Dreumes- en Peutertijd Dreumes- en Peutertijd

Dreumes- en Peutertijd

Lees ook op

Wat doe je met een verlegen peuter

Zoon van bijna 3 is verlegen. Als een onbekend persoon hem aanspreekt verdwijnt hij achter mijn benen. Meestal kijkt hij de persoon niet aan en antwoordt hij al helemaal niet. Heel soms antwoordt hij dus wel, vooral als de persoon een beetje creatief is (oh, heet jij pietje?). Als dreumes deed hij vaak zijn ogen dicht

Als ze na het gymen een sticker krijgen staat zoon als 1e in de rij maar wordt weggeduwd en krijgt als laatste een sticker.

Aansluiting bij vreemde kinderen zoekt hij niet, en als een kind naar hem toe komt negeert hij die vaak.

Alhoewel ik het soms moeilijk vind probeer ik zijn verlegenheid te accepteren. Als iemand hem iets vraagt en hij wil niet antwoorden dan moedig ik hem eerst aan om te antwoorden en anders antwoord ik voor hem. Na het gymen zeg ik bv dat hij zo lief op zijn beurt heeft gewacht.

Zou ik heb meer zou moeten stimuleren om minder verlegen te zijn? Of helpt dat toch niet?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Linda99

Linda99

25-11-2009 om 14:43

Karakter

Een verlegen karakter zit er in en daar doe je op deze leeftijd niet heel veel aan. Maar stimuleren kan absoluut geen kwaad.
Wel zou ik hem aanleren om zich niet zomaar weg te laten duwen in een rij. Voor jezelf opkomen is iets waar ie alleen maar profijt van gaat hebben.

dc

dc

25-11-2009 om 15:44

En sommige dingen

ik heb hier een 3 jarige die niet verlegen is, maar als een vreemde tegen hem praat, staat hij ook achter m'n benen hoor. Sommige van de punten die je noemt horen ook een beetje bij de leeftijd vind ik.

Poppy

Poppy

25-11-2009 om 20:21 Topicstarter

Linda

Dankzij het kdv kan zoon gelukkig best aardig voor zichzelf opkomen. Als een kind iets af wil pakken dan houdt hij goed vast. Maar zich niet weg laten duwen betekent dat hij zelf ook zal moeten duwen, dus dat heb ik eigenlijk nog niet voorgesteld. Ik vind het niet zo'n leuk gedrag namelijk (wel begrijpelijk voor zulke jonge kinderen). Jammergenoeg kijkt de dame met de stickers niet zo goed naar wie er al eerste stond, dus de duwers worden beloond. Maar goed, zoon maakt zich daar niet druk over dus ik ook niet.

Poppy

Poppy

25-11-2009 om 20:23 Topicstarter

Hmm, als ik naar zijn leeftijdsgenootjes kijk dan is hij toch iets anders. Een stuk introverter. Anderen zijn meer "gehaaid" en socialer. Man en ik zijn trouwens ook best verlegen dus hij heeft het niet van een vreemde.

Massi Nissa

Massi Nissa

25-11-2009 om 20:39

Gehaaid?

Petal, het kan je niet ontgaan zijn dat onze dochter een pittige tante is. Toch duikt zij ook achter mijn benen weg als een vreemde met haar praat - wel heeft ze het alleen bij volwassenen tussen de 18 en ruwweg 65. Kinderen, jongeren en bejaarden vindt ze minder eng.
En wat dat gehaaid betreft, dochter van net drie zet het gewoon op een brullen als een ander kind haar echt lastigvalt of pijn doet. Ze duwt of mept niet terug en pakt het afgenomen speelgoed ook niet terug. Ze loopt heel verontwaardigd naar mij of naar de kdv-leidster en klaagt, maar zelf actie ondernemen - ho maar.
Ik vind verlegenheid trouwens aantrekkelijk in kinderen en in volwassenen. In de cultuur van mijn man is verlegenheid en bescheidenheid zelfs een echte deugd.
Groetjes
Massi

En weer herkenbaar

zoontje was ook zo, het was soms echt een drama. School heeft daarin ontzettend veel verandert, ik zou het gewoon afwachten hoe hij zich ontwikkeld. Als hij niet wil wil hij niet en proberen te forceren werkt toch niet.

dc

dc

26-11-2009 om 06:58

Introvert

ik snap dat je kindje verlegen is vergeleken met leeftijdsgenoten. Wat ik probeer te zeggen, is dat ik me er niet al te veel zorgen over zou maken, maar zeker ook niet alles op zijn karakter zou gooien. Even afwachten hoe hij zich ontwikkeld.

