Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Elisa Gemani

Elisa Gemani

13-07-2010 om 23:31

Assertiviteit/eten

Vanavond in bed vertelde zoonlief (9) dat hij bij het vriendje waar hij speelde automatisch een grote bak chips en grote beker limonade voorgeschoteld kreeg. Nou eten wij nauwelijks chips en we drinken overdag alleen water dus zoonlief had er geen trek in (hij vindt deze dingen gewoonweg dus ook niet echt lekker, zeker niet in grote hoeveelheden). Uit beleefdheid at en dronk hij het op maar hij was wel misselijk. Dus ik vroeg aan hem waarom hij dan niet gewoon tegen zo'n ouder zegt: "dank u, maar ik hou niet zo van chips/limonade; zou ik wat water mogen?" Zoonlief is dus bang dat hij dan niet aardig gevonden zou worden... Ik heb hem uitgelegd dat dit niks te maken heeft met al dan niet aardig gevonden worden en dat het echt geen probleem moet zijn om dit zo te zeggen. Dat het idd zo is dat veel ouders (ten onrechte) automatisch aannemen dat ieder kind chips en/of limonade wel lekker vindt. Het omgekeerde is ook weleens gebeurd: zoonlief mocht ergens blijven eten en er zaten champignons en varkensvlees bij het eten. Wij eten geen varkensvlees om diverse redenen en champignons zijn een van de weinige dingen waar zoonlief absoluut van gruwelt. Hij hoeft van mij dat soort dingen ook echt niet op te eten. Hij hoeft van mij soweiso nooit zijn bord leeg te eten als hij niet wilt. Ik vind dat hij wel bereid moet zijn om iets nieuws te proeven, maar verder ben ik vrij relaxed in dat soort dingen. Misschien dat hij daarom juist altijd een erg makkelijke eter is geweest en hij mag erg genieten van veel en lekker eten. Kennelijk heeft hij bij dat vriendje wel iets gemompeld van dat hij niet tegen varkensvlees kan en champignons niet zo lekker vindt maar hij moest toch zijn bord leegeten, net als de andere kinderen. Dus ik zei tegen hem dat hij dan maar heel duidelijk moet zeggen dat hij er allergisch voor is want ze kunnen hem dan niet dwingen om het op te eten. Dan laat hij die dingen gewoon liggen en eet de rest. Simpel toch? We zijn hier nu erg bezig met hoe je op een nette manier voor jezelf op kan komen, je wensen uit te spreken en je niet alleen maar te conformeren omdat je zo graag aardig gevonden wilt worden. Of tegen heug en meug dingen doen/eten die je echt tegenstaan alleen maar omdat men je anders "raar" zou vinden. Assertiviteit dus. En ik als ouder wordt daar dus zijdelings dan ook bij betrokken. Want je krijgt continu opmerkingen te horen dat zoonlief zo dun is en klein. Oftewel hij zal wel niet genoeg eten dus een bak chips moet wel kunnen en dat bord moet dus leeg. Niet, niet en niet dus. Zoonlief eet zo'n 8 boterhammen per dag, eet fruit en groente en dik zijn komt ook niet in de familie voor. Of er komt een kind hier spelen en die vraagt om chips en cola en dan wordt er heel raar gekeken als ik zeg dat wij dat alleen bij hoge uitzondering in huis hebben en eten/drinken. Wat is dat toch? En dan hoor ik wel aan de andere kant zo'n ouder klagen dat hun kind wat te dik wordt. Pfff, lastig. Maar een goed leermoment voor zoonlief en wij hebben weer eens een goed gesprek gehad Herkennen jullie dit soort zaken? Hoe gaan jullie hiermee om?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
rozenstruikje

