Akkefietje: buurmeisje pakt spel af. Correct gehandeld?

Tatemae schreef op 19-12-2021 om 09:57:

[..]

Natuurlijk kan een jongetje van 4 jaar plezier hebben met een spelletje wat voor 6 jaar ouder leuk is. Rommelen met kaartjes, fiches, dobbelstenen etc.

Het zou er bij mij om gaan, dat je iets kiest wat bij je leeftijd past, en dat wanneer er een ander kind komt met de geschikte leeftijd je dat hem/haar gunt. Of je nu wel of niet als eerste was.

De ander wat gunnen vind ik persoonlijk een van de belangrijkste levenslessen.

Dit.

Bovendien zegt Moblo zelf in haar openingspost: 'Het was een spel voor kinderen vanaf 10 jaar en voor hem inderdaad nog te moeilijk'. Ze vond het blijkbaar alleen lastig om haar zoontje te vertellen dat hij dat spelletje daarom niet mee mocht nemen. Als moeder kan ze dat prima inschatten. 

Dus waarom dan als wildvreemde forummer (die haar kind niet kent en ook niet weet over welk spel het gaat) als argument aanvoeren dat hij er vast wel 'iets' mee kan? Daar gaat het niet om. Kinderen kunnen bijna altijd overal wel 'iets' mee. Maar als je het zelf niet geschikt vindt voor je kind, dan geef je het ze niet.

Goed gehandeld. De kinderen hadden beiden iets uitgekozen en daarna pas wilde buurmeisje toch liever het spelletje van zoon hebben. Ze heeft het nu eigenlijk gewoon gejat, natuurlijk ga je dat terug vragen. 

Airmid schreef op 19-12-2021 om 10:46:

Goed gehandeld. De kinderen hadden beiden iets uitgekozen en daarna pas wilde buurmeisje toch liever het spelletje van zoon hebben. Ze heeft het nu eigenlijk gewoon gejat, natuurlijk ga je dat terug vragen.

Ook dit klopt. Maar als je kinderen op wil voeden, begin je bij die van jezelf. 

Dit probleem was niet ontstaan als Moblo haar zoontje had uitgelegd dat hij dat spel niet mee mocht nemen omdat het is nog te moeilijk voor hem is en het veel beter geschikt is voor zijn grote buurmeisje. 

Maar goed, achteraf is het makkelijk praten. 

Ik zou het een paar dagen aankijken en als hij er uit zichzelf niks mee gaat doen of er snel klaar mee is, zou ik hem vertellen dat je zijn buurmeisje er blij mee gaat maken. 

Als ik het verhaal zo lees. Waren er 2 belangrijke beslismomenten.
Zoon To kiest een spel uit de gratis spellenkist buiten zijn leeftijdscategorie.
Beslismoment: TO had tegen zoon kunnen zeggen, dat er spelletjes voor verschillende leeftijden in zitten.Zodat iedereen wat kan kiezen. En dat hij iets anders moet kiezen, omdat anders een ander kind niet kan kiezen. TO besloot echter anders.
Beslismoment 2:
buurmeisje steelt het spel van zoontje. Daar moet je dan inderdaad op ingrijpen.

Ik zou tegen de buurvrouw gezegd hebben dat ik misschien inderdaad beter zoontje een ander spel had kunnen laten kiezen. Maar dat buurmeisje dan niet het recht heeft, het spel daarom maar af te pakken.
Dat daarom het spel terug wil . Blijkt echter dat zoontje er niet mee speelt, dat dit dan naar buurmeisje gaat. 

Waarom twijfel je?
Waarom zou de buurvrouw meer gelijk hebben dan jij? 

Ik denk dat ik hetzelfde gehandeld zou hebben. Bij mij zou niet meespelen dat het spel niet passend was voor de leeftijd van zoontje. Je kan een spel altijd aanpassen naar iets dat wel passend is voor de leeftijd en soms vinden kinderen het gewoon leuk om met de kaartjes, poppetjes o.i.d. van het spel te spelen. Is toch prima, zeker als het gratis is. 
Buurmeisje had verder eerst al iets anders gekozen, dus ze had de kans gehad om voor dit spel te kiezen. Daarnaast vind ik vooral het leeftijdsverschil meespelen. Het gaat om 2 kinderen die niet gelijkwaardig zijn w.b. leeftijd, dat maakt het heel oneerlijk dat buurmeisje het heeft afgepakt. Een kind van 4 heeft onvoldoende weerwoord in zo'n situatie.
Jammer dat de buurvrouw niet me je mee ging in het verhaal, maar fijn dat je zoontje het spel uiteindelijk terug kreeg. En je buurmeisje zat duidelijk toch wel met de situatie, dus ik denk dat zij zich er zeker in zal schikken. 

yette schreef op 19-12-2021 om 11:01:

[..]

