Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
tietsia

tietsia

29-09-2011 om 13:55

Als enige niet naar plusklas

Mijn zoon heeft momenteel erg weinig zelfvertrouwen. Hij is een slimme jongen, met (net als ik) wat ik noem een taaldeuk. Hij heeft veel moeite met spelling. Daarbij heeft hij ook nog een slecht handschrift, een te laag werktempo en niet altijd een goede werkhouding. Kortom, het zit er zeker wel in maar het komt er niet altijd uit. Nu heb ik daar gaan enkel probleem mee. Ik ken mijn zoon en weet dat het absoluut helemaal goed komt.
Maar hij heeft er zelf wel veel moeite mee.
Ik denk dat dit komt doordat zijn beide zussen naar de plusklas gaan. Hij zegt er weinig over, maar laat wel doorschemeren dat hij zichzelf maar dom vindt.
Ik vind het lastig hier mee om te gaan. Hij weet best dat ik hem slim vind, dat de leerkrachten weten dat hij slim is, dat ik zelf ook enorm geworsteld heb met spelling en even goed hoog opgeleid ben en dat we ook helemaal niet de nadruk leggen op prestaties op school. De plusklas is omdat de meiden zich vervelen, niet omdat ze van ons zo nodig meer moet leren. Ik praat hier ook met hem over.
Evengoed lijkt hij zich minder dan zijn zussen te voelen en dat vind ik erg vervelend. Heeft iemand nog goede tips hoe ik hem kan helpen weer wat meer vertrouwen in zichzelf te krijgen.
Tietsia

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Plusklas

Ik vind je titel een verkeerd beeld geven. Percentueel gezien zitten er maar een paar procent kinderen in de plusklas, je zoon is dus helemaal niet 'de enige'.

Maar: in de plusklas moet ook gewoon gewerkt worden. De meeste kinderen leren werken in een gewone klas.
Sommige moeten daarvoor naar de plusklas. Hij moet vooral begrijpen dat die plusklas geen funklas of speelklas is, maar ook gewoon een klas waarin moet geleerd en gewerkt worden (en mss. wel huiswerk gemaakt worden). Je zoon kan werken aan zijn taal tussen de andere kinderen.

Ik zou het helemaal niet uitleggen dat zijn zussen slim zijn en daarom naar de plusklas mogen. Ik zou eerder zeggen dat je dochters een andere aanpak van leren hebben als de meeste kinderen en daarom moeten (niet mogen) ze naar de plusklas.

Ik zou eigenlijk ook niet de link gelegd hebben van 'ik had vroeger ook een probleem en kijk waar ik nu toch ben beland', dat legt onbewust toch de nadruk op kunnen leren en maatschappelijke status.

Snuggle's

Snuggle's

29-09-2011 om 16:14

Andere vlakken

Ik neem aan dat met de titel bedoeld wordt dat hij als enige uit het gezin niet naar de plusklas gaat.

Ik zou het versterken van zijn zelfvertrouwen niet zoeken in leerwerk. Er zijn vast andere gebieden waar hij goed in is, en misschien ook beter dan zijn zussen. Tekenen, sport, bouwen...
Het lijkt me voor hem ook best lastig om op deze manier op te groeien in een gezin met allemaal slimme mensen. Je lijkt er ook erg op gericht. Je stelt hem gerust dat het goed met komt omdat jij ook een hoge opleiding hebt en hij dat dus ook nog kan halen. Maar is dat goedkomen? Een hoge opleiding halen? Het komt namelijk ook goed als hij een lagere opleiding heeft.
Ik zou dus vooral de nadruk gaan leggen op de andere dingen in het leven die minstens net zo belangrijk zijn als leren. Misshien is hij niet net zo slim als zijn zussen, dat geeft niet hij is nog steeds geweldig. Dat moet hij leren, ipv hem
In willen laten zien dat hij net zo slim is.

