Bedankt, lieve ouders, dat mijn kind GTA mocht spelen bij jullie.

Van alles

Ik ben het ook niet eens met dat soort spellen voor te jonge kinderen, maar je zoons manier van frustraties uiten staat daar los van. Er zullen wel meer dingen zijn die kinderen bij anderen mogen waar jij het niet mee eens bent. Deze manier van boosheid uiten moet je op de een of andere manier proberen af te leren voor je zoon echt groot en sterk is, anders zijn de gevolgen nog erger.

grappig Katniss

Juist daarom zal to niet blij zijn met de game en oordelen dat haar kind dat niet aankan!
Hier trouwens geen agressie maar ik vind het onbegrijpelijk dat ouders jonge kinderen dit soort games laten spelen.

nog even

ja, ik lees net je post terug. Je zoon komt enthousiast en en eerlijk iets vertellen en krijgt dan op z'n kop! Dat is jammer voor jullie allebij. Het werkt stiekem gedrag in de hand en staat een gesprek (geen preek) over goed en fout in de weg.

Jeetje Janne

Het is mij wel duidelijk waar je zoon zijn overemotionele reacties vandaan heeft.

Die ouders

Handiger zou zijn als je die ouders van dat vriendje zou aanspreken in plaats van ons. Bereik je waarschijnlijk meer mee.

Even los van de aanpak van JanneM...

Hoe zouden jullie het vinden als jullie ca. 10-jarige kind een vriendje heeft waar hij gewoon GTA kan spelen? Kennen jullie deze game?

als me dat ter ore zou komen

zou ik niet posten op ool . Ik zou de ouders bellen en overleggen of er in de tijd dat zoon daar is iets anders gespeeld kan worden. Mochten ze dat niet willen, prima, ik zal absoluut niet veroordelend zijn maar het bij me zelf houden. Maar als ze niet die afspraak willen maken dan leg ik de keuze bij zoonlief neer. Zelf nee zeggen als vriendje voorstelt om het te spelen of vriendje komt hier spelen (ipv mijn zoon daar).
gr Angela
ps hieraan vooraf is dan natuurlijk allang gegaan dat zoonlief weet dat we dit soort spellen ongeschikt vinden (en wij niet alleen, er is wetgeving omheen).

hier ook

Nou was ik toch al niet zo dol op dat vriendje, maar ik bleek toch ongelijk te hebben. Het vriendje heeft zich later heel leuk ontwikkeld en zoon (nu 12) richt zich nu op hele lieve spelletjes. Het kan verkeren. En ik denk niet dat de jongens er schade van hebben opgelopen. Kennelijk had zoon even behoefte aan een verboden vrucht. En mijn kinderen hebben wel vaker dingen gezien die ze thuis niet zouden zien, zoals scheldende ouders van vriendjes in het verkeer bij een schooluitje (hoorde ik later van ze). Daar schrokken ze enorm van, maar het hoort allemaal bij het leerproces.

ik kan me wel voorstellen

Ik kan het me goed voorstellen hoor. Onze zoon was 7!!!! toen hij call of duty speelde bij een vriendje. Ik vond dit echt niet kunnen. Zoon kan en kon er ook echt niet tegen en ik zat met de gebakken peren. En tuurlijk trekt het. Het is niet handig echt boos op je kind te worden maar ben jij boos geworden en werd hij daarom boos? of werd hij boos omdat jij gewoon aangaf dat je dit spel niet zon goed plan vindt en dat thuis in elk geval niet mag? Dat is wel een verschil en haal ik niet uit je post. Ik heb er inderdaad wel gesprekken over gevoerd met kind en hij gaf al redelijk snel bij vriendjes aan dat hij iets anders wilde spelen en soms zei hij gewoon: mag niet van mijn moeder. Kon hij zich achter mij verschuilen.
Ouders die dit wel goedkeuren? ook ok als je kind porno en horror ziet omdat er geen toezicht is op wat een kind achter de pc doet? Ook ok als ze naar dingen als geenstijl kijken bij vriendjes waarbij de scheldwoorden om je oren vliegen? OOk ok als ze bij een vriendje alcohol drinken als ze jonger dan 18 zijn?
Waar ligt eigenlijk de grens? (open vraag oprecht benieuwd. Misschien ben ik wel veel te streng)

Guera

Als dat herhaaldelijk gebeurt, ondanks dat ik heb aangegeven dat niet te willen, speelt mijn kind niet meer bij die ouders thuis. Dan komen ze voortaan maar lekker hier spelen, waar geen porno of alcohol geserveerd wordt aan minderjarigen.

