Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Astrid

Astrid

28-11-2010 om 23:04

Dwarse bijna 10 jarige dame. hoe pak je dat aan?

Hier een dametje van bijna 10 (middelste kind) wat altijd al een zeer eigen wil had. Ze doet al jaren waar ze zelf zin in heeft. Mag het niet, dan doet ze het stiekem. Zit al vanaf haar geboorte in een soort pre-pubertijd. Ze zit al jaren in een klas hoger dan haar leeftijd en zit daar met meiden van bijna of al 11. Het enige waar de meiden zich op dit moment mee bezig houden is uiterlijk en jongens (alleen nog over praten gelukkig).

De laatste weken is ze alleen maar dwars. Ze doet geen taakjes in huis meer, hangt alleen maar op de bank, komt niet aan tafel, zit alleen maar achter de computer op internet met haar klasgenoten en zoekt telkens ruzie met broer en zus. Ze zit te klagen dat ze geen geld heeft (krijg je als je maar tijdschriften en oorbellen blijft kopen), maar is te beroerd om een klusje voor oma te doen waar ze zo 2,= voor krijgt. Ja daaag, ik ga niet werken voor zo weinig geld! Maar ze wil wel zo meteen voor haar 10e verjaardag haar 1e telefoon (niet zo'n stomme, wel een mooie) en een nieuwe fiets.

Nu was ik het zo zat vanavond. De hele dag tegendraads. Nadat ik zei dat ze binnen 10 minuten moest douchen, pyama aan en schooltas inruimen gewoon door ging met waar mee ze bezig was heb ik haar zonder eten naar bed gestuurd. Wel had ik nog 2x binnen die 10 min. gewaarschuwd dat dat de consequentie was, maar ze reageerde totaal niet. Bleef gewoon zwijgend doorgaan.
Toen ze naar bed moest heb ik haar I-pod afgepakt (reageerde geneens) en heb ik haar Hyves, E-mail adres en Facebook geblokkeerd. Ze zal wel woest zijn morgen! Zonder die dingen kan ze niet leven! (Aldus dochter).

Ik vind het lastig om met haar om te gaan. Ik krijg geen grip op haar meer. Mijn man wordt er gek van dat ze vooraf elke activiteit gaat huilen (ik wil niet mee, ik wil van die sport af) en zo apatisch is. Hij heeft ook helemaal geen zin meer om haar een telefoon en fiets voor haar verjaardag te geven. En ze wil ook nog een slaapfeest geven. Ze verdient het niet meer volgens hem. Vind ik wel weer erg ver gaan. We hebben vast de verkeerde aanpak bij haar, dus misschien heeft iemand hier tips.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
AzoraC

AzoraC

29-11-2010 om 00:37

Lastig

Het klinkt een beetje verwend, (telefoon én fiets bijvoorbeeld), maar dat is van afstand lastig in te schatten hoor. Heeft ze van jullie in het verleden wel eens nee te horen gekregen?
Verder: ze zit een klas hoger. Is ze heel slim? Krijgt ze wel uitdaging genoeg?
Verder: slaapt ze genoeg? Het klinkt ook wel naar doodmoe.
Wel eens gedacht aan een cursus om met dit soort gedrag om te leren gaan?
Het zijn maar wat gedachten, misschien sla ik wel helemaal de plank mis.
Azora

koentje

koentje

29-11-2010 om 09:47

Het klinkt

aan de ene kant alsof ze al aan het puberen is maar aan de andere kant kan ze daar nauwelijks aan toe zijn.
Zou er iets kunnen zijn in de zin van dat ze nu (bewust/onbewust) merkt dat ze misschien cognitief, kwa leren wel met haar vriendinnen meekan, maar dat ze eigenlijk emtioneel nog niet toe is aan de ontwikkeling die haar vriendinnen doormaken?
Dat ze eigenlijk zich onbegrepen voelt, als te groot gezien en dat ze daardoor zich ongelukkig voelt en met huisgenoten ruzie zoekt?

Het klinkt ook een beetje alsof jij een heleboel van haar accepteert, het uiteindelijk zat bent en dan alle straffen in een keer toepast die je maar verzinnen kan. Het is begrijpelijk voor mij☺, maar niet voor je dochter.Het is een soort wanhoopsdaad. Maar wat je denk ik tot nu toe nog niet zo consequent gedaan hebt is grenzen stellen.

Wat gebeurt er bijv. als zij haar taken in huis niet doet? Zorg voor een consequente reactie daarop!

Waarom laat je haar heel lang gaan en moet ze ineens binnen 10 min. van alles gedaan hebben? Als je haar wat meer verantwoordelijkheid gunt dan geef je eerder aan wat er moet gebeuren voor een bepaalde tijd en hoe ze dat denkt te gaan regelen. En dan verbind je desnoods direct een gevolg aan een eventueel te laat gedaan hebben. Maar ineens binnen 10 min. alles gedaan moeten hebben wekt weerstand op als je niet eerder hebt aangegeven wat je verwacht.
Het is heel gebruikelijk en gezond om kinderen van deze leeftijd te begrenzen op computertijd. Ik krijg nu de indruk dat zij dat niet wordt door jullie. Nu heb je van alles geblokkeerd. Als ik jou was, zou ik vanmiddag met haar praten als ze thuis is, uitleggen wat je gedaan hebt en haar vertel;len hoe ze de dingen terug kan verdienen. (bijv. Iedere avond op tijd in bed betekent volgende week ipot terug. Geen brutale mond; dan volgende week hyves er weer op. Geen ruzie gemaakt met huisgenoten, facebook terug. E mail adres weer open als je je taken in huiis doet, anders gatie er direct weer af) En verder zou ik vanaf nu haar computertijd strikt begrenzen. Eerst taken gedaan, dan computer.

Wat je man betreft; hij is ook voor een strenge aanpak en jullie moeten even goed om de tafel. Want niets is momenteel zo belangrijk als een goede samenwerking met elkaar om die grote kleine meid nu onder de duim te houden.
Slaapfeest ontzeggen is helemaal niet zo traumatisch als jij wel denkt☺. Misschien kunnen jullie tot een compromi kunnen komen: Slaapfeest gaat niet door tenzij jij vanaf nu.............................
En een telefoon en een fiets voor haar verjaardag??? Wowwwwwwwwwwww... vind ik veel hoor! Wanneer is ze jarig?

Het huilen voor een activiteit en apatisch doen lijkt me ineens weer een heel ander probleem. elke activiteiten gaat het over, hoe lang is dat al zo, wat is er aan de hand dat ze niet wil? Heeft ze die zelf gekozen? Is ze nou apatisch of moet ze huilen?
Kan het zijn dat deze reactie ietys te maken heeft met dat ze misschien door haar omgeving een schijn probeert op te houden van emotioneel groter zijn dan ze in feite is? Zijn het wel de juiste activiteiten? Of met de juiste anderen? Hier moet je nog wat duidelijker in zijn. Maar er is misschien emotoneel wel iets met haar aan de hand doordat ze misschien overschