Twee-jarige duivel...
Ik ben twee en ik zeg nee.. Dat gaat hier zeer zeker wel op. Mijn jongste (2 jaar 5 maanden) heeft het allerleukste spelletje ontdekt wat er is: grenzen verkennen, en het liefst er nog overheen gaan.
Over het algemeen heb ik het nu goed in de hand, maar vanavond was weer een drama: uit bed komen, bij zijn zus (4) in de kamer het licht aandoen, lachen, en dat bleef maar doorgaan...
Steeds teruggelegd, niets gezegd, deur dicht, maar het hielp allemaal niet. Ex was hier uiteindelijk en we hebben uiteindelijk voor elkaar gekregen dat meneertje stil was, maar daar ging wel wat overredingskracht overheen... 
Herkenning, tips, iets? Want op zo'n avond als deze (ik ben zelf ziek, griep) ben ik compleet gevloerd, dochter kan niet slapen en de 'dader' vindt het allemaal even prachtig...
Hmm
Hmmm, ik vrees dat ik 'm in dergelijke gevallen bij mij in mijn bed had gestopt, en er zelf naast was gaan liggen. Doen we trouwens altijd bij slaapproblemen. Als ie dan nog niet rustig wil doen: dreigen om 'm weer in zijn eigen bed te leggen.
Beterschap trouwens.
Ook een uitbreekster
Hoi,
ik heb hier ook een kleine uitbreekster. We zorgen er bij haar nu voor dat ze echt haar kamer niet meer uit kan komen. (ook ivm veiligheid, ik was bang dat ze de trap af zoiu vallen, ook over het traphekje heen) Dan heeft zus er iig geen last meer van.
Ik merk ook wel dat als ik haar consequent terug leg in bed na een paar keer wel blijft liggen. Maar dat is ook omdat ze weet dat ze nu niet meer uit haar kamer kan.
Groetjes,
*Diana*
Vanavond
Vanavond was het weer bal. Gelukkig ben ik zelf wat opgeknapt maar dan nog.. Geduld, geduld, geduld.
Dit keer wilde dochter best slapen maar was zoonlief weer van plan om keet te schoppen.
Uiteindelijk heb ik de deuren dichtgedaan en de klinken eruit gehaald, ik wist niet anders, maar gelukkig was ik niet met die oplossing.. Ik heb maar een klein huisje, kamers liggen tegenover elkaar dus ze staan zo bij elkaar binnen. Overigens waren ze met vijf minuten stil, alletwee, maar ik ga het morgen - als het weer zo loopt - anders aanpakken.
Steeds weer terugleggen zonder iets te zeggen, en dan maar volhouden. Bij me in bed leggen en erbij liggen, dat vertik ik eerlijk gezegd. Vroeger heb ik het wel eens gedaan maar dan zien ze het als iets 'leuks' en willen ze het de avond erop weer. En om half acht zelf op bed gaan liggen.. nee, dat zie ik niet zitten.
Wordt vervolgd dus..
Maar
Waarom vind je het niet fijn om de deuren dicht te maken?
Marsudan
dochter hier heeft een tijd gehad dat ze bang was in bed en daarom steeds eruit kwam of begon te huilen. wat ik deed was boeven in de gang gaan zitten met ene goed boek., steeds als ik wat hoorde dochter terugleggen of even wat zeggen zodat ze wist dat ik in de buurt was. Dat duurde ongeveer 2 weken maar daarna had ze het door.
Misschien werkt het bij jou ook wel
Klinken eraf
zou ik dus niet durven, als er iets is moet je eerst met die klinken gaan klooien
Ayla
Ik heb laatst de klink eraf gehad, maar alleen aan de binnenkant, aan de buitenkant bleef hij gewoon zitten en ik kon dus zo naar binnen toe. Nu hebben we een draaiknop aan de binnenkant van de deur, die kan ze zelf niet open maken.
Ik heb besloten dat ik het belangrijker vond om te zorgen dat ze de deur niet open kon krijgen, ook als dat betekende dat ie op slot moest, of een andere constructie die bij brand oid iets meer tijd kost, dan dat ze wel de kamer uit kwam. Ze is nogal creatief met uitbreken (sleept echt alles naar de deur toe om er bij te kunnen, ze is net 2 en behoorlijk klein voor haar leeftijd) en als ze uit haar kamer is staat ze bovenaan de trap. En ik vind de trap nog te gevaarlijk voor haar, ik wil liever nog niet dat ze alleen de trap af gaat. Als ik het traphekje dicht doe zet ze vervolgens iets bij het hekje om er overheen te klimmen, en dan ben ik echt bang dat ze zo onderaan de trap ligt.
Die kans is veel groter dan de kans dat er brand uit breekt.
