1e keer spelen bij klasgenoot?

Ach wel nee clara

Kinderen van 6 of 7 zijn echt niet zo veel wijzer dan kinderen van 4. Die zullen net zo snel slachtoffer zijn van iemand met kwade bedoelingen. Bovendien vind ik het gevaar van de enge man echt niet reeel hoor! (de kans dat je kind bijv misbruikt wordt door iemand in je familie of vriendenkring is vele malen groter, dan door een vreemde op straat, houd jij je 4-0jarige weg bij die ene oom of neef?). En wilde spelletjes van oudere kinderen? Krijgen ze echt niks van!
Ik snap niet dat je het vreemd dat kinderen van 4 speelafspraakjes maken (en er is niemand die zegt dat het moet, alleen dat het mag). Ik geloof echt dat ik mijn kinderen tekort zou hebben gedaan als ik dat had geweigerd omdat ze zogenaamd te jong zouden zijn. Het is dus altijd op hun verzoek gegaan. Ik vind het een beetje benauwend en overbeschermend overkomen hoor, hoe jij dit allemaal verwoordt.
En hier spelen ze buiten sinds ze 4 zijn. Is heel normaal in de hele buurt hier. Heerlijk dat dat kan!

Overigens meer on topic. Ik zal wel echt een onverschillige moeder zijn, maar ik heb nooit huizen, omgevingen, gezinnen gecontroleerd waar mijn kinderen gingen spelen voor het eerst. Heb het andersom ook nooit meegemaakt. Op de school van mijn kinderen is het kennelijk gebruikelijk dat kinderen voor het eerst met anderen mee gaan zonder dat de ouders een keer mee gaan voor een uurtje. Ik heb dat eigenlijk nooit vreemd gevonden. En trouwens, je kan wel een keer mee gaan en koffie drinken, maar wat weet je dan? Helemaal niks.

Wantrouwen

ik krijg vooral het gevoel dat Clara niet alleen veel wantrouwen koestert voor de omgeving, maar ook en vooral jegens haar eigen kinderen.

Laat ze hun eigen problemen oplossen. "een enge man of grotere kinderen die wilde spelletjes doen" - voor zover dat voorkomt hebben alle kinderen hier in de buurt de laatste jaren daar zelf een oplossing voor gevonden.

Laatst is mijn oudste voor het eerst zelf 's avonds door een park naar huis gefietst. Hij nam niet de route waar ik de voorkeur aan geef, maar ging dwars door de hondenuitlaatstrook. Komt ie thuis "mama, ik heb een avontuur meegemaakt". Hond achter zich aan, kettingslot gevallen en moeten pakken, hond weggejaagd. Volgende keer neemt ie wel het gewone fietspad. En dat gevoel dat ze dan hebben, dat ze zelf iets hebben opgelost. Dat is zoooo belangrijk voor hun ontwikkeling. No guts no glory! Kijk, mijn zoon van 5 stuur ik daar niet langs natuurlijk. Maar ook hij komt zijn eigen problemen tegen. Voetbal in de tuin van Buren Die Hij Niet Kent. Dan komt hij terug naar huis om hulp te vragen... en volgende keer doet ie het zelf. Prima toch?

Echt, die blik in hun ogen als ze weer zelf iets opgelost of overwonnen hebben. Dat gevoel, daar kan niets tegen op. En dat kan pas groeien als kinderen het vertrouwen van hun ouders krijgen dat ze niet bij het eerste zuchtje tegenwind omvallen.

Euh annemir

'te beschermd opgevoed? neehoor, ze voelden warme armen om zich heen, mensen die zich zorgen maken over ze.'

Geloof me, ik houd ook van mijn kinderen hoor, en maak me regelmatig zorgen omheen en zij voelen maar al te vaak mijn warme armen om hen heen.
Ik dwing overigens mijn kinderen niet om vanaf hun 4e (of welke leeftijd dan ook) iets te gaan ondernemen. Als ik kijk naar mijn een na oudste die net 5 geworden is en dus al een jaar buiten speelt, had ik hem echt tekort gedaan door hem binnen te houden. Was ook niet gelukt met een grotere broer die buiten speelt. Hij was er echt aan toe. En tuurlijk hield ik hem in het begin (en nog wel) in de gaten.
Overigens gaat mijn dochter van 3 ook steeds vaker naar buiten, als ze met de oudere meisjes in de buurt kan spelen op het pleintje achter bij ons.

