Controlerende moeder, wat vinden jullie hier van?
Onze dochter van 6 heeft een vriendinnetje waar ze graag mee speelt. De moeder van dit meisje is soms pusherig wat speel afspraakjes betreft. Appen om speel afspraak te regelen, kind s’morgens bij binnenkomst al sturen “vraag dan of …,(dochter) vanmiddag komt spelen” Op zich prima, mijn dochter speelt graag met haar maar zegt ook wel eens dat ze het moeilijk vindt om nee te zeggen als ze ook wel eens met een ander kind wil afspreken. Tweede punt is dat moeder na ieder afspraakje daar een compleet verslag doet incl de dingen die mijn kind gedaan heeft die volgens haar echt niet kunnen (boer laten, niet netjes natuurlijk maar ja kan een keer gebeuren, praten aan tafel tijdens de lunch dat mogen hun kinderen pas als ze klaar zijn met eten. Natte voetjes in de gang nadat ze gezwommen hadden en “de kinderen weten goed dat ze zich buiten moeten afdrogen” Allemaal kleine dingetjes maar het irriteert mij een beetje. Ik weet dan ook nooit zo goed wat ik moet antwoorden want ja, het zijn nu eenmaal hun regels en als mijn kind daar speelt.. Ze hebben alleen zooooveeeel kleine regeltjes en lopen continu die kinderen bij te sturen (vooral hun eigen kids hoor) Haar man is s’middags ook altijd vroeg thuis en doet hier ook aan mee. Belt ook regelmatig een ouder op na een speelafspraak als hij vindt dat dat kind iets heeft gedaan wat hij niet vond kunnen. En dat zijn echt kleine dingen “brutaal’ in zijn ogen oid. Mijn dochter zegt steeds vaker dat ze liever niet daar wil spelen omdat de papa en mama zo streng zijn. Van mij mogen ze altijd hier spelen geen probleem maar de moeder begint nu steeds te mopperen ‘het moet altijd bij jullie’ en denkt dat het er aan ligt dat mijn kind niet bij anderen durft te spelen. Is niet zo want bij andere kindjes gaat ze wel met plezier naar toe. Ik vind het lastig om het aan te kaarten want ik weet gewoon dat ze zich dan aangevallen voelt. Zij geloven echt in hun manier van opvoeden dat dat het beste is. Wat moet ik dan nog zeggen? Jullie zijn te streng en daarom wil mijn kind niet bij jullie spelen? Moet ook wel zeggen dat ik zelf wel moe wordt van dat uitgebreide verslag iedere keer. Haar kind doet ook wel eens iets, dan zeg ik dat we dat hier thuis anders doen of dat ik dat liever niet heb. Klaar. Hoeft haar moeder toch niet te horen? Hebben jullie tips? Het is verder wel een lief vriendinnetje namelijk. Soms ook wel sneu want bij ons springt ze af en toe lekker uit de band en dan denk ik laat maar even lekker los gaan
Mevrouw75 schreef op 05-07-2023 om 07:41:
[..]
Veel mensen denken dan: getsie, wat onopgevoed. Deze moeder flapt alles er blijkbaar allemaal uit.
Ja, dat zou ik ook wel denken misschien. Keer per ongeluk dat kan bij een 6-jarige, maar als het expres is of vaker, dan denk ik dat wel.
Maar heb dan wel zoiets van het is niet aan mij om een hele preek te houden tegen die ouders. Als kinderen echt vervelend zijn, dan vertel ik mijn kinderen dat ze die kinderen niet meer uit hoeven te nodigen.
HarrieDelSol schreef op 05-07-2023 om 14:12:
[..]
Ja, dat zou ik ook wel denken misschien. Keer per ongeluk dat kan bij een 6-jarige, maar als het expres is of vaker, dan denk ik dat wel.
Maar heb dan wel zoiets van het is niet aan mij om een hele preek te houden tegen die ouders. Als kinderen echt vervelend zijn, dan vertel ik mijn kinderen dat ze die kinderen niet meer uit hoeven te nodigen.
Als je dat van zo ongeveer alle kinderen vindt wordt het wel lastig om nog vriendjes te behouden.
Ik spreek kinderen rustig aan op gedrag dat ik niet gewenst vindt hier of dingen die hier anders gaan, maar ik hoef niet alles tegen de ouders te zeggen. Die mensen hoeven niks met de regels die hier gelden. Pas als het echt de spuigaten uitloopt en een kind sloopt het halve huis of is volstrekt niet corrigeerbaar in gedrag, dan zou ik er iets van zeggen.
Je vraagt tips ...
Zo'n verslag, ging het bij mij m'n ene oor in en het andere zó weer uit.
Als zij het belangrijk vinden om mij te vertellen dat mijn kind een boer heeft gelaten, moeten ze dat vooral doen. Maar ze kunnen niet van mij verwachten dat ik zulke dingen ook belangrijk vind om te horen. Dus tsja, goh. Ben je het kwijt?
Verder kan je dat soort gesprekken zo kort mogelijk houden.
Waar ik wèl iets mee zou doen, is dat je kind liever bij jullie thuis afspreekt dan daar. Omdat je niks kan veranderen aan hoe het bij die mensen gaat, zou ik met een smoes proberen te regelen dat ze vaker bij jou thuis spelen. Misschien kan je zeggen dat je je dochter op jouw vrije dagen graag thuis hebt, dat past helemaal in hun straatje 
" Misschien kan je zeggen dat je je dochter op jouw vrije dagen graag thuis hebt, dat past helemaal in hun straatje "
Ik vind dat TS het heel netjes doet door geen openlijke kritiek op deze moeder te geven en niet over haar te roddelen met anderen, maar verder dan dat hoeft ze toch echt niet te gaan. Mij lijkt dat je juist geen extra inspanningen moet doen om in hun straatje te praten. TS heeft niet de behoefte om altijd toe te zien op haar dochter, en is niet alle dagen thuis voor de kinderen en ik denk dat het juist heel goed is om te laten zien dat dat ook gewoon een legitieme keuze is. Vooral niet de indruk wekken dat je eigenlijk het liefst zou willen dat je wel thuis bij de kinderen was.
Terzijde: in de tijd dat "De Huisvrouw" nog gangbaar was, keek die huisvrouw ook niet voortdurend de kinderen op de vingers. Lees Jip en Janneke er maar eens op na (of denk aan hoe je zelf opgroeide): die kinderen konden hun gang gaan, bij voorkeur buiten, als zijzelf en hun kleren maar heel bleven en ze tegen etenstijd maar aan tafel zaten (en eerst hun handen nog even hadden gewassen).
MamaE schreef op 04-07-2023 om 19:37:
[..]
Niet mogen werken van haar man omdat hij vindt dat kinderen thuis opgevoed moeten worden. Dikke rode vlag. Prima als je samen besluit dat één iemand thuis blijft maar als mijn man dat zou willen mag hij dat zelf gaan doen. Dat opgelegde en onderdanige klinkt heel 'gevaarlijk'. Alsof hij heel zijn gezin onderdrukt en in een keurslijf perst van hoe hij vindt 'dat het heurt' en dan ook nog ten koste van anderen.
Want een andere keuze is niet per se een betere of een slechtere keuze.
Mogen die kinderen dan niet met 'bso kinderen' spelen op dagen dat die niet naar de bso gaan?
Mijn man had in het begin van mijn zwangerschap ook het idee dat het misschien beter was om na de bevalling thuis te blijven. Ik heb hem toen gevraagd of hij dat zelf ook zou willen, hele dagen thuis. Nee, dat sprak hem niet aan. Ik heb toen gezegd dat hij dat ook niet van mij moest verlangen. Ben blijven werken maar wel parttime, dat voelde fijner.
TO, je hebt hier al 2 topics geopend waarin je uitgebreid en met herkenbare details andere ouders bekritiseert. Ik vind dat wat ongemakkelijk. Vanwaar die behoefte? Laat het los, andere mensen, andere keuzes. En soms weet je niet wat erachter steekt. Een moeder in de straat liep vaak tegen haar zoontjes te gillen, ik voelde me er een engel van geduld bij, steeg in gedachten al tig treden op de GoedeMoederladder. Bleek de verklaring voor dat korte lontje te zijn dat haar man een hersentumor had. 😒
Temet schreef op 05-07-2023 om 16:35:
" Misschien kan je zeggen dat je je dochter op jouw vrije dagen graag thuis hebt, dat past helemaal in hun straatje "
Ik vind dat TS het heel netjes doet door geen openlijke kritiek op deze moeder te geven en niet over haar te roddelen met anderen, maar verder dan dat hoeft ze toch echt niet te gaan. Mij lijkt dat je juist geen extra inspanningen moet doen om in hun straatje te praten. TS heeft niet de behoefte om altijd toe te zien op haar dochter, en is niet alle dagen thuis voor de kinderen en ik denk dat het juist heel goed is om te laten zien dat dat ook gewoon een legitieme keuze is. Vooral niet de indruk wekken dat je eigenlijk het liefst zou willen dat je wel thuis bij de kinderen was.