rozenstruikje

14-07-2010 om 07:22

Hier

Oudste van 6 lust geen limonade, ze lust enkel water en melk. En we eten vegetarisch. Als ze bij een ander kind is, zeg ik dat van te voren tegen de ouder bij het afspreken (wie speelt bij wie, hoe laat, wie haalt, oh ja ze lust enkel water en eet vegetarisch). Dat gaat altijd goed. Oudste is ook wat verlegen en ouders willen haar altijd graag op haar gemak stellen.
Oudste zou nooit iets opeten wat ze echt niet lust. Dan eet ze dus veel liever niets. Dat valt op en dan vragen de ouders ernaar en dan geeft ze aan wat ze wel/ niet wil en dan wordt er vaak iets geregeld. Nou ben ik nog nooit een ouder tegengekomen die een bezoekend kind dwingt om het bord leeg te eten, zeker niet wanneer kind aangeeft het niet lekker te vinden of teveel. Eigenlijk vind ik dat ook heel raar. Zelf ben ik extra soepel als er kinderen komen eten, zeker als ik weet dat ze moeilijke eters zijn. En jou zoon is dus niet eens een moeilijke eter, hij heeft gewoon 2 dingen op zijn niet-lust-lijstje.
Ik zou mijn kind niet aanraden om bij iets niet lusten dan maar te zeggen dat je daar allergisch voor bent. Ik denk dan dat ouders daar zo doorheen prikken (bestaat dat wel dan, een allergie voor varkensvlees?).
Jouw zoon is 9 dus dat gaat vast anders dan met 6 jaar. Hij is bang dat hij niet aardig gevonden wordt als hij zegt dat hij iets niet lust. Dat kun je dan met hem bespreken. Ik vind het op zich nog wel een reele angst. Veel mensen vinden mensen die weinig lusten toch wel lastig.
Ik vind het overigens heel raar dat mensen zich bemoeien met de lengte en het gewicht van andermans kinderen, en hoeveel ze eten, zeker als die al 9 zijn. Dat is toch meer een onderwerp van de babyleeftijd, mocht je het er al over willen hebben. Dus niets van aantrekken en gewoon niet op ingaan met uitleg.

Rozenstruikje

Lastig

Wanneer mijn dochter bij iemand gaat eten dan zal ze moeten eten wat de pot schaft, en zal ze zich moeten comformeren aan de daar geldende regels.

Wanneer mijn kind allergisch zou zijn voor iets of een gebruiksaanwijzing heeft met eten, dan zou ik dat vooraf bij het eetadres melden.

Een bak chips of een trog limonade, dat ligt bij mij ook anders. Daar ben ik ook niet van gecharmeerd. Gelukkig is mijn dame ruim 11, dus wanneer dat voor haar neus komt dan zal ze daar goed mee omgaan.

Toevallig had ik iets dergelijks bij de hand een tijdje geleden. Ze ging met een vriendinnetje spelen en die ging van haar zakgeld in de supermarkt tijdens het spelen een flinke zak chips kopen, om die vervolgens soldaat te maken. Bij ons thuis is dat not-done. Dus mijn dochter heeft daar haar verbazing over geuit en ook duidelijk gezegd dat ze dat niet prettig vindt. Daar ben ik dan weer trots op: dat ze haar mening geeft en ook eerlijk thuis haar verbazing vertelt

Als het dus om snoepen gaat bij een ander thuis, daar baal ik soms van ja, maar gelukkig past mijn dochter in dat opzicht ook de regels van thuis toe. Thuis stoppen we ons niet vol, dus ook al krijgen we dat wel bij een ander, daar doen we dat ook niet.

Wanneer mijn kind blijft eten bij anderen, dan moet ze gewoon eten wat de pot schaft. Tenzij je uit geloofsovertuiging of allergie anders eet, maar dat zou ik dan melden bij het eetadres.

