Dochter (9) alleen door het donker laten fietsen?
Mijn dochter zit op paardrijden, wat minder dan 10 minuten hiervandaan is. Ze fietst al een jaar of twee vaak alleen, nadat ze vanaf haar vierde van mij "prive fietsles" heeft gekregen omdat ze vanaf die leeftijd dagelijks naast me fietst en ik haar altijd de verkeersregels heb uitgelegd.
Ik heb haar vorig schooljaar ook alleen van en naar de balletles laten fietsen. Haar paardrijles is op maandag van vier uur tot half zes. Vaak loopt het uit. Tot voor kort fietste ze daarna alleen naar huis. Nu heeft ze echter van haar juf te horen gekregen dat ze niet meer wil dat mijn dochter alleen naar huis fietst: haar moeder moet haar halen.
Ik baal hiervan omdat dit net in de tijd is dat ik normaal gesproken kook en ik nog twee kinderen van 4 en 6 heb die moe en hongerig zijn. Mijn man kan misschien wel wat eerder thuiskomen om haar op te halen, maar vaak moet hij op reis voor zijn werk.
Vinden jullie het ook onverantwoord dat mijn dochter alleen fietst? Ik heb ook al opmerkingen van een andere moeder gekregen van de hockey (ook 10 minuten fietsen, op woensdag van half vijf tot half zes). We wonen in een dorp en de stukken waar ze fietst zijn redelijk rustig en goed belicht. Alleen met paardrijden moet ze langs een klein stukje waar het wat rustiger is.
Mijn vader liep op zijn zesde vroeger 5 km naar school alleen denk ik dan + ik denk dat de kans op kinderlokkers statistisch te verwaarlozen is vooral omdat het om een hele korte tijd gaat. Daarnaast gebeuren de meeste zedendelicten volgens mij door bekenden.
Precies tirza
De kans is klein,maar zo komt het wel heel dichtbij...ik heb erg met de ouders te doen,wat afschuwelijk.
Groetjes,bastet
Het is afschuwelijk
Ik heb de halve nacht wakker gelegen en me vandaag door de dag gesleept. Ik kan het niet van me afzetten. Zo verschrikkelijk, je ergste nachtmerrie.
"Gelukkig" kende ik de vader niet anders dan dat we al jaren regelmatig samenwerken, dus het is niet 'degene naast me in het koor' - dan zou ik denk ik helemaal nergens meer toe in staat zijn. Nu lig ik alleen maar met migraine in bed en ik kom er af en toe uit om mijn mail te checken, dat werk. (Het concert is morgen).
Raar he, die gradaties van verdriet, 'het hemd is nader dan de rok' - het is verwoestend, te weten dat dit deze ouders overkomen is, maar het is een bescherming voor onszelf dat wij een paar treden van hen afstaan. Of zoiets.
Maar ik kan me niet ontspannen, ik doe mijn ogen dicht en daar zie ik de beelden voor me (beelden die ik zelf bedacht heb).
Margje
Wat een drama
Sterkte Margje...
(en als je dan toch OO en mail checkt, kijk je dan ook ff je hyves?)
Ik heb gedacht
Gisteren....de hele dag zo in beetjes aan jouw margje. Het is gewoon heel vreselijk als een 'naaste' waarvan je weet dat het een heel 'gewoon' met jouw vergelijkbaar gezin is (daar ga ik maar even van uit) zoiets gebeurd. Dat is voor de ouders natuurlijk het allerergste....maar ik heb ook de hele tijd aan jouw gedacht en aan de leden van je koor........Het zal voor jullie allemaal shocking geweest zijn en dan moet je nog doorgaan met je werk ook! Ik vindt het zowiezo bewonderingswaardig dat jullie nog noten eruit hebben weten te krijgen.......voor mij is muziek zo'n emotie dat ik dat beslist niet zou kunnen...mijn keel zou dichtgeschroefd zijn en ik zou de tranen niet kunnen houden....
Dit komt veel te vergelijkbaar met onze kinderen over...het komt te dichtbij en dat maakt dat je volgende stap al is...het had mijn zoon/dochter ook kunnen zijn. Je kan je té goed inleven....en dat voelt vreselijk..
En is bepaald ook niet 'bevordelijk' voor het toch al zo moeilijke 'loslaten' wat op een gegeven moment toch echt moet.
