Buikje zit dwars...

Vic

als ik het even op mezelf betrek. Ik mag volgens de BMI tussen de 52 en 71 kilo wegen. Ik heb een periode lang 53 kilo gewogen en was toen echt te dun, ingevallen gezicht, holle ogen, botten die door mijn schouders staken. Volgens BMI was mijn gewicht nog goed, maar dat was het echt niet. Ik was echt broodmager. Ik denk dat dat komt omdat ik niet tenger gebouwd ben, heb brede schouders, ben gespierd. Dus bij mij hoort een iets hoger lichaamsgewicht.

Bmi

Drama, alleen op BMI afgaan, mijn bescheiden mening. Twee voorbeelden om het te staven:

- vriendin en ik doen intake bij sportschool, we zijn even lang, zij is 6 kg zwaarder dan ik en mijn vetpercentage is 29 en het hare 25%, dat laatste zie je ook, zij heeft geen randjes om haar middel, zeg maar, ik wel. O en als ik een broek net iets te groot heb gekocht geef ik m aan haar, past ze m perfect. Gewoon anders gebouwd.

- sportschool eigenaar vertelde dat hij met zijn lengte/gewicht bij het invullen van verzekeringsvoorwaarden moet oppassen met BMI; hij is nl enorm gespierd (joh) en dus zwaar, te zwaar volgens de BMI. Zit alleen geen gram vet aan die man.

Ik denk dat BMI een indicatie kan zijn maar dat je ook goed moet kijken naar de persoon. Ik kan me voorstellen dat het bij kinderen ook anders is dan bij volwassenen (zijn er richtlijnen voor vetpercentage bij kinderen?).
Ik vind het ook bij kinderen een veel moeilijker onderwerp. Heb oudste heel lang als 'het is gewoon zijn bouw' bestempeld (zeker niet te dik maar ook niet mager) maar door oa gesprek met zijn moeder ook wel gerealiseerd dat alle vetcellen die hij nu aanmaakt, hij nooit meer kwijtraakt. En dat we hem beter nu kunnen leren bewust te eten dan straks moeten diëten. En als ik dan hoor dat hij vriendjes heeft die zeggen dat ze 'gewoon een paar dagen amper eten als ze zwaarder worden' dan ben ik heel blij dat het onderwerp bespreekbaar is.
Lastig hoor, ik begrijp de draadstartster dan ook heel goed. Die kinderen maken mekaar ook gek...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Van 38 naar 52 is 14 kilo, geen 24.

Tirza

Spieren

Een vriend van mij, frequent sportschoolbezoeker is 1.82 m en weegt 98 kg, met een vet% van 8 ofzo. Die heeft dus een te hoog bmi maar is zeker niet dik (of het allemaal gezond is met die spieren kun je ook over discussieren, maar dat terzijde). Er is geen enkel kind dat een dergelijke spiermassa heeft, dus bij kinderen kun je het gespierd zijn niet als excuus gebruiken voor overgewicht. Ik heb ooit eens gelezen dat bij volwassenen het verschil tussen zware en lichte botten om en nabij 2 kg is. Dat is dus voor kinderen helemaal geen excuus.

Hola p

Zei ik niet dat het voor kinderen anders zal gelden? Volgens mij wel!

Ik heb bewust mijn voorbeelden op volwassen toegespitst omdat ik het bij kinderen ingewikkeld vind. Ze zijn nog in de groei en de één raakt het puppyvet eerder kwijt dan de ander. Ook zie je vaak dat een kind een beetje aanzet voordat het in een groeispurt komt volgens mij.
Ik heb alleen nog maar gekeken naar BMI voor oudste en toen wij begonnen met bewuster eten en erover praten (gezonde keuzes maken, het één doen en het ander laten staan) zat hij in het midden van zijn schaal. Dus op basis van dat ene voorbeeld kan ik me voorstellen dat er ruime marges zijn.
Maar... Zoals gezegd ben ik geen fan van om naar BMI alleen te kijken. Ander voorbeeld: vriendin heeft drie kinderen, papa en mama slank, oudste twee slank, jongste puppyvet. Nou, dan denk ik: niks aan doen behalve met een scheef oog in de gaten houden, dat trekt waarschijnlijk wel bij. Een poosje geleden stond in tijdschrift een vrouw met een kind met overgewicht en zij vertelde dat zijzelf 160 kg had gewogen en het hele gezin ook zwaar was. Ja, als zo'n meisje dan te zwaar wordt lijkt mij (maar wie ben ik) begeleiding op zijn plaats.
En wat ik nu beschrijf is 1 van de vele factoren, het is en blijft gewoon een moeilijk onderwerp...