guera

guera

14-07-2010 om 11:02

Ook andersom

OOk andersom vind ik het lastig. Dan komt er hier een kind eten dat duidelijk opgevoed is met de boodschap: bord leeg eten. Ik ben heel slecht in inschatten. Dus ik gooi altijd maar wat op die borden en dan zie ik wel wat ze opeten. Het kan dus best zijn dat het wat veel is. Ik zeg elke keer: je hoeft hier je bord niet leeg te eten, maar die arme drommels doen het toch en het lijkt soms wel moeizaam te gaan. Ik moet er echt op letten gedoseerd op te scheppen. Ik vind dat lastig. Schalen op tafel misschien als er bezoek komt ha ha.
Ik heb er met zoon ook gesprekjes over, hij is 7. Bij hem probeer ik er ook in te krijgen dat hij niet altijd alles hoeft aan te nemen. Als je al 4 ijsjes op hebt kun je ook zeggen: nee hoor dank u ik heb er genoeg gehad.
Soms krijgen ze zo veel en bij de kinderen zit er geen stop op terwijl hij er soms wel misselijk van wordt. Ik probeer hem echt na te laten denken over watvoor troep er met dagen gegeten wordt. (stop het is je tas als je op de BSO 2 traktaties krijgt)
Maar goed een iets ander probleem dus. Tja ik ga ervanuit dat de boodschap uiteindelijk wel aankomt. Erover blijven praten (zonder oordeel), het goede voorbeeld geven en hopen dat het beter gaat tzt.....
Het is een dun lijntje tussen je aan de regels houden van het huis waar je bent en je eigen grenzen bewaken. Als je beleefd bent kom je een eind.

Brianna F

Brianna F

14-07-2010 om 11:39

Guera

Hier mogen ze zelf opscheppen, maar geld, wat je opschept eet je ook op. Door ervaring wijs geworden beginnen ze met een beetje en scheppen nog een tweede keer op als ze nog honger hebben.

Allergie

Varkensvleesallergie bestaat zeker. Mijn dochter heeft het en het is net zoiets als pinda-allergie: ze wordt direct benauwd, zwelt op en loopt blauw aan. Vroeger, toen ze jonger was, waren er nog wel eens ouders die het aanstellerij vonden, haar knakworstjes gaven en erbij zeiden dat het runderknakworst was. Die zaten vervolgens in paniek op de eerste hulp met een blauw kind, dus het nieuws verspreidde zich snel dat het geen aanstellerij was.
Dochter is er nu heel duidelijk in. Ik help de ouders van het kind waar ze gaat eten even herinneren en als dochter het niet vertrouwt eet ze het niet of vraagt ze of ze samen met de moeder/vader even op de verpakking kan kijken voor de zekerheid. Dat kan ze heel charmant, zonder mensen tegen de haren in te strijken. Ze glimlacht vriendelijk en vertelt hoe naar het is om zo'n aanval te hebben. En dat het misschien lijkt of ze zeurt, maar dat ze graag wil dat iedereen een gezellige avond heeft en niet met haar naar de eerste hulp moet. Vaak krijg ik achteraf nog de opmerking dat ze het zo bijzonder goed weet uit te leggen en er raakt nooit iemand beledigd.
Wat snoepen betreft gaat het hier eigenlijk wel goed, dochter heeft toevallig veel vriendinnen die dol zijn op fruit dus dat krijgen ze in de verschillende huizen aangeboden met een glas water, melk of roosvicee. Prik is voor heel af en toe.

Maxime.M

Maxime.M

14-07-2010 om 17:09

Herken het niet zo

Hoi,

Als ik hier kinderen te spelen heb vraag ik altijd of ze dit of dat lusten. Zou nooit zomaar chips en limonade neerzetten, of het is dan een algemene bak chips, waar iedereen uit zo mogen pakken. Maar dat is eigenlijk nooit overdag, eerder in de avond. En verder vraag ik gewoon, wat wil je drinken? Cola of limonade? Of sap, of water, zeg het maar. Als er kinderen vragen of ze mogen blijven eten, vertel ik meestal wat we eten, en vraag of ze dat lusten. Lusten ze het niet, dan kan ik of eventueel nog iets anders verzinnen of we spreken af dat ze dan een andere keer komen eten ofzo. Andersom gaat het ook meestal goed, alhoewel mijn zoon gewoon niet graag bij een ander gaat eten. Hij zal zelf niet zo graag vragen of hij daar mag blijven eten, hij vind het eten van anderen vaak niet zo lekker (is dan anders dan hij gewend is en de kieskeur lust het dan niet dus dat probleem hebben we niet vaak, en als het al zo is dan eet hij een paar happen en zegt dat hij genoeg heeft gehad (heb wel eens mijn zoon thuis gekregen die meteen boterhammen ging smeren omdat hij honger had (hij is al 12 dus hij durft nu ook beter te zeggen wanneer hij iets niet wil en dwingen je bord leeg te eten dat doen ouders met deze leeftijd niet meer)
Vroeger heb ik ook wel eens een vriendje verplicht zijn kortsjes op te eten, hij was denk ik iets van 8 jaar en at zijn broodjes zonder de korsten omdat ie dat niet lekker vond... nee dat snap ik , vinden mijn kinderen ook niet, maar dat hoor nu eenmaal ook bij het broodje, dus hij kreeg pas een volgende boterham als de korsten van die eerste boterham op waren. Streng hé.