Waar de grens ligt?

Dat verschilt. Oudste is 16. Die speelt zelf GTA. Wij hebben ook wel zo'n tijd gehad toen ie 12 was en we samen op vakantie gingen. Neefje mocht alles zien en spelen. Ik heb het maar zo gelaten. Hij wist wat ik er van vond. En dat we dat thuis niet gaan doen. Klaar.

En voor de rest een met Barvaux en Angela.
Ik zou zeggen: Wat zeg je me nou?! Heb jij GTA gespeeld? Nou ja zeg.... Heb jij even mazzel gehad! Maar daar gaan we geen gewoonte van maken, hè.
En dan is het klaar. Verboden vruchten moet je niet lekkerder maken dan ze zijn.

Ik zou hooguit de bezoeken reguleren. Bij zwager heb ik de logeerpartijen teruggebracht, nadat ik gehoord had dat oudste met 14-15 jaar bier had mogen drinken. Blijkbaar kan zwager die verantwoordelijkheid niet aan. Dus dan is het of allemaal logeren of niemand. Klaar.

Nu met ruim 16 zou ik daar weer wat makkelijker in zijn. Uiteindelijk wil ik graag dat mijn kind het zelf kan reguleren. Dus daar werken we naar toe.

Bellen

Ik zou de ouders bellen en vragen of ze de volgende keer er op willen letten dat zoon geen GTA speelt want dat mag niet van jullie. Ik zou verder geen verwijten maken naar de ouders toe (al vind ik het idioot om een 11 jarige GTA te laten spelen) want het is verder hun eigen zaak hoe ze hun kinderen opvoeden. Als de andere ouders daar niet aan mee willen werken zou ik mijn zoon daar voorlopig niet laten spelen. Zeker in jouw geval niet want jouw zoont reageert agressief op dit soort spellen.

Overigens als mijn zoon zo fysiek agressief zou reageren zou ik daar wel eens hulp voor gaan zoeken. Het is niet normaal dat een 11 jarige zo reageert en een trap geeft aan zijn moeder. Ik zou dus (professionele) hulp gaan zoeken voor het kind. Dat lijkt hij wel nodig te hebben. En verder inderdaad beperken waar hij gaat spelen als je weet dat bepaalde games voor hem een flinke trigger vormen.

En ik zou hem zeker straf geven voor zijn gedrag gisteravond. Voorlopig maar even helemaal nergens meer spelen.

Overigens ben ik het verder wel helemaal met je eens dat je 11 jarigen geen GTA moet laten spelen en al helemaal niet 11 jarige kinderen van andere ouders. Heel onverantwoord.

sluit me aan bij de andere reacties

Ik zou ook niet blij zijn als mijn kind zo'n game zou spelen bij een ander, maar Janne, zoals je nu reageert lijkt je zoon het van geen vreemde te hebben.

De wereld vergaat niet van 1x zo'n spel zien, en net wat er gezegd is: je zoon weet dat je het niet goed vindt dat hij dergelijke games speelt, dus als het voorkomt dat hij elke week bij Pietje of Klaasje gaat spelen vanwege het gamen, dan gaat hij daar gewoon niet meer spelen. Mijn oudste had toen hij 7-8 jaar was een vriendje, dat thuis alles te zien kreeg. Het vriendje had alle enge films en games al gehad op die leeftijd: alle Harry Potters, Lord of the Rings, Alien, GTA, etc. Laatst had hij weer eens met vriendje afgesproken (nu 9 jaar) en ze kijken daar gezellig met het hele gezin naar the Walking Dead. Die ouders vinden dat zelf ook erg leuk, en nemen de kinderen ook mee naar game-avonden waarbij de kinderen rustig tot heel laat opblijven enzo. Nu spreekt mijn oudste daar niet meer zoveel meer mee af, want het vriendje had het alleen maar over de games die hij al wel mocht en dat onze kinderen alleen maar angrybirds en minecraft speelden, dat was niet cool. Beter zo, denk ik dan.