O en wat ik ook nog wil toevoegen: het lijkt wel alsof (zeker bij volwassenen) het weleens vergeten wordt maar te mager is gevaarlijker dan een beetje te dik. En dan bedoel ik dus bij mensen die bewust proberen zichzelf of hun kinderen echt máger te laten zijn. En dan bedoel ik dus niet die mensen en kinderen die gewoon leuk gezond eten maar niet aankomen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Klassenfoto's vroeger

Ely: "O en wat ik ook nog wil toevoegen: het lijkt wel alsof (zeker bij volwassenen) het weleens vergeten wordt maar te mager is gevaarlijker dan een beetje te dik. En dan bedoel ik dus bij mensen die bewust proberen zichzelf of hun kinderen echt máger te laten zijn. En dan bedoel ik dus niet die mensen en kinderen die gewoon leuk gezond eten maar niet aankomen."
Tja. Ik zag laatst klassenfoto's van mij, lagere school, jaren 70. Ik herinner me dat er een echt dik kind in mijn klas zat. Ik zag nu allemaal broodmagere kinderen en éen kind dat we nu gewoon normaal zouden noemen.
Ik weet niet hoor. Ik geloof niet dat het per se gevaarlijk zou zijn om met z'n allen terug te gaan naar het magere van toen. Een beetje soberder leven zou echt geen kwaad kunnen. Ik geloof echt dat het 'leuk en gezond' van nu er heel anders uitziet dan het 'leuk en gezond' van toen. Alleen al omdat we goed verwarmde huizen hebben. Scheelt toch ook heel wat calorietjes per jaar die niet meer verbrand worden.

Inderdaad

Mijn jongste is nu een van de dunsten in haar klas (1.23, 23 kg). Als ik haar vergelijk met mezelf en mijn klasgenoten op die leeftijd, zou ze beslist een hoge middenmoter in de klas zijn qua gewicht. Best erg eigenlijk.

Maar k. heksenvet

Waarom denk je dan dat het goed zo zijn om magerder te zijn met zijn allen? Of beter gezegd: vind je dat de norm omlaag moet of het gemiddelde? Ik denk nl dat er aan de norm wel goed zal zijn, 'ze' weten steeds beter wat goed is, lijkt mij. Maar als veel mensen ondanks al die inzichten toch te dik worden...

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ely, mager

Ely: "O en wat ik ook nog wil toevoegen: het lijkt wel alsof (zeker bij volwassenen) het weleens vergeten wordt maar te mager is gevaarlijker dan een beetje te dik. En dan bedoel ik dus bij mensen die bewust proberen zichzelf of hun kinderen echt máger te laten zijn."
Op dit stukje reageerde ik. Ik denk dus dat het helemaal niet zo gevaarlijk is, vroeger was magerte heel normaal.
En ik denk zeker dat het gezond zou zijn als we daarin onze huidige beeld bijstellen. Zorgen maken om dunne kindjes is niet zo vlug nodig. En dat gebeurt wel, volop. En dat terwijl dat het normale gewicht was, zo'n dertig, veertig jaar geleden.
Uiteraard, te dun door tekort aan voedingsstoffen is gevaarlijk, maar dat is in ons land tamelijk zeldzaam (tenzij ernstige ziektes).

En voor rin

Zes jaar is een mooie leeftijd om met balletles te beginnen. Daar is veel aandacht voor houding en dus een mooie rechte rug. Op deze manier 'medicaliseer' je het niet.

Het rare is

We worden met zijn allen steeds dikker, maar de levensverwachting is de laatste decennia ook flink toegenomen. Dus zo ongezond is blijkbaar nou ook weer niet. Moeilijk!

