1e keer spelen bij klasgenoot?

Reaktie

Hoi meiden,
olijvje ik vind je opmerking niet gepast. maar dat geeft niet, ik ben niet zo snel van slag.
Ik ben bovendien eerlijk en schaam mij nergens voor.
Ik zal het toelichten. Er zijn jongeren die zich te buiten gaan aan flink alcoholgebruik. Mijn man en ik GINGEN ons te buiten aan allerlei soorten drugs toen we jong waren, nog geen kinderen hadden.
Altijd op een nette manier, netjes allebei een baan waar we ook op maandag nuchter verschenen.

dus..jouw opmerking slaat nergens op en heeft absoluut neits te maken met verantwoorde ouders. of heeft niemand op dit forum ooit iets gedaan met drugs of alcohol?

over het onderwerp terug te komen:
ik ben niet wantrouwend naar iedereen toe,absoluut neit. maar...vlinder bijv. als een ouder zijn kind van 5 alleen naar school laat fietsen is dat voor mij absoluut een reden om mijn meisje van 4 niet mee te laten gaan met deze ouders. Ik vind dat totaal onverwantwoord en wie zegt mij dat ze dan wel goed op mijn kind zullen letten?

Helaas is mijn zoontje van nu 9 maar toen 3 sexueel misbruikt. door een familielid,maar dat zorgt er wel voor dat je nooit meer onbevangen met mensen en situaties omgaat. Zo zou ik nooit een jongen van 14-15 laten oppassen op kinderen.
Belachelijk in vele ogen,maar niet voor mij doordat mijn neef destijds 14 jaar was.

Hoe je denkt, voelt en doet wordt gekleurd door wat er ooit gebeurd is.
Hier op school kregen we een paar weken geleden een brief. Er waren sexuele activiteiten geweest tussen kindjes van 5 en 6 in de bosjes bij school.
na school dus. waar waren de ouders? er hoeven maar een paar "rare"kinderen tussen te zitten waar je je kind naartoe stuurt om te spelen.

Ik laat haar heus wel spelen bij ouders die ik regelmatig tegenkom op het schoolplein en waar ik een goed gevoel bij heb. Nu nog niet, over een jaartje waarschijnlijk wel als ze 5 is, je houdt het niet tegen.
maar absoluut niet bij iedereen.

Vergeet niet dat we allemaal anders zijn en niets is zwart/wit.
Zijn wij overbeschermd? waarschijnlijk wel,maar wij vinden dat het nog gezond is.

Mijn zoon van nu 9 mag van ons nooit op scouting bijv. waarom niet? mijn vriendin werkt bij de politie, je wil niet weten hoeveel aangiften er komen van misbruik door leiding en jongens/meisjes onderling bij scouting.
moet je je kind dan altijd weghouden? nee, niet altijd, dat ligt aan het kind.
mijn kind dus wel. kan je over vallen, moet je vooral doen als je het niet kan laten.

gelukkig denkt mijn man er net zo over. onze zoons van 9 en 10 zijn later begonnen met hun zelfstandigheid,maar mogen nu heel veel.
kwestie van tijd en ervaring.

van mij hoeft het draadje neit weg hoor, mensen als olijvje hou je toch overal

Kwetsend

Annemir, ik snap je wel hoor. Met jouw ervaring zou ik misschien wel dezelfde keuzes maken.
Toch vind ik het lastig. Heb meegemaakt dat ouders van een vriendinnetje van zoon erg argwanend naar mij toe reageerden. Ik schrok daar erg van, en vond het eerlijk gezegd erg kwetsend. Dat meisje mocht ook vanalles niet met ons, en het contact is langsaam doodgebloed en eigenlijk was ik daar heel blij mee want ik voelde me absoluut niet op mijn gemak bij die ouders. En ze zitten beiden op een school waar de meeste ouders toch echt harstikke verantwoord met kinderen omgaan.
Ik durfde ook nooit meer iets te vragen, want de vraag alleen al vonden ze vaak aanstootgevend, was mijn gevoel. En om precies bij te houden wat dat meisje nu precies wel al mocht en precies niet, zodat ik niet de ´verkeerde´vragen kon stellen (heb het een keer aangedurfd om te vragen of ze met ons mee mocht gaan zwemmen..) daar had ik ook niet zo´n zin in.

