Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
herfst

herfst

14-09-2009 om 09:48

Assertiviteit 4 jarige?

hallo allemaal

onze zoon van 4 jaar gaat sinds 3 weken naar de basisschool. nu komt hij natuurlijk thuis met allerlei verhalen en van sommige verhalen weet ik niet zo goed wat ik ervan moet vinden. ik heb het idee dat hij niet zo assertief is - is dat iets wat ik hem kan leren en hoe doe ik dat dan?

ik heb niet de indruk dat hij gepest wordt, maar wel dat hij zich wat makkelijk laat plagen. hij is nog klein en zit in een halve klas, dus samen met groep 1 en 2 bij elkaar. groep 1 heeft maar 8 kindjes en groep 2 een stuk of 15 dus hij zit met allemaal groteren.

ik zou hem graag assertiviteit willen leren zodat het plagen zich niet verder ontwikkeld naar pesten.

heeft iemand tips? of bestaat er een goed boekje over oid?

nu probeer ik vooral met hem te praten, zonder al te veel nadruk erop te leggen: als iemand dat doet, dan moet je naar de juf gaan, of terugdoen, of weglopen afhnankelijk van de situatie.

herfst

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Herfst

Aan de hand van wat je zelf schrijft zie ik niet zo zeer een probleem. Hij zit pas 3 weken op school, alles is nog nieuw en onwennig. Geef hem lekker even de tijd om zijn draai te vinden en de meeste kinderen leren zelf hoe ze moeten/kunnen reageren op dingen die ze niet zo leuk vinden. Niet teveel nadruk leggen op hoe hij had móéten reageren. Komt vast helemaal goed met hem. Of zijn er echt verontrustende voorvallen geweest dat je bang bent dat het op pesten gaat uitdraaien??

herfst

herfst

14-09-2009 om 10:13

Maggietel

misschien probeer ik wel teveel te sturen inderdaad en is het niet nodig omdat hij zelf wel zijn manieren gaat vinden.
de dingen die hij vertelde zijn deze:
- in het busje op naar het overblijven hadden 2 meisjes die achter hem zaten, naar hem gespuugd.
- in het speelkwartier willen kindjes dingen uit zijn broodtrommeltje hebben, ik weet eigenlijk niet of dat gewoon vriendschappelijk gaat, zo van 'mag ik proeven wat jij daar hebt?' of niet.
- een kindje zei ' ik ben niet meer je vriendinnetje want je praat raar'

nou ja dit is dus op basis van wat hij me vertelde. ik heb geen referentiekader (hij is mijn oudste) en dus geen idee of dit normale dingen zijn of niet?

verder is hij heel erg bezig met 'eng' zijn, hij wil stoere kleding aan of iets richting superhelden. dan zegt ie: 'je moet me super noemen' en hij wil heel graag de hele tijd horen hoe super hij is etc.

is dat normaal in ontwikkeling van jongetjes op die leeftijd? een fase om onzekerheid te camoufleren?

tsja, ik heb er niet voor geleerd om moeder te zijn maar ik vraag me dat soort dingen wel regelmatig af.

alvast bedankt!
herfst

De "moederstudie"

Dat zou soms wel erg handig zijn ja, dat ben ik met je eens. Spugende kinderen in een busje kan ik niet normaal vinden, maar dat komt ook denk ik omdat ik zelf écht niet tegen dat onnodige gespuug/getuf kan. Moet altijd moeite doen om er niets van te zeggen als ik dat ook jongeren zie doen op straat, bah.
Iets uit zijn trommel willen hebben, tja dat kan door veel dingen ingegeven zijn inderdaad. Maar hoe heeft je zoon hier op gereageerd?? en als hij niets geeft wat gebeurt er dan?? En helaas zal hij moeten leren leven met onzinnige redenen om opeens wel/niet zijn vriendje/vriendinnetje te willen zijn. Ik vind het altijd erg flauw overkomen dat gedoe maar is wel "normaal" kindergedrag.
Vragen om "super" gevonden te worden is denk ik gewoon vragen om bevestiging en aandacht. Er is een nieuwe fase aangebroken in zijn leven en daar horen nieuwe onzekerheden bij. Succes met je zoon, komt vast goed allemaal.

Sova groepje?

