen oogcontact.

Tja

wil je nu horen dat het ok is of sta je open voor andere methoden ?

Verder maakt het niet uit hoe jezelf bent opgevoed want je verhaal daarover doet overkomen alsof je daarmee je eigen handelen verzacht.

Dat aandachtspunt zal komende jaren alleen maar meer nodig zijn, tijd dus om je repetoire op zijn minst wat uit te breiden.

Sascha2

Sascha2

12-04-2011 om 07:14

Tik

Ik geef mijj kinderen geen tik om de aandacht te krijgen. En dat is ook de boodschap die ik mijn kinderen meegeef. Zeker nu mijn oudste twee (5 en 6) veelvuldig andere mensen op de billen slaan. Hier is de regel dat je dat niet doet. Alle lichaamsdelen waar ondergoed overheen zit is van jezelf en daar mag niemand zonder toestemming aan komen, ook wij niet.
Als iknde aandacht van mijn kinderen nodig heb, ze moet toespreken oid, dan zak ik ook op hun hoogte en met intonatie bereik ik al behoorlijk veel. In ernstigere gevallen wil ik een kind nog weleens bij zijn schouder pakken.

Lichamelijk contact

dan is het niet meer dan even lichamelijk contact maken? Gewoon even contact hebben met je kind om zo de aandacht te krijgen.
Moeten we het zo zien??

Ik doe dit bijvoorbeeld door over het hoofd te aaien of over de rug te wrijven.
Probeer anders voor jezelf een andere "tik" te vinden. Even aan aai over de boel, wriemelen aan de oren enz. Iets wat minder de aandacht trekt

Als

ik echt iets heel duidelijk wil maken dan pak ik vaak een bovenarm vast "en nou hou je op met dat gezeur, pas op, laatste waarschuwing anders wordt er niet meer buiten gespeeld vanavond".

zoiets.

Sunja

Sunja

13-04-2011 om 21:17

Manda rijn

Wat ik mij nou afvraag: werkt dat? Zo'n 'dreigement' (zwaar woord, ik bedoel het niet zo) en voer je het dan ook echt uit? Ik geef mijn kinderen nooit een tik en ben er ook echt op tegen fysiek te straffen. Ik wil dan met belonen werken, maar soms kan ik er ook echt niet meer tegen - en voordat ik ze dan een draai om hun oren geef (nuja, het gaat hier vooral om de oudste, bijna 3) dreig ik ook wel eens: 'als je nu niet stopt met gillen en gaat slapen, breng ik je monsterboek terug naar de winkel' of: 'we gaan niet fietsen vanmiddag' maar ik vraag mij echt af of het werkt. Hij lijkt het niet te snappen (of is nog slimmer dan dat en doet alsof) en bovendien vind ik zelf de dreigementen lastig waar te maken. Dat boekje heb ik wel een tijdje weggelegd, maar uiteindelijk vind ik dat dan ook belachelijk want ik heb het hem niet voor niets gegeven. Ik probeer er dan wel weer een beloning van te maken dat hij het terugkrijgt, maar ik moet zeggen: mijn methode werkt eigenlijk gewoon niet! Het is elke avond gegil in bed (en de middag ook als ik pech heb), monsterboek of geen monsterboek, sticker of geen sticker. Echt mooi balen! En zoals nu ben ik zelf zo moe dat ik op het punt sta iets harders dan een tik uit te delen, maar gelukkig weet ik mij altijd te beheersen. Het heeft volgens mij geen zin om die frustratie om de peuter ook op de peuter te verhalen namelijk (dan kan ik beter een berichtje tikken hier of wat lego in een krat gaan gooien). Nu, ik was gewoon even benieuwd!

Yaron

Yaron

13-04-2011 om 22:19

Sunja

Zo'n dreigement werkt bij ons alleen als het iets is wat ik echt kan uitvoeren en dan ook nog zo snel mogelijk. Bijvoorbeeld: Oudste 2 maken ruzie over de tv, ik geef ze één waarschuwig met de sanctie dat ik de volgende keer de tv uitzet. Als je de sanctie niet ten uitvoer brengt word je ongeloofwaardig en heeft het de volgende keer geen effect. Maar jou oudste is bijna drie en dat is wel erg jong voor zo'n straf, hier werkt het ook niet bij onze driejarige.

Sunja

ja dat werkt. Een kind van 3 is natuurlijk heel anders dan van 6 of 8. Dus je moet consequenties kiezen die hij snapt en die logisch zijn en zelf daar heel consequent zijn. Dat laatste heb ik mezelf moeten aan leren.

dc

dc

13-04-2011 om 23:06

Simpel houden

Bij een 3 jarige moet je het nog simpel houden. Je kunt niet dreigen met iets wat later gaat gebeuren, dat snappen ze echt nog niet.

Hier krijgt mijn net 3 jarige 1 waarschuwing, en dan in de hoek. Vindt hij dat grappig (wil weleens gebeuren helaas, ahem), dan stuur ik hem naar zijn kamer. Dat vindt hij vreselijk namelijk. Gelukkig hoef ik dat laatste maar 1 keer per maand te doen ofzo.