Gewicht

Ik denk dat wat we vroeger "normaal" vonden nu al snel als te dun/klein wordt gezien. Als ik kijk naar mijn zoon (10, 1.35 en 26kg.) die heeft gewoonweg een prachtlijf; tenger maar gespierd en geen onsje vet teveel terwijl hij enorm goed eet (altijd al een goede eter geweest). Hij sport ook veel en intensief dus een echt sportlijf. En veel mensen maar zeggen dat hij "zo dun" is of "te mager". Flauwekul.
Of dat hij zo ontzettend klein is; ook dat valt reuze mee als je de groeidiagrammen en -curve bekijkt. Hij zit slechts een groeilijn onder het gemiddelde maar kan nog steeds 1.80 worden, net als zijn vader (1.83) en zijn oom (1.85). Die trouwens exact dezelfde bouw hadden en hebben als zoon. Zelf ben ik ook heel tenger en klein gebouwd (1.58 en 48kg) maar ook pezig. Terwijl ik wel een vetpercentage heb van 25% en beslist wel maat 38 van broeken nodig heb. Zelfs toen ik 45kg woog zag ik er zeker niet uit als een anorexia-patient of een topmodel (dat zit niet in mijn genen helaas.
Het is allemaal relatief. Wat kinderen betreft kan je beter de groeidiagrammen erbij halen en dan kijken hoe de gewichts- en groeicurve verloopt danwel hoe die in verhouding tot elkaar staan.
En ja, ik vind ook dat kinderen beter wat dunner dan wat dikker mogen zijn; volwassenen ook maar kinderen die teveel vet met zich meezeulen is echt ongezond (zielig ook) en kan een voorbode zijn voor een te dikke volwassene. De ribben kunnen zien is volstrekt normaal.
Ik zie gelukkig heel veel "normaal" gebouwde kinderen maar helaas ook kinderen waarvan de ouders zeggen dat ze gewoon nog wat "babyvet" hebben of dat ze "stevig gebouwd" zijn of dat ze "een lekker knuffelbuikje" hebben. Wie maak je nou wat wijs? Natuurlijk kan je hopen en misschien verwachten dat dat overtollige vet verdwijnt in de loop der jaren en zeker in de puberteit maar ik vraag me dan altijd af hoe die kinderen dat teveel aan vet hebben gekregen? Misschien toch slechte eetgewoontes van de ouders?? Te weinig beweging? Als dat dan zo door blijft gaan wordt een kind alleen maar dikker en leert het ook slechte eetgewoontes aan samen met een gebrek aan gezonde, actieve lichaamsbeweging. En hoe ouder je bent, des te lastiger is het om slechte gewoontes af te leren en zeker om af te vallen...

Groei- en gewichtscurve

http://www.ouders.nl/pdf/groeicurve_j_1-21jr1.pdf
http://www.ouders.nl/pdf/groeicurve_m_1-21jr1.pdf
Weet zo even niet of dit de meest recente groeicurves zijn of dat er weer aangepaste modellen zijn maar dit geeft wel een aardig beeld.

Elisa

Weet je wat de grap is, het hebben van dunne kinderen zegt niet altijd alles over hun eetgewoonten. Ik ken iemand en zij zelf is moddervet en haar kinderen heel dun. Haar kinderen eten enorm veel snoep (dat is alleen aan hun tanden al af te zien) heel veel vet en junkfood. Deze kinderen worden nu niet als risico gezien want ze zijn dun. Ik durf te wedden dat deze kinderen later wel dik worden omdat ze nu zo slecht eten.
Ik durf ook te wedden dat mijn jongere zoon die ik dus te mollig vind, later slank zal zijn omdat hij van huis uit wèl goede eetgewoontes mee krijgt.
Ik was vroeger als kind ook licht mollig, was echt baby vet (dat bestaat nl wèl), later op de middelbare school werd ik voor dunnerd uit gescholden.
Het zegt allemaal niet zo heel veel.
Ik heb het dan niet over kinderen die op hun 8e oid echt duidelijk veel te zwaar zijn. Die zullen dat wrs blijven idd

En hierna houd ik er over op

want ik ben er langzaamaan over uitgepraat
Ik bracht net mollige zoon naar bed en keek eens goed naar zijn rug. Zijn rug is van boven zo breed, hij heeft echt brede schouders of rug, dat het bijna net zo breed als lang is, bijna vierkant dus. Dat moet uitmaken in het gewicht. Maar dat is puur zijn bouw. Hij heeft buitenlands bloed van een land waar mensen wat gedrongener zijn itt nederlanders. Het is ook heel duidelijk als ik hem zie met zwemles in vergelijking met jongens van zijn leeftijd. Die hebben smalle schouders, hij lijkt wel een gewichtheffer Wat je vaak ziet bij kinderen die echt te dik zijn is dat hun heupen en billen vooral dik zijn, even breed als hun schouders. Dat is bij hem dus niet zo, zijn schouders zijn veel breder dan zijn heupen.