Ik begreep van de media dat die jongen al om 16.00 uur vertrokken is van huis en niet aan is gekomen alwaar hij verwacht werd. En dat is precies wat ik bedoel....écht beschermen kan je ze nooit...nevver. Welke voorzorgsmaatregelen je ook treft. En dat is het gewoon het moeilijkste voor elke ouder.Misschien haalden deze ouders hun zoon ook wel om als het eenmaal donker was. En dan gebeurd zo iets.
Je zou wensen dat het gewoon niet moest mogen....niet kan gebeuren. Maar zo steekt de wereld helaas niet in elkaar.
groeten albana
Margje
wat vreselijk voor die mensen, hopelijk vinden ze de kracht om de draad tzt weer op te pakken het moet nu een constante nachtmerrie voor hen zijn.
Het zit in een heel klein hoekje en je kan helaas niet alle hoekjes in het leven inspecteren. Jij ook sterkte !
Niet in het donker alleen fietsen
Niet in het donker alleen fietsen is voor mij hetzelfde als een traphekje of stopcontactbeveiliging. Sommige voorzorgsmaatregelen neem je gewoon, voor mij ongeacht hoe statistisch groot de kans ook is dat het fout gaat. Niet alles hoeft even beredeneerd, vaak is handelen naar gevoel ook goed.
En loslaten? Natuurlijk, maar daar hoort alleen in de schemer of het donker fietsen voor mij niet bij.
Grutjes
en dat te bedenken dat ik een half jaar lang sóchtends in het donker over het verkrachterspad (donker erg lang fietspad waar jaarlijks wel iemand verkracht werd) heb gereden op weg naar mijn krantenwijkje.
Ik verbaas mij nu ik zelf moeder ben sowieso heel erg vaak over wat voor risico's mijn ouders maar toelieten en aanmoedigde.
Tot welke leeftijd
Je laat kleine kinderen niet in het donker alleen fietsen, maar eigenlijk is het minstens zo link voor veel oudere kinderen. Toch zul je hen ooit alleen moeten laten gaan. Moeilijk, is mijn ervaring. Vanaf welke leeftijd of onder welke omstandigheden zou je je kind wel alleen laten fietsen als het donker is (trouwens, is het in het donker gevaarlijker dan overdag als het om rustige wegen gaat??) Fiets je zelf in het donker of op stille wegen alleen?
Nee
Fiets zelf nooit in het donker op stille wegen alleen.
Mijn dochter mag overdag ook niet op stille wegen alleen fietsen.Heb haar vorig jaar zelfs met de auto naar school gebracht,omdat ze alleen moest fietsen na schooltijd en het laatste stuk een fietspad door het bos is.Nu is ze in een klas gezet met meerdere kinderen uit het dorp en fiets ze met een groepje.
en dat terwijl ik heel goed weet dat de angst tussen mijn oren zit.Ik heb vroeger als 13 jarige een vervelende ervaring gehad met jongens in een boemeltreintje in een pretpark..... op schoolreis!!!!Met heel veel mensen die toekeken maar niets konden of wilden doen.Dus ik weet uit ervaring dat je nooit veilig bent.Ik ben altijd erg bang geweest in drukke discotheken,in een drukke uitgelaten menigte,of als ik het gevoel had dat ik niet weg kon.Probeer mijn dochter zoveel mogelijk te beschermen,maar weet dat het niet kan.Mijn dochter mag trouwens wel in het dorp fietsen in het donker.
Margje
Vreselijk om zoiets mee te maken.Zo dichtbij.En voor de ouders van die jongen,een nachtmerrie.Dat jullie net nu een concert hebben.Ik heb zelf een dochter van 14,ik blijf aan die ouders van die jongen denken,het is echt afschuwelijk.Sterkte....
Het blijf altijd maar wikken en wegen.....
wanneer je je kids alleen kunt laten fietsen in het donker..
"Vroeger" waren de tijden blijkbaar toch anders, of men stond er gewoonweg niet zo bij stil.
Ik liep 's'morgens ook in het donker naar school (woonde nogal afgelegen op een boerderij), waren hele wandelingen in het donker, nooit iets raars gebeurd, maar het idee he..
Mijn dochter zit op jazzballet van 5 tot 6 uur, ook zo'n rottijd, maar ik haal haar braaf op.
Moet door een verlaten natuurgebied fietsen en dat als het donker is ? BRRRRRRRRRRR...