Schoolafspraakjes maken als je 4 bent? Als je kind het zelf wil, waarom niet. Mijn 1 na oudste wilde het zelfs heel graag. Mijn dochtertje van 3 maakt af en toe al een afspraakje met het dochtertje van een moeder die ik van school ken. Waarom niet?

Speelafspraakjes

zelfs op het kinderdagverblijf werden die al gemaakt door de kinderen zelf. Zelfs hele logeerpartijen spraken ze dan zelf al af. We stuurden dat dan wel een beetje bij naar tijd en gelegenheid die de ouders uitkwam maar het initiatief kwam van de peuters zelf.

alleen op straat speelt mijn kind niet, daar is de straat niet naar. Er zijn ook weinig kinderen van haar leeftijd in de buurt.

Ik zou mijn kind echt belemmeren als ze alleen maar thuis mocht spelen. Gezellig altijd met een volwassene omgaan. Ik zou er als kleuter toch niet blij van worden.

Oke

Hoi,
oke er zijn dus duidelijk verschillende kinderen.
mijn dochter is er echt nog helemaal niet mee bezig.
hoezo alleen bij een volwassene? ik heb genoeg vriendinnen met kinderen waar we komen. de hele dag zitten ze al op school met kinderen te spelen, mijn dochter is graag bij haar vader of moeder na school

Logeren?

en logeerpartijtjes zomaar bij een klasgenootje?
dat al helemaal niet zo jong.
mijn oren klapperen helemaal, doen jullie dat echt?
maken jullie je dan nergens zorgen over? lezen jullie nooit boeken en kijken jullie nooit journaal?>

een beetje voorzichtiger met een 3-4 jarige mag best hoor.

Wat dan?

Logeren van een 4-jarige is hier niet aan de orde geweest, vooralsnog.

'maken jullie je dan nergens zorgen over? lezen jullie nooit boeken en kijken jullie nooit journaal?>'

Kom eens met wat voorbeelden dan? Ik kijk regelmatig naar het journaal en krijg nou niet direct de indruk dat het allemaal zo gevaarlijk is voor 4-jarigen. Ik hoor wel af en toe dat 4-jarigen (of kinderen van andere leeftijden) juist in huiselijke kring of bij vrienden en bekenden (dus vertrouwde mensen) het nog al eens lastig kunnen hebben, qua mishandeling, seksueel misbruik. Ik heb nog nooit gehoord dat een 4-jarige iets ernstigs is overkomen toen het bij een klasgenootje ging spelen.

Wat is het verschil

tussen logeren bij Opa en Oma / ooms/tantes en logeren bij een vriendje/vriendinnetje?

Dan wel dat je een oppas bij je in huis uitnodigt?
Genoeg opa's en oma's die hun handen ook niet thuis kunnen houden. Er komen nog altijd meer familiedrama's naar buiten dan dat er een willekeurig kind het slachtoffer is.

Dus als het mij uitkomt en ik weet dat ik mijn dochter er een groot plezier mee doe, mag zij best bij haar vriendjes slapen. Of zij bij ons.

Goh, verbazing. beetje ot misschien

Heb deze discussie net met verbazing gelezen, echt waar. Bedenk dat een ander anders is, daar denk ik nu dan maar even aan

Maar het doet me direct denken aan iets wat ik laatst meemaakte en dat ging om het volgende:

Mijn zoon (bijna 8) kreeg een leeftijdsgenootje te spelen, moeder brengt het jongentje hier. Toen zei ze, ja bij jou mag hij wel spelen want jullie hebben tenminste traphekjes (die hebben we voor ons kind van 2 jaar) Nou ja, ik zei tegen haar, maar deze grote man kan toch wel traplopen? Nou zei ze, het is me veel te gevaarlijk, ik loop altijd nog achter hem aan de trap op! En ze voegde er aan toe, ik heb liever ook niet dat ze alleen boven spelen. Dat doen we thuis ook niet, ik blijf er altijd bij, want je weet maar nooit! En dit zei ze echt met volle overtuiging, er vanuit gaande dat we hiermee op 1 level zaten.