Het beste vriendje van mijn zoontje is trouwens ook heel erg verlegen. Net zoals zijn moeder. Ik vind het gewoon bij ze horen. Het is misschien niet altijd een hele handige eigenschap, maar het heeft ook z'n voordelen, eerst de kat uit de boom kijken.

En assertiviteit kun je hem later altijd nog bijbrengen indien nodig.

Poppy

Poppy

26-11-2009 om 08:27 Topicstarter

Bedankt. Ik blijf het maar doen zoals ik nu doe, op mijn gevoel, en hoop dat dat voor hem het best is.

Poppy

Poppy

26-11-2009 om 08:51 Topicstarter

Trouwens

Wat dat rare kind van ons wel weer graag doet: uit zichzelf "goedemorgen dames" roepen, tegen de (vreemde) oudere dames bij de bushalte. 't Is een bijzonder kind

buzz

buzz

26-11-2009 om 09:33

Ondertussen

is mijn zoontje net kleuter, en zijn verlegenheid speelt best wel op.
Als een kind (bv klasgenoot) zecht hee niet doen, dan weet hij het niet meer durft niets trug te zeggen en begint te huilen. Op de peuterspeelzaal was conunicatie, sociaal gedrag enz zijn zwakke punt (niet dat hij assosiaal is juist niet, trughoudend verlegen en hij klapt snel dicht) Het andere uitserste geld als hij in vertrouwde omgeving is, met mensen die hij goed kent, dan durft hij alles is heel uitgelaten en een beetje bazig tegen zijn zus.
Net ofdat hij in moet halen wat hij in de buitenwereld niet durft.
Nu ben ik bezig met te zeggen, kom daar hoefd je niet van te schrikken en niet om te huilen, dat kindje kan praten en jij ook. Dan zoeken we samen naar andwoorden die hij zou kunnen geven. Naar manieren die hij zou kunnen gebruiken om zich zekerder te voelen. Ook als hij zich achter me verstopt omdat er iemand tegen hem praat zeg ik dat het een aardig persoon is en dat hij best wat zou kunnen zeggen. We zijn begonnen met als je niet durft te praten kan je ook ja of nee knikken. Ik geef hem veel complimentjes als het gowed gaat, dat ik hem groot en sterk en stoer vind of zo.
Soms zeg ik het niet op het moment zelf maar praten we er nog even over voor hij gaat slapen, of aan tafel onder het eten.
Langzaamaan merk ik een heel klein beetje verbetering, en dan weer een trugval. En beginnen we weer opnieuw...aldoende leert men zullen we maar zeggen. Natuurlijk is het zijn aard maar we kunnen er wel een beetje aan werken. Ik denk dat het met een 4 jaarige anders werkt als met een jonger kindje maar misschien heb je er toch wat aan, of heb je er over een tijd wat aan.
groetjes es en sterkte er mee, want ach het is zo sneu om te zien.

Andere benadering

ik spreek zelf nooit van verbetering of terugval. De benadering die buzz noemt is niet kwalijk of zo, ik denk alleen dat je het risico loopt om het kind met het badwater weg te gooien omdat je de nadruk legt op verandering in plaats van op de kracht van het kind.

Mijn kind is ok. Alleen, als je zo stil en teruggetrokken bent mis je kansen om te zorgen dat je gehoord wordt en gaan mensen voor jou conclusies trekken... meestal de verkeerde.

Maar goed, hij is zoals hij is. Je moet hem dus als ouder begeleiden bij de zoektocht naar wat zijn gedrag bij andere mensen oproept en hoe hij daar invloed op kan uitoefenen.

