Altijd te laat! grrrr
Onze zoon heeft een vriendje. Lief kind, zou ik zo kunnen meenemen op vakantie. De ouders van het vriendje hebben een eigen bedrijf en ook al gaat hun kind naar de naschoolse opvang, krijg ik vaak het verzoek of het vriendje met mij mee mag na school (op de niet NSO-dagen). Meestal doe ik dat, ook omdat ik mijn eigen kind er een plezier mee doe.
De ouders zijn hele leuke mensen waarmee we inmiddels een soort vriendschappelijke band hebben opgebouwd. Maar zo langzamerhand begint mij het gevoel te bekruipen dat die vriendschappelijke band bestaat bij de gratie van mijn "bruikbaarheid" als een soort gratis, flexibele kinderopvang.
Nou is dat nog tot daaraan toe, dat doe ik ook zelf. Maar mijn probleem zit in het feit dat ze altijd te laat komen om hun zoon op te halen. En dan heb ik het niet over een kwartiertje.
Voor mij eindigt een speelafspraak rond 5 uur, half 6. Maar deze mensen komen rustig aankakken om 6 uur, half 7, soms nog later. Hun kind schuift dan gewoon aan en eet mee, zodat niet mijn hele planning in de soep loopt.
En bij het ophalen geen enkel excuus, nee, zij trekt gewoon haar jas uit en begint vervolgens te praten, aan een stuk door, vooral over zichzelf.
Ook als ik een concrete tijd met haar afspreek, komt ze rustig, niet gehinderd door enige gene, om 7 uur aanzetten. Kennelijk is mijn planning voor haar totaal irrelevant.
Inmiddels ben ik er helemaal klaar mee. Het punt is natuurlijk dat ik haar niet kan veranderen dus er zijn eigenlijk maar 2 oplossingen: of het vriendje kan nooit meer komen spelen bij ons, of ik moet het accepteren en alleen maar afspreken als ik verder geen plannen heb.
Wie heeft ervaring of tips?
Wij zijn
altijd gastvrij en hebben hier doorlopend kinderen van een ander over de vloer. Ik smeer regelmatig een boterhammetje extra tussen de middag, geen probleem.
Maar de avondmaaltijd is hier het enige moment dat we met het hele gezin aan tafel zitten. Dan worden gezinszaken besproken enzo. Echt een familiedingetje zeg maar. En dan zit ik niet te wachten op een onverwachte eter. Mijn man heeft dagen dat hij om 5 uur de deur uitmoet en hij is dan 's avonds gewoon moe. Met al de drukte hier in huis ik vaak ook. Mijn peuter om dat tijdstip ook. Dochter moet direct na het eten aan haar huiswerk, da's vast prik. Daarbij kook ik ook behoorlijk afgepast, ik hou niet van eten weggooien. Dus ik zou er ook niet blij van worden, hoe gastvrij ik verder ook ben.
Je kind stelselmatig te laat ophalen vind ik gewoon onbeschoft en naar het kind toe ook niet leuk. En ik denk dat ik dat ook even heel duidelijk zou laten weten.
En die gastvrije verhalen die ik hier lees neem ik met een korrel zout.
Dendy
Knurf (en anderen)
Knurf,
Jammer dat jij een verwijtende sfeer ervaart. Ik had dat helemaal niet zo bedoeld.
Ik ging in op de laatste vraag van Colette ("Het punt is natuurlijk dat ik haar niet kan veranderen dus er zijn eigenlijk maar 2 oplossingen: of het vriendje kan nooit meer komen spelen bij ons, of ik moet het accepteren en alleen maar afspreken als ik verder geen plannen heb. Wie heeft ervaring of tips?") en na een paar tips van anderen om de moeder aan te spreken gaf ik mijn kijk op de zaak. Omdat dat voor mij prettig werkt. Omdat ik wil vertellen dat dat ook een optie is.
Het was mijn bedoeling helemaal niet dat een lezer/lezeres zich aangevallen voelt door hoe ik mijn huishouden bestier. Integendeel. En ik moet eerlijk zeggen dat ik me zelf op mijn beurt ook weer aangevallen voelde bij de eerste lezing van jouw bericht. Temeer daar jij dit opschrijft en er dus hoogstwaarschijnlijk meer mensen zich zo voelen als jij (er zijn altijd meer schrijvers dan lezers op dit forum). Enfin, dat moeten we er dan maar bij nemen.
Voor de andere reacties: Ja, het komt soms niet zo goed uit. Ja, uiteindelijk kost het ook meer geld dat geen mee-eters, maar het valt echt mee. Nee, het overkomt ons niet elke dag, dus we hebben ook dagen met het gezin onderling (maar niet zo veel). Ja, je kan het ook laten, geen probleem. Voor mij kost het minder kopzorgen om een bordje bij te zetten, dan me druk te maken over de nalatigheid/slordigheid/onbegrijpelijkheid/druk schema/etc van een ander. Uiteindelijk zijn andermans beweegredenen ook te verklaren. En vooral; ieder heeft zijn eigen gezinsleven, met zijn eigen prioriteiten, voorkeuren en liefhebberijen. En dat mag en moet iedereen lekker zelf weten.
Groetjes,
Laminaat
Huh dc?
DC: "Het gaat erom dat je ze liever ziet gaan dan komen, en je dus van nature niet gastvrij bent. Dat is echt een cultureel iets, en ik schaam me echt rot voor de nederlandse het is 5-uur we gaan zo eten, tijd om weg te gaan, houding. Als er iemand is, dan vind ik altijd wel wat te eten, en dat hoeft helemaal niet bergen geld te kosten."
Het gaat mij ook niet om bergen geld. Het gaat om kleine beetjes geld. Wij, gezin 4 personen, zijn kleine eters. Een gast eet makkelijk onze hoeveelheid van 2 personen. En dat betekent letterlijk voor ons dat er een dag teveel gaat zijn in de week. Of ik zou ze een kleine bijdrage moeten vragen, maar dat is zo stom, dan maar beter wegjagen vor het eten. Dan maar die ongastvrije heks.
Overigens komen van puberdochters hier altijd hordes vrienden over de vloer. Gelukkig kost thee (potten, geen individueel gedoe) niet zoveel. Maar blijven eten bied ik ze zelden aan.
Knurf
Ik zie dat ik mezelf heel onhandig heb uitgedrukt. Ik bedoelde het echt niet als een verwijt. Als ik iets verwijt is het de nederlandse cultuur in het algemeen, niet jou persoonlijk.
Wat ik zei was een poging om tot de kern te komen wat je zei. Ik denk dat niet de financiele redenen de achterliggende grond zijn van niet elke keer andere kinderen over de grond willen hebben, maar gewoon dat je er geen zin in hebt. En waarom zou ik dat erg vinden? We zijn gewoon anders, klaar.
Dus bij deze sorry!
Dendy
Denk je dat ik lieg? Ik vertelde precies zoals het hier gaat,waarom zou ik dat verzinnen?
K. heksenvet
Ik snap dat sommige mensen echt krap bij kas zitten. En toch blijft het een cultureel iets. Ik heb in Griekenland gewoond, waar veel mensen ook echt arm zijn, en toch zal niemand ooit zonder eten het huis uitgelaten worden. Maar het zijn inderdaad niet hele slavinken, er wordt gedeeld wat er is, met een ruime hoeveelheid brood (zonder kaas).
Fiorucci
Nee, dat denk ik niet. Maar de indruk werd gewekt dat het bij sommigen elke avond volle bak is en dat er altijd maar aangeschoven kan worden. Dat neem ik met een korrel zout.
Cultuur
In culturen waar iedereen altijd kan aanschuiven, werkt het anders. Daar schuif jij ongeveer net zo vaak aan bij hen als zij bij jou. Of weer bij iemand anders, zodat het per saldo toch allemaal klopt.