Ook dit klopt. Maar als je kinderen op wil voeden, begin je bij die van jezelf.

Dit probleem was niet ontstaan als Moblo haar zoontje had uitgelegd dat hij dat spel niet mee mocht nemen omdat het is nog te moeilijk voor hem is en het veel beter geschikt is voor zijn grote buurmeisje.

Maar goed, achteraf is het makkelijk praten.

Ik zou het een paar dagen aankijken en als hij er uit zichzelf niks mee gaat doen of er snel klaar mee is, zou ik hem vertellen dat je zijn buurmeisje er blij mee gaat maken.

Zoals ik het lees, had zoon het spel gekozen en zag TO pas nadat buurmeisje het wilde hebben, dat het spel geschikt was voor tien jaar en ouder. 

Dan moet je dus gewoon samen met zoon iets uitzoeken dat geschikt is voor zijn leeftijd, maar als hij eenmaal iets heeft gekozen hoeft hij het niet af te geven omdat buurmeisje het per se wil hebben. Die nota bene eerst iets anders had gekozen. Dat ze ook nog kon ruilen omdat er een hele doos speelgoed stond. Dan is de kans van het buurmeisje gewoon verkeken en zeker ga je het dan terug halen als ze het spel steelt. 

Een kind van 12 dat een spel afpakt van een kind van 4 wanneer moeder even buiten beeld is, hoort hier op aangesproken te worden. Los van de geschiktheid van het spel voor de vierjarige.
Hoe je met het al dan niet kiezen/houden van het spel omgaat valt te twisten, maar over dat afpakken niet wat mij betreft. 

Het gaat mij vooral om het feit dat het kind van 12 op een hele geniepige manier steelt van een vierjarige. Dat gedrag is hoe dan ook fout, los van of het kind meer heeft aan dat spel. Je kunt niet zomaar spullen van een ander toe-eigenen als je vindt dat jij daar meer aan hebt of meer recht op zou hebben. Dat zou wat worden zeg, als we zo met elkaar omgingen. Ik vind het ook vrij zorgelijk dat dit kind dat met 12 jaar nog niet snapt en dat de moeder het gedrag van haar kind nog verdedigt ook.
Zelfs als jouw kind er toch niet mee speelt zou ik het in ieder geval niet meer aan dit meisje geven maar er iemand anders blij mee maken. Zo wordt ze nog beloond voor haar gedrag ook.

Eens met de schrijvers die inhaken op het feit dat een 12-jarige niet hoort te stelen van een 4-jarige en dat je later altijd nog, samen met kind, kunt beoordelen of hij plezier heeft van zijn vangst of niet. Aangezien je het spel in dat geval aan het buurmeisje hebt beloofd, zou je het aan je zoon kunnen voorleggen om het dan alsnog aan haar te geven. Maar laat dat wel zíjn beslissing zijn. Dan heeft hij de kans om zelf uit te maken haar iets te gunnen, of niet. Vanwege haar gedrag zou het buurmeisje wat mij betreft de boom in kunnen, maar kinderen zijn vaak volwassener dan ik ben. 

Ik denk dat ik bij de kast mijn kind al overtuigd zou hebben dat ze beter konden ruilen, vanwege de leeftijden. Dat was leuk geweest voor het buurmeisje, en ik denk dat als het spel wat hij dan kreeg ook gewoon leuk was om te spelen voor hem, dat hij er ook blij mee geweest was. Misschien sprak het plaatje voorop hem aan ofzo, maar hij kan niet inschatten dat hij het spel zelf helemaal niet zal snappen. Ik denk dus dat het voor hem ook leuker geweest zou zijn andersom. Maar ook oke dat je dat niet hebt gedaan. Hij had 'm eerst dus prima als hij het wil houden.

Nu die grens gepasseerd was is wat buurmeisje in de lift deed gewoon echt niet okee. Zij is groter, doet alsof ze helpt en pikt het spel in. Goed gehandeld door toen voor je kind op te komen, hem te laten zien dat zoiets niet hoort en haar ook te leren dat dit dus niet de bedoeling is. Wat moeder er van vind mag zij weten, dat buurmeisje een rood hoofd heeft geeft duidelijk aan dat zij dondersgoed weet dat dit niet aan de haak was. Heel goed dat je haar leert dat je met zoiets dus niet zomaar weg komt.

Je spreekt zo negatief over die moeder dat je blijkbaar toch al weinig vertrouwen in haar opvoedcapaciteiten had. Was het een optie geweest het buurmeisje zelf aan te spreken in de wandelgangen?
Daarvoor  koos ik na een paar mindere ervaringen, te laconiek, of juist te fel,  als ik niet wist hoe de ouders zouden reageren of van te voren al wist dat het toch geen zin had.