Vreselijke huilbuien voor het eten (na het slaapje)
Mijn jongste van 2 1/2 heeft de laatste tijd vreselijke huilbuien, echt heel zielig. Hij slaapt 's ochtends, daarna haal ik hem uit bed, zwaai voor de spiegel in de gang en vaak als ik hem dan aan tafel zet bij z'n boterhammetje, dat hij wel graag wil, begint het. Soms begint het later, als ik ernaast ga zitten om ook te eten. Ik neem hem dan mee naar de bank, blijf rustig en zorg ervoor dat hij niet op de grond komt, anders gaat hij ook nog met z'n hoofd tegen de vloer beuken. Ik twijfel of het bijv. z'n oortjes kan zijn (maar hij grijpt niet naar z'n oren), z'n tanden en kiezen heeft hij al allemaal. Ik denk toch vermoeidheid - onmacht. Hij kan ook nog niet zo goed praten (beetje 2 woordzinnetjes, maar mondjesmaat, verder enkele woordjes) dus mij vertellen kan nog niet.
Herkenbaar voor iemand? Iets aan te doen?
Pandia
Dat doe ik ook wel hoor, we kijken niet elke keer in de spiegel. (ja dat is natuurlijk wel even schrikken bedoel je hahaha) En eerst op de bank zitten voor hem om bij te komen. Maar zodra ik dan ook aan tafel ga zitten is het weer mis.
Pandia
Ha! dank voor je tip. Nou, meneertje heeft al wel een humeurtje dat hij elke keer een nieuwe boterham wil voordat hij de vorige opheeft, idem zo met koekjes 
Voor het slapen gaan heeft hij een appel en nog iets van fruit op. Maar ik kan wel eens proberen hem op het lage tafeltje eerst een crackertje te geven oid.
Dus dit rare huilgedrag (heel erg hoor, en heel lang) komt wel vaker voor op deze leeftijd? Ik word er wat onzeker van.
Hier poosje gehad na het middagslaapje
Titel zegt het al, onze dochter (ook 2,5) was tot een paar weken terug erg verdrietig na het middagslaapje. Slaapje eruitgooien kon/kan niet, dochter staat om twaalf uur al te bedelen of ze alsjeblieft naar bed mag. Na de middagslaap was ze dan nukkig en huilerig, soms barstte ze echt in tranen uit. Ik ging dan heel verontrust zoeken naar een oorzaak. Die was er niet echt, geloof ik. Ze wilde dan niets eten of drinken, dus als het de bloedsuikerspiegel was, weet ik niet hoe ik iets naar binnen had moeten krijgen. Dochter kan goed praten maar kon niet zeggen wat er was. Het beste was nog om haar op schoot te nemen, dicht tegen me aan en dan een beetje hummen en zachtjes praten over leuke dingen. Het leek eigenlijk wel een soort mini-depressie, maar inmiddels is ze alleen nog nukkig na het slaapje en heeft ze die huilbuien niet meer. Ik blijf het lastig vinden, die peuterpuberteit. Wat er in dat koppie omgaat blijft een mysterie.
Groetjes
Massi
PS: rare angsten heeft dochter ook volop op dit moment, van de gekste dingen (een ieniemienie vliegje) kan ze helemaal in paniek raken.
Honger
Hier is dat gewoon honger. Ik zorg er dus voor dat meneer niet met een al te lege maag zijn middagslaapje in gaat. Als het toch eens voorkomt, dat ochtendhumeur na zijn slaapje, dan neem ik 'm inderdaad op schoot en zorg dat er wat calorisch goed gevuld drinken onder handbereik staat. Als dat drinken er eenmaal inzit, gaat het vaak gelijk een stuk beter.
Overigens: zijn échte ochtendhumeur is helemaal verdwenen, sinds hij 's avonds beter eet.
Ook gehad
Jeetje hee, zoon is al bijna zes, maar ik herinner me ook dat hij dit een periode had. Heel zielig! Ik zie hem nog in zijn slaapzak zitten, helemaal overstuur. Ik had het idee dat het misschien was dat hij eigenlijk nog niet wakker was, en heb toen geprobeerd hem toch nog langer te laten liggen. En ook heb ik gedacht aan lage bloedsuiker.
Weet niet meer goed hoe ik het heb opgelost destijds.
Succes ermee!
Liora
Gelukkig
nog meer van die gekke peutertjes die om niets overstuur zijn. De rest van de dag is het een vrolijk schatje. Ben al bijna vergeten dat oudste ook van die rare buien had, weer op andere momenten van de dag. Ik had hem wel eens gevraagd wat er dan was maar hij was het telkens weer vergeten (toen was hij dus kennelijk ietsje ouder, we hebben dus nog even te gaan). Mijn man noemde het wel 'quantumtoestand', peuter weet even niet meer wat hij wil.
Ik laat hem ook tegen mij aan liggen en praat rustig, soms ga ik (met oudste) liedjes zingen maar ik heb geen idee wat nou echt werkt. Het gaat altijd vanzelf wel over maar lijkt soms een eeuwigheid te duren.
Hier ook
Hij slaapt laat 's middags en wordt dan na 2 uur vaak huilend wakker. Gisteren ook net toen we gingen eten. Hij wil dan op schoot en helemaal niks. We hebben er heel fout een chocolaatje tegenaan gegooid. Hij mocht het chocolaatje hebben als hij het op zijn eigen stoel opat. Met tegenzin, maar het werkte. Hierna was het over en ging hij verder met zijn bord eten.
Suikerspiegel laag
Hier kan ik de klok erop gelijk zetten, als hij slecht eten voordat hij zijn middagslaapje ingaat, dan is het huilend wakker. Na eventjes een koekje,fruit of wat ranja gedronken te hebben en een half uurtje bijgekomen te zijn is hij weer de vrolijke ik! Nu heb ik er niet zo heel veel meer last van, maar hij heeft het echt gehad van zijn 1e tot zijn 2e jaar erg extreem. Dan moest ik echt eventjes na zijn slaap te tijd voor hem nemen. Op schoot, boekje erbij en wat drinken,eten.
Eerst snoep, dan eten
In dit geval werkt het dus duidelijk wél goed, eerst snoepen en dan gewoon eten! Hier ook, als je 'm eerst iets lekkers geeft, bedenkt hij opeens dat hij trek heeft en dan gaat die boterham er vaak daarna toch wel in.
Aha
ok, dan probeer ik het eens met eerst een doosje rozijntjes. Vandaag had meneertje niet zo'n bui, maar papa was erbij. Gek he dat hij dat altijd bij mij doet, snif.