Ik ben mij wat meer aan de Nederlandse cultuur gaan aanpassen. Wie rond etenstijd nog rondhangt, begrijpt dat het tijd is te vertrekken, in plaats van: wie nog rondhangt, om wat voor reden dan ook, eet mee. Hoewel de loodgieter laatst rond lunchtijd toch weer een overheerlijke sandwich van mij kreeg, haha. Zei hij tenminste.
Schik
Evanlyn, wat jij net schetst van die sandwich, daar lees ik iets tussen de regels. Plezier. Dat is nou precies waarom mensen hier altijd mogen aanschuiven. Het is leuk!
Als vriendinnetje hier is rond etenstijd en haar vader moet nog beginnen met koken, dan doen we muizenhapjes op een theezakjesbordje, 4 cm groot. Vindt ze helemaal leuk en daarna kan ze gewoon nog thuis mee-eten.
Net als Laminaat wilde ik alleen maar laten zien dat het ook leuk en positief kan zijn.
Je geeft wat je kunt
Dat doet Laminaat blijkbaar ook. En als ik naar mezelf kijk, dan zou ik eigenlijk best wel meer kunnen geven dan ik nu doe. En dat heeft niet zo heel veel met inkomen te maken. Met een half slavinkje kom je de avond ook best door... Maar eerlijk gezegd denk ik dat het meer om een instelling dan om een budget gaat. Geld is hier meestal niet het probleem, tijd en aandacht wel. Maar het gevoel dat Rodebeuk beschrijft, ja dat is niet mooi...
Colette: alleen als het je uitkomt
Beste Colette, ik zou alleen nog maar speelafspraken met de moeder van dit vriendje maken als het jou uitkomt.
Dendy
En toch is dat hier zo. En in de praktijk betekent dat dat het soms drie keer per week gebeurt en dat ik soms alleen eet met mijn man. Omdat mijn kinderen ergens anders eten.
Maar in principe is het hier dus echt geen probleem,hoor.
Kijk, mijn schoondochter, de vriendin van mijn oudste, eet al gemiddeld twee keer per week een hapje mee, maar dat tel ik niet eens mee, ze hoort bij ons. Daarbij regelmatig een vriend van mijn zoon, hetzij door afstand, hetzij door problemen thuis. Echt, die tafel zit zo vol hoor. Ik heb gelukkig een grote tafel. En geen dikke portemonnee, maar we delen gewoon of halen wat extra uit de vriezer. Waarom moet je dat met een korrel zout nemen? Omdat je zelf zoiets niet zou doen? Van mij mag je hoor. Maar stel dan niet dat een ander zich beter voordoet dan ze is.
Ach, wat is beter?
Pubers zijn anders dan basisschoolkinderen. Toen mijn kinderen nog naar sport en dergelijke gebracht moesten worden en op tijd naar bed moesten was ik minder flexibel dan met oudere kinderen (die bovendien voor hun eigen gasten zorgen).
Ik vind dat ik best gastvrij ben, maar ik zei ook weleens nee als het mij niet uitkomt en zelfs gewoon omdat ik er geen zin in had. Ik heb geen zin om toneel te spelen.
Als het bij je past en je hebt er de tijd en de middelen voor; lekker doen die zoete inval. Als je er geen zin in hebt, of het kan gewoonweg niet omdat je niet meer eten in huis hebt, of een planning hebt; dan doe je het niet.
Colette heeft er geen zin meer in: dus niet doen. Dat maakt haar niet ongezellig of ongastvrij. Eerder assertief 
.
Fay
Vind ik ook je moet doen wat bij je past,absoluut.
Dank dank!
Voor alle reacties!
Grappig inderdaad om te zien hoe verschillend iedereen omgaat met spelende en mee-etende kinderen.