Tuurlijk is het voor de zelfstandigheid van je kids goed om ze alleen ergens naar toe te laten gaan (ben ik het ook mee eens), maar dat staat volledig los van het feit dat er nu eenmaal gekken rondlopen en er rare dingen kunnen gebeuren.
Ben zelf een kennis van iemand wier dochtertje jaren geleden het laatste stukje naar huis nog even zelf wilde lopen na het boodschappen doen met pa.
Het meisje is nooit meer thuisgekomen en gruwelijk aan haar eind gekomen. Let wel: het was een zeer zelfstandig en mondig meisje, maar tegen dit soort gekken kun je je nooit en te nimmer wapenen....
Sinds die gebeurtenis ben ik helemaal huiverig geworden, dus ja.....ik zou m'n kids in het donker altijd ophalen (al komt de tijd me zeer slecht uit)..
groet Anja
Wat is in het donker fietsen
Wat verstaan jullie eigenlijk onder 'in het donker fietsen'? Is 's avonds over een verlicht fietspad in het centrum ook in het donker? Of bedoelen jullie echt: een afgelegen weggetje dat niet of slecht verlicht is.
Nou ja, goed. Ik ben momenteel toch niet objectief.
Overigens hebben we net nog weer een repetitie gehad, met een invaller. De invaller was gisteren met de trein uit Duitsland gekomen en was anderhalf uur vertraagd... omdat iemand zich voor de trein had geworpen.
En verder: dank voor jullie meeleven. Wij gaan er een mooie avond van maken.
Margje
Nu niet, dan ook niet
Hoi Liat,
Geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt,
Al is mijn zoon 16 jaar ik breng hem nog weg al is het in de auto,lopend of nu ook fietsend (naar school).
Brengen doe ik hem,
De rijgedrag van andere zint mij voor geen meter.
Mannen zijn het ergst maar vrouwen hebben er ook een handje van.
Ik ben zelf verkeersouder van onze school en als je is wist hoeveel kinderen er dagelijks (al is het een kleine ongeluk) vallen is echt ongehoord.
Diverse materiaal heb ik in huis en mijn zoon breng ik ook bewust bij over het verkeer.
Het moet van mij ook geen obsessie worden voor hem.
En ik vraag hem vaak genoeg of ik mee mag fietsen.
Het gekke is hij wil in zijn uppie naar de winkel op de hoek. maar op de fiets mag ik mee,
En ik moet zeggen, mijn zoon vertelt mij vel meer (ook geheimen) en hij vraagt ook vaak raak als hij alleen met me is, dan voel ik me ook meer nuttig voor hem.
en ik zou dit contact nooit willen missen met hem.
Nogmaals ik zou het niet kunnen en ik begrijp sommige ouders ook niet als ze het zouden toelaten.
Ik maak er tijd voor,
Je laat je kind niet aan het lot over
een kind heeft een voorbeeld nodig om iets te begrijpen.
visite laat ik links liggen als mijn zoon mijn nodig heeft. ze hebben er allemaal verschillende mening over maar ik heb contact en het houd mijn Jong en fit
Met vriendelijke groeten
John
John
Ik kan me je reactie voorstellen, ik heb zelf ook heel wat angsten uitgestaan als de kinders ( bijv voor stage /werk) 's avonds laat naar huis moesten komen (en we zijn regelmatig in de auto gestapt om hen midden in de nacht van werk/stage op te halen). Maar eens zul je daar toch mee moeten stoppen, je kunt hen moeilijk tot zijn 30e ophalen, terwijl het risico niet veel kleiner wordt als ze ouder zijn, als je de nieuwsberichten erop na slaat. Mijn zoon stapte op zijn 20e op het vliegtuig om aan de andere kant van de wereld te gaan werken, doodeng (voor ons ook, vooral voor ons, geloof ik 
), maar dat heet loslaten, iets wat ook bij opvoeden hoort.
Zo zie ik het ook reina
Ooit moeten ze het toch leren....en hoe langer je ze beschermt (dan denk ik aan pubers+ouder), hoe meer je ook de 'angst' bij hen voed...En ze zelf de 'stappen' die nodig zijn om hun leven op te bouwen (zie het voorbeeld van reina) ook niet alleen durven te nemen.