Maar annemir

Toen mijn dochtertje van 4 voor het eerst bij haar vriendinnetje ging spelen toen wist ik nog niet eens dat haar ouders heel makkelijk waren. Ze fietste toen ook nog niet. Mijn dochtertje is daar gewoon gaan spelen en ze speelt daar nog steeds. Het is een heel leuk meisje. Goed de ouders doen niet hetzelfde als ik zou doen maar hun kinderen zijn heel normale, leuke kinderen.

En wat had ik dan moeten doen? Blijkbaar eerst met de ouders mee naar huis. Tja, dan was ik behoorlijk geschrokken want het is er nogal een bende in huis. En wat dan? Had ik dan mijn dochter maar weer mee naar huis moeten nemen met de mededeling "sorry, maar hier mag ze niet spelen".

Nee hoor. Ze gaat daar gewoon spelen. En ik haal haar later weer op. Ik hoor nooit rare verhalen van haar.

Daarentegen heeft mijn zoon wel problemen gehad met spelen bij een heel net gezin. Ouders kwamen op de fiets. Kind achterop met fietshelmpje op. Veiligheid boven alles. Als kind bij ons kwam spelen dan mocht zoon niet buiten spelen want dat was gevaarlijk etc. Mijn zoon wou daar op een gegeven moment niet eens meer spelen want ze mochten alleen beneden spelen met een duplo trein en dat vond hij helemaal niet leuk.

Oja, troep zegt ook helemaal niets. Ik heb ook wel eens mijn oudste zoon opgehaald bij iemand waarvan ik had verwacht een heel net huis aan te treffen. Thuisblijfmoeder, super verzorgd, gastouders, keurige kinderen maar een bende in huis, niet te zuinig. Het was gewoon grappig. En het was niet eenmalig want steeds als ik daar kom moet ik mijzelf ongeveer door de gang ploegen om in de woonkamer te komen.

Hmmmm, wat wil ik hier nou mee zeggen. Eigenlijk dat je helemaal geen mening kan hebben over andere ouders. En voor mij is het inmiddels eenvoudig. Als mijn kinderen ergens graag spelen dan vind ik het goed. Soms moet ik dan een keer slikken maar kinderen leren snel genoeg dat bij de een iets meer mag dan bij een ander. En ik krijg al mijn kinderen altijd weer heel terug dus tot nu toe gaat het allemaal goed.

P.s. met zwemmen zou ik wat meer problemen hebben. Zeker als een kind nog geen zwemdiploma heeft.

Laatste

Mijn laatste reactie in dit draadje, en allereerst wil ik Beemer even bedanken voor je tweede posting naar mij toe. Fijn dat we dat toch op een nette manier op kunnen lossen en vervolgens weer gewoon verder kunnen, zonder hard feelings

Forumbeheerder en Annemir, zoals ik in mijn vorige bericht ook al duidelijk heb aangegeven, ik heb mijn vorige posting gewoon te snel gepost, zonder daar goed over na te denken en met iets te veel boze emotie. Achteraf gezien was dat gewoon niet netjes van mij, nogmaals mijn excuses. Forumbeheer kan ook weten dat dat mij in de pak hem beet 6 jaar niet eerder is overkomen, volgens mij ben ik altijd best een
heel nette forummer

Annemir, het heeft geen nut om hier nu echt verder op in te gaan. We verschillen blijkbaar enorm van mening en klapperen onze oren om elkaars gedachten. Zo te lezen heb je nare dingen achter de rug, die heb ik ook en waarschijnlijk heeft elk huisje zijn eigen kruisje

Voor de rest heeft Vlinder in haar laaste reactie eigenlijk al heel goed onder woorden gebracht, hoe ik er dus ook tegenover sta.

Het lijkt me zo ontzettend zwaar om met zoveel wantrouwen in het leven te staan. Zoals ik eerder ook al zei, in mijn beleving is overal waar TE voorstaat gewoon niet echt goed.