Ik moet jullie eerlijk zeggen dat ik op dat moment eigenlijk gewoon te verbaasd was om te reageren(slecht van mij;-(. De moeder is weggegaan en de jongens hebben de hele middag heerlijk buiten op het pleintje voor de deur gevoetbald.

Poeh, ik moest dit gewoon even kwijt. Want ik ben er eigenlijk nog steeds verbaasd over. Die arme jongen, dat dacht ik alleen maar.

Verder spelen mijn kinderen dolgraag en daar geniet ik als moeder van!

Groet,
Olijvje

Hier ook

Zoon van 5 speelt ook al vanaf kleins af aan (ik denk 3 ofzo) bij andere kindjes. In het begin natuurlijk met mij erbij, later soms een uurtje zonder mij en rond zn 4e een middag of soms dag zonder mij. Dat deed ie bij neefjes, kindjes van vriendinnen, maar toen ie op de creche/KDV vriendjes maakte ook bij hen. En nu dus ook op school, vanaf een paar maanden groep 1. Hij zit nu in groep 2 en speelt iedere week wel bij iemand, of iemand bij ons.

Hij heeft ook menig logeer partijtje op zn naam staan. Bij oma en oma, maar ook bij vriendjes en neeftjes en nichtjes. Wij hebben hier ook af en toe een logeetje. Gewoon omdat het leuk is, en omdat het voor ouders soms handig is om een avondje uit te kunnen.

Ik zie mijn kind graag stap voor stap zelfstandig, zelfverzekerd, sociaal en open de wereld in gaan met de veilige basis van zijn ouders om op terug te vallen. Dat leert ie alleen door dingen te doen, te durven en daarmee te ontdekken dat ie het kan. Ik gooi m niet lukraak in het diepe, maar als blijkt dat ie kan en leuk vindt, laat ik m los. Om hem vervolgens weer na 2 uur vrolijk op te halen van zn speelafspraakje. Uiteraard niet bij een vervuilde dorpsgek met een huis aan een snelweg, maar wel bij lieve ouders die net zo goed voor mijn kind zorgen en verantwoording dragen als voor hun eigen kind.

Onze buurt is niet geschikt om alleen op straat te wonen, want aan het water en we wonen 3 hoog. Kan hem dus niet goed in de gaten houden. En tuurlijk, zodra ie alleen de deur uit kan, leren we hem niet met vreemde mensen mee te gaan, en zijn grenzen te trekken in lichamelijke intimiteit. Maar een paranoia angstbeeld dat in iedere onbekende of zelfs ouders van een speelvriendje een potentieel gevaar dreigt wil ik hem graag onthouden.

Olijvje

Nee, dit kan niet. Dit verzin je! Ik zit hier echt met mijn oren te klapperen. Hoe is het mogelijk??

Oke

oke, ik heb een afwijkende mening. geen probleem hoor
ik bedoelde niet dat je letterlijk op journaal hoort dat kinderen bij het spelen iets overkomt,maar er is zoveel narigheid overal.
nee, ik vertrouw ook niemand anders als oppas behalve mijn moeder.

misschien overdrijf ik,maar zo voel ik het

Ik sta echt te klapperen

met mijn oren als ik lees dat mensen zo wantrouwig zijn ten opzichte van andere mensen. Kijk, een kind dat niet buiten de deur wil spelen, hoeft dat echt niet direct. Oudste hier was heel gemakkelijk, ging al gauw buiten de deur spelen. Ik ging de eerste keer bij mensen mee naar binnen zodat ik zelf even poslhoogte kon nemen en kind me nog even zag en ging dan gauw weer weg. Tweede wilde ook graag afspreken, maar die was er het eerste jaar meestal gewoon te moe voor. Het gebeurde dus in de praktijk niet zo vaak, maar niet omdat kind aarzelingen had of zo. Bij jongste moeten we het nog afwachten, maar ik schat in dat die dezelfde hang heeft.

