Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Mamvanpittigding

Mamvanpittigding

11-03-2010 om 09:53

Dochter van 6 wil altijd haar zin


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Pippin

Zo had ik het inderdaad niet opgevat.

Ik doe het overigens ook zoals jij beschrijft. En niet alleen bij mij ADHD-dochter, ook onze oudste probeer ik zo te benaderen. Ik denk eigenlijk dat dit voor bijna alle kinderen werkt.

Mamavanpittigding

De tekst die je aanhaalt beschrijft exact mijn dochter: ze is creatief, spontaan en enthousiast, zeer energiek en echt een heel gezellige lieve meid (als ze geen buitje heeft tenminste....).

Het schoolhoofd in de armen springen zou ze ook zomaar kunnen doen, gewoon doen en niet nadenken....

Ik heb nooit een vermoeden gehad. Ik vond haar als peuter wel bewerkelijk, maar ze is ook heel anders dan haar altijd brave grote broer. En ik heb dus altijd gedacht dat het kwam omdat ik verwend was door haar grote broer. Toen ze echter naar groep 1 ging bleek ze zeer moeilijk in het gareel te krijgen. Ze had overigens ook twee juffen die haar met fluwelen handschoentjes aanpakten en dat werkt niet bij dochterlief. Ik werd dus al gauw bij de juf geroepen en daarna volgden een hoop oudergesprekken, plannen van aanpak en externe hulp. Ik heb toen een beetje doorgevraagd en zelfs toen zeiden ze nog dat ze haar niet echt extreem vonden in haar gedrag (wat ik ook vond, wel bewerkelijk maar binnen de grenzen). Toch kwam een van de twee juffen na een tijdje naar me toe met de mededeling dat ze mogelijk toch iets van ADHD zag en of ik dat niet wilde laten onderzoeken, bv via de huisarts.

Met dochter naar de huisarts gegaan, die probeerde haar in de poppenhoek te laten spelen terwijl hij met mij een gesprek probeerde te voeren (wat dus niet lukte, want om poppen gaf ze helemaal niets). Dokter zag daardoor duidelijk ADHD-gedrag, melde ons aan bij de GGZ en daar rolde na een half jaartje wachten, een aantal intensieve gesprekken en een observatie van dochter het predikaat ADHD uit. En hoewel ik me in de tussentijd al wel wat verdiept had in de achtergronden kwam de diagnose voor mij toch echt als een grote schok. Ze heeft daarna een uitgebreid psychologisch onderzoek gehad waarin de diagnose bevestigd werd en verder uitgewerkt werd. En wij hebben mediatietherapie gehad en ik ben beter gaan leren zien hoe het nu precies bij haar werkt. En ik ben er echt van overtuigd dat ze het heeft, ik zie de chaos in het hoofd bij haar soms letterlijk ontstaan. En ik ben er ook van overtuigd geraakt dat ik zelf ook een klapje van die molen heb meegekregen....

Ik zou je echt willen aanraden om bij twijfel verder te gaan. Het vergt wat tijd, je moet flinke vragenlijsten invullen en een aantal keren op gesprek. Maar voor onse dochter was het echt niet belastend. De ggz mijnheer is een keer bij ons thuis geweest, heeft wat met haar gesproken, haar kamer bekeken en dat was het wel weer. En het psychologisch onderzoek vond ze af en toe wat moeilijk, maar dat is eigenlijk niet meer dan puzzeltjes maken, en opdrachtjes doen. Ze heeft er verder niets van geleden en we zijn er zoveel wijzer van geworden.

In groep 1 en 2 was er verder nog niets aan de hand qua leren, maar in groep 3 ging ze ook tegen de grenzen van haar kunnen aanlopen. Op basis van het psychologisch onderzoek heeft er toen een gesprek met de juf plaatsgevonden, dat ook voor de juf heel verhelderend werkte. Nu in groep 4 gaat het leren redelijk. Ze is geen hoogvlieger, maar ze komt wel mee. Sociaal-emotioneel zijn er echter wel wat aandachtspunten en dat zal voorlopig ook wel zo blijven.

Wij hebben dus goede ervaringen met de ggz, maar je kunt ook via een vrijgevestigde psycholoog gaan. Dat gaat meestal sneller maar is ook duurder.