Maxime

Elisa Gemani

Elisa Gemani

14-07-2010 om 18:16

Reactie

Dank jullie wel voor je reacties Ik haalde twee verschillende dingen aan die dus wel met elkaar te maken hebben: eten/drinken en assertief zijn. En hoe ga je daar thuis mee om en als je kind ergens anders is. Kijk ik ben heel makkelijk met eten. Als er een kind spontaan blijft spelen/eten en hij dus niet vantevoren heeft kunnen aangeven dat hij/zij iets niet lust of niet mag hebben om welke reden dan ook (geloofsovertuiging, allergie) dan laat hij datgene wat hij niet mag hebben/niet lust gewoon liggen of ik maak snel iets anders. Maar ik zal het kind nooit dwingen om iets op te eten of drinken! En ik verwacht dat andersom (dus als zoonlief bij anderen is) ook niet. Verder ga ik echt uit van het principe: 'vragen staat vrij'. Van zoonlief naar anderen en van andere kinderen naar mij toe ook. Ik zeg altijd als eerste dat ze gewoon mogen vragen als ze iets willen; of ik het in huis heb is een tweede Het punt van assertiviteit lijkt me duidelijk. Oftewel leren "nee" zeggen op een beleefde manier. Het is fijn om de reacties te lezen. Natuurlijk heeft iedereen zijn/haar eigen ideeen over opvoeding, eten, drinken etc. maar iets opdringen is nooit goed. Of het nou om varkensvlees gaat of je mening

liora

liora

14-07-2010 om 20:37

Anders

Hoi,

Ik vind alles prima als mijn zoon bij anderen is. Soms vind ik ook dat ze hem teveel snoep geven maar dan is dat toch ook een leuke verwennerij?
Als hier iemand speelt probeer ik ook vaak iets lekkers te geven. Bakje chips, koekjes of zoiets.

Ze blijven nooit bij elkaar eten eigenlijk en als wel dan meld ik gewoon dat hij geen varkensvlees eet.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Lou

Lou

14-07-2010 om 21:27

Nee zeggen

vindt mijn dochter van 9 ook nog steeds heel moeilijk. We hebben haar een aantal standaardzinnen bijgebracht, zoals bij limonade: "Mag ik misschien ook een glas water?" of bij iets anders wat ze niet lustte: "Ik krijg het niet op." en "Ik heb eigenlijk al genoeg." Heel simpel, maar ze wist vaak gewoon niet wat ze moest zeggen als ze "oh jakkes bah" dacht.

Door onze eigen moeilijke eter zijn we er wel alert op dat we andere kinderen niets opdringen. Soms, als ze wat groter zijn, maken we er een grapje van. "Zo, en dan nu even onze tafelregels. We zijn heel streng. Als je iets niet lust of je hebt genoeg ..... dan laat je het gewoon liggen! Of je vraagt een boterham!" Kan zo heerlijk het ijs breken.