Snuggle's

Marie

Marie

29-09-2011 om 23:57

Dysorthografie

Hallo
Je zoon heeft een "taaldeuk" en dan dus vooral met spelling en niet met lezen? Wellicht heeft hij last van dysorthografie. Zoek daar maar eens op in het archief van de rubriek "ouders en school". Misschien vind je daar herkenning. Is hij al eens getest op dyslexie?
Voor het slechte handschrift zou je eens met hem naar een kinderfysiotherapeut kunnen gaan (kan zonder verwijzing). Wellicht heeft die tips en oefeningen om zijn handschrift te verbeteren.
Hoe is het met je zoon zijn motoriek in het algemeen trouwens?
En hoe oud is je zoon?

mijk

mijk

30-09-2011 om 09:26

Hier ervaring met fysiotherapie

met onze zoon. Spelling is bij hem overigens wel goed (zijn zus heeft daar de problemen) maar hij is behoorlijk slim en heel langzaam met een beroerd handschrift. Daardoor kwam hij vaak niet aan extra werk toe en blokkeerde hij enorm. Vorig jaar is er door ons een fysiotherapeut ingeschakeld bij het schrijven. Dat heeft enorm geholpen. Zeker omdat ze naar school kwam en de leerkrachten zo af en toe ook mee keken. Ik wilde dat graag omdat ik bang was dat hij als hij na school moest schrijven het helemaal niet zou willen (nu was het in plaats van schrijven op school) en leerkracht wist wat zoon bij fysiotherapie deed en herinnerde hem eraan. Werkte prima.

Mijk

tietsia

tietsia

01-10-2011 om 10:34

Geen dyslexie

Bedankt voor jullie reacties, Mijn zoon is 10 en zit in groep 7. Hij heeft in zijn kleuterperiode fysiotherapie gehad omdat hij motorisch leek achter te lopen op zijn leeftijdgenoten. De term Dyspraxie is toen even gevallen, maar daarna is hier niet meer over gesproken. Mijn zoontje heeft om die reden ook 2,5 jaar "gekleuterd' . Iets wat hij nog steeds eigenlijk ziet als 'zittenblijven', dit is maar heel moeilijk uit zijn hoofd te praten.
Hij is meerdere keren getest op dyslexie, maar daar komt niets uit.

T&T

T&T

01-10-2011 om 12:13

Faalangst

Ach, ik heb wel met hem te doen. Het lijkt alsof hij bang is het nooit goed te doen, ook dat kleuteren zien als zittenblijven is zo negatief, jammer.
Ik herken mijn zoon er wel een beetje in, hij meent altijd tegen zijn zus te moeten opboksen, vooral met muziekles werd dat echt een probleem want zus was altijd beter (ja ze ligt ook een jaar voor) en dan zei hij al "zo goed kan ik het toch nooit" en durfde al niet meer te proberen. We dachten hem dus nooit aan de muziek te krijgen, totdat het kwartje viel en hij een heel ander instrument mocht gaan bespelen dan zijn zus! Zus geeft eerlijk toe "daar kan ik nou niks van!" en broer groeit want kijk: hij kan het, en het maakt niet uit hoe snel of langzaam hij vooruit gaat, hij heeft nl geen vergelijk binnen ons gezin hij is echt de enige met dat instrument, en DUS de expert!
Het vergelijken van vorderingen op school is natuurlijk veel moeilijker, dat moeten ze nl allemaal leren, en de een is beter in rekenen en de ander in taal, en met die verschillen zal hij moeten leren omgaan. (en dat ligt ook wel voor een deel bij school vind ik)
Maar hij lijkt zo in een dip te zitten... ga eens googlen op faalangst bij kinderen, en wat je daarmee kunt.
groetjes, Tess

billie

billie

03-10-2011 om 09:38

Idd jezelf onder de loep nemen

Het is mogelijk dat je zelf toch veel waarde hecht aan intelligentie en prestaties, dat klinkt iig wel door in je bericht. Wat ook doorklinkt is dat je kijkt naar wat niet goed gaat. Misschien klopt dit niet, maar misschien kun je er iets mee. Ik zou gaan focussen op zijn sterke kanten en gelegenheid bieden die uit te bouwen.

Chippie

Chippie

03-10-2011 om 11:49

Niet zo'n hot issue van maken...

