Dwanghandelingen kind 7 jaar
Hi,
Even een verhaal, omdat mijn man en ik het niet zo goed meer weten.
Onze zoon is vandaag jarig en 7 jaar geworden.
Hij heeft de afgelopen jaren al aparte, dwangmatige trekjes. Tot voor kort waren deze gewoon dingen die bij hem horen en konden we er ook wel om lachen.
Voorbeelden:
- Hij moet elke dag op dezelfde tijd naar bed, anders wordt hij heel zenuwachtig.
- Hij is extreem bang om te laat te komen en raakt dan echt in paniek.
- Hij wil liever niet met het OV, omdat je dat kunt missen.
- Etc.
Nu is er de afgelopen periode iets nieuws bijgekomen waar iedereen in huis, en vooral hijzelf, last van heeft.
Zodra hij naar bed gaat, móét hij buiten een auto zien rijden. Hij gaat dus voor het raam staan nadat we hem in bed hebben gelegd en wacht tot er een auto voorbij komt. Wanneer er na een kwartier nog geen auto is geweest, raakt hij in paniek en gaat huilen.
Omdat ik dit zielig vond, heb ik vorige week met hem afgesproken dat we samen naar een auto kijken en dat hij daarna lekker gaat slapen. Dit leek te werken, tot vanavond.
We hadden hem in bed gelegd nadat we samen naar een auto hadden gekeken, maar na een paar minuten begon hij te jammeren. Toen ik ging kijken, stond hij weer bij het raam. Hij kon alleen maar huilen en ik kreeg er niet goed uit waarom hij daar weer stond.
Na troosten ben ik weer weggegaan. Een paar minuten later begon hij opnieuw te jammeren.
Ik ben bij hem gebleven en we hebben de dag even doorgenomen. Hij gaf aan dat hij moet gaan kijken bij het raam zodra hij een auto hóórt. Heel lastig, omdat we bij een weg wonen.
Daarna heb ik hem verteld dat hij zijn bed niet meer uit mag van papa en mama. We hebben samen nog even geluisterd naar auto’s en ik heb uitgelegd dat er niks gebeurt wanneer hij niet gaat kijken. Na nog wat troosten ben ik weggegaan en is hij uiteindelijk gaan slapen.
Nu is hij vandaag jarig en vieren we het morgen met de familie. Samen met Sinterklaas zorgt dat voor heel wat spanning in zijn hoofdje. Toch vinden we dit gedrag wel apart.
Wat moeten we hiermee en hoe helpen we hem het beste?
Ik denk dat er niet een kant-en-klare oplossing is.
Misschien kan hij aan sommige dingen wennen, maar zal dat heel lang duren.
En misschien zal hij altijd sneller in paniek raken dan andere mensen.
Als hij altijd op dezelfde tijd naar bed wil, doet mij dat aan autisme denken.
Maar ik weet niet of dat bij kinderen van 7 jaar al kan worden vastgesteld. (misschien alleen als het heel duidelijk is).
Een auto moeten zien als je hem hoort...
Bij normale kinderen zou ik het dan zo weinig mogelijk over auto's hebben.
(je weet wel, probeer maar even 5 minuten niet aan een olifant te denken...)
Maar ik denk dat je een autistisch kind rustig kunt vertellen dat een auto die je hoort, soms een andere kant op rijdt. En dan komt hij niet langs het raam.
Ik geloof dat ik dit toch wel met de huisarts zou willen bespreken als ik jou was. Zeker nu het je zoon dwars gaat zitten.
Heb je je zoon al wel verteld dat sinterklaas niet bestaat? Mijn 'niet-autistische zoon, maar het schuurt wel' vond het in deze periode heel prettig om te weten wat en hoe dagen zouden verlopen. Voor een nerveus kind kunnen al die festiviteiten al snel teveel zijn.
Als jullie je zorgen maken en je afvragen of je er iets mee moet is het altijd mogelijk om met de huisarts of de schoolarts/GGD jgz te overleggen. Dat laatste vind ik zelf een fijne plek, je kan ook aangeven dat je een afspraak zonder je kind erbij wil om even te overleggen hoe zij er naar kijken.