Exact

"Ik ga me in de toekomst ook minder schamen voor blikken van anderen. Zo van die moeder kan haar kind niet opvoeden. Althans zo voelen de blikken van anderen, als mijn kind boos op me is en heisa maakt, als anderen toekijken. Ze kijken maar "

Je kunt er echt geen braaf meegaand kind van maken, dat zit er gewoon niet in. Ze heeft pit en daar kan ze later nog veel plezier van hebben. En wat de rest van de wereld vindt: lekker belangrijk.....

Ggz

Wij hebben trouwens voor de ggz gekozen omdat onze huisarts zei dat je bij ADHD-behandeling toch altijd bij hun uitkomt. Dus dan de diagnose ook maar via hun, dachten wij toen.

Tijdens het lange wachten heb ik nog even overwogen om toch naar een vrijgevestigde psycholoog te gaan, maar uiteindelijk ging het toch nog sneller dan verwacht en was het halve jaar zo om....

Onse?

Ik snap echt niet hoe dat nu uit mijn toetsenbord kwam....

Ach ja, 10 vingersblindtypen blijft een vak apart.

Guinevere

Goh das grappig. Ik heb wel eens een beschrijving van jouw zoon gelezen (dacht ik) en toen herkende ik daar juist heel veel in.

Ach het is natuurlijk ook een kwestie van nuances leggen. En inderdaad ook ADHDers zijn allemaal verschillend. Net echte mensen hè .

Guinevere

Guinevere

15-03-2010 om 18:16

Dees

Ja, ik heb het wel een beetje te stellig gezegd, dat ze helemááál niet op elkaar lijken.
Natuurlijk is onze zoon ook vaak een stuiterend ongeconcentreerd geval. En hij kan heel druk zijn, maar ook heel rustig, klopt helemaal. Maar hij is nooit iets kwijt, kan dus best meer opdrachten tegelijk aan en is juist erg handig. Ik kan hem vaak mateloos bewonderen om zijn heldere, praktische inzichten. Heerlijk.
De beschrijving "Het is dus echt Geen slecht opgevoed, moeilijk te hanteren druk kind met een gedragsprobleem, zoals de buitenwereld dit soort kinderen zo vaak ziet. Ze is gewoon zoals ze is en en zo is het goed." gaat natuurlijk ook voor hem op, in de mannelijke vorm.

Niet happy

Ik heb dit draadje in één keer uitgelezen. Ik sta versteld van de herkenning!

Hier ook een drukke, opstandige, lieve, onzekere, boze 6 jarige dochter. Ongelooflijk hoeveel ik herken in jullie verhalen. Fijn om te weten dat dit misschien iets is wat bij de leeftijd hoort. Of bij ADHD. Iets waar wij ook wel vaker aan getwijfeld hebben... Ik dacht eerlijk gezegd ook dat een kind het niet zal hebben als het zich wel kan concentreren. Blijkbaar verkeerd gedacht. En als ik erover nadenk kan ze zich inderdaad concentreren als ze iets doet wat ze leuk vindt. Zwemles is hier ook concentratie nul.
Zelf meer keuzes laten nemen is wat wij sinds kort hier ook doen en wij hebben ook gemerkt dat dat goed werkt.

Ik heb 1 vraag aan jullie waarvan ik heel benieuwd ben hoe jullie dat zien. Onze dochter is totaal niet happy op school en BSO en er komt binnenkort een gesprek met een ...tja, soort maatschappelijk werkster oid van school, want de juf maakt zich nu ook wat zorgen om haar.
Het niet happy zijn op school/bso, is dat volgens jullie iets wat bij de leeftijd hoort of zou dit ook ADHD gerelateerd kunnen zijn?

Groeten Zonnetje
p.s. ik ben al een tijd lid hier, maar heb lang niets geplaatst. Ik heb dit forum weer her-ontdekt!