alberta

alberta

14-07-2010 om 23:36

Mening opdringen

Elisa, als ik eerlijk ben dan vind ik wel dat je je zoon jouw mening opdringt eigenlijk. Niet dat dat erg is, ik dring ook graag mijn mening op, zeker aan mijn kinderen. Maar ik denk wel dat het goed is je te realiseren dat je dat doet.
Je dringt hem assertiviteit op, terwijl hij kiest voor beleefd zijn. Ik vind het raar dat je hem meegeeft dat eea niets met beleefdheid te maken heeft, want dat heeft het vaak juist wel. Dat is het niet voor mij, maar voor sommige mensen wel. Ik zou het ook graag zien dat mijn kinderen hun grenzen aangeven en assertief zijn, maar misschien had je er ook voor kunnen kiezen hem juist zelf aan het denken te zetten ipv hem eigenlijk onjuiste info te verstrekken, dat het niets met aardig gevonden worden te maken heeft. Misschien vinden ze hem dan minder aardig maar je hoopt dat hij dát juist minder belangrijk gaat vinden. Anderzijds vind ik wel dat een kind hierin zijn eigen keuzes mag maken. Als hij er voor kiest om toch iets te eten om een ander een plezier te doen lijkt me dat niet zorgwekkend, als hij als het echt nodig is wel zijn grenzen gewaakt. Maar het nodigt uiteraard uit tot leuke gesprekjes.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

15-07-2010 om 00:18

Humor

Humor is idd heel belangrijk en een geweldig hulpmiddel, zeker in de opvoeding. Ook om te leren relativeren. En tja, assertief zijn is gewoon heel moeilijk, ook voor volwassenen en sommigen leren het nooit... Gelukkig is het iets wat je aan kan leren maar het blijft schipperen tussen niet iemands gevoelens willen kwetsen en toch voor jezelf op te komen. Op een nette manier; veel kinderen en volwassenen slaan door naar de andere kant en dan wordt het brutaliteit of onbeschoftheid. Plus dat (natuurlijk) iedereen zijn/haar eigen ideeen, meningen, normen en waarden heeft. Lastig hoor, opvoeden. En opgroeien

Elisa Gemani

Elisa Gemani

15-07-2010 om 00:33

Grenzen bewaken

Hij kiest ervoor om iets op te eten niet om iemand een plezier te doen, maar omdat hij bang is dat als hij het niet doet hij niet aardig gevonden wordt. Dat is mi een groot verschil en totaal geen goed uitgangspunt want dan blijf je niet bij jezelf en overschrijd je wel degelijk je eigen grenzen. Straks op de middelbare school krijg je het erbij willen horen, overgehaald worden door grotere, oudere kinderen om te gaan drinken, een sigaretje/jointje te roken of andere dingen uit te gaan proberen en dan heb je een groot probleem als je niet durft te weigeren en niet assertief genoeg bent. Kinderen en volwassenen zoals mijn zoontje, de zgn. "people-pleasers" komen veel vaker in de (grote) problemen doordat ze geen "nee" durven te zeggen. Dat is een feit en als het even kan moet je daar van jongs af aan mee aan de slag; niet alleen met "kleine" dingen zoals nu met dat eten/drinken maar ook met "grote" dingen zoals net genoemd. Het zal er zeker mee te maken hebben dat ik ook totaal niet assertief was als kind en ik heb daar zeker nadelige gevolgen van ondervonden. Dat wil ik zoonlief proberen te besparen. Belangrijkste is echter dat hij zelf wat meer "haar op zijn tanden" wil krijgen. Omdat hij klein van stuk is, totaal niet agressief en fysiek imponerend weet hij zelf donders goed dat zijn weerbaarheid van een andere kant moet komen. Het rare is dat hij in alle andere opzichten verbaal wel erg sterk is maar dus niet als het gaat om dit soort dingen...

liora

liora

15-07-2010 om 07:31

Elisa

Ik vind dat je het wel heel zwaar opneemt. Omdat je zoon chips tegen zijn zin eet, krijgt hij grote problemen op de middelbare school?
Ik ben altijd zeer assertief geweest maar durfde als kind nooit te zeggen dat ik eten niet lekker vond bij anderen.
Sommige dingen moet je gewoon leren.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

liora

liora

15-07-2010 om 08:29

Ik vind het van je zoon heel beleefd dat hij precies die dingen niet lust die jij hem liever niet ziet eten. Dat is misschien food for thought.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Fatima

Fatima

15-07-2010 om 11:25

Inderdaad liora

Je leert hem liegen: zeg maar dat je er allergisch voor bent en hij zou geen (grote bakken) chips lusten maar je haalt het soms wel in huis? Je bent zelf ook dubbel in je boodschappen.