In ons gezin is het nooit een probleem als iemand onverwacht blijft eten. Bij pubervriendjes moet ik wel genoeg hebben gemaakt maar het gaat me helemaal niet om het blijven eten (of slapen voor mijn part).
Wat mij stoort is het feit dat de bewuste moeder volledig maling lijkt te hebben aan de planning van een ander. Ze doet dit namelijk bij iedereen.
Ook als ik haar een sms-je stuur met een concrete ophaaltijd, reageert ze er niet op en komt ze gewoon 2 uur te laat aankakken.
Het is dus kennelijk iemand die helemaal geen respect heeft voor andermans agenda en die van zichzelf per definitie belangrijker vindt. Ook in gesprekken is ze niet echt goed in staat om daadwerkelijk te luisteren en inhoudelijk op het verhaal van de ander te reageren; ze betrekt het altijd direct op zichzelf. En het is zo iemand die, als je er het spreekwoordelijke kwartje ingooit, gewoon doorratelt, ook al geef je duidelijk aan dat je weg moet. Het komt gewoon niet aan. Jammer want verder is het een prima mens.
Maar ik ben er klaar mee dus ik denk dat ik maar afspreek als het mij uitkomt en ik verder geen plannen heb. En uitspreken waarom, dat lijkt me ook we belangrijk, zodat zij weet wat ze nog kan verwachten qua dienstverlening 
Ik zou wel een zoetere inval willen
Heel goed Colette! Ik denk dat je gewoon een apart geval hebt getroffen ofzo, iemand met oogkleppen op? Goed dat je grenzen gaat stellen.
En wat de rest van de discussie betreft: ik wou dat andere mensen in mijn omgeving wat losser zouden worden! Het lijkt mij heel leuk als hier kinderen zouden blijven meeëten, of als mijn kinderen eens ergens anders eten, maar iedereen is hier zo strikt in de planning enzo. Ook logeren komt niet echt van de grond (nu een beetje, met een bevriend gezin, maar niet met schoolvriendjes ofzo). Laatst was ik een keer bij iemand aan het werk aan een of ander project, en dat zou waarschijnlijk wel een hele dag duren. Toen werd mij heel formeel medegedeeld dat ik dan wel een boterhammetje kon blijven eten tussen de middag.... echt.
Andere culturen
Evanlyn zegt: "In culturen waar iedereen altijd kan aanschuiven, werkt het anders. Daar schuif jij ongeveer net zo vaak aan bij hen als zij bij jou. Of weer bij iemand anders, zodat het per saldo toch allemaal klopt."
Nou, hier in Spanje is ook weleens sprake van scheefgroei, hoor! Stipt afhalen is er meestal niet bij, ik heb me daarbij neergelegd en doe nu wat Colette ook gaat doen: alleen afspreken als de afhaaltijd niet uitmaakt. Je weet dat die moeder een of twee uur te laat gaat komen, calculeer dat dan gewoon in (maar laat het haar vooral niet weten want dan komt ze in het vervolg nóg later). Tegen een overdosis aan ongewenste gesprekken helpt het nog weleens om de afwas te gaan doen of de strijkplank alvast uit te klappen. Hopelijk komt de hint aan. En anders rest alleen nog een Gesprek. Hik er ook altijd tegenaan hoor.
Hoeveel aardappels eet je?
Ik ben op dit punt echt Nederland ontgroeid hoor.
Een van de eerste dingen die mensen van buiten Nederland opvalt is de inflexibiliteit rond het avondeten, nu al zo vaak gehoord.
Is in mijn Indische schoonfamilie echt not done, je deelt. Puntuit.
Mijn kinderen verbazen zich bij mijn ouders altijd over opa's vraag 'hoeveel aardappelen ga je straks eten?'
Wat mij betreft, je mag altijd aanschuiven, afgepast koken heb ik in de koop der jaren afgeleerd. Qua kosten...halve liter water en bouillonblok extra in de soep, kop rijst extra in de rijstkoker, handvol groente uit de vriezer...