Pippin

Pippin

16-03-2010 om 08:39

Zonnetje04

Onze zoon is ook ontzettend ongelukkig op school. Dat heeft bij hem met zijn adhd te maken. Hij heeft een zeer negatief gevoel over zichzelf hieraan over gehouden. Hij is een periode depressief geweest. Nu is hij regelmatig nog somber. Hij is vaak ziek van school. (dit is wat anders dan het gezellige 'schoolziek', er is namelijk niets gezelligs aan)

Guinevere

Guinevere

16-03-2010 om 09:45

Zonnetje04

Dat kan er mee te maken hebben, maar het hoeft niet. Bij veel kinderen die te maken hebben met overgevoeligheid voor prikkels is het zo dat ze constant het idee hebben ergens aan te moeten voldoen, maar het niet kunnen. Bijvoorbeeld stil zitten/zijn als de juf dat wil. Of ze zijn overdonderd door alle indrukken en keren in zichzelf. Of ze denken dat ze dom zijn omdat ze steeds niet weten wat ze moeten doen.
Onze zoon dreigde ook unhappy te worden (in groep 2). Hij voelde aan dat hij kennelijk niet goed genoeg was zoals hij was voor juf. Bovendien bouwde hij steeds meer frustraties op, doordat hij zich nog niet sociaal wenselijk genoeg kon gedragen. Nu (met medicatie) gaat het veel beter en hij gaat met plezier naar school. De BSO verdraagt hij, maar dat zal zijn hobby wel niet worden.

Bedankt

bedankt voor jullie reacties Pippin en Guinevere!
Vandaag is mijn dochter ook thuis gebleven. Ze klaagt over enorm moe zijn, als ze weet dat ze niet naar school hoeft daardoor dan is ze binnen no time weer actief en speels. Na lunchtijd heb ik haar weer naar school gebracht, onderweg daar naartoe werd ze ineens weer extreem moe. Toch doorgezet, maar na een half uur werd ik gebeld dat ik haar moest komen ophalen. Lag bijna te slapen op haar tafel. Na een kwartiertje thuis bloeide ze weer op en is ze weer gaan spelen, niks meer aan de hand.
Ik geloof zeker dat het iets psychisch is. Dus we gaan hier mee aan de slag, kijken waar we op uitkomen.

Pippin

Pippin

17-03-2010 om 09:10

Zonnetje04

Onze zoon is al een heel stuk ouder, maar heeft inderdaad ook vaak psychosomatische klachten met betrekking tot school. Het is heel lastig om hier goed mee om te gaan. Het kan ook behoorlijk uit de hand lopen. Daar wil ik je even voor waarschuwen.

Vanachter mij pc oordelend (dus beperkt en kortzichtig, want ik ken jullie niet), vind ik wat jij beschrijft, een reden om jouw dochter te laten onderzoeken. Ik ken eigenlijk alleen maar verhalen van mensen die achteraf vinden dat ze te lang hebben gewacht met hulp zoeken (wij ook). Andersom heb ik nog nooit gehoord. Daarnaast zijn er vaak wachtlijsten.
Als ik jou was, zou ik ervoor zorgen de regie in eigen hand te houden. Dus niet via school, wij hebben daar namelijk slechte ervaringen mee. Meestal kan een huisarts je wel verder helpen.
Met school kun je zoeken naar manieren waarop ze het voor je dochter leuk kunnen maken. Maar soms lukt dat niet. Bij zoon is school nog steeds: 'De minst favoriet plek, waar ik niet wil zijn'. Het helpt in ieder geval als de leerkracht het kind serieus neemt, afspraken nakomt en rustig, duidelijk, flexibel, voorspelbaar en georganiseerd is. Veel leerkrachten denken: 'Adhd-kenmerken? Dan moet ik veel structuur bieden!' En dan worden ze van de weersomstuit heel erg streng en kortaf tegen het kind. Bij onze zoon heeft dat tot gedragsproblemen geleid.
Succes ermee.

Pippin

Dank je wel voor je advies Pippin.
Op welke manier kan het uit de hand lopen, kun je daar wat over vertellen? Dan kan ik het misschien herkennen als het hier ook gebeurt.
Ik heb ook het gevoel dat ik er zelf achterheen moet omdat ik merk dat de juf het waarschijnlijk verkeerd inschat (denkt echt dat ze ziek was gisteren en dat was duidelijk niet zo).
Zelf heb ik ook de neiging om op een relatief goede dag te denken dat het allemaal vast bij de leeftijd hoort en wel overwaait. Totdat het weer mis is. Ik heb een test gedaan op internet over ADHD, deze geeft natuurlijk geen uitsluitsel/diagnose maar wel een indicatie of het zinvol kan zijn om de huisarts te bezoeken. Uit de test kwam dat de kans op ADHD zeer hoog aanwezig is en huisarts bezoek zeer aan te raden is. Tja, dat kan ik niet negeren.
Dus ik ga doen wat jij ook schrijft: een afspraak maken bij de huisarts. Ik heb een hele fijne die klachten altijd serieus aanpakt. Dat zal inderdaad beter/sneller gaan.
Je schrijft dat leerkrachten de neiging hebben om streng te worden. Dat heeft onze juf niet, ze is een heel lief zachtaardig type. Maar ik merk dat wij als ouders die neiging hebben. Nu ik vermoed dat er meer aan de hand is dan alleen vervelend zijn, moet ik daar zelf anders mee omgaan.
Juf is juist niet voorspelbaar, niet georganiseerd en niet duidelijk Maar wel een schat gelukkig.