Maar waar ik van schrik is dat een aantal mensen ervan uit lijkt te gaan dat het per defintitie onveilig is als een kind een speelafspraakje maakt bij een ander. Dat er ik weet niet wat kan gebeuren met het kind. Wat voor beeld heb je van mensen als je niemand vertrouwt? De meeste mensen zijn gewoon betrouwbaar, hoor. Hebben misschien wat andere gewoonten, maar dat is heel wat anders dan dan ze onbetrouwbaar zijn. Echt onvoorstelbaar in mijn ogen.
Groet,
Dirkje

Sanne

Deze zin viel me op : "En misschien is het wel dat het milieu waar ik in ben opgegroeid anders is dan waar ik mijn kind achterlaat om te spelen maar ik vind veel ouders makkelijk".

Ik heb niet alle reacties gelezen, maar dat vind ik nogal wat hoor. Waar baseer je dat op dan? Uit je post lees ik dat de moeder gebrekkig Nederlands spreekt maar niet dat je haar kent. Ze vraagt of je kind op woensdagmiddag een paar uurtjes komt spelen, en dan komen die gedachtes bij je op over ander milieu en makkelijke ouders??

Straks ga je je zoon daar brengen volgende week en dan wonen die mensen in een kast van een huis met twee auto's op de oprit..Is het er dan wel veilig? Dat zegt toch helemaal geen bal!

Maar goed, dat was niet je vraag. Mijn advies is lekker afspreken met die jongen, even mee naar binnen voor een kopje thee, telefoonnummers uitwisselen en dan twee uurtjes later weer ophalen.

Annemir, clara

Hoe doen jullie dat in de praktijk dan? Vragen jullie vierjarige er dan niet om? Die zien toch ook dat andere kinderen vragen of ze met elkaar kunnen spelen. Hier is het altijd een gevraag en geregel tussen ouders en kinderen.
Wat zeg je dan? En hoe reageren ze daar dan op?

Pelle (enigszins ot)

Ik vraag me af of het zoveel uitmaakt voor het gedrag van een 6-jarige, of je al vanaf 4 bent begonnen hem/haar streetwise te maken. Het gaat er toch vooral om dat je afspraken met ze kunt maken waar ze zich aan houden naar mijn idee, en als ze dat met 4 nog niet kunnen wordt het niet beter als je het toch probeert. Net zoals mijn driejarige gewoon de straat op rent, en dat blijft ze doen, ook al mag het niet en ook al probeer ik regelmatig voorzichtig weer eens uit of het al beter gaat. Volgens mij is het eerder zoiets als met de zwemles, als je later begint leren ze het gewoon sneller.
Overigens ben ik het wel met je eens dat je moet voorkomen dat je kind ineens bij anderen wel buitenspeelt. Ik heb het dan ook regelmatig over dit soort dingen met collega-ouders (dus hoe die moeder van de 8-jarige zo ontzettend ver van andere ouders af kan staan in veiligheidszaken is me een echt raadsel! Ongelofelijk verhaal). Het buitenspelen van zoon is in het begin zelfs vooral door ons gepromoot, zodat hij er aan zou wennen voor bij vriendjes.

Leeftijd

Hoi,
pelle het is wel degelijk een verschil. net als met zwemles. een kind van 4 doet er langer over dan een kind van 6-7. dat heeft met ontwikkeling te maken van lichaam en geest.

Het is niet zo dat ik mijn kinderen van 4 niets toesta en met 7 ineens wel. uiteraard niet. alleen ben ik met 4 nog heel voorzichtig en breid je het steeds meer uit.
niets is zwart-wit uiteraard.

Mijn jongens van 10 en bijn 9 zijn nu heel zelfstandig. mogen alleen naar de winkels, alleen naar schoolplein(drukke weg over) enz. alleen kostte dat wel tijd en begon ik daar later mee dan mijn buurvrouw die haar kinderen van 2 jaar al met de oudste meesturen.

het is niet dat ik andere mensen meteen wantrouw,maar iedereen heeft andere gebruiken en gewoonten,uiteraard. Ik vertouw er niet op dat anderen net zo goed opletten als ik nee. en dan wil ik mijn dochter van 4 niet meegeven als ik niet zeker weet dat ze daar hetzelfde over denken als ik.

dorle, hier worden uiteraard ook afspraakjes gemaakt. dochter wilde al snel met een meisje spelen van bijna 6. prima, ze mocht bij ons spelen. dochter speelt met buurmeisje van 4. we wonen op een flat, ze spelen aan de voorkant samen of bij een van ons binnen.