Ik zou er zeker mee verder gaan. Er speelt van alles in zijn hoofdje. Hij lijkt er zelf last van te hebben. ik kan mij inbeelden dat dit heel beangstigend voor hem kan zijn. Ik wil je aanraden om het eens te bespreken met een kinderpsychiater. Vanuit mijn beroep ben ik dagelijks bezig met dit soort vragen. Beeldvorming is de eerste stap. Zonder duidelijk beeld is een juiste aanpak vinden moeilijk. Ik bewonder wel jullie huidige aanpak. Jullie focussen op zijn angsten en proberen ze te verzachten. Dat lijkt me al heel goed. Misschien kunnen jullie hulpmiddelen inzetten zoals oordopjes (loops zijn aangenaam in het oor), witte ruis, boekjes over Sinterklaas ter verduidelijking, werken met een dagschema, alarmpje instellen met uur van vertrek,…? hij heeft nood aan duidelijk, structuur maar ook duidelijke grenzen (zoals bijvoorbeeld niet uit bed komen maar roepen als er iets is mag wel).
Autisme komt ook in mij op. Maar het kan ook pure angst zijn (controledrang). Denk ook zeker aan hoogbegaafdheid. Allemaal pistes om te verkennen.
Moedig om het hier te posten. Ik duim mee dat het snel beter met hem gaat
Onheil zal over je komen als je niet precies in het midden van de stoeptegels loopt, als je niet eerst over de kast kijkt voordat je gaat slapen, als je met de verkeerde hand je theekopje vast pakt, als je niet minstens één keer per dag met vijf treden tegelijk de trap afloopt.
Het gaat over. De associaties laten los. Je wordt effectiever in je gedrag en kan zelf steeds meer invloed uitoefenen op je omgeving zonder magie.
IneH schreef op 15-11-2025 om 00:32:
Ik zou er zeker mee verder gaan. Er speelt van alles in zijn hoofdje. Hij lijkt er zelf last van te hebben. ik kan mij inbeelden dat dit heel beangstigend voor hem kan zijn. Ik wil je aanraden om het eens te bespreken met een kinderpsychiater. Vanuit mijn beroep ben ik dagelijks bezig met dit soort vragen. Beeldvorming is de eerste stap. Zonder duidelijk beeld is een juiste aanpak vinden moeilijk. Ik bewonder wel jullie huidige aanpak. Jullie focussen op zijn angsten en proberen ze te verzachten. Dat lijkt me al heel goed. Misschien kunnen jullie hulpmiddelen inzetten zoals oordopjes (loops zijn aangenaam in het oor), witte ruis, boekjes over Sinterklaas ter verduidelijking, werken met een dagschema, alarmpje instellen met uur van vertrek,…? hij heeft nood aan duidelijk, structuur maar ook duidelijke grenzen (zoals bijvoorbeeld niet uit bed komen maar roepen als er iets is mag wel).
Autisme komt ook in mij op. Maar het kan ook pure angst zijn (controledrang). Denk ook zeker aan hoogbegaafdheid. Allemaal pistes om te verkennen.
Moedig om het hier te posten. Ik duim mee dat het snel beter met hem gaat
Mee eens
rionyriony schreef op 15-11-2025 om 04:56:
Onheil zal over je komen als je niet precies in het midden van de stoeptegels loopt, als je niet eerst over de kast kijkt voordat je gaat slapen, als je met de verkeerde hand je theekopje vast pakt, als je niet minstens één keer per dag met vijf treden tegelijk de trap afloopt.
Het gaat over. De associaties laten los. Je wordt effectiever in je gedrag en kan zelf steeds meer invloed uitoefenen op je omgeving zonder magie.
Dat weet je helemaal niet. Ik zou er even over praten met de huisarts TO.
rionyriony schreef op 15-11-2025 om 04:56:
Onheil zal over je komen als je niet precies in het midden van de stoeptegels loopt, als je niet eerst over de kast kijkt voordat je gaat slapen, als je met de verkeerde hand je theekopje vast pakt, als je niet minstens één keer per dag met vijf treden tegelijk de trap afloopt.
Het gaat over. De associaties laten los. Je wordt effectiever in je gedrag en kan zelf steeds meer invloed uitoefenen op je omgeving zonder magie.