Heb jij inmiddels genoeg handvaten om er goed mee om te gaan?

Mamvanpittigding

Mamvanpittigding

17-03-2010 om 10:18

Dees en anderen

Dees, ik herken veel in je verhaal. In groep 1 en 2 werd ze ook als bewerkelijk maar niet extreem gezien.
Dingen die ze deed: tijdens de sportdag niet meedoen maar zich verstoppen. Grote paniek want kind is kwijt. Schoolreisje extra mamma om op dochter te letten. Want als ze iets interessants ziet rent ze weg. Verder vroeg de juf laatst of jongste dochter op oudste lijkt qua gedrag. Daarna smeekte de juf mij haar alsjeblieft niet bij haar in de groep te doen . Was natuurlijk grappig bedoeld maar het zegt wel iets over bewerkelijk zijn van dochter.

Verder was dochter als dreumus en peuter een enorme handenbindertje. Ik kon bijna nooit even blijven zitten terwijl kind aan het spelen is in speeltuin. Dochter klimt waar het onmogelijk is. Rent zomaar de straat op, ruzie met andere kinderen. etc,etc. Na het zwemmen even in de kantine iets eten. Kan wel maar zitten kan ik niet even. Dochter rent na 3 minuten alle kanten op, en vooral naar buiten wat niet mag. Leuk gezellig naar de ballenbak (binnenspeeltuin). Dochter heeft al haar kleding uitgedaan en rent bloot rond. Vonden de andere mamma's en pappa's lollig. Ik was minder blij, want er waren drie mamma's nodig om haar te vangen in de doolhof en haar kleding weer te vinden pffff. Dit soort taferelen zijn echt geen uitzondering. Verder moet ik haar vaak redden, klimt veel te hoog in boom etc etc. Op visite gaan was en is een nachtmerrie, want klimt springt gilt en zit overal aan. Nog steeds! Om gek van te worden. Mits er iets heel interessants te doen is dan gaat het wel goed.

Ik heb ook een vermoeden dat ze dislectisch is. Want leest nog erg langzaam, letters als b en d niet goed herkennen, raad heel veel woorden. Heel erg hakken en plakken. Lange pauze bij makkelijke woorden. etc. Verder in groep twee veel hogere score sito Alles A. Groep 3 is niet slecht maar toch een stuk lager voor taal C. En opmerking van juf dat lezen niet goed gaat. Rekenen wel nog een B. Dus van zeer goed rapport naar gemiddeld rapport. De juf van groep twee had hoge verwachtingen van kind want vond haar erg slim. Dit kan ook gewoon zijn omdat groep 3 nou eenmaal moeilijker is maar toch die twijfel. Eigenlijk wil ik haar op Adhd en dislexie laten testen. Het is een beetje warrig in mijn hoofd. Heb slecht geslapen en weet even niet of ik me niet gigantisch dingen in mijn hoofd haal over dochter. Misschien is ze toch gewoon een beetje druk en warhoofd , zoals haar mamma, en is er verder niets aan de hand.

Tenslotte ziet niemand echt een probleem behalve ik. Als ze verder (nog) geen probleem heeft, moet je dan wel actie ondernemen? En toch dat gevoel dat ze anders is en er wellicht in de toekomst last van kan hebben. Zelf herken ik veel van adhd en dislexie ook bij mezelf. Door de zoektocht naar wat is er met mijn dochter. Begrijp ik ook beter hoe ik zelf in elkaar zit. Klinkt misschien raar. Ik ken mijn vader en zijn familie niet dus ik weet niet of het wellicht in de familie voorkomt. Wel van mijn moeder gehoord dat er veel psychische ziektes voorkomen aan vaders kant. Depressie geloof ik. Dus het is ook voor mezelf dat ik dit uit wil zoeken. Zelf werk ik niet, ben dus gewoon mamma. Maar dit niet uit vrije wil meer omdat het maar niet lukte met mij qua werk. Moeite met concentreren en veel fouten maken. Dus ging niet super, heb overigens wel mijn school afgemaakt (VWO diploma) Maar daarna ging het bergafwaards. Dus voor mezelf ben ik ook zoekende. De angst dat het met dochter hetzelfde zal gaan en ze dus, het moeilijk gaat krijgen in de toekomst zorgt er bij mij voor dat ik twijfel. Maarja dochter is natuurlijk een ander mens dan haar mamma dus misschien zit ik er naast. Sorry voor warrig en lang verhaal. Hoop dat iemand het een beetje begrijpt.