En wat nu het verschil is tussen een kind van 4 a 5 jaar te laten spelen bij een klasgenootje of een kind van 6 a 7, ik weet het niet hoor. Dan geef je ook nog aan dat ze waarschijnlijk over een jaartje, dan is ze dus 5, wel mag gaan spelen bij ouders die je regelmatig tegenkomt op het schoolplein en waar jij een goed gevoel bij hebt. Maar je kind kiest toch zelf iemand uit waar hij/zij graag mee wil spelen? Dat heb je toch niet allemaal zelf in de hand?

En welke mensensoorten komt ze later allemaal op haar pad tegen? Daar moeten ze straks in de grote mensenwereld/praktijk toch ook mee leren om te gaan? Je hebt nu eenmaal verschillende mensen met verschillende normen en waarden. En wat is de definitie van goed of slecht?

Ik ben bang dat je toch met jouw kijk, behoorlijk wat onnodige paniek aan het zaaien bent. En dat zal vast met de achtergrond te maken hebben, dat geloof ik direct. Maar toch ben ik van mening dat er gelukkig altijd nog meer `goede mensen` dan `slechte mensen` rondlopen.

Ik wens jouw en je dochter het beste toe en hoop dat ze later terug kan kijken op een fijne en onbezorgde jeugd.

Groet,
Olijvje

(En ja, mensen als Olijvje hou je toch overal, gelukkig maar, stel je voor dat we allemaal hetzelfde waren

Annemir

Meisje was veel ouder, mét diploma´s. Maar goed, ik heb ook genoeg 4 jarigen mee genomen, en mijn eigen kinderen met 4 jaar mee laten gaan zwemmen. En tsja, ik vat het toch wel als een belediging op dat je me niet toevertrouwd goed voor je kind te zorgen in een zwembad. (of waar dan ook) Wil niet zeggen dat ik mijn kind aan iedereen mee zou geven, maar het is nog nooit gebeurd dat ik twijfelde oid. Alleen soms wat wennnen, toen ik mijn zoontje bijv van 6 liet spelen bij een vriendje wiens moeder erg slecht communiceerde, en al helemaal geen nederlands sprak. Ik had het niet bij ieder kind van 6 goed gevonden, maar ik vertrouwde erop dat mijn zoon zich zou redden. En natuurlijk heeft hij zich gered. (ohja, en de zooi daar, dat vond ik een goed leerpunt voor hem, leert hij ook hoe het bij anderen kan zijn)

Onzin

Hoi,
het is toch onzin om te denken dat ik het jou niet toevertrouw. dat is toch niet iets persoonlijks?

ik vertrouw niemand mijn kind toe in een zwembad als ze geen diploma's heeft.

Ik heb hier mijn eigen gedachte en mening over, net als ieder ander.
Ik vind, en dat is mijn mening, dat je een kind zonder diploma niet aan zomaar een ouder meegeeft.

Nou

ik laat mijn 4 (bijna 5 jarige) wel spelen bij anderen maar ik zal haar niet mee laten gaan met een vriendinnetje en ouders om te gaan zwemmen. Op dat punt ben ik het wel eens met Annemir, daar vind ik haar veel te jong voor en zolang ze nog geen zwemdiploma heeft is dat niet aan de orde. Dan weet ik zeker dat ik de hele middag ongerust ben dus dat gebeurt niet.

Zo zie je maar dat iedereen daar anders in staat en laten we dat van elkaar respecteren.

Ik verlaat dit draadje weer

Anne mir alles na "excuses aanvaard" richting Olijvje had je weg kunnen laten hoor. Is net zo kwetsend en veroordelend als waarvan je jezelf beschuldigd zag. En bovendien niet waar geloof ik als ik alles goed gelezen heb want Olijvje dacht dat het om huidig drugsgebruik ging.

Nou, einde verhaal,
Heel veel succes ieder met zijn eigen denkwijze hierin.

Annemir en zonneschijn

Ik ben blij dat er een moeder is in mijn omgeving die niet zo denkt als jullie, want dan had mijn zoon haar kind al 2 jaar niet op zijn (discozwem)feestje kunnen uitnodigen. Dat kind heeft namelijk ook geen diploma's. Zelf heb ik van mijn 8ste tot mijn 18de fanatiek aan zwemmen en waterpolo gedaan, en ben ik daarnaast prima in staat om dat kind in het zwembad in de gaten te houden en te begeleiden.
Ik had niet aangedrongen bij jullie, maar toch wel even duidelijk verteld dat ik een zeer capabele vrouw ben die opgegroeid is in zwembaden, in de hoop dat jullie daarmee voldoende vertrouwen zouden hebben in mijn capaciteiten. Ik vraag me dus af waar bij jullie de grens ligt? Dat er eerst een diploma gehaald moet zijn? Of is het de leeftijd van jullie kinderen?