Dit is zeker niet vanzelfsprekend dat het weer overgaat. Veel kinderen /volwassenen hebben wel eens een periode last van dwanghandelingen, met name bij stress en spanning kan dit toenemen (de verjaardag en Sinterklaas kunnen een rol spelen), en in veel gevallen is het van voorbijgaande aard. Maar bij een deel van de kinderen gaat het niet weg en wordt het erger.
Een risico bij angst is dat als je er in meegaat, dat het kind leert om het angstige gevoel 'weg te toveren' met handelingen die er niks mee te maken hebben. Een kind leert dus niet dat de angst ook vanzelf weer zakt, en koppelt het aan de handeling (kijken naar de auto). Omdat de angst zelf niet aangepakt wordt, zal het kijken naar de auto op een gegeven moment niet meer 'helpen'. De kans is dat er steeds weer nieuwe handelingen bijkomen.
Hoe je als ouder reageert kan het probleem in stand houden of verergeren. Dus ik zou zeker naar de huisarts gaan, ook zodat julie als ouders goede handvatten krijgen.
Edit: deze website geeft een goede uitleg thttps://psychogoed.nl/help-je-kind-bij-rituelen-of-dwangmatig-gedrag/
Mijn tiener heeft last van dwanggedachten met voeten neerzetten op de trap, deuren, kleedjes recht. Ze is begonnen bij een therapeut voor wat anders, maar die sloeg wel aan toen ze over de dwanggedachten hoorde.
Waarschijnlijk is het een symptoom van iets anders, maar wel een belangrijk signaal dat er iets aan de hand is.
Ikzelf was vroeger zo’n kind.
Ik kon heel dwangmatig zijn. Zaken navoelen voor de zekerheid, stappen tellen, ogen knipperen, over ademhaling nadenken etc.
Bij mij was het spanning. Stress. Mijn jeugd was zwaar. Onveilig.
Ik heb geen diagnose, wel onderzoeken gehad, waren niet van toepassing. Het mij is het op volwassen leeftijd best goed gekomen, hoewel niet zonder vallen en opstaan.
Ik zeg niet dat jullie kind het zwaar heeft, of dat zijn jeugd ruk is, maar ik durf wel te beweren dat er iets onder zal zitten dat hem bezig houdt. En een gesprek met HA is in deze wel echt een aanrader.
Spanning kan voor een kind te veel zijn. Deze dwang kan een uiting zijn om spanning af te bouwen.
Mijn dochter heeft begin dit jaar therapie gehad voor dwang. Ik had het veel eerder moeten doen. Ze heeft er jaren last van gehad. Soms wat meer soms wat minder maar weg was het nooit. Nu wel. Ik zou ècht naar de huisarts gaan.
Eens. Met hem naar de huisarts gaan. Mijn dochter heeft OCD en is inmiddels 24. Zij had er op die leeftijd ook bij vlagen last van en achteraf blijkt nu ook heel veel dwanggedachten waar wij niks van geweten hebben waar ze wel veel last van heeft gehad. Het is goed te behandelen zodat het tot op zekere hoogte onder controle gehouden kan worden. Er is een heel toegankelijk boek over geschreven door een psychiater die zelf (zware) OCD heeft. Kan even niet op de naam komen alleen ..
Zussie schreef op 15-11-2025 om 19:57:
Eens. Met hem naar de huisarts gaan. Mijn dochter heeft OCD en is inmiddels 24. Zij had er op die leeftijd ook bij vlagen last van en achteraf blijkt nu ook heel veel dwanggedachten waar wij niks van geweten hebben waar ze wel veel last van heeft gehad. Het is goed te behandelen zodat het tot op zekere hoogte onder controle gehouden kan worden. Er is een heel toegankelijk boek over geschreven door een psychiater die zelf (zware) OCD heeft. Kan even niet op de naam komen alleen ..
Menno Oosterhof, Vals Alarm.
rionyriony schreef op 15-11-2025 om 04:56:
Onheil zal over je komen als je niet precies in het midden van de stoeptegels loopt, als je niet eerst over de kast kijkt voordat je gaat slapen, als je met de verkeerde hand je theekopje vast pakt, als je niet minstens één keer per dag met vijf treden tegelijk de trap afloopt.
Het gaat over. De associaties laten los. Je wordt effectiever in je gedrag en kan zelf steeds meer invloed uitoefenen op je omgeving zonder magie.
Dat weet je toch helemaal niet?