Als ik hoor dat mijn kind ergens blijft eten en je verwacht van dit soort problemen dan zou ik opbellen en mijn kind niet zo los laten. Je weet al dat hij het blijkbaar niet kan.

Els db

Els db

15-07-2010 om 14:11

Wat de boer niet kent

is hij echt allergies of lust hij het gewoon niet? leer hem dat in het leven je niet altijd je zin kan krijgen. dus ook eten wat de pot schaft

Elisa Gemani

Elisa Gemani

15-07-2010 om 14:18

Reacties

Hij is wel zeker licht allergisch voor bepaalde voedingsmiddelen en wij eten om diverse redenen geen varkensvlees. Chips haal ik alleen in huis voor speciale gelegenheden en dan wil hij heus wel eens een chipsje meepikken maar ik haal het dus niet speciaal voor hem in huis. En zoals ik al zei is hij een makkelijke eter en die paar dingen die hij echt niet lust hoeft hij van mij niet te eten want ik eet ook geen dingen die ik absoluut niet door mijn keel kan krijgen. Dat principe van "eten wat de pot schaft" kan je ook te ver doorvoeren. En nogmaals, het gaat niet eens zozeer om eten/drinken maar om assertiviteit. Je grenzen bewaken en nee durven zeggen. In zijn geval wordt dit wel heel belangrijk omdat hij over een jaar naar de middelbare school gaat...

Els db

Els db

15-07-2010 om 15:39

Geloofskwestie

zijn jullie moslim? als dat zo is kan je uitleggen dat varkensvlees onrein is

Beetje allergisch

Kun je opvatten als: je bent wel allergisch maar de reactie is mild.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

15-07-2010 om 16:50

Sharon

Precies Sharon, dat bedoel ik. Het is niet zo dat wij na het eten van aardbeien bijvoorbeeld meteen naar het ziekenhuis moeten maar we krijgen wel uitslag en jeuk. Idem met varkensvlees. Los van het feit dat ik soweiso varkensvlees probeer te vermijden omdat het ergens vanuit mijn Joodse overtuiging/opvoeding (die ik verder grotendeels heb losgelaten) toch nog is beklijven als zijnde onrein. Dus we vallen niet meteen doodziek neer of worden door de bliksem getroffen als we zulke dingen eten maar liever niet. Soms liggen de zaken nu eenmaal niet zo zwart-wit, zoals duidelijk moge zijn

ik dacht ook eerder aan een Joodse achtergrond, vanwege je nick. En inderdaad eet waar je je goed bij voelt.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

15-07-2010 om 17:27

Aanvulling

... en het is voor een kind van 9 al lastig genoeg om dit op een goede manier uit te leggen, zeker als hij bang is om niet aardig gevonden te worden/niet begrepen te worden. Voor de meeste mensen liggen dit soort dingen namelijk wel zwart-wit zo ondervind ik uit eigen ervaring. Je eet of wel of geen varkensvlees en je bent of wel allergisch of niet. Maar zo werkt het dus niet... En dan is het soms makkelijker om te zeggen dat je ergens allergisch voor bent dan om oeverloos uit te gaan leggen hoe, wat en waarom je iets liever niet wilt.