Ik denk dat als je nog 'gewend' bent dat je ouders je zelfs van de trein halen dat je dan niet in staat bent (of 'volleerd')om een vliegtuig te pakken om aan de andere kant van de wereld te gaan werken. (of je zou je ouders mee moeten nemen als mascotte...)
De vergelijking met traphakje/stopconctactbeveiliger/wegbrengen gaat ook niet op. Dat traphekje installeer je toch ook niet in hun eerste studentenflat als ze op zichzelf gaan wonen? Omdat je bang bent dat ze anders van de trap vallen?? Nou dan.....Dat zijn állemaal 'tijdelijke' maatregelen die je treft omdat ze nog niet vaardig genoeg zijn om 'iets' te kunnen. En zodra ze dat wél kunnen haal je het weg.
Dus zodra ze van de trap kunnen kruipen laat je ze eerst onder begeleiding van jouw en na een hele tijd oefenen alleen gaan en laat je het hekje open.
En zo is het ook met meefietsen.
En of het vroeger wel zoveel veiliger was durf ik te betwijfelen. Vroeger werd het niet zo aan de grote klok gehangen.Er werd veel minder 'bekend', maar op al die kleine onverlichte wegen, waar ook nog 's veel minder mensen kwamen gebeurde ook genoeg hoor. Ik ken hele verhalen van aanranders en verkrachters en daar hoorden ook kinderen als lustobject bij, hier uit de omgeving die écht gebeurd zijn (soms van het slachtoffer zelf) en waar 'vroeger' toen het zogenaamd zo veilig was gewoon nooit wat mee gebeurde. Het werd niet onderzocht, er volgde vaak ook geen aangifte dus er was geen delict. Het was beter 'zulke' dingen stil te houden was toen de mening. Het is gewoon kletskoek dat het 'vroeger' allemaal zoveel beter was en 'veiliger' dat is gewoon praat die elke generatie gebruikt als 'reden'. Standaard...Het is niet slechter, het is 'anders'...Er is b.v. vrijwel overal verlichting, er is nu geen doofpotgedoe als je iets gebeurd of als er iets gebeurd is. Je wordt serieus genomen als je aangifte komt doen én er wordt onderzocht...dát is er anders.En over het algemeen is het ook 'drukker' op de wegen.
groeten albana
Niet alleen...
Over loslaten gesproken en zelfstandigheid: mijn kinderen reizen al minstens een jaar met de trein naar alle kanten van het land. (nu 11 en 14 jaar)
Maar als ze alleen moeten fietsen in het donker, dan haal ik ze op. Al is het maar een stukje van 10 minuten. En natuurlijk zijn kinderen daar een stuk kwetsbaarder in dan volwassenen. Ze zijn makkelijker 'meeneembaar'. En, ik vind dit noodzaak in rustige dorpen. In een drukke stad waar het rond 5/6 uur waarschijnlijk krioelt van woon-werkverkeer, lijkt het me al een stuk minder noodzakelijk. En ieder reageert natuurlijk kijkend naar de eigen situatie.
Ik snap eigenlijk niet goed dat 'je moet ze toch loslaten' in een adem wordt genoemd met het alleen in het donker fietsen. Loslaten zit voor mij in heel andere dingen.
Margje
Hopelijk was jullie concert goed...
Caillic (o.t.)
Leuk dat je het vraagt 
Ja, het was goed. Het zat stampvol (800 mensen), en de dirigent deed een mededeling vooraf (neutraal overigens, in de trant van dat wij met onze gedachten bij onze collega waren, die in dramatische familieomstandigheden verkeerde - zoiets). Onbedoeld zorgde dat toch voor heel veel extra kippevel bij ons, maar daardoor werd het juist extra geconcentreerd en mooi.
De vervanger deed het erg goed en uiteindelijk was het helemaal OK.
Margje
Knurf
Nee, je kunt je daar niet tegen leren wapenen, maar je kunt je kind wel leren om zich niet constant onveilig te voelen, daar schiet nl niemand iets mee op. Een agent die ik hierover sprak gaf aan dat jongeren die er naief en onzeker uitzien het grootste risico lopen dat hen iets overkomt. Ik heb het dan niet over verkrachters, hoe zij denken kan ik me totaal niet voorstellen, maar er zijn veel meer risico's. Mijn dochter wilde ooit op weerbaarheidstraining, zij heeft een zekere uitstraling, dat vond/vind ik een veilig gevoel. Je zult je kind toch ooit alleen moeten laten gaan en ik vind het risico voor een 20-jarige niet kleiner dan voor een 12-jarige (juist als je kinderen in die leeftijd hebt valt het op hoeveel risico zij lopen, jongens minstens zoveel als meisjes).