Terzijde: in de tijd dat "De Huisvrouw" nog gangbaar was, keek die huisvrouw ook niet voortdurend de kinderen op de vingers. Lees Jip en Janneke er maar eens op na (of denk aan hoe je zelf opgroeide): die kinderen konden hun gang gaan, bij voorkeur buiten, als zijzelf en hun kleren maar heel bleven en ze tegen etenstijd maar aan tafel zaten (en eerst hun handen nog even hadden gewassen).
Volgens mij begrijp je me verkeerd. Ik bedoel dat je best een smoesje mag verzinnen, als je je kind niet wil dwingen om daarheen te gaan en wil zorgen dat de speelafspraakjes vaker bij jou thuis zijn. Want je wil liever niet met die mensen bespreken dat ze wel heel erg bovenop hun kinderen zitten. Een smoesje dus om ongemakkelijke eerlijkheid uit de weg te gaan.
HarrieDelSol schreef op 04-07-2023 om 21:10:
Als je kind daar liever niet meer naar toe wil, dan gaat ze niet meer. Simpel zat. Je bent niemand wat schuldig wat dat betreft.
Verder vind ik een boer laten tijdens het eten ook niet echt netjes. Ook niet voor een 6-jarige. Maar om dan dat zo uitgebreid uit de doeken te doen....
HarrieDelSol schreef op 04-07-2023 om 21:10:
Als je kind daar liever niet meer naar toe wil, dan gaat ze niet meer. Simpel zat. Je bent niemand wat schuldig wat dat betreft.
Verder vind ik een boer laten tijdens het eten ook niet echt netjes. Ook niet voor een 6-jarige. Maar om dan dat zo uitgebreid uit de doeken te doen....
Tsja, ik laat ook wel eens (echt heel af en toe) een boer. Dan zeg ik "sorry" en doorrrrrrr
yette schreef op 05-07-2023 om 18:18:
[..]
Volgens mij begrijp je me verkeerd. Ik bedoel dat je best een smoesje mag verzinnen, als je je kind niet wil dwingen om daarheen te gaan en wil zorgen dat de speelafspraakjes vaker bij jou thuis zijn. Want je wil liever niet met die mensen bespreken dat ze wel heel erg bovenop hun kinderen zitten. Een smoesje dus om ongemakkelijke eerlijkheid uit de weg te gaan.
Een leugentje om bestwil noem ik dat. TO geeft zelf aan dat "de ware reden" waarschijnlijk niet lekker gaat vallen bij die moeder. Die is overtuigd van haar (mans) gelijk. Ik vind het idd best sneu voor dat vriendinnetje. Ik vind ook dat TO heel netjes met het probleem omgaat.
Zelf heb ik gelukkig geen ervaring met dat soort mensen. Ik ben ooit behoorlijk uitgevallen tegen een vriendje van kind. Die zat onze kat moedwillig te sarren. Eén waarschuwing was niet genoeg maar het is na mijn uitval niet meer gebeurd. De moeder van dat vriendje kende ik goed maar ik heb het niet met haar besproken. Het was opgelost en het is ook niet meer voorgekomen. Vriendje is later zelfs twee weken met ons mee op vakantie geweest en dat ging heel prima.
MamaE schreef op 05-07-2023 om 14:48:
[..]
Als je dat van zo ongeveer alle kinderen vindt wordt het wel lastig om nog vriendjes te behouden.
Ik spreek kinderen rustig aan op gedrag dat ik niet gewenst vindt hier of dingen die hier anders gaan, maar ik hoef niet alles tegen de ouders te zeggen. Die mensen hoeven niks met de regels die hier gelden. Pas als het echt de spuigaten uitloopt en een kind sloopt het halve huis of is volstrekt niet corrigeerbaar in gedrag, dan zou ik er iets van zeggen.
Dat klopt, maar gelukkig zijn de meeste kinderen niet echt heel erg vervelend als ze ergens gaan spelen.
Elk huis z'n eigen regels, daar heb ik alle begrip voor. Maar soms heb je eens 'n kind dat gewoon echt geen manieren heeft.
HarrieDelSol schreef op 07-07-2023 om 22:09:
[..]
Dat klopt, maar gelukkig zijn de meeste kinderen niet echt heel erg vervelend als ze ergens gaan spelen.
Elk huis z'n eigen regels, daar heb ik alle begrip voor. Maar soms heb je eens 'n kind dat gewoon echt geen manieren heeft.
Dat kan maar dan ben jij als ouder toch een beetje de olie ertussen zodat er niet veel wrijving ontstaat. Neem één regel en introduceer die op een vriendelijke vrijblijvende manier. De kans dat die blijft hangen is des te groter.