Diploma

Hoi,
Het is een combi denk ik. Ik zou zelf geen kinderen mee willen nemen op een feestje als het geen diploma heeft en 4 jaar is. Ik heb jaren aan schoonspringen en zwemmen gedaan, ik zou dat niet aan durven.

Onzin, olijvje wist dat het om vroeger gong dat staat er duidelijk.

(null)

Net als

Annemir zou ik dus zelf ook geen 4/5 jarige meenemen naar het zwembad. Die verantwoordelijkheid wil ik niet op me nemen. Dus nee mijn jongste dochter zou idd. niet meegaan met jouw zwemfeestje. Ik zou persoonlijk dus ook niet zo'n feestje houden. dat vind ik meer voor kinderen van een jaar of negen en discozwemmen nog wel iets ouder.

Ik vind dat geen overbezorgdheid maar goed, voor iedereen ligt die grens anders, zo blijkt maar weer.

Wel persoonlijk

Ik vat het dus wel persoonlijk op. Natuurlijk niet letterlijk, in dit draadje, maar als je een uitnodiging irl om die reden af zou slaan dan zou ik dat zeer zeker persoonlijk opnemen. Je geeft dan toch aan mij niet voldoende te vertrouwen?
Zeker, de moeder van het meisje waar ik het over had had dat wantrouwen ook naar andere mensen toe, in die zin hoef ik het niet persoonlijk op te nemen maar op het moment dat het mij betreft is het toch persoonlijk, hoe dan ook.
Ik heb het dus wel vaker gedaan, kleine kinderen mee uit zwemmen genomen. Daarin maak ik mijn afweging en ik vind het niet fijn als ouders van vriendjes mij daarin niet vertrouwen. Meestal ging het in goed overleg. (Pietje moet je in de gaten houden, kan nog niet zo goed zwemmen) Het is niet zo dat alleen ouders goed op hun kinderen kunnen passen.
Maar het leuke was, bij betreffende meisje; ze zat bij zoon in de klas en ik ben vaker mee op uitstapjes van school geweest. En wat bleek; het toezicht was veel en veel minder bij zo´n uitstapje als in kleine kring zoals dus bijv bij mij. Want ik pas echt heel erg goed op, zeker toen ze kleiner waren. Dan moest ik soms wel lachen, kinderen kunnen echt veel meer dan we soms denken. (moeder vond haar dochter ook veel te onberekenbaar terwijl ik nooit moeite met het kind had en echt wel moeilijkere vriendjes mee heb gehad)

Klaar

Misschien zou je je ook wat meer in kunnen leven in die ouder die dat nog niet wil. Eerlijk gezegd kan ik er niet zo mee zitten dat je het zo persoonlijk opvat en ik zou mijn kind ook niet meegeven om met jou te mogen zwemmen. Dat heeft niet zozeer met het niet vetrouwen te maken maar meer de situatie. Ik zou dan thuis niet gerust zitten. Nogmaals ik zou zelf ook niet met kleine kinderen van anderen gaan zwemmen. Ik denk dat we daarin al verschillen.

Allerlaatste dan

''Onzin, Olijvje wist dat het om vroeger gong dat staat er duidelijk''

Nu zal ik natuurlijk niet nogmaals hier de zin gaan herhalen wat betreft het drugsgebruik, maar ik heb het net nogmaals gelezen. Ik zou niet weten hoe ik uit die betreffende zin moet halen, dat het om vroeger ging. Hoogstens drie jaar geleden, maar dat noem ik geen vroeger.

Een veroordelend mens ben ik absoluut niet, in tegendeel zelfs, mensen in mijn nabije omgeving zullen dat beamen.