emma43

emma43

15-07-2010 om 20:42

Elisa

Je kunt toch van te voren aangeven dat je kind geen varkensvlees eet?Denk je dat daar geen rekening mee gehouden wordt!Weinig mensen eten iedere dag varkensvlees,dan kan er op dag dat jouw zoon bij iemnad blijft eten best wat anders op tafel lijkt me.Hier komen zoveel kinderen die iets niet mogen van thuis,limonade met prik,chocola,snoep.Ik vind het eigenlijk niet meer dan normaal dat je daar rekening mee houdt.Mijn dochter heeft een paar jaar helemaal geen vlees gegeten,het is toe nooit gebeurd dat ze vlees op haar bord kreeg.Mijn zoon is een lastige eter,als hij ergens gevraagd wordt om te blijven eten,vraag ik altijd wat er gegeten wordt.Ik vind het zo en zo niet kunnen om een kind zijn bord leeg te laten eten als hij aangeeft dat hij iets niet lust.
Om je zoon te laten vertellen dat hij allergies is voor varkensvlees zou ik persoonlijk niet doe.Gewoon vertellen dat hij dat niet eet.Dat jullie dat thuis niet eten,klaar,Meer uitleg is eigenlijk niet eens nodig.Dat heeft een ander maar gewoon te respecteren.
Mijn kinderen mogen gewoon zeggen dat ze iets niet lusten.Eten wat de pot schaft vind ik raar.Iedereen heeft toch wel iets wat hij niet eet of lust.Als er een vriendin van mijn dochter(15) blijft eten vraag ik van te voren altijd of er iets is wat ze echt niet lust.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

15-07-2010 om 23:02

Eten

Meestal zeg ik het ook wel van tevoren maar hij bleef dus gewoon spontaan eten na een speel-afspraakje. Ik vraag uiteraard ook altijd of kinderen alles mogen eten/drinken als ze hier komen spelen of een eet-afspraak maken. En nee, ik zal een kind ook nooit iets opdringen wat hij niet lust en ik zal er nooit op staan dat een bord helemaal leeg moet. Ik was zelf een bijzonder moeilijke eter als kind en van mijn ouders moest ik altijd alles opeten en ik had niks te zeggen over wat ik wel en niet voor mijn neus kreeg. Als ik zei dat ik iets niet lustte kon ik een klap krijgen en moest ik een extra grote portie eten. Dat maakte het eten een nog delicater en moeilijker kwestie en het heeft me jaren gekost inclusief anorexia en boulimia om de enorme beladenheid rond eten van me af te schudden. Ik kan nu gelukkig al heel lang weer gewoon genieten van eten en vanuit mijn eigen ervaring heb ik het dus heel anders aangepakt dan mijn ouders met goede gevolgen gelukkig

emma43

emma43

16-07-2010 om 11:44

Ik snap het.....

Mijn zoontje is een hele moeilijk eter.Heeft niets met de smaak te maken ,maar met de textuur van het eten.Rijst,hardere groente eet hij niet.We blijven oefenen,maar ik dwing hem niet.
Ik heb ook een keer meegemaakt dat hij zijn bord leeg moest eten bij een vriendje thuis,daar heb ik meteen iets over gezegd,ik vind dat echt niet kunnen.Ik voed mijn kinderen op,niet een ander.Mijn zoontje wilde daar ook meteen niet meer gaan spelen,erg jammer.Kinderfeestjes geeft ook vaak problemen,friet eet mijn zoon niet.Dan eet hij gewoon niet mee en eet bij thuiskomst.
En ik snap je zoon,het is erg moeilijk om als kind,nee te zeggen tegen een volwassene.Leg hem dat uit,dat hij beleefd nee mag zeggen,dat hij mag zeggen dat hij geen varkensvlees eet,ook tegen een volwassene.Leer hem dat te zeggen als er gevraagd wordt of hij blijft eten,niet tot het eten op zijn bord ligt.Dat doet mijn zoontje,hij vraagt wat er gegeten wordt en is het iets wat hij niet lust zegt hij dat hij liever thuis eet.
Mijn dochter was als kind ook altijd erg gehoorzaam naar volwassene toe,maar dat is rond haar 13de vanzelf veranderd.Als je zoon assertief genoeg is bij zijn vriendjes,komt het bij volwassene ook wel goed.Over een paar jaar zal hij echt zijn bord niet meer leegeten als hij genoeg heeft of iets eten wat hij niet wilt.
Ik heb ook geen snoep in huis,wel altijd fruit.Er wordt inderdaad weleens vreemd gekeken door kinderen.