Eetgewoontes

Uiteraard kan een dun iemand ook slechte eetgewoontes hebben en dan wel mooi op gewicht zijn maar verder ongezond.
Maar er zullen veel minder dikkere kinderen en volwassenen zijn die goede eetgewoontes hebben en genoeg bewegen dan die niet goed eten en te weinig bewegen. Je kan de genetische invloed niet helemaal wegdenken maar ieder pondje gaat toch door het mondje en van het zitten op het kontje.
Ik heb een tijdje gewerkt als gewichtsconsulent en bij een stichting voor volwassenen met eetstoornissen (mijn zus heeft ernstige anorexia en boulimia gehad en ikzelf ook maar dan minder ernstig gelukkig) en de valse voorwendselen, flauwe excuses en slappe smoezen komen mij maar al te bekend voor.
Moeder: "ik begrijp niet dat mijn dochter wat mollig (lees: te dik) is; ze eet niet teveel en ook echt niet ongezond". Als je dan kijkt naar de hoeveelheden warm eten (twee enorme stukken vette karbonaad, een bord gebakken aardappels met lepels vette jus en groente in een vette kaassaus), de tussendoortjes (1 grote bak chips, een Mars, een zak snoep en een croissant met roomboter en jam) en vooral wat er qua drinken (Fristi, Chocomel, cola) naar binnen gaat op een dag krab ik mezelf toch echt achter de oren van zoveel naiviteit.

Natuurlijk elisa

Ik zie ook al die dikkere mensen! Mijn eigen familie is erg slank en gespierd van nature, niet omdat wij zoveel gezonder eten dan een ander denk ik. Maar dat weet ik niet zeker. Mensen belijden met de mond soms een andere waarheid dan in het echt.

Elisa, wat ik bedoel

Mijn punt is dat ik bijna zeker weet dat die kinderen van kennis die nu dun zijn later dik zullen zijn. Alleen worden ze nu niet als risico gezien omdat ze dun zijn. Er wordt dus verder niet gekeken naar hun leefgewoonten omdat ze dun zijn.
Wij eten wel gezond. Ik heb nooit fristi, chocomel ed in huis, we eten zelden chips of mars en aanverwante artikelen, vette sauzen enz enz. Avondeten wordt hier elke dag vers bereid, zonder pakjes en andere verborgen vetten en suikers.
Je moet de kinderen de kost geven die hier tussen de middag komen eten en niks anders willen drinken dan fristi, want dat is het enige wat ze thuis drinken, wat ik dan niet in huis heb. Zij zijn nog dun, 1 of 2 van hun ouders zijn echt te veel te zwaar. Ik zie de bui al hangen Daarmee wil ik niet zeggen dat kinderen van zware ouders per definitie later ook dik zullen worden, maar wel dat kinderen die slechte eetgewoontes aanleren als kind én te zware ouders hebben, wrs wel een hele grote kans lopen.

Overgewicht

Elisa: "maar ieder pondje gaat toch door het mondje en van het zitten op het kontje."
Was het maar zo eenvoudig. Helaas speelt er vaak veel meer een rol (naast erfelijke aanleg). Van medicatie tot een bacteriepopulatie in de darmen en alles wat daartussen zit, het kan een bepalende rol spelen.

Hier ook

en dat is echt het laatste
Mijn familie is ook dun, mijn moeder wordt te mager gevonden, ik krijg het vaak te horen, mijn vader is een graat. Het zit echt niet in onze genen en in onze (eet en beweeg) gewoonten. Als ik zeg dat mijn mollige zoon te mollig is en de BMI zegt dat hij bijna obees is, dan is er iets mis met die meter en echt niet met mijn perceptie.
Zelfde geldt voor andere zoon, die is echt superslank en niet op het randje van te zwaar. Het idee is al krankzinnig als je hem ziet geloof me!
De wereld is niet zo eenvoudig in 1 formule te vangen die op iedereen toepasbaar is

Ik verzin het niet

Ik weet zeker dat ik dat ooit zelfs geleerd heb op school, zie "De Amerikaanse psycholoog W.H. Sheldon (1940) is een van de personen geweest die de lichaamstypes heeft beschreven.

Hij onderscheidde 3 types: de Endomorfe, de Mesomorfe en de Ectomorfe.
De Endomorfe is de groep die wij de gezellige dikkerdjes noemen. Dat zijn de types met de ronde lichaamsdelen. Het vet overheerst bij hen het meeste. Deze types zijn dus dik, een kort gedrongen nekje, en dragen het vet voornamelijk rond de buik en de borst.