Dat weet ik niet knurf
Donker is voor de meeste mensen al eng, dat zal toch iets instinctmatigs zijn. Als je een kind overdags overal naar toe laat fietsen, maar in het donker niet - dan geef je toch de boodschap dat alleen--donker=niet veilig (om welke reden dan ook). Je werkt niet aan het verhogen van zijn/haar eigen veiligheid (geel hesje, samen fietsen), maar je haalt ze op. Klaar.
Welke andere reden zou er zijn om een kind op te halen van iets waarvan je het overdags best vindt dat ze op de fiets gaan? Zijn we lekker snel thuis voor het eten?
Tirza
Knurf
Nee, natuurlijk vertel je dat niet elke keer uitgebreid, maar er komt een moment dat er naar gevraagd gaat worden, dat ze misschien liever alleen willen ('want dat mag ... ook'), wat doe je dan? Wat doe je als je kind 13 is en op de fiets naar het VO moet, om 8 uur is het nog donker, breng je haar? Waarom mag ik niet zelf naar school fietsen, want veel andere kinderen mogen dat wel? etc.
En waar
zijn we dan precies bang voor? Ik heb het idee dat iedereen het over iets anders heeft. Als kindlief 's avonds als enige langs donkere wegen moet fietsen, is dat geen ramp - zo lang h/zij tenminste écht de enige is, toch? Zodra er enge mannen met witte busjes in de berm staan te wachten, wordt het eng - maar dan zijn ze ook niet meer alleen. Zodra er groepjes Enge Hangjongeren op je staan te wachten net buiten het dorp, wordt het eng - maar dan zijn ze ook niet meer alleen. Zodra er auto's met een bloedvaart langsscheuren en je misschien wel van je fiets afrijden, wordt het eng - maar dan zijn ze ook niet meer alleen.
Het enige enge wat je kan overkomen als je alleen bent, is volgens mij dat je van de weg afraakt door welke reden dan ook en in een berm/sloot oid belandt. Dán ben je alleen en wordt het eng. In al die andere gevallen kun je maar beter alleen op dat weggetje fietsen. Zonder enge mannen, hangjongeren of automobilisten.
Maar dan blijft de vraag: hoe lang blijft het eng en wanneer is het wel vertrouwd? Nooit, toch? Enge mannen, hangjongeren en automobilisten zullen er altijd blijven. Mensen die van de weg afraken ook.
Wat als jouw kind, al van de middelbare school af, 's avonds laat in zijn eentje een dikke 15 km moet fietsen over polderweggetjes (na zijn baantje)? Wat als je kind gaat stappen in een andere plaats, pas van huis gaat als jij naar bed gaat en 's nachts door vrienden wordt thuisgebracht? Of met de discobus terugkomt, maar dan nog wel een stukkie moet lopen vanaf de bushalte, middenin de nacht?
Tirza
Inderdaad tirza
"Maar dan blijft de vraag: hoe lang blijft het eng en wanneer is het wel vertrouwd? Nooit, toch? Enge mannen, hangjongeren en automobilisten zullen er altijd blijven. Mensen die van de weg afraken ook" Ja, Tirza inderdaad. Ik heb vaker in de zenuwen gezeten toen mijn kinderen ouder waren, bijv. vanwege dat kleine stukje wat ze moesten lopen vanaf de bus. Mijn zoon is ook lastig gevallen als hij met meerdere vrienden liep (kreeg ooit van een volkomen onbekende een klap tegen zijn hoofd, het bloedde behoorlijk, terwijl hij met een groepje klasgenoten voor zijn school liep, midden op de dag, midden in de drukke stad, hij was toen een jaar of 12). In het donker, alleen buiten als ze nog jong zijn lijkt enger, maar of ze daar echt meer risico lopen? (Niet dat ik er voor pleit dat je kinderen alleen in het donker moet laten rijden, hoor!)
Een goede reden om te gaan loslaten
als je kind ouder wordt, kan ik nog wel noemen. Als je extreem beschermend bent in vergelijking met andere ouders kan er een Peter-en-de-wolf effect ontstaan. Zoals bij een vriendin van mij die als studente in haar eentje door Tunesie wilde gaan fietsen 'want mijn moeder vindt het wel eng maar die vindt alles eng'.