Ik vond het heel vermoeiend omdat je altijd beschikbaar moet zijn voor je kind als veilige vluchtheuvel, terwijl je tegelijkertijd in je gedrag de verwachting moet uitstralen dat hij de 'gewone' dingen zal doen. Vaak gaat ie dat ook wel doen, alleen er kan heel wat tijd overheen gaan.

Ik vind voor dit soort kinderen de benaming 'ijsberg' vaak verhelderender dan woorden als 'stil' of 'verlegen'. Je ziet vaak dat ze ontdooien als ze ergens langer of vaker zijn geweest.

Geduld, geduld, geduld was mijn credo.

En niet je kind het idee geven dat het moet veranderen. Daar zijn ze vaak heel gevoelig voor, en dan gaan ze met de conclusies aan de haal (als ik niet verander dan deug ik niet). Het experiment moet voldoende zijn: als ik A doe gebeurt er dit, als ik B doe gebeurt er dat. Ouders moeten ze in de gelegenheid stellen om te experimenteren.

buzz

buzz

26-11-2009 om 14:47

Rodebeuk

tja verbetering of trugval, zo zij ik het maar mijn kind is ook ok.
Alleen wil ik hem helpen om zich staande te houden op de basisschool, ik ben er altijd voor hem maar opschool kan het niet, en het zou handig voor hem zelf zijn als hij verteld wat er is en niet, de hele tijd met zijn schoenen naar de gym verkeerd aan blijft zitten omdat het hem niet lukt en hij het niet durft te zeggen (tongen naar binnen) Thuis oefenen schoenen aandoen, en hem toch duidelijk maken dat de juf er ook voor dat soort dingen is, en dat hij tegen de juf dat soort dingen best mag zeggen.
Mam ik had gevraagd of de juf mijn beker open wilde draaien en ze deed het, en het was niet eng om dat te vragen. Nou dat vind ik dan vooruitgang, en een trugval vind ik het als hij met zijn broek open thuis komt omdat hij niet durfde te vragen of de juf hem dicht deed. Om maar wat voorbeelden te noemen. Ik wil dat hij zich prettig voelt (tja en hij wil zelf niet elke dag een broek met alleen elastiek aan, en krijgt een knoop echt nog niet dicht) (en ik weet ook dat hij het niet fijn vind als zijn broek open blijft dus hij moet echt leren vragen) Hij kan zijn zoals hij is ik wil hem echt niet veranderen, hij hoefd echt niet haantje de voorste te worden, of altijd te vertellen in de kring. Maar zich wel fijn voelen, en nu zo naar de peuterspeelzaal (waar het heel moeilijk ging) en nu de basisschool 1e maand, begint hij zij de juf net op het schoolplijn iets meer van zich zelf te laten zien. Mijn maniertje begint te werken, en hij weet heel goed dat hij goed is zoals hij is.

angel3

angel3

28-11-2009 om 18:36

Met name bij volwassenen

heeft dochter het. Ze is inmiddels 4. Ook als ik erbij ben heb ik het idee dat het erger is. Dan heeft ze letterlijk mij om zich te verschuilen. Als ik er niet ben dan zal ze blijkbaar wel moeten en dan lukt het ook.
Wat ik op een gegeven moment wel ben gaan doen is duidelijk gaan maken als zij iets wil dat ze het dan ook deels moet 'regelen'. Bijvoorbeeld: ze wil een plakje worst bij de slager. Nou vraagt die dat 9 van de 10 keer wel en anders wil ik dat ook nog wel doen, maar ze zal het plakje echt zelf aan moeten pakken. Voorheen moest ik dat ook altijd doen.
Krijgt ze een snoepje bij de drogist, moet ik het voor haar aanpakken. Idem met al die troepjes bij de kassa van de AH.
Als ze dat wil: zelf aanpakken en anders pech gehad.
Verder laat ik het altijd maar een beetje.
Ik vind overigens cvolwassenen die dan bovenop zo n verlegen kind duiken echt mega irritant. Zo opdringerig. Je ziet dat een kind wegduikt en dan toch gaan zitten duwen en trekken (ben je zo verlegen? ben je je tong verloren blablabla), laat dat kind met rust denk ik dan.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.