Ze speelt dus genoeg. van half 9 tot 3 speelt ze op school, vooral smiddags in de poppenhoek en bij het buitenspelen met anderen.
daarna wil ze graag thuis zijn. lekker dicht bij mama, samen op de bank of als ze speelt en ik zit een boekje te lezen.
ik ga vaak de deur uit met ze, ze komen niets tekort. heb ik met de oudsten ook gedaan.

ik zie en hoor veel kinderen op het schoolplein afspreken, maar wel vanaf groep 3-4 niet eerder. ik weet niet waarom maar ik sta er vierkant achter.

dirkje, je zou wat minder klapperen als je dingen met je kinderen hebt meegemaakt. of een vriendin van je. dan snap je het misschien wat meer

Verantwoordelijke ouders

Als je dingen met je kinderen hebt meegemaakt of een vriendin, dan snap je het misschien wat meer? Nee dan snap ik er nog geen bal van. Dat zou je even moeten toelichten dan, was er dan sprake van onverantwoordelijke ouders?

Mijn gevoel over andere ouders zegt altijd wel of het veilig en oke is. Erge dingen kunnen altijd gebeuren. Dat zullen die ouders dan niet gewild hebben.

Dat andere ouders van school goed voor mijn kinderen zullen zorgen, ja daar vertrouw ik op. Als ik ze ken dan he, ik stuur mijn kleuter natuurlijk niet naar wildvreemden. En dat vertrouwen is (gelukkig, pfieuw!!) nog nooit beschaamd. Die zijn net zo gek met hun kinderen als ik met de mijne ben. Dat weet je van elkaar en dus ben je zuinig op de kinderen die aan je zijn toevertrouwd. Voor mij zo logisch als wat.

Ik heb een keer een een vriendje dat hier speelde vreselijk bezeerd door de deur keihard dicht te duwen toen hij er met zijn vinger tussenzat. Ik heb zelf achteraf nog harder gejankt. Zo erg vind ik dat, het kind van een ander, mijn verantwoordelijkheid. En je maakt mij niet wijs dat ik hier een uitzondering in ben.

Holiday

Hoi,
misschien hebben ze hier andere ouders dan bij jou,maar helaas zie ik genoeg ouders die minder goed op hun kroost letten dan ik zou willen.

Geeft niet, ieder zijn ding,maar mijn kind geef ik dus niet zo simpel met iemand mee.

Goh

Ik heb mij nooit gerealiseerd dat er mensen zijn die kinderen niet overal laten spelen. Hier zou mee gaan en eerst ouders thuis ontmoeten heel apart zijn. Mijn oudste zoon wou toen hij 4 jaar jaar was zelf niet ergens spelen. Zoon twee daarentegen ging gelijk met iedereen mee. Het enige wat dan nog even op het schoolplein geregeld werd was het adres doorgeven, het tijdstip om een kind weer op te halen en eventuele allergieën door te nemen. Ik heb dat ook nooit vreemd gevonden. Ik heb zelfs nooit overwogen om een kind niet mee te geven of te twijfelen aan ouders.

Zal misschien dus ook wel te maken hebben met de school of de plaats. Ik heb het ook nog even aan vrienden gevraagd maar het kwam niemand bekend voor dat ouders zelf weigeren of mee gaan om een huis te controleren.

En mijn kinderen gaan naar een doodnormale dorpsschool met ouders van allerlei milieus en achtergronden.

En ja, er zijn ouders bij die een stuk makkelijker zijn. Zoals een vijf jarige gewoon alleen naar school laten fietsen maar dat betekent niet dat ik mijn kind daar niet laat spelen. Het is meestal maar voor 1,5 uur en mijn kind kan toch niet fietsen .

Annemir

Bedankt voor de toelichting, die maakt het hele verschil dan inderdaad in één klap helder. Zulke (onverantwoordelijke) ouders ken ik echt niet, gelukkig. Dat dilemma heb ik dus ook nooit gehad.