kind leren nee te zeggen

Mijn jongste nu 10 had/heeft ook 2 van zulke vriendjes waar alles mocht. Spellen voor oudere kinderen, zelfstandig naar de speelgoedwinkel, zonder zwemdiploma al bij de sloot spelen zonder toezicht, ik kon het zo gek niet bedenken of het mocht daar wel.
Boos worden had geen zin, omdat ik zelf altijd riep: ander huis andere regels. Ik heb tijd en energie gestoken in mijn kind nee leren zeggen. Ik heb hem echt geleerd dat hij mag zeggen dat hij een spel te eng vindt, of dat nu een videogame is of slootje springen.
Vaak probeer ik met die jongens ook het spelen in mijn huis te laten plaatsvinden, dan heb ik er controle over.
Als een van die jongens nu tijdens het buitenspelen oppert om naar de speelgoedwinkel te gaan om ..... te kopen (jongentje beschikt geheel zelfstandig over veel geld) zegt mijn zoon dat hij dat niet mag van zijn ouders. Spelen bij de sloot wil hij na een nat pak ook niet meer in de winter en komt dan ook voor zichzelf op, zegt duidelijk dat hij dat niet wil. Als de ruzie erg hoog oplaait dan bellen de ouders mij maar om mijn kind te komen halen. Dan kan ik met die ouders bespreken waarom zoon iets niet wil.
Als mijn kind geen GTA wil spelen, omdat hij dat te eng vindt is het wel zo netjes als vriendje en ouders dat respecteren.

Moet ik dan ook wel eerlijk bekennen dat mijn zoon dingen snel eng vindt en dus makkelijk te motiveren is om nee te zeggen. Hij is nog helemaal niet geïnteresseerd in GTA en dat ga ik als ouder ook niet aanmoedigen, zolang hij Minecraft nog prima vindt houd ik het zo.

bij ons

Mijn zoon van 10 speelt ook graag GTA en alles wat maar enigsinds geweldadig is ....maar hij kan hier prima mee omgaan en er word ook over gesproken. Echter als er vriendjes komen spelen vraag ik altijd aan de ouders wat zij mogen spelen. Dit vind ik niet vreemd zeker niet bij dit soort spellen.

niet boos

Ik ben zelf ook wat soepeler met het verbieden van games. Ik heb een kind waarbij ik dingen beter een beetje gereguleerd toe kan staan, dan dat ik alles zondermeer verbied. Kwestie van karakter natuurlijk en elk kind is anders. Maar ik hou wel rekening met andere kinderen met andere karakters. Laatst had hij wat vriendjes te logeren en ze waren van plan een horror film te kijken (ze zijn 13 jaar). Toen heb ik even bij de ouders geïnformeerd en een moeder wist me te vertellen dat haar zoon superbang is in het donker en nog nooit een horrorfilm gezien heeft. Ja, dan gaat dat plan dus mooi niet door.
Maar als hij ergens anders iets zou zien of spelen waar ik het niet mee eens ben, ja dat is dan gewoon pech hoor. De wereld bestaat niet uit ons gezin. Ze komen de godganse dag in aanraking met dingen waar wij het niet mee eens zijn. Ik zou hoogstens de bezoekjes aan het betreffende vriendje beperken maar ik zou echt niet boos zijn.
En wat dat zeuren betreft: je kunt toch op deze leeftijd prima uitleggen dat het niet gaat gebeuren? Ik weet dat beide kinderen altijd zeurden of ze ook een enorme Mars uit de snoepautomaat mochten hebben na zwemles zoals alle andere kinderen. Ik heb ze uitgelegd dat ik gek werd van hun gezeur, dat ik me geneerde voor dat gezeur in het openbaar en dat ze er net zo goed mee konden stoppen want dat het NIET ging gebeuren. Maar dat ze thuis iets lekkers kregen na zwemles en dat we dat samen in de supermarkt gingen uitzoeken (werd een of ander koekje dat ik normaal nooit kocht).

Mussie

"alles zondermeer verbied"

Ken je dat spel? GTA?

Mijn zoon mocht van ons naar Harry Potter films kijken toen hij 7 was en kijkt nu (net 9) naar James Bond en Indiana Jones films. Maar die GTA crap is toch wel van een geheel andere orde.

Dus, nee, niet alles zonder meer verbieden. Maar ook zeker niet alles zonder meer toelaten.

Ad Hombre

Ben ik absoluut met je eens. Er is ook een soort gruwelijkheids-inflatie gaande volgens mij. Populaire tv-series worden ook steeds smeriger en geweldadiger en dat vinden we allemaal niet eens vreemd.