Ik kook meestal toch voor meerdere dagen, de groentesoep van andaag is asis voor de pastasaus van morgen, de bonensoep van vandaag was gisteren onze chili. En we eten natuurlijk vaak Indisch, een vleesgerecht gaat meerdere dagen mee, daar doe je dagelijks verse groente bij.
Aardappelen gaan ook altijd meer dan nodig...voor de aardappelpuree, stamppot en gebakken aardappeltjes later in de week.
Eenextra eter nu betekent gewoon morgen improviseren.
Blijven eten
Vanwege drukke schema's met werk/ school/ etc. komen alle gasten bij ons doorgaans eten. Onverwachts, of genodigd, mag allemaal. AH is hier op 2 minuten lopen, en tot 22u 's avonds open (7 dagen pw), dus dat lukt altijd qua hoeveelheid. Over het algemeen koken we niets afgepast, dat scheelt ook (we gooien ook niets weg, maar gebruiken dat dan de volgende dag voor degene die vanwege werk oid op een andere tijd wil eten). Vriendjes/ vrienden blijven vaak eten, ook de kinderen hebben zo de tijd na werk/ school rustig bij te praten met mensen die voor hen belangrijk zijn, partner werkt vanuit huis en nodigt standaard zo'n beetje iedereen uit om aan te schuiven.
Qua budget: dat is soms wel een keuze. Ik heb tijden gehad waar we van heel weinig rond kwamen, dan slokte eten het overgrote deel weg van het budget. Maar uiteindelijk werd ik van uitdelen altijd blijer, dus dat was okay.
On topic: we hebben een paar ouders die altijd te laat komen ophalen. Die laten we gewoon te laat komen, wij zijn toch thuis. Als ze daar dan van 'profiteren': best. Dat kan me echt helemaal niet schelen. Als de betreffende ouder op komt dagen mag 'ie ook nog blijven eten
Ik denk wel dat het veel scheelt dat de oudsten al volwassen zijn, en gewoon boodschappen doen/ koken/ opruimen als het zo uitkomt. Ik kan zelf ook meestal uit m'n werk zo aanschuiven, goed geregeld dus. Als alle organisatie op mij alleen zou komen, zou het waarschijnlijk toch weer anders gaan.
Dirksmama
Dat vroeg mijn moeder vroeger ook vaak. Hoeveel x wil je eten? Ik vond dat als kind al zo'n vreemde vraag. Van te voren inschatten hoeveel ik wilde. En dan vervolgens als ik het niet allemaal opat zei ze dan op zo'n verwijtende toon 'maar je zei toch dat je zoveel wilde.'Ik vond het altijd zo onzinnig. Ik merk meestal pas tijdens het eten hoeveel of hoe weinig zin ik heb en hoeveel ik eet.
Mijn zoon eet rustig de ene avond drie borden vol leeg en de volgende dag misschien maar een half bord. Dan is het minder lekker of heeft hij minder zin of weet ik veel.
Grinnik
Ik heb dat nog wel eens als ik bij mijn ouders logeer. Dat mijn vader 's avonds vraagt hoeveel boterhammen ik de volgende ochtend wil - want dan wordt de juiste hoeveelheid brood uit de vriezer gehaald. Weet ik dat? Ik weet toch niet twaalf uur van tevoren al hoeveel eetlust ik t.z.t heb? Onbegrijpelijke vragen inderdaad.
Groeten,
Temet
Grinnik 2
Nou dan ben ik Nederland ook ontgroeid, ook al ben ik er. Ik vind eters gezellig maar het komt niet elke dag voor. Maar het lukt me altijd er wel wat van te maken, zonder supermarkt om de hoek.
Vroeguh had ik schoolvriendin met (in mijn ogen) een bijzonder strict gezinsleven. Als mijn moeder vroeg of ze bleef eten was het antwoord steevast; 'nee want mijn moeder heeft de aardappels al geschild'. Ook de dag van te voren was er een reden waarom morgen niet bij ons gegeten kon worden. Geen probleem voor de vriendschap trouwens.