Wat mijn punt met name in deze kwestie is geweest, is dat geen elke ouder helemaal perfect kan zijn. Een ieder heeft zijn of haar gebreken. En in het algemeen ben ik toch wel van mening dat de meeste ouders, net zo`n gevoel van verantwoording hebben als jij. En het komt op mij behoorlijk arrogant over, dat jij er zo verschrikkelijk van overtuigd bent, dat niemand anders zo goed voor jouw kind kan zorgen als jijzelf. En dan heb ik het natuurlijk niet over perminente zorg, maar over de zorg als ouder voor een ander kindje (zo`n anderhalf uur, na schooltijd) En hoe ervaren andere ouders de situatie dat zij hun kind dan maar altijd bij jouw moeten brengen, als er sprake zal zijn van een speelafspraak. Hoe leg je dat aan hun uit, euh ja prima hoor, ze mogen wel spelen, maar dan alleen bij mij thuis. Want bij mij is het altijd veilig en bij jullie weet ik dat niet zo zeker? Het lijkt me gewoon simpelweg geen goede en gezonde verstandhouding. Uitzonderlijke situaties daargelaten, als een juf zelf al aangeeft dat het niet verstandig is om je kind mee te geven aan een betreffend persoon. Alhoewel ik dan toch wel van harte hoop, dat het niet bij waarschuwingen van een juf blijft. Maar als de situatie zo ernstig is dat de veiligheid in het geding komt, dat er dan ook iets aangedaan zal worden in de vorm van concrete hulp, en dan op de eerste plaats voor het kind dat dus in zo`n thuissituatie verkeerd!

En ja, dan lees ik een posting van jou waarin het woord drugsgebruik ter sprake komt. En nogmaals in de betreffende zin is echt niet op te maken dat het hier om vroeger ging. Dat doet eigenlijk ook allemaal niet ter zake, ik wou je gewoon laten inzien (en niet alleen jou persoonlijk want in dit draadje zijn meer mensen met jou gedachtengang) dat een ieder zijn gebreken heeft, dus ook jij, en ja ik ook. Ik heb mijn excuses aangeboden voor die betreffende posting. Het was niet netjes van mij, en ik heb dat bericht in een opwelling gepost, iets wat jij onzin noemt. Nu noem jij mij een veroordelend mens, volgens mij echt de omgekeerde wereld.

Zwemmen is weer een heel andere kwestie, dan even spelen na schooltijd met een vriendje.

Mijn allerlaatste posting in deze kwestie, ik heb ook niet echt het gevoel dat het nog veel nut heeft.

Olijvje

Verbaasd

Vol verbazing heb ik dit draadje gelezen. Hoe durf je het aan om je kind naar school te brengen? Al die enge kinderen die je kind per ongeluk of expres iets aan kunnen doen. De juf zit niet de hele dag met jouw kind op schoot hoor?

Een ouder met 2 of 3 kindjes met jouw kind erbij lijkt me een stuk veiliger dan een klas vol jonge kleuters op het schoolplein.

Het gevoel van iemand anders kun je niet invoelen

Of iemand ánders zich er wel of niet prettig bij voelt om een kind mee te geen bij bijvoorbeeld zwemmen kun je niet invullen. Je kunt wel van jezelf denken of weten dat je capabel genoeg bent om het aan te kunnen, maar hoe de ander (die het kind wel of niet meegeeft) zich voelt kun je niet invullen.

Ik merk steeds vaker dat ik gelukkig geen overbezorgde moeder ben geworden. Daar was ik best bang voor na het overlijden van onze oudste (door lich. oorzaak, dus dat is niet relevant verder). Maar een kind van vier jaar mee geven te zwemmen zou ik echt alleen doen als ik zélf daar een goed gevoel bij zou hebben. Dat heeft verder niks persoonlijks vind ik. Ik denk over het algemeen gelukkig dat als je een kindje mee hebt te spelen dat je daar net zo goed op let (of beter) dan op je eigen kind. Maar het is mijn eigen gevoel of ik zoiets aandurf of niet.

Met m'n kind ergens laten spelen is dat in principe net zo, maar ik heb nog niet meegemaakt dat ze ergens gaan spelen waar ik het niet vertrouw omdat ik de ouders niet ken of ze wantrouw.

Ik heb er nog nooit bij nagedacht of een ander het zich persoonlijk aantrekt als ik iets niet goed vindt. Ik ben dan toch degene die het niet aandurft? Of zie ik dat anders dan anderen ?