Het kind is net 4 jaar, lijkt me nog niet zo'n goed idee eigenlijk om het dan direct iets "medisch" te laten worden. Meestal geven ze als advies leeftijd toch wel rond de 9 jaar minimaal aan voor sova-training.

herfst

herfst

14-09-2009 om 19:25

Sova

goh, ja goed dat het er is maar het lijkt me nog wat voorbarig inderdaad. in situaties buiten school is alles tot nu toe nog goed gegaan. op de peuterspeelzaal ook nooit problemen gehad, het is meer dat ik nu merk dat het leven op de basisschool toch wat minder 'beschermd' is en dat ik op zoek ben naar een goede tactiek hier mee om te gaan en alles. ik hoopte hier wat inspiratie te vinden of wat praktische direct toepasbare tips.

zon

zon

14-09-2009 om 20:03

Heel herkenbaar

Dochter gaat ook sinds 3 weken naar school en ik merk dat ze ook nog weerbaar moet worden. Ze vindt het erg leuk maar komt ook wel met dergelijke verhalen thuis. Bijvoorbeeld dat ze niet mee mag spelen, er onaardige dingen zijn gezegd of dat iemand haar geduwd of geslagen heeft. Gelukkig lijkt ze er niet erg onder te leiden maar het zou prettig zijn als ze iets weerbaarder wordt, haar eigen vriendinnetjes heeft en echt haar plekje heeft gevonden.
Ik ga er maar vanuit dat dat vanzelf komt maar ik vind het wel naar voor haar (meer als haarzelf volgens mij). Maar goed voor een moeder wens je gewoon het beste voor je kind en zulke dingen zijn niet leuk ook al hoort het er misschien bij.

angel3

angel3

14-09-2009 om 21:17

Beetje uit laten zoeken

en op veilige afstand toekijken
Ik herken het erg wat je schrijft. Zoon is nu 6 maar wat was de wereld 'hard' toen hij net naar school ging. Zoon is zeer sensitief en erg inlevend altijd geweest voor zijn leeftijd. Tegelijkertijd ook naief dus soms werden er gekke rijmpjes gemaakt op zijn achternaam (wel nog onschuldig hoor), waarvan ik de goede bedoeling nog wel in twijfel trok, maar hij zelf vond het geen probleem en zelfs wel grappige rijmpjes.
Ik probeer nog steeds altijd eerst te checken hoe hij het zelf vindt. 9 van de 10 keer kon hij er toch makkelijker mee omgaan dan ik dacht. Andere zaken maakten soms veel indruk, zoals dat gedoe van: 'dan speel ik niet meer met je....'Inderdaad zie je dit veel bij kleuters maar zoon snapt hier geen bal van dat kinderen dat 'zomaar' tegen elkaar zeggen.
Nu hij 6 is, weet ie gewoon dat dat de 'drill' is. Zo gaat het gewoon dus blijkbaar. Nu kan ie ermee omgaan.

In het begin werd ie nogal eens 'overweldigd' door de groteren. Ik ging vaak checken als hij met een verhaal thuis kwam, bij de leerkracht hoe een en ander volgens haar zit. Vaak zat het verhaal net iets anders in elkaar of had hij dingen echt verkeerd begrepen.

Geef het wat tijd maar hou gewoon vinger aan de pols. Ik reageer op dit soort verhalen gewoon net zoals kind. Dus als zoon thuiskomt met: 'puh echt stom, ze hebben gespuugd naar me in het busje'. Dan zou ik zeggen: 'nou das inderdaad mooi stom zeg! wat deed jij toen? 'En zo krijg je een gesprekje en kun je eventueel mogelijkheden aanbieden hoe te reageren. Ik ben daar wel zuinig in omdat ik zoon niet het gevoel wil geven dat hij het verkeerd doet.

Sterkte, komt wel goed hoor. Geef het wat tijd

Hier ook

hi herfst,

ook mijn (gevoelige) zoontje (begonnen in groep 1 en BSO vlak voor zomervakantie) komt soms thuis met verhalen waaruit blijkt dat de pikorde op school wel anders is dan op het KDV of met leeftijdsgenootjes.

Het is inmiddels voorgekomen dat ie thuiskwam met de mededeling dat kinderen hem 'baby' noemden omdat ie de kleinste is, of ze gingen op zn schoenen staan omdat ie niet snel genoeg liep, en vandaag werd ie naar eigen zeggen bespuugd omdat ie niet op de glijbaan mee mocht doen. Ik schrik daar ook van, want ik ben er niet bij, wie helpt hem dan, komt ie wel goed genoeg voor zichzelf op en welk kind haalt het in zn hoofd om aan mijn kleine schattige jongetje te komen!!??