Nou ja, ik weet het even niet wat te doen. Bedankt in ieder geval voor al jullie reacties.

Pippin

Pippin

17-03-2010 om 10:21

Uit de hand

Het kan uit de hand lopen, doordat het kind zich steeds vaker ziek gaat voelen, steeds minder gaat doen, en vervolgens nauwelijks meer naar school gaat.
Zowel helemaal meegaan in de 'ziekte', als het ontkennen en het kind forceren, kan tot gevolg hebben dat de klachten toenemen. Er zijn kinderen die de deur niet meer uitkomen, ten gevolge van psychosomatische klachten. Onze ervaring is, dat adhd-ers (er voor het gemak van uitgaand dat je dochter 'kenmerken van adhd'heeft) de neiging hebben om situaties heel snel uit de hand te laten lopen. Je knippert met je ogen en je hebt een enorm probleem. Dus een ouder van een adhd-er moet enorm alert zijn, even wegdromen, een weekje verslappen en je bent weer een maand bezig om op het beginpunt uit te komen. Dat geldt voor psychosomatische klachten ook.
Ik denk dat jullie moeten gaan analyseren waarom je dochter het zo naar vindt op school. Misschien kan ze dat zelf vertellen, anders moet de juf haar beter observeren. Misschien kun jij aan de juf non-verbale signalen vertellen die jouw dochter geeft als ze zich vervelend voelt.
Dat probleem moet opgelost worden. Juf zou jouw dochter bijvoorbeeld kunnen gaan benaderen, alsof ze adhd heeft. Dus wel duidelijk, georganiseerd en voorspelbaar zijn. Ik vind dat een duidelijke voorspelbare, georganiseerde en kalme basishouding, aan ALLE leerkrachten geleerd zou moeten worden op de PABO. Hoe wil je anders iets aan kinderen leren? Ook kinderen zonder adhd, autisme, dyslexie, of iets anders, hebben baat bij duidelijkheid, organisatie, rust en voorspelbaarheid!!!(maar dat is een stokpaardje)
Als je deze hulp op poten hebt gezet, kun je een plan maken, hoe om te gaan met de klachten. Aan de ene kant je dochter serieus nemen, de klachten niet ontkennen, aan de andere kant er zelf niet gefixeerd op zijn. Zegt dochter niets, dan zeg jij ook niets. Je kunt belonen als ze de hele dag naar school is geweest. Je kunt afspraken maken over 'zware' dagen. Die dagen kun je dan extra belonen, of haar dan een middag thuis houden 'om bij te komen'. Je kunt met de juf afspreken dat ze jou dochter afleid met iets leuks als jouw dochter zegt dat het 'niet gaat'. Ook de juf kan belonen als je dochter het toch volhoudt. Je kunt met juf afspreken dat je dochter even apart mag gaan zitten als het allemaal teveel wordt.
Ach, het zijn maar voorbeelden.
Wij hebben wel handvatten dus, maar het is nog steeds zwaar. Maar onze zoon is ook voor een adhd-er, een geval apart.
Succes

