Buurkindjes (6 en 5) alleen op fiets naar school
Ik bracht zojuist mijn kinderen naar school en zag mijn 2 buurkindjes van 6 en 5 voorbij scheuren op hun fietsjes. In de veronderstelling dat hun moeder er achter aan zou komen, keek ik om, want ik vind de kinderen nog erg klein om alleen te laten fietsen en ze waren ondertussen allang de hoek om gevlogen richting een toch vrij drukke weg met een behoorlijk druk punt om over te steken. Ik was zeer verbaasd toen ik zag dat buurvrouw in de auto erachteraan ging, maar vervolgens was ik nog meer verbaasd toen bleek dat buurvrouw totaal een andere kant op ging (richting werk). Dit kan ik echt totaal niet begrijpen. Het is een vrij drukke weg en het is ook nog eens erg druk bij school....Begrijpen jullie hier iets van, of ben ik nou zo'n overbezorgd type?
Ook dat kaaskopje
is een gevolg van onze ervaring. We worden op die manier wel een heel vervelend stelletje voor alle jonge bezorgde ouders 
Ik ben een senior-mother. Of een seasoned-mother. Ik vind "ervaren" dan weer zo oud klinken. Mijn kinderschare snuift eendrachtig: ouwe doos zul je bedoelen. Er zitten dus wél wat haperingen in mijn opvoeding, dat blijkt maar weer. Tssssssk. Zulke taal gebruiken.
Tirza
Tirza (totaal ot)
afgelopen zaterdag waren wij met een oo groepje bij een binnen speeltuin.
Daar werd een groep omgeroepen als de tienermoeders. Waarop onze reactie was dat wij ons hadden moeten laten omroepen als laatste kans moeders. Het omgaan met de kinderen was zo verschillend dat wij echt dachten dat wijsheid duidelijk met de jaren kwam.
Lastig
Ik vind 5 of 6 jaar wel heel erg jong om alleen langs een drukke route naar school te fietsen. Ik denk dat de meeste kleuters echt nog niet zelfstandig in het verkeer kunnen fietsen. Als ze wel alle regels zouden kennen en heel goed op zouden letten dan zou ik het nog niet vertrouwen want je hebt ook andere weggebruikers en die letten misschien niet op. Ik vind het echt veel te gevaarlijk.
Ik mocht vroeger als kind al heel jong alleen naar school lopen. Mijn ouders dachten daar niet echt over na verder. Voor hun was het normaal. We woonden op het platteland en moesten ongeveer een half uur lopen in totaal, eerst over een provinciale weg (dus zonder stoep) en dan nog een stuk door het stadje waar we ook een gevaarlijke weg moesten oversteken. Er waren wel stoplichten. Ik liep samen met mijn broertjes en zusjes en soms enkele andere kinderen die ook op de route woonden. Als het slecht weer was dan bracht heel soms mijn vader ons. Ook 's winters als het nog schemerde liepen we langs die weg met elkaar. Onderweg deden we soms best rare dingen zoals meeliften als er auto's langskwamen, in bomen klimmen, op een muurtje balanceren bijvoorbeeld. Later gingen we op de fiets en dan ook soms stunten en gekke dingen doen. Er ging ook regelmatig bijna wat mis maar uiteindelijk is het altijd goed gegaan. Ik was dan ook al jong zelfstandig, kon goed gevaren inschatten en met onverwachte situaties omgaan. Het heeft dus best voordelen om je kinderen jong los te laten.
Ik kan het niet. Ik breng mijn kinderen nog steeds naar school en haal en breng hun meestal naar allerlei activiteiten. Het gekke is dat ik hele goede herinneringen heb aan de vrijheid die ik als kind had. Ik vond het fijn dat ik zoveel zelf mocht en kon doen. En je zou denken dat ik mijn kinderen dus ook los zal laten want er is tenslotte nooit echt wat gebeurd bij ons. Ik vind het echter heel moeilijk om ze los te laten. Ik zie nu ik volwassen ben wel het gevaar in wat ik als kind nooit zag en als ik sommige situaties nog voor me haal waar wij als kind inzaten dan krijg ik met terugwerkende kracht nog een schrik aanval.
Ik ben heel beschermend naar de kinderen toe. Ik probeer ze wel wat meer los te laten maar het blijft moeilijk.