Dat bedoel ik dus. Ik weet zeker dat oudste en jongste als ze even groot zijn zeker verschillen in gewicht en niet zo'n beetje ook......
Toen oudste d'r groeispurt had zag ze er bij tijden broodmager uit, o.a. midden in de zomer in bikini dus.Zo dat mensen mijn vroegen of ze wel goed at en of ze niet een 'eetprobleem' had? Terwijl ze toen volgens de BMI nog op iets boven gemiddeld gewicht zat. Maar haar botten o.a. in de heup en schouders staken eruit...
Jongste zou met hetzelfde gewicht en lengte er gewoon 'dik' uitzien en nog gezond zijn.......Die is zo smal...dat zou erg raar zijn.
Het is gewoon jammer dat die BMI daar geen mogelijkheid in geeft dat aan te geven.
Groot voordeel is hier wel dat ze beiden nooit op over of ondergewicht hebben gezeten volgens BMI meter, ik heb dus 'niks' om overheen te zien...Of niet te willen zien, ze vallen keurig binnen de lijntjes
groeten albana

Wow wat een reacties!

Inmiddels is de discussie beland bij lichaamsbouw en BMI, maar dank voor de tips die met mijn vraag te maken hadden, zoals dansles en caesartherapie.
Overigens heb ik 4 kinderen, 2 stevig gebouwd en wel aanleg om dikker te worden en 2 die spierdun zijn, werkelijk zonder gram vet. En ze eten zo ongeveer hetzelfde....
De twee 'dunne' kids weten wel veel beter wanneer ze genoeg hebben gehad en stoppen dan met eten, bij de andere twee moet 't gewoon op, vooral ongezond spul....
Moeilijk af te leren!

Albana

' Zo dat mensen mijn vroegen of ze wel goed at en of ze niet een \'eetprobleem\' had? Terwijl ze toen volgens de BMI nog op iets boven gemiddeld gewicht zat. Maar haar botten o.a. in de heup en staken eruit...'

Nou omschrijf je dus mijn oudste. Hij ziet er echt heel slank uit (je ziet zijn ribben ook bijv heel goed, ook op zijn rug) maar volgens BMI tegen te zwaar aan. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met zo'n kind.

Ploink

Ik las de startposting en ik dacht: dat lijkt mijn dochter wel. Een BMI dat keurig in het midden zit, zelfs iets aan de onderkant, maar een merkwaardig bol buikje.
En door de rea van Foo schoot het opeens door me heen: verhip, dat is mijn eigen historie. Oops.

Ik had een erg holle rug. Tegen de tijd dat ik 20 was, leverde me dat bij het (fanatieke) sporten dat ik destijds deed, heel veel rugklachten op. De huisarts stuurde me door naar de Cesartherapeut. Die merkte direct op dat mijn rugspieren extreem sterk ontwikkeld waren. Ik herinner me nog dat ik op mijn rug op de grond moest gaan liggen. Er kon probleemloos een dubbeldekker onderdoor....

Toen ik de opdracht kreeg om mijn bekken te kantelen, had ik geen idee hoe ik dat voor elkaar moest krijgen. Ik heb tussen mijn 20e-30e heel wat oefeningen gedaan. Bij mijn eerste zwangerschap moest ik ook keihard blijven oefenen omdat anders de rugpijn onhoudbaar was. Dat heeft effect gehad, want sindsdien zijn mijn buikspieren sterker geworden. Ik heb nu nooit meer lage rugpijn.

Dus door dit draadje kreeg ik *ploink*. Dochter hier klaagt vaak over haar 'buikje' en nu opeens weet ik wat de oplossing is. Niet vanwege esthetische redenen, maar om te voorkomen dat ze mijn spoor volgt. Net zoals ik dat van mijn moeder geërfd heb, want die had dezelfde holle rug.

Tihama

Rin en tihama

Knap dat jullie mijn posting nog gevonden hebben tussen de andere
Rin, ik raad je echt met klem aan langs de huisarts te gaan maar dat ga je wel doen, geloof ik.
Tihama, dochter moest ook haar bekken kantelen maar dat vindt ze moeilijk vol te houden. Maar ze is zich nu wel een stuk bewuster van haar houding en wat het kantelen doet met haar bekken. Ik vond het destijds wel frappant dat toen de therapeute dochter haar bekken liet kantelen, haar rug bijna automatisch recht trok en die buik ook wat strakker werd. Dochter zag het toen ook in de spiegel.

Ik zie

nergens dat ik op jou bericht heb gereageerd.
Ook heb ik nergen een formule op los gelaten.

Los daarvan zeg je zelf dat je kind iets aan de mollige kant is.

Wat is mollig?

Met cijfers erbij zou het makkelijker te beoordelen zijn.

Je hoeft niet meteen zo te reageren.