Pippin

Pippin

17-03-2010 om 10:27

Voor mamavanpiitigding

Dat gevoel van verwarring herken ik.
Wat ik hier al eerder schreef. Ik ken eigenlijk alleen maar mensen die zeggen: ik wilde dat ik eerder was begonnen met onderzoeken, ik wilde dat ik het eerder had geweten. Dus ja, ik vind dat je wel hulp moet gaan zoeken als jij als moeder de enige bent die problemen ervaart. En als ik jouw post leest, is dat niet eens het geval. Die kleuterjuf had ook problemen met jouw dochter, ze zakt af in haar schoolresultaten.
Je bent dit draadje niet voor niets begonnen.
Als er niets aan de hand is, zullen de onderzoekers dat aan je vertellen. Op de leeftijd van jouw dochter, vinden kinderen de onderzoeken meestal alleen maar leuk. Als ze ouder worden, is dat enthousiasme meestal minder.
Pfff, sterkte

ijsvogeltje

ijsvogeltje

17-03-2010 om 11:33

Voor mamvanpittigding

Ik herken het heel erg, dat twijfelen en denken 'het valt toch wel mee'. Zeker als er ook weer wat rustige dagen zijn. Ook hebben wij heel lang verschillende verklaringen gezien voor het gedrag. Als peuter/kleuter waren het zijn oorproblemen (slecht horen, helpt ook niet mee om 'gepast' gedrag te vertonen), later sensorische integratieproblemen (fysio voor gehad, zorgde ook voor de nodige puzzelstukjes). Weer wat later realiseerde we ons dat hij behoorlijk slim is en zich op school zat te vervelen. Helpt ook allemaal niet.
Nu is hij 8 en we kunnen er echt niet omheen: hij is geen standaard kind. En onze eerdere verklaringen zijn niet afdoende. Ze speelden/spelen zeker een rol, maar er is meer aan de hand. En daar heeft hij zelf ook last van. Op deze leeftijd kun je het ook niet meer wegzetten als 'kleutergedrag'. Kinderen worden geacht zichzelf redelijk te kunnen beheersen, stil zitten, aandacht hebben etc. En dán wordt het pijnlijk duidelijk dat je kind daarin anders is.
Ik heb altijd al veel gelezen (dit forum is zó leerzaam!) en we hebben steeds de hobbels die we tegenkwamen aangepakt (al sinds de kleutergroep). Wiebelkussen en zitbal op school, rustige plek, wat extra vrijheid om door het lokaal te lopen, goed overleg met leerkracht, MP3-speler op tijdens de les etc. De insteek van de overleggen met school zijn altijd geweest: hij is hoe hij is, hoe zorgen we ervoor dat hij zo goed mogelijk kan functioneren? Het is er dus nooit over gegaan: wat zou hij hebben, wat is er aan de hand? Dit laat ook zien hoe wij hierin staan. Ik zeg altijd maar: je hebt een gebruiksaanwijzing nodig, dus daar gaan we naar op zoek. Misschien hebben zijn eigenaardigheden een naam, maar daar zijn we (nu) niet naar op zoek. Nu hebben wij denk ik ook steeds de luxe/geluk (?) gehad dat onze zoon ook op school gewoon heel erg geaccepteerd wordt. Er is echt nog nooit een leerkracht geweest die het over ADHD of onderzoeken heeft gehad (en dat gaat op sommige scholen wel anders...) De gebruiksaanwijzing hebben we inmiddels behoorlijk duidelijk, zowel thuis als op school.
Wij zijn dus niet een testtraject ingegaan. Wel lopen we sinds een half jaar bij een kinderpsycholoog. We zijn daar met duidelijke vraag naar toe gegaan: hoe helpen we hem om beter om te gaan met zijn frustraties (want dat is waar hij vooral moeite mee had). Dat zet zeker zoden aan de dijk.
Ondanks dat we nog geen officiële diagnose hebben, is het wat ons (en de psycholoog) betreft overduidelijk dat we het in de ADHD-hoek moeten zoeken. We hebben steeds gezegd dat we pas 'interesse' hebben in een diagnose als we medicatie overwegen. Voor de gebruiksaanwijzing en acceptatie hebben we het namelijk echt niet nodig. En met die medicatie willen we nu inderdaad gaan starten. Mooie van ons 'traject' is dat het een heel snel traject is. We hebben ons een half jaar geleden aangemeld bij de kinderpsycholoog, hadden een paar weken erna een intake en hij is aan de slag gegaan met onze zoon. Morgen schuift een kinderpsychiater aan; hij heeft inmiddels dossier van onze zoon bestudeerd en we hebben nog wat extra vragenlijsten moeten invullen. Verwachting is dat we binnen een uur een diagnose hebben.