Toch ik vind 5 of 6 echt veel te jong om naar school te fietsen alleen door druk verkeer. Dat vind ik niet overbezorgd zijn. Ja, vaak gaat het goed. Bij ons ging het ook goed. Echter bij een gezin waarvan de kinderen ook bij ons school liepen en die ook jong zelfstandig naar school mochten lopen ging het niet goed. Daar waren twee van de broertjes aan het begin van de winter tijdens zo'n wandeling naar school aan het stuntten op het nog dunne ijs en een van de broertjes is toen door het ijs gezakt en verdronken. Een paar jaar laten is op de provinciale weg waar wij ook naar school liepen een jongen op een mistige morgen door een auto geschept en voor de ogen van zijn vriendjes doodgereden. Soms gaat het dus ook mis.
Ze moeten zelfstandigheid toch ook leren; en vroeger en nu
Nou bezorgde buurvrouw, ik zou ook mijn wenkbrauwen bezorgd hebben opgehaald. Maar ja, mensen verschillen en als de kinderen er verder goed bij varen... Zoals iemand anders al zei, als er verder geen tekenen zijn van verwaarlozing... zo ja, dan zou ik wel eens informeren. Ik weet verder niet hoe goed jij de buren kent, maar je kunt inderdaad gewoon vragen, 'goh vindt je dat niet eng?'. Levert misschien best een leuk gesprek op.
Maar ook ik zou alleen naar school laten fietsen op die leeftijd ook sowieso niet doen. Maar alleen buiten spelen etc. Tja, dat moeten ze een keer leren. Toch? Ik zie er naar uit hoor, om weer eens rustig een boekje te lezen terwijl de kinderen lekker zelf spelen.
Hier spelen ze op de parkeerplaats/ plein achter het huis. Kan zeker gevaarlijke situaties opleveren. De 'oudere' buurtbewoners roepen altijd, "maar onze kinderen speelde altijd zo lekker buiten". Huidige generatie staat met argusogen toe te kijken. De overbuurvrouw liet kinderen daarentegen al wel weer van jongsafaan op de parkeerplaats spelen.
Dus ik heb het eerste jaar er wel bij gestaan (verveel verveel) om de zaak in de gaten te houden. "uikijken er komt een auto aan; niet tussen de auto's; aan de kant van de garages blijven" etc. etc..
Maar langzamerhand heb ik ze vrijer gelaten. Ze roepen nu zelf "we kijken uit voor auto;s hoor". Ik weet dat het natuurlijk mis kan gaan. Maar ik geniet ook van de vrijheid die ze nu hebben, en zij ook!!! Precies zoals ik die vroeger had. Je trok je jas aan en riep "ik ga buiten spelen" en dan had je uren plezier buiten met je vriendjes en vriendinnetjes.
En over vroeger gesproken. Er waren nog niet eens autogordels achterin. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit in autogordels heb gezeten. Ik mocht vanaf een bepaalde leeftijd alleen naar school lopen, in het park en de buurt spelen (maar dat was op iets latere leeftijd denk ik), mijn moeder zat vaak ook lekker rustig de Libelle te lezen terwijl wij aant spelen waren, vanaf de middelbare school kwam ook zij haar bed niet meer uit voor onze ontbijtjes. En toch ben ik heel verantwoordelijk opgevoed en wil ik wat dat betreft best een voorbeeld aan mijn ouders nemen.
Maar ja, tijden zijn wel wat veranderd. De wereld is volgens mij wel complexer en gevaarlijker geworden. En ik ben wat dat betreft denk ik ook stukken bezorgder dan mijn moeder. Maar kinderen weten niet beter en leren hun verantwoordelijkheid het best door deze zelf te leren nemen (in veilige omgeving, geleidelijk aan).
Tja, opvoeden is volgens mij toch de kunst van het loslaten...
Groetjes,
Linda
Gelijk
Ik vind het onverantwoord om een kind op die leeftijd alleen naar school te laten fietsen en ik zou er ook wel iets van zeggen, mijn bezorgdheid uitspreken.Het is tegenwoordig veel drukker op straat dan vroeger.
Loslaten is prima, maar onder verantwoorde omstandigheden.
Wereld complexer en gevaarlijker?
En hoe komt het dat het zo druk is op de weg naar school? Doordat al die ouders hun kinderen met de auto brengen omdat het te gevaarlijk is op de weg om ze zelfstandig te laten gaan.
Uit onderzoek blijkt dat de bewegingsvrijheid van kinderen de afgelopen twintig jaar is gehalveerd. Maar ik geloof er niks van dat de wereld zoveel complexer en gevaarlijker is geworden, volgens mij zit dat gewoon in ons hoofd en is het niet de realiteit.
Chris