Groetjes,
Wilma

Jammer

Hoewel ik vind dat je een 4-jarige best elders kunt laten spelen, vind ik niet dat je persé rekening hoeft te houden met het gevoel van de andere ouder als je het niet wilt. Zo wilde mijn ex-schoonzusje eens met mijn oudste, toen peuter, naar het strand. Dat heb ik niet toegestaan, omdat ik al helemaal zag gebeuren dat schoonzusje daar een vriendin zou tegenkomen, kletserdeklets, nichtje weg. Schoonzusje was enorm teleurgesteld, verdrietig, beledigd enz. Jammer dan, het is mijn kind en ik moet er niet aan denken dat het mis gaat en ik ook nog tegen mijn gevoel in heb gehandeld.

Perfect

nee, niemand is perfect en dat hoeft van mij absoluut niet.
maar er zijn wel mensen die minder verantwoord met hun kinderen omgaan dan ik. Dat is mijn mening, of je het er nou mee eens bent of niet.
je kan wel zeggen dat iedereen even verantwoord is maar dat is toch niet zo? misschien denken ze dat. iemand die in een auto met kinderen rookt vind ik onverantwoord, jij misschien niet.
met zo iemand geef ik mijn kind dus niet mee.

ik ben ervoor om het eerste jaar helemaal niet te spelen bij iemand anders. als een andere ouder wel zo makkelijk is,prima. mijn kind gaat niet mee met die betreffende ouder.
er zijn ook ouders bij wie ze wel zou mogen mocht het ter sprake komen,maar geloof me, ook die ouders denken als ik want die laten hun kindje ook nog niet bij anderen.

ik heb het eens rondgevraagd bij kennissen en twee vrouwelijke collega's. ik ben zo gek nog niet hoor, ook zij geven een kind van 4 niet mee met redelijk onbekende ouders.

fatima, je hebt altijd overdrijvers. zo ook jij dus.

en... misschien raar,maar ik vind mijn kind veiliger bij een opvang met meerdere leidsters dan bijv. een oppas aan huis.
oke, val maar over mij heen want er zijn ook goede oppassen. tuurlijk.
maar die uitzonderingen die niet goed met kinderen omgaan zijn er ook. en dat risico neem ik dus niet

Mijn kleine

Zit in groep 2. Vanaf de creche mag ze spelen met wie ze wil. Bij die ouders thuis of bij ons. Met sommige dingen zijn wij losser dan andere ouders (bij ons mag altijd wel een uurtje tv gekeken worden bijvoorbeeld) en met sommige strenger (op je beurt wachten).

Volgens mij is het leerzaam dat ze ziet dat sommige dingen bij anderen anders gaan en dat je je daaraan aan moet passen. Ik heb nog nooit een negatieve ervaring gehad.

Het ligt eraan

ook in welke buurt/wijk je woont. Ik had het met een goeie vriendin erover en haar dochter zit op een school waar kinderen uit verschillende wijken komen. Als er een kindje is die met haar wil spelen, kijkt de moeder eerst uit welke wijk die komt en de afkomst enz. Misschien niet heel democratisch en als ze het niet vertrouwd mag het desbetreffende kindje alleen bij haar spelen. Zij zei ook wel dat je als moeder wel aanvoelt of het kan of niet kan en of je het uiteraard zelf wil

en wij zitten dus weer op een school met kinderen uit dezelfde wijk, ze wonen hier allemaal in de buurt.
Ik denk dat er bepaalde facoteren meespelen,om te bepalen of je je kind bij iemand anders laat spelen. Als ik het niet zou vertrouwen, dan zou ik uit eigen veiligheid het desbetreffende kind alleen bij ons thuis laten spelen.

Toch nog een vraagje

Waar zijn jullie dan zo bang voor? Ik lees van alles over kleuters die ergens niet mogen spelen omdat het niet goed voelt. Maar waar ben je dan zo bang voor?

Die ouders hebben zelf ook kinderen. Die kinderen gaan naar school. Hebben niet iedere dag een andere kleur gips neem ik aan. Dus waar maak je je dan zo'n zorgen om dat een kind niet eens een uurtje zou mogen spelen. Een politie inval? Wapens op tafel? Pedofielen die allemaal zitten te wachten tot er een niets vermoedend schaapje binnen komt lopen? Ontvoering? Trappen zonder traphekjes?