Massi Nissa

Massi Nissa

14-04-2011 om 09:28

Anders

Ik dreig heel vaak en moet dan om mezelf lachen omdat dochter en ik allebei weten dat ik niet erg consequent ben. Gelukkig begrijpt ze ook wel dat ik eigenlijk vooral dreig met boos worden - als ik dat echt ben, vindt ze dat helemaal niet leuk. Daarom helpt dreigen toch wel een beetje, haha.
Het beste werkt hier niet dreigen of apart zetten maar zelf weglopen uit de situatie. Kind zeurt, ik loop weg. Kind heeft driftbui, ik ga doodkalm strijken. Negeren heeft hier meer effect omdat het dochter vaak om de aandacht gaat als ze iets uithaalt. Helaas, als ik zelf moe ben of niet lekker in mijn vel zit, vergeet ik dat negeren en ga ik overal op in. En dan zijn we net twee kijvende wijven, godzijdank hangen hier geen camera's in huis want iedereen zou dubbel liggen om ons.
O ja: ik vind een tik op de billen om de aandacht te krijgen eerlijk gezegd een wonderlijk iets. Je kunt toch ook in je handen klappen, de schouder aanraken, nadrukkelijk je keel schrapen, met je ring op tafel tikken, van alles? Zou toch wat moois zijn als ik als docent leerlingen op de bips ging tikken om hun aandacht te krijgen.
Groetjes
Massi

Sanne

je kinderen hebben toch een naam? Kun je daarmee de aandacht niet krijgen dan? ik vind dat tikje wel wat apart.

Sunja

Sunja

14-04-2011 om 21:48

Tja

maarja hoe doe je dat: je peuter ligt te gillen in bed terwijl hij moet slapen (en dit ook echt nodig heeft of als het al ver voorbij peuterbedtijd is) Ik kan hem dan moeilijk in de hoek of op zijn 'nadenkplek' zetten of de tv uitdoen ) Ik zeg nu dus: als je lief gaat slapen krijg je een sticker. Nou mooi dat dat dus niet werkt! Vanmiddag heeft hij er wel 1 verdiend trouwens, maar vanavond was het weer raak. Hm.

dc

dc

14-04-2011 om 23:22

Negeren

Dat gillen in bed zou ik echt negeren. 1 keer duidelijk uitleggen, en dan lekker laten gaan hoor. Doe je 2 keer, en dan hebben ze het wel door lijkt me.

Sascha2

Sascha2

15-04-2011 om 00:28

Deur open/dicht

Als peuterdochter het op haar heupen heeft, dan krijgt ze de keuze: krijsen met deur dicht zodat ik het niet hoef te horen of stil zijn met deur open. Meestal blijftnde deur open. Ze krijgt dus zelf de keuze en dat helpt bij haar.

Ja zoiets

een keuze vinden ze op die leeftijd fijn, dit is een machtsstrijd en als er dan keuzes zijn dan voelt het kind zich ook serieuzer genomen. Dus elke avond dezelfde bedrituelen doorlopen, voorspelbaar maken wat er gaat gebeuren en dan klaar en volhouden. Of een lampje nemen met een tijdschakelaar, dan kan hij nog spelen of dingen doen zonder jou in de buurt (dan is hij de baas in zijn kamer, zoiets zou ik zeggen) en als het lampje uit gaat dan ga je in bed liggen.

Op die leeftijd liep ik ook weg trouwens bij vervelend gedrag, dan ging ik de confrontatie vaak niet aan. Als ze ouder worden werkt dat niet meer maar dan kan je wel beter praten met ze en dus afspraken maken. Consequent zijn is heel belangrijk, ik vond dat erg moeilijk maar heb het mezelf aangeleerd. Dus goed nadenken over wat je gaat zeggen, uitleggen waarom en daarna de deal sluiten met "afgesproken ?" en je daar dan ook echt aan houden.

Sascha2

Sascha2

15-04-2011 om 10:23

Klopt manda

De truc is inderdaad een keuze geven, zodat peuter het gevoel heeft de situatie de baas te zijn. En je moet echt consequent zijn. Maar let er wel op dat je de keuze ook echt kunt uitvoeren en dat het overzichtelijke keuzes zijn. Dus niet iets wat bijv. morgen pas zal gebeuren (als je nu... doet dan gaan we morgen...) maar wat direct merkbaar is. Overigens, als ze wat ouder zijn dan kan de keuze wel wat later uitgevoerd worden.

Elx

Elx

16-04-2011 om 23:40

Slapen probleem

Je kan een kind niet dwingen om te gaan slapen, hoe moe ze ook zijn. Net als met eten, het is jouw taak om de juiste sfeer te creëren (rustig avond ritueel, met warm bad, boekje lezen, knuffelen, etc) en dan aan t kind om te gaan slapen. Waarom gaat je kind gillen? Is t bang? Weet t dat met gillen de aandacht nog blijft komen? Wees duidelijk en consequent. Dreigen met deur dicht doen, heeft hier ook geholpen. Even dicht, grote paniek en deur meteen weer open.

Desnoods als kind bang is (en je lange adem hebt..) in deuropening zitten. Niks meer tegen kind zeggen (evt lezen of op mobiel spelletje doen). Je geeft dan veiligheid, maar geen aandacht.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.