Op het schoolplein spelen de kleuters samen, maar op de BSO heeft ie met kinderen van 7-8 te maken. Toen ze hem daar een paar keer baby hadden genoemd en op zn schoenen gingen staan heb ik dat aan de leidsters gemeld. Grote kinderen zijn nog geen partij om daar tegenin te durven gaan vind ik dus vind ik dat ik daar best wat van mag zeggen.

Als iets met klasgenootjes is gebeurt of op het schoolplein probeer ik hem bewust te maken van het feit dat hij er wat aan kan/mag/moet doen om het te stoppen. Ik vraag ook altijd wat hij van dat gedrag vond, wat hij deed en stel dan ook dingen voor die hij kan zeggen (stop, hou op). En dat als het niet ophoud dat hij de juf erbij haalt.

Vooralsnog meldt hij het en komt er niet veel meer op terug of droomt er niet over bijvoorbeeld. Ik denk dat het ook puur een kwestie van wennen is. Zn wereld is opeens een stuk groter en daar moet ie zelf zn plekkie in ontdekken, veroveren en verdedigen.
Hij moet dat leren, en ik moet erop vertrouwen dat ie dat kan en doet. Alle begin is moeilijk, zeker ook voor moeder zelf!

Mocht je er een slecht gevoel over houden, dan kan je wellicht de juf/meester eens over aanspreken hoe zij hem ziet reageren en of ze hem er soms een beetje bij kan helpen?

ayla

ayla

15-09-2009 om 09:02

Klein, jong

Ze zijn de kleinste, de jongste en de hele klas weet dat en vaak worden die kleintjes een beetje uitgetest. Bij dochter ging het precies zo, ze was de laatste instromer, dus de kleinste, voelde zich die weken ook niet lekker en was een beetje de dupe. De kinderen bedoelen het niet gemeen, het zijn tenslotte maar kleuters maar toch. Ook dochter kwam thuis met verhalen dat ze geplaagd werd en dat ze niet mocht meedoen en ik stond er een keer bij toen een ander meisje tegen dochter zei: jij mag niet met miepje spelen, miepje is mijn vriendin. Mijn hart brak. Wij hebben toen wel even kort met juf gesproken, gezegd dat dochter vaak wat verdrietig was, zich niet prettig voelde en of ze daar een beetje op kon letten. Nu een jaar verder voelt dochter zich super in dezelfde klas, er wordt nauwelijks geplaagd en het is echt gewoon een super klas.

Mocht je je zorgen maken dan kun ej altijd de leerkracht even kort aanspreken

herfst

herfst

15-09-2009 om 10:46

Fijn om jullie reacties te lezen

wat fijn om te lezen wat jullie ervaringen zijn, dan heb ik toch wat meer vergelijkingsmateriaal en zo te lezen hanteren jullie dezelfde aanpak. dus we moeten hier maar gewoon de eerste paar maanden aankijken en alles beetje in de gaten houden.
mijn zoontje heeft er ook geen last van heb ik het idee, het is meer dat ik het vervelend zou vinden voor hem als hij went aan dit gedrag.

nu de volgende uitdaging voor deze mama: vertrouwen in hem hebben dat hij zijn draai wel gaat vinden. het eerste speelafspraakje staat trouwens in de agenda en daar kijkt hij erg naar uit.

herfst

mama

mama

21-09-2009 om 21:24

Vinden mama's 't erger dan kids?

Ook hier gaat oudste sinds twee weken naar school en BSO. Het is een heel blij kind, maar ook hij meldde de eerste dag dat een kindje met een groene trui (!) hem had geduwd. Ik heb er de volgende dag bij de bso naar gevraagd, hadden niets gemerkt. Zoon wees zelf 't jochie 's ochtends wel meteen aan, zei dat ie alleen nog binnen wilde spelen, maar ik heb gewoon gezegd dat als er geschopt of geslagen wordt, hij dat aan de juf of meester moet melden. En vooral niet zelf moet terugschoppen.
Ik merk dat ik het vooral zelf sneu vindt, hijzelf is zulke dingen heel snel weer vergeten. Maar natuurlijk gebeuren er veel spannende dingen. Hij had van de week gekleid en het was mislukt zei hij, en bij een ander kindje was het wel gelukt. Dat had ik nog nooit eerder gehoord van hem. Ik zei dat het niet erg was en dat hij iets anders weer goed kan.
Ik zou sommige dingen gewoon even bij de leraar aangeven, maar er niet te zeer een probleem van maken. Probeer vooral de leuke dingen te benadrukken, heb ik me voorgenomen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.