Als je kind daar nou zelf graag wil spelen met een vriendinnetje. Ga je dan echt nee zeggen?

Ik heb toch meer het idee dat het heel erg ligt aan de school en schoolplein etiquette. Hier zou het heel vreemd zijn als je je kind niet ergens zou laten spelen. Collega's keken vreemd op toen ik het navroeg. De enige reden om een kind hier niet te laten spelen is als een kind zo moe is dat het bijna slapend de klas uitkomt. Of naar zwemles of de BSO gaat. Maar ik kan mij voorstellen als heel veel ouders zo'n angstige houding hebben dat dat snel overwaait. En vervolgens staat iedereen naar elkaar te gluren om te beoordelen of het spelen daar wel veilig is.

Mijn

zoon mag niet bij een meisje uit de klas spelen, omdat een zoon in de gevangenis heeft gezeten, vader een alcohol probleem heeft, broertje alleenmaal overlast in de buurt veroorzaakt, lijkt me redelijk. (wonen 2 straten verder) Mijn zoon zou niet naar een zwemfeestje mogen omdat ik sommige verantwoording nog liever niet uit handen geef. Dochter van 3 mag niet bij overburen spelen omdat die kinderen veeeeeeeeel losser worden gelaten (ook 1 jaar ouder zijn). Ze lopen in en uit huis om buiten te spelen zonder toezicht. Mijn dochter is zo impulsief en loopt zo een heel eind weg, en schiet hier op het woonerf voor je het weet onder een auto. De mama is niet gewent heel goed op te letten en vergeet dat ook vlot als ze daar is. Mijn zoon van net 5 mag af en toe een halfuurtje alleen in de speeltuin, het achterbuurjongetje zeker nog niet die gaat graag op ontdekking in de buurt, zonder zich van enig gevaar bewust te zijn, en die zou je echt in het centrum terug kunnen vinden. Ieder kind is anders iedere ouder is anders ieder gezin is anders en ga zo maar daar. Op het moment wil ik graag nog enigsinds een beeld hebben van waar hij is en wat daar de regels zijn. Het is nu eenmaal zo dat ik de mama ben van mijn kinderen, en te alle tijden de eindverandwoordelijke. Troep, rommelig, een koekje meer of minder daar gaat het me niet om.

Precies buzz

buzz,
dat bedoel ik dus!!!!

Mijn dochter

heeft toen ze in groep 1 zat zo´n beetje met ieder kind uit haar klas gespeeld. (ze begon op psz met afspraakjes maar met een paar kindjes maar) nog nooit gemerkt dat iemand daar moeilijk over deed. (afgezien van dat ene meisje dan, maar die was toen ouder) Ben er hoe dan ook toch blij mee dat spelen bij elkaar hier dus heel normaal is. Had me nooit zo gerealiseerd dat dat niet overal zo is.
Ik ben zelf ook heel erg van het; de ouders zijn goed genoeg (blijkbaar) voor hun eigen kind, dus waarom zou mijn kind te goed zijn om er een uurtje te spelen. Ik heb nog nooit twijfels gehad, zou ik ze wel hebben dan zou ik proberen het zo te regelen dat ik meekon naar het afspraakje.

Je kunt niet beoordelen

op wat je van de buitenkant ziet.

Oudste speelt al sinds ze vier is buiten zonder toezicht, nu is ze zes en fietst de hele buurt rond. Anderen zouden dat veel te vroeg en onverantwoord vinden maar ik niet, ze weet wat ze doet en ze is verstandig genoeg.
Jongste is echter een ander verhaal, 3,5 maar no way dat die alleen naar buiten gaat.
Misschien zijn die 4 jarige die alleen buiten spelen wel hele verstandige kinderen die dat best kunnen. Dat zie je niet aan de buitenkant.

Hier is het heel normaal dat kinderen vanaf de eerste dag op school al samenspelen. Dochter had in haar 2e week al een speelafspraakje geloof ik. Scheelt natuurlijk wel dat het een buurtschool is en veel ouders elkaar kennen. Ik denk dat als ik dochter had verboden om mee te gaan ik hele verbaasde ouders ad gehad en een hele boze dochter.