Waarmee ik trouwens niet wil zeggen
dat alleen door tunesie fietsen nevernooit niet zou moeten gebeuren. Het gaat me om het feit dat ze haar moeders advies niet meer serieus kon nemen.
Gevoel
We kunnen het wel alle kanten op beredeneren, maar het gaat toch om het gevoel. Ben zelf nu dik in de 30, heb kinderen en ben dus allang 'losgelaten' door mijn moeder. Sinds ik weer bij haar in de buurt woon, wip ik regelmatig even binnen. Als ik 's avonds naar huis ga vraagt ze me altijd nog even te bellen zodra ik thuis ben gekomen....
Clo
Ik ken diverse volwassen kinderen die hun ouders vragen even te bellen als ze thuis zijn, als ze na een verjaardag ofzo weer weg gaan, dat heeft idd niks met leeftijd te maken.
Nymphe poolman
Oh Anja, dat is gruwelijk!
Ik wilde net refereren aan dit betreffende meisje (Nymphe Poolman) want hoewel het al een hele tijd geleden is, heeft het mij nooit losgelaten. Ik heb pas nog het boek herlezen dat haar moeder schreef over de verdwijning. Het laat mij op een of andere manier niet meer los. Ken jij de ouders van dit meisje persoonlijk?
Het lijkt me zo erg om dit mee te maken.
Ik laat mijn kinderen (5 en 7) nooit alleen ergens naartoe fietsen, maar dat heeft nu nog vooral met de leeftijd te maken en hub verkeersinzicht. Maar ook als ze wat ouder zijn, zouden ze van mij nooit alleen over verlaten wegen of door natuurgebied mogen fietsen. Ik ga ze met alle liefde halen, ook als dat reuze onpraktisch is. Ik moet er nog bij zeggen dat wij midden in een grote stad wonen en dat voelt al niet zo eng als buitenaf, maar toch. Daar lopen ook genoeg gekken rond. Alleen buiten spelen mogen ze van mij ook nog niet. Zelf fiets ik ook niet alleen als het donker is terwijl ik nog nooit wat heb meegemaakt. Maar ik hoef het ook niet eerst te ondervinden. Je moet gewoon voorzichtig zijn, en al helemaal met je kinderen.
Fairy1973
Hoi
Ik ken het gezin via mijn vriendin (die is weer bevriend met ze), dus ik ken ze vnl. van verjaardagen e.d. bij mijn vriendin..
Wel weet ik natuurlijk via vriendin hoe vreselijk zwaar ze het hebben gehad en tot op heden ook nooit meer echt de oude zijn geworden. Maar daar hoef je maar weinig fantasie voor te hebben om je zoiets voor te stellen.... gruwelijk !!!
Het heeft mij destijds ook vreselijk aangegrepen, temeer omdat ik ze oppervlakkig wel kende...
Verder was er in het hoge noorden ook nog de zaak van Digna van der Roest, het meisje wat vanuit school naar huis liep en is meegelokt door een buurman die vertelde thuis jonge katjes te hebben en of zij ze even wilde bekijken ??? Ook met dit meisje is het slecht afgelopen. Haar vader was destijds mijn leraar......
Echt, die man is naar mijn idee in een dag tijd grijs geworden, liep letterlijk krom van verdriet....
Ook dat heeft hele grote indruk op me gemaakt...
En ja, dat zijn incidenten en toch laten je zulke herinneringen nooit meer los en ben je misschien daardoor wel extra voorzichtig met je kids !!!!
groet Anja
Tja
Ik dacht meteen: dat zou ik nooooit doen.
Toen na de draad halverwege gelezen te hebben dacht ik: ja inderdaad met 11 fietste ik ook naar de middelbare school, 10 kilometer, door de dorpen en het park, of over de dijk. Ook vaak om 07:15 smorgens of om 16:30 smiddags nog. Eigenlijk was dat ook best link (nooit zo bij stilgestaan). En toch kon het niet anders, er ging geen bus in ons dorp, mijn vader werkte en mijn moeder reed geen auto. Bijna niemand van school woonde op ons dorp. Het had eigenlijk ook niet veel anders gekund.
Maar als het wél anders kan.....