Ook ging op een vaste datum van het jaar de zomergarderobe naar zolder en kwam de wintergarderobe tevoorschijn en andersom. Wat erin resulteerde dat de kinderen uit dat gezin soms liepen te vernikkelen bij een frisse lente en te puffen bij een warme herfst.
Maar goed, dat is volkomen ot 
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Slavinken en kaas
Grappig, die slavinken. Volgens mij is één slavink per persoon eigenlijk te veel, dat wil zeggen, meer dan nodig en meer dan gezond is. Ze zijn wel een ons per stuk, en 75 g vlees p.p. is meer dan genoeg. Wij zijn met zijn drieën en als we slavinken eten dan koop ik er twee (in een pak), en die delen we. Is ook goedkoper (we kopen altijd biologische). Slavinken kun je prima verdelen toch? Als er onverwacht meer eters zijn, kun je ze ook in stukjes snijden in in een pan met groentes (ui, champignons, paprika, courgette, e.d.) bakken, dan heb je een grote bak "prut" voor iedereen.
En als voorraad zijn bijv. droge linzen handig, zijn in ca. 20 min. gaar en passen overal goed bij. Of potjes bonen natuurlijk.
Of een eitje erbij. Ei is trouwens een goedkope bron van eiwit, is dat probleem ook getackeld.
En kaas, dat blijft toch lang goed?
Hier
Bijna nooit eters. Kinderen worden eigenlijk altijd voor het eten opgehaald, en ook mijn zoon eet zelden bij anderen. Ik zit er ook totaal niet op te wachten omdat ik ook een zoontje van 3,5 heb die op tijd naar bed moet.
Mijn bord is vol (als in: ik vind het al druk genoeg).
Fransje
Het advies is 100 gram 'rauw' vlees en dat komt neer op 75 gram gebakken.
per dag, inclusief vlees- en borrelwaren ruim minder dan 100g per maaltij is dan ook voldoende. Vlees is overgewaardeerd, net als zuivel.
Amk
Ja, er zijn mensen die hier anders over denken. Het voedingscentrum heeft het over 125 gr inclusief vleeswaren.
Overigens: wat zijn borrelwaren?
Hoeveel vlees per dag (p)
P, ik heb in mijn hoofd zitten: vlees 75 g p.p. is genoeg, vis liever wat meer (100-150 g). Minder kan ook, mits je verder goed eet (volkorenproducten, peulvruchten, zuivel).
Ik heb het eens nagezocht bij het Voedingscentrum: "De aanbevolen hoeveelheid eiwitrijke producten is 100 tot 125 gram per dag, maar een dagje zonder vlees kan gemakkelijk."
Nou eet een mens niet alleen "eiwitrijke producten" bij het avondeten, maar ook bij de lunch (broodbeleg, ei) en tussendoor (kaas, stukjes worst, harinkje). En in melkproducten zitten ook eiwitten. Dus al met al denk ik dat 75 g vlees voor een avondmaaltijd echt wel genoeg is. En zeker is bij uitzondering wat minder vlees geen enkel probleem.
Sterker nog: het voedingcentrum zet slavinken bij vlees dat je alleen maar "bij uitzondering" moet eten. Dus: minder is beter, in dit geval.
Borrelwaren zijn de vleesproducten die je bij de borrel gebruikt, of dat plakje worst dat je 's avonds serveert.
Fransje en amk
Ik zeg ook niet dat het niet genoeg zou zijn maar ik heb eens geleerd dat 100 gram rauw dus 75 gr gaar vlees is en in die tijd was de aanbeveling dus die 100/75.
Amk: ik geloof niet dat borrelwaren bij de aanbevelingen hoort, dat zijn extra tussendoortjes. Aanbevolen worden die dingen die je bij de maaltijd neemt plus fruit en vocht.
