
Heidi*
26-11-2012 om 22:03
Als je kind een verhaal verzint...
Onze zoon is 10 jaar oud en heeft nu voor de tweede keer echt een heel verhaal verzonnen over een ander kind.
Het laatste voorval speelt in de zomer en vandaag kreeg hij wroeging en biechtte op dat het allemaal verzonnen was. Deze tweede keer is er niemand "beschadigd", maar de eerste keer, nu een jaar geleden heeft hij iemand vals beschuldigd.
Wij hebben hem toen naar school terug gestuurd en geeist dat hij de waarheid zou zeggen, wat ook gebeurd is en alles was weer recht gezet.
Mijn vraag is: waarom liegt iemand?
Wat ik zelf met mijn huis-tuin-enkeuken psychologie kan bedenken is dat hij schreeuwt om aandacht. Dat kan heel goed, want zijn grote broer heeft pdd-NOS en slokt zeker de laatste 1,5 jaar enorm veel aandacht van ons als ouders op. Kan dat de reden zijn of moet je hier iets mee doen?
Binnenkort start bij de psycholoog van de oudste een cursus voor broerjtes en zusjes van kinderen met een ASS stoornis en ik denk dat dat heel handig voor hem kan zijn.
ik ben benieuwd naar jullie reactie....

dc
26-11-2012 om 22:44
Is het niet een beetje normaal?
Ik weet dat ik in die tijd ook hele verhalen verzon. Over mezelf, mijn ouders, andere kinderen. Volgens mij is dat ook een beetje leren omgaan met fantasie en realiteit. Hij moet er zelf door ervaring achterkomen dat het niet zo handig is. Wel kun je als grens stellen dat hij echt nooit over iemand mag liegen. Dat is hij nu aan het leren. Ik zou hem vragen of hij het leuk zou vinden als iemand zoiets over hem zou zeggen (die link leggen kinderen vaak nog niet), en er verder niet teveel energie aan besteden. Ik zou die energie dan liever besteden aan regelmatig met hem alleen iets leuks doen. Is volgens mij een stuk effectiever.

guera
27-11-2012 om 12:11
Laag zelfbeeld
Kan het zijn dat hij zich op die manier in the picture wil spelen inderdaad? Aandacht vragen, zich interessanter voordoen?
Dat kan te maken hebben met een laag(er) zelfbeeld.
Hier doet dochter het weleens met hele kleine jokdingen. Ik 'straf' dat af door op een ander moment te zeggen: oh joh ik dacht dat het niet de waarheid was. Want toen en toen sprak je ook niet de waarheid dus ik weet dat bij jou nooit zo goed.
Of door even iets te verbieden (alleen buiten spelen) met de boodschap: ik weet niet of ik je kan vertrouwen, want zonet jokte je hier nog over, dus hoe weet ik dat je echt alleen maar naar de speeltuin gaat.
Dat snapt ze dondersgoed en ze is 7.

Heidi*
27-11-2012 om 16:22
Lager zelfbeeld...
Dat heeft hij zeker!
Dat is begonnen op de kleuterschool. Hij moest een maatje zoeken met gym om samen iets te doen en dat jongetje zei doodleuk: ik ga niet met jou, jij bent een loser.
Hij is nog altijd onder de indruk van die jongen en ik heb uiteindelijk een keer zijn moeder gebeld en toen was het helemaal over, maar het deukje was wel gevormd.
Verder heeft hij jarenlang een hele dominante vriendin gehad. Zij werden altijd uit elkaar gehaald omdat onze zoon niet eens de kans kreeg om adem te halen. Zij zat als een luis in zijn pels.
Afgelopen schooljaar heeft zij hem als een baksteen laten vallen en is helemaal happy de peppie met haar nieuwe vriendinnen. Ik weet dus dat het niet uit te lucht komt vallen en ik weet ook dat onze aandacht belangrijk voor hem is, maar op het moment slokt de oudste alle tijd op.
Ik ga nu in ieder geval bewust tijd voor hem maken en iets leuks met hem doen, want hij heeft al wel voorzichtig laten doorschemeren dat hij best wat meer aandacht wil. En dat komt aan hoor! Maar ik ben heel blij dat hij het aangeeft en dat heb ik ook direct gezegd.
Als je namelijk je mond open doet, kunnen mensen begrijpen wat jij wilt of hoe jij denkt.
Het is een binnenvetter....