alberta

alberta

16-07-2010 om 12:16

Ik weet er alles van elisa

Heb zelf een dochter die zo slecht nee durft te zeggen dat ze er daarom voor kiest om maar niet bij anderen te eten. (en mijn andere kind daar zullen we het maar niet over hebben, die lust zo weinig dat elders eten echt een ramp is)
En let wel, ik vind zeer zeker dat mijn dochter daar een weg in moet zien te vinden en daar probeer ik bij te helpen. (zij is een echte pleaser en ik voorzie bij haar zeker de nodige issues sowieso) Maar het werkt niet zo goed, iemand ´opdragen` assertief te zijn. Want in feite is dat heel tegenstrijdig. Hij komt op voor zijn mening, verwoordt die mooi naar jou (uit beleefdheid at ik meer dan ik wilde) en dan zeg jij; ja, maar dat heb je helemaal mis, je moet voor je mening opkomen!
Ik snap het wel, maar wellicht helpt het hem beter om meer inzicht te krijgen in zijn eigen motieven, gedachten etc. (en dan moet je meer luisteren en uitdagen ipv preken) En misschien ook de ruimte om wél te pleasen als dat gepast is, en hem uitkomt. Want serieus, met pleasen is niks mis. Het gaat om het wanneer en het hoe en het waarom.
Eerlijk gezegd vind ik juist jou wat zwart-wit klinken. In veel culturen is het ook uitermate ongepast om iets dat aangeboden wordt te weigeren. Voor ons al niet altijd simpel, voor kinderen een doolhof waarin we ze wegwijs moeten maken.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

16-07-2010 om 15:14

Alberta

Ik "draag" zoonlief niet op assertief te zijn. Ik heb ook nooit tegen hem gepreekt. Wij hebben een bijzonder fijn, goed gesprek gehad van twee kanten en ik heb hem natuurlijk eerst gecomplimenteerd met zijn beleefdheid maar heb het ook wel uiteraard meteen opgepakt om het in bredere context te laten zien dat beleefheid mooi is maar dat je niet altijd beleefd hoeft te zijn en er situaties zijn dat je op een nette manier "nee" mag en moet zeggen. Wij hebben al eens zo'n situatie meegemaakt. Een paar jaar geleden haalden oudere jongens op school jongere jongetjes over tot het doen van laat ik het maar noemen onzedelijke spelletjes tegen hun zin en zoonlief in zijn naieviteit en vanuit de wens om erbij te horen ging daarin mee. Pas maanden later (hij kropt altijd alles op) kreeg hij een hysterische bui en vertelde dat hij dingen moest doen die hij eigenlijk niet wilde maar dat hij ook niet wilde klikken. Ik was uitermate geschokt. Dit gaat natuurlijk veel te ver en is duidelijk een teken aan de wand dat een kind echt voor zichzelf moet opkomen en moet leren weigeren! En moet weten wanneer die grens gepasseerd is. Dat begint bij kleine dingen. Ik ben alleen maar bezig met vanuit hemzelf, zijn eigen gedachten en gevoelens dingen te bewoorden en hem in te zien waarom bepaalde dingen/gedachten/gedragingen ok/niet ok zijn. Hij is extreem hoogbegaafd, hoogsensitief en hij heeft ADHD en die kwestie van (gebrek aan) assertiviteit en het people pleasen is al jaren een aandachtspunt in zijn therapie. Wanneer moet je wel voor jezelf opkomen, wanneer niet. Wanneer is iets klikken en wanneer niet. Waar liggen de grenzen. En ja, ik weet heel goed dat er culturen zijn waar het not done is om iets wat aangeboden wordt te weigeren. Dat weet zoonlief ook maar het ging hier om een puur nederlands gezin. En dan nog heb je het recht om te weigeren. Zolang je het beleefd doet. Het lijkt wel een taboe om 'nee' te zeggen. Meer mensen zouden dat op een niet-agressieve manier moeten leren. Want zo voorkom je dat je over je eigen grenzen gaat en dat kan heel gezond zijn...

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.