The Walking Dead vond ik zelf ook bijvoorbeeld heel gaaf hoor, maar ik ben na een tijdje toch afgehaakt. Eerder kon ik goed tegen horrors en keek ik er graag naar, maar dit gaat weer een stap verder. En een serie als Vikings vinden we al gewoon, terwijl dat behoorlijk gruwelijk is hier en daar. Heel wat anders dan de misdaadfilms van 20 jaar geleden....

ik snap niets

Van sommige reacties hier, hoezo reageert to emotioneel? Dat ze emotioneel naar zoon gereageerd heeft haal je toch niet uit de tekst? Wat een invullerij. Dat ze emotioneel is in haar posting, ja. Ik vind het wel jammer dat ze daar op aangevallen wordt. Ik kan me haar emotie heel goed voorstellen. Het is al niet *leuk* als je kind nogal problemen heeft met emotie regulering. En natuurlijk komt dat niet door een game, beetje simpel om te stellen dat iemand dat zou denken. Maar je hoeft niet heel slim te zijn om te bedenken dat zo'n game hierin NIET helpend is. Echt jammer om eea te bagateliseren. Ik vind dat we met z'n allen te makkelijk denken over die games. Iedereen denkt ook alleen maar aan z'n eigen kind (ja, die van mij kan er prima mee omgaan) maar ik vind dat we niet moeten vergeten dat er een grote groep jonge jongens is waar de game wrs wel invloed op heeft.

Ja ik ken het. Sterker nog, we hebben het zelfs in huis. Ik heb meegekeken, de eerste keren dat het gespeeld werd. En na 3 keer was het over. Toen was het blijkbaar toch minder boeiend dan gedacht. Ik hang gewoon een andere opvoedstijl aan. Verbieden maakt dingen zo verleidelijk, in mijn ogen. Maar het toch toelaten, onder begeleiding natuurlijk!, werkt bij mijn kinderen beter. Maar nogmaals, het is een kwestie van karakter. Ik kan me heel goed voorstellen dat ik het bij andere kinderen anders zou aanpakken.

Rotzooi.

Ik vind die spellen ook rotzooi. Maar dat mijn zoon er op jonge leeftijd toch mee in aanraking is geweest heb ik geen drama van gemaakt. Harry potter films en andere enge films lag hij ook nachten van wakker. Maar ik meldde dat gewoon bij de moeder van vriendje en er werd rekening mee gehouden.
Ik heb zoon niet gezegd dat hij die spellen bij anderen niet mocht spelen, alleen gezegd dat het hem slapeloze nachten ging bezorgen.
Als je kind agressief wordt van een spel kan hij fantasie en werkelijkheid niet scheiden, dat herken ik, in de zin dat mijn zoon er angstig van werd. Maar dat heeft meer oorzaken, niet één stom spel.
Van een spel ga je niet je moeder in de buik trappen, dat is onmacht, getriggerd door....?

lianne

Ja, op een grote groep heeft het wel invloed, dat denk ik ook. Daarom vind ik het ook akelige spellen, vooral op jonge leeftijd. Maar dat is geen excuus voor agressie. Dan speelt er meer.

Mussie

Het klinkt misschien ouderwets, maar door extreme zaken te verbieden geef je je kinderen ook een moreel kader mee. Mijn zoon loopt nu zijn vriendjes uit te leggen dat het een slecht spel is.

Ik ben zelf opgevoed in de sixties en dit lijkt me weer typisch zo'n ding waarin ze toen vreselijk zijn doorgeschoten. In ieder geval neem ik graag het risico dat mijn kind me later gaat verwijten dat hij geen GTA mocht spelen bij vriendjes (wij hebben uit principe geen spelcomputers). Dat leg ik 'm dan graag uit.

Lianne

Het gaat om 1 keer! Daar wordt je kind echt niet meteen een zware crimineel van hoor. Mijn dochter speelde bij een klasgenootje een keer five nights at freddy's. Daar kreeg ze inderdaad nachtmerries van. Dat is vervelend, voor haar en voor mij. Maar daar is ze ook weer overheen gekomen (en ik leef ook nog steeds). Je kunt beter met je kind praten, dan op anderen schelden. Je kunt je kind niet behoeden voor het leven.

Yeti/nachtmerries

Is dat dan het enige criterium?
Of je kind er nachtmerries van krijgt?

Is dat de diepgang van je opvoedkundige visie?

Nee

Mijn opvoedkundige visie is dat je je kind niet kunt behoeden voor het leven. In plaats van boos te worden op het leven (of de ouders van dat vriendje,) steek ik mijn energie liever in het weerbaar maken van mijn kind. Verbeter de wereld, begin bij jezelf.