Mea Proefrok
27-11-2012 om 19:57
O joh
Ik herinner me nog dat ik ooit een hele middag in de speeltuin heb volgehouden dat mijn vader 'chocoladebakker' was (dat leek me een leuk beroep). Er werden allerlei tegenargumenten aangedragen (jouw vader werkt toch in de ijzerwinkel, je kunt chocolade niet bakken), maar ik hield vol en ging er zelf ongeveer in geloven. Was helemaal beledigd dat ik niet op mijn blauwe ogen werd geloofd.
En een poosje terug kwam mijn dochter van (toen) vijf naar me toe: "Mama, kunnen wij drie poesjes kopen?". "Nee, hoezo?" "Ik heb tegen Xje verteld dat wij drie poezen hebben, want ze wilde niet met mij spelen en nu wil ze graag bij mij thuis komen om met de poezen te spelen." "Nou, dan zeg je toch dat ze dood zijn, of weggelopen?" Nee hoor, dat laatste zei ik niet echt. Ik zei dat ze een lieve meid is die geen poezen hoeft te verzinnen om iemand zover te krijgen dat ze komt spelen etc etc. Maar ik moest van binnen wel enorm lachen. Het is zo begrijpelijk dat je het leven een beetje sjeu geeft op die manier.

Manda Rijn
28-11-2012 om 12:19
Oh ja
ik heb ooit op school gezegd dat mijn oma burgermeester was. Ja en die juffrouw bleef maar doorvragen.
Nou had mij oma een ketting die ik heel mooi vond en toen had ze gezegd dat het wel op een burgermeestersketting ging en dat heb ik dus mooi aangedikt.
Maar goed die juf geloofde het dus niet, vroeg het zelfs aan mijn moeder. In ieder geval, mijn moeder maaktte er verder geen punt van, gelukkig.
Ik denk dat alle kinderen, ook op latere leeftijd van alles mooier vertellen dan het is.
Jongens kunnen enorme onzin verkondigen aan hun vrienden weet ik inmiddels, X mijn neefje, zei dat hij een black berry had. Nou had zijn moeder gezegd dat als hij later een mobieltje nodig had hij wel een oude telefoon van haar kon krijgen maar dat dat komende jaren niet ging gebeuren.

Manda Rijn
28-11-2012 om 12:21
Oh en
hier gaat het om het zwart maken van een ander kind, jaloers waarschijnlijk. Tja praten er over, melden dat hij goed is zoals hij is. Misschien moet je wat vaker gewoon gezellig met hem wat gaan kletsen, samen lunchen in de stad doet het hier goed, dan komt er van alles uit, bovendien vindt ze dat heel gezellig zo zonder zusje en papa, lekker aandacht en spulletjes kopen.
Ik ben vn plan komende koopavond met oudste naar de stad te gaan.

rutiel
28-11-2012 om 12:55
Nieuw broertje
Vorige zomer werd ik door verschillende buren gefeliciteerd met de geboorte van ons zoontje, Niels.
Hartstikke lief natuurlijk.... alleen hadden wij helemaal geen nieuw zoontje. "Boosdoener" bleek onze dochter van 7, die zo graag een klein broertje wilde dat ze er hele verhalen omheen had verzonnen. Zelfs het feit dat niemand had gemerkt dat ik zwanger was, wist mijn dochter te verklaren door de opmerking dat ik ook altijd heel wijde kleren draag (is waar).
Kortom: we hebben er veel plezier om gehad, maar ik heb mijn dochter ook wel gezegd dat ze wat voorzichtiger moet zijn met wat ze vertelde
n@nny

Evanlyn
28-11-2012 om 15:33
Kleinzoon
Je weet nu in elk geval vast hoe je kleinzoon waarschijnlijk gaat heten.

koentje
28-11-2012 om 16:31
Zo werd ik
op school eens enthousiast aangesproken door een juf over de pup: of ie al zindelijk was en hoe het met gehoorzaamheid ging en wat het ook weer was voor een ras.....
Zoon had zijn wens de vader van het fantasieverhaal laten worden!
Ik kan er trouwens niet wakker van liggen hoor. Maar je moet natuurlijk wel oppassen als anderen erdoor geschaad worden!

Manda Rijn
29-11-2012 om 09:57
Haha evanlyn.
ja Niels. Grappig hoe kinderen ook die namen verzinnen, dat weten ze dan ook direct erbij te melden.
Hier een buurmeisje van 4 die ook van alles verteld, haar moeder heeft laatst nog apart even aan mij gezegd dat 'ze uit haar nekje kletst en dat ik het niet serieus moet nemen'. Ik vond het juist wel grappig dat zij ook een poes heeft nu, "een babypoesje en die is ' maar zo klein' (handjes bij elkaar om maat aan te geven).
grappig en ik ga lekker mee in dat verhaal "oh ja wat lief is het, is het een jongen of een meisjespoes ? Ehmm, een meisje.
geweldig die kleintjes die het dan zo ter plekke met glimmende oogjes mooier en mooier maken.