Hier twee slimme kinderen. Oudste is dyslectisch en HB, zit prima in zijn velletje. Middelste is HB en begint hier en daar wat vast te lopen, zit zichzelf in de weg. Daar hebben we aandacht voor, proberen ons gedrag aan te passen (niet de felheid van zijn reacties bekritiseren) maar niet alles draait om het HB zijn. Het is maar een heel klein onderdeeltje van hem. Net zoals het feit dat hij krullen heeft, goed kan timmeren, etc.
Hier hebben we dus ook ervaring dat de middelste iets heel goed kan (lezen) en de oudste niet. We hebben het benoemd zoals het is en toen was het voor beide jongens okay. De één kan dit goed, de ander kan dat goed.
Wij hechten - naar buiten toe - niet zo heel veel belang aan de prestaties van onze kinderen. Op dit forum zie ik soms dat alles om HB en prestaties draait; dat is niet gezond. Het is niet gezond om één klein onderdeel van je hele zijn zo centraal te stellen. Dat geeft aan dat je niet mag zijn zoals je bent. Dat voelen kinderen feilloos aan.
Hier spelen de kinderen ook twee verschillende instrumenten. Dat wilden ze zelf graag maar ik ben er wel hel blij mee. Gewoon allebei even hun eigen talentje. Maar ook prima dat de oudste al een voorsprong heeft en middelste echt moet doorbijten.

Trouwens ik zie hier ook wel voordelen als kinderen wel moeten doorbijten. Middelste hoeft nooit door te bijten (beetje bij oefenen voor muziek) en raakt veel eerder gefrustreerd dan oudste.

Ik probeer altijd het positieve te benadrukken. Zelfs als kind zelf aangeeft dat iets niet goed gaat (bv taakbrief niet af door planningsfout) dan benadruk ik altijd dat ze daar blij mee moeten zijn, ze hebben iets geleerd om beter te kunnen plannen...

Marjolein

Marjolein

05-10-2011 om 08:45

Chippie en tietsia

Chippie, ik vind jouw aanpak altijd erg inspirerend.
Ook ik probeer het op die manier te doen, maar vind het echt heel moeilijk omdat mijn mannen erg competitief zijn. Dus ze maken echt een wedstrijd van alles!
Tietsia, sneu dat hij zichzelf dom vindt. Probeer hem verhoudingen te laten inzien. Hij is vast weer heel goed in iets anders en daarin weer beter dan zijn zussen. Iedereen is anders en zo ook uniek op zijn eigen manier. Succes!

Chippie

Chippie

09-10-2011 om 13:27

Pluswerk

Pluswerk breng ik niet als 'werk dat je mag doen omdat je zo intelligent bent'. Daarmee creeer je een superieure houding bij de één en ik ben-niet-zo-slim-houding bij de ander. De middelste krigjt pluswerk omdat hij net als zijn oudste broer moet leren-leren, hij moet leren doorzetten, ook als het moeilijker wordt. Dus ze hebben allebei iets extra's nodig: de één om goed te leren lezen, de ander om te leren doorzetten. Dat heb je namelijk allebei nodig.

Zelf geloof ik niet zo in schoolse prestaties. Natuurlijk is het noodzakelijk dat je goed leer letzen maar al die andere vaardigheden zijn nog belangrijk.

Competitie-element herken ik hier wel. Minder met elkaar maar voor de middelste is het hele leven een wedstrijd. Maar thuis zijn we daar niet van gediend; thuis is het geen wedstrijd.

Vroeger bij mij thuis

Mijn zus was vroeger altijd de bolleboos, zo heb ik dat ervaren. Ze was altijd met school bezig en haalde de allermooiste cijfers. Ik was zelf veel speelser en dus veel meer bezig met vriendjes en spelen. En haalde wel (ruime) voldoendes, maar niet de cijfers die mijn zus haalde. Dat heb ik lang moeilijk gevonden, tot het moment waarop mijn zus en ik een keer slaande ruzie hadden en we tegen elkaar schreeuwden dat we jaloers op elkaar waren... wat een eye-opener! Zij was jaloers op mijn lossere levensstijl, het plezier dat ik overal in leek te hebben, de vrienden die ik had. En ik was jaloers op haar cijfers, me niet realiserend dat ze daar heel, heeeeeeeel hard voor werkte. Sindsdien was er niks meer aan de hand.

Nou zeg ik niet dat je zo'n ruzie moet forceren, maar wellicht kun je ze naar elkaar uit laten spreken wat ze zo gaaf vinden aan de ander? Waar ze jaloers op zouden kunnen zijn?

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.