Ongelofelijk

Voor de duidelijkheid nog even, mijn verhaaltje van hierboven heb ik dus laatst echt meegemaakt. Het is verder best een aardige moeder hoor, maar gewoon te beschermend naar mijn idee. Want als je een jongen van bijna acht jaar nog niet alleen de trap op durft te laten gaan, tja.....

En naar mijn idee is bij alles waar TE voorstaat over het algemeen gewoon niet goed.

Er zijn mensen die zich aangesproken voelen, maar laat duidelijk zijn, dat ik absoluut niemand veroordeel! In mijn eerste zin stond dan ook, bedenk dat een ander anders is.

En dat is ook zo, iedereen is anders en een ieder heeft zijn eigen ideeen wat de opvoeding betreft. Maar tjee, ik ben toch wel ontzettend blij dat ik niet in elke ouder op school een potentiele verdachte zie, lijkt mij ook niet gezond.

Groet,
Olijvje

De trap

Daar heb ik ook leuke ervaringen mee Mijn zus is in mijn ogen helemaal niet zo overbeschermend naar haar dochter, maar ze heeft wat eigenaardigheden. Zo mag mijn nichtje (6 jaar) als ze hier is eigenlijk niet alleen (met mijn kinderen) boven spelen. Ze mag ook eigenlijk niet alleen de trap op want ik heb een 'enge' trap. Als het dan echt moet, dan mag het zeker niet op sokken. En van mij mogen kinderen alleen zonder schoenen, dus op sokken, naar boven. Het draait er meestal op uit dat mijn nichtje toch wel boven speelt, het onduidelijk is of ze nu wel of niet haar sókken uit heeft gedaan op de trap, en iedereen min of meer tevreden is Nichtje mag nog niet logeren bij anderen, dat spreekt voor zich.

Annemir ot

Nu was ik net even in de rubriek seksualiteit en daar kwam ik een posting van jou tegen, althans ik neem even aan dat jullie dezelfde persoon zijn. Als dat niet zo is, dan hierbij alvast mijn excuus.

Annemir schrijft:

``3 jaar geleden beiden uitgesproken dat we het wel prima vonden zo. wat is de oorzaak? drugsgebruik een aantal jaren samen? ouder worden? (man is 10 jaar ouder) we weten het niet. maar het voelt goed.``

Mag ik daaruit concluderen dat er bij jullie sprake is van drugsgebruik? Of moet ik dat toch anders zien?
Daar ben ik nu dan toch wel benieuwd naar, dus ik hoor graag van je. Want toen ik dat las moest ik direct aan het draadje van hier denken.

Kijk als we het dan toch hebben over verantwoordelijke ouders...

Groet,
Olijvje

Wow olijvje

Jij durft. Ik vind dat je nogal uit de bocht vliegt door annemir hier zo aan te spreken.

Verantwoordelijkheid

Oke dames, graag zou ik mijn laaste berichtje willen intrekken en neem ik mijn verantwoordelijkheid. Dat was idd niet netjes van mij, maar ik moet wel zeggen dat ik behoorlijk prikkelbaar was, door dit hele draadje. En als je dan vlak daarna zo`n berichtje van een erg beschermende moeder leest, die andere moeders niet vertrouwd, tja dat kon/kan ik voor mezelf erg slecht rijmen. Maar achteraf dus niet zo handig van mij. Ik ben het met jullie eens dat ik hiermee nogal uit de bocht ben gevlogen.

Dus Annemir, bij deze mijn excuus daarvoor. Het is ook absoluut geen persoonlijke aanval, tenslotte kennen wij elkaar niet eens. Zoals hierboven staat, ik heb het in een opwelling gedaan.

Waarschijnlijk ligt dit hele draadje bij mij nogal gevoelig, dus is het voor mij misschien verstandiger om mij hierbij uit deze discussie terug te trekken, over het algemeen forum ik toch altijd erg netjes!

Sommige berichten hier in dit draadje zijn bij mij echt in het verkeerde keelgat geschoten. En dan met name over hoe er door een aantal gedacht wordt over andere ouders.

Nogmaals hierbij mijn excuus, het berichtje van mij staat er, en ik kan deze niet verwijderen. Voortaan zal ik eerst tot tien tellen, voordat ik weer iets neerzet.

Olijvje