Stuiteren

Alle Dagen Druk geldt niet voor ADDers. Die stuiteren niet, of tenminste toch niet zoals ADHDers denk ik. Mijn zoon kan wel de controle verliezen als hij boos is of juist heel blij.
Maar je hoeft niet echt voor een diagnose te gaan. Je kunt wel proberen of bepaalde opvoedtips die bij AD(H)D werken voor haar nuttig zijn. Wij zijn aan het testen gegaan omdat zoontje een duidelijke ontwikkelingsachterstand vertoonde. De problemen begonnen al in de tweede kleuterklas. Maar als dat bij jou dochter niet het geval is, wat maakt het dan uit? Zolang je maar een aanpak vindt die werkt.

Mamavanpittigding

Heel herkenbaar wat je daar omschrijft. Onze dochter was vroeger ook een wervelwind. En we hadden bijna een doorlopend abonnement bij de dokterspost. Ik was op een gegeven moment gewoon bang om te bellen, want dadelijk gaan ze er nog iets van denken hè! Je had bij haar vroeger echt ogen op je rug nodig en dan nog was je vaak te laat.

Dat is trouwens gelukkig wel beter geworden. Ze kan nog steeds flinke smakken maken en zit nog steeds vaak onder de blauwe plekken, maar de dokterspost hebben we allang niet meer van binnen gezien voor haar (klopt zeer hevig af op hout . En ze krijgt echt alles kapot. Ze heeft de oude gereedschapset van haar broer gekregen en die heeft er jaren meegespeeld en zij heeft vanavond bij de tweede keren spelen de hamer kapot gekregen....

Wat je over jezelf omschrijft is ook herkenbaar. Na de diagnose van dochterlief is bij ook langzaam het kwartje gevallen. Ik heb wel mijn studie afgemaakt en ook een baan op niveau, maar het is af en toe flink aanpoten om alle ballen in de lucht te houden. Nu is dat bij iedere werkende moeder wel zo denk ik , maar toch heb ik het idee dat ik een soort extra handicap heb. Ik drijf op mijn goede geheugen, maar zodra me dat ook in de steek laat ben ik echt reddeloos verloren. Dan heb ik totaal geen overzicht en vergeet ik de gektste en ergste dingen. Ik kan 's morgens in de agenda kijken en bedenken: oh vanmiddag heb ik een afspraak met de juf, niet vergeten maar het kan zomaar gebeuren dat ik het 's middag toch vergeet. Pfff, erg vermoeiend en slecht voor mijn reputatie... het zou namelijk ook net zo goed een kinderfeestje ofzo kunnen zijn dat ik vergeet, of de dochter van mijn vriendin...
Op mijn werk red ik me wel, maar is het vaak toch ook wel chaos, kan ik er heel slecht tegen als ik meerdere dingen tegelijk moet doen en kan ik ook niet teveel projecten tegelijk aan. Om nog maar te zwijgen over het gebrek aan planning. Gelukkig maakt de baas er nog niet al te veel problemen over en heb ik mijn olifantengeheugen...

miamma

miamma

25-03-2010 om 12:17

Nog meer herkenning

Hoi mammavanpittigding,

Ik kom hier weer eens langs na lange tijd en heb niet al je reacties gelezen, maar ik herken ook heel erg veel. Mijn dochter van 6 is ook zo'n eigengereide troela en kan heel respectloos en veeleisend zijn. Was ook als heel klein kindje al enorm zelfstandig, had altijd een eigen plan en ideeen over alles en ik voelde me vaak als een lastig obstakel op haar pad met mijn practische bezwaren Ik zie hier ideeen over adhd langskomen, moeite met lezen, omdraaien b en d, hoge vroege citoscores, maar weer lager in groep 3, etc. Mijn dochter vertoont heel veel gelijkenissen met dit alles, bleek hb en zit na een dramatisch moeilijke tijd nu in een Leonardoklas. Waardoor nu na een aantal maanden alles weer zo'n beetje harmonisch verloopt en zij weer ontspannener en veel meer haar oude zelf is geworden.

Ze was gewoon constant ongelukkig, niets van wat ze op school moest doen paste bij haar beleving (hoewel ze cognitief niet heel ver vooruit liep op de stof) en ze had weinig aansluiting met leeftijdsgenootjes, o.a. doordat ze steeds het spel wilde bepalen, wat weer funest was voor haar zelfbeeld en zelfvertrouwen. Het vele aanpassen maakte haar thuis tot een soort tijdbom, ze werd om alles woedend en niets was goed.

Misschien heb je hier nog wat aan bij het zoeken naar mogelijke oplossingen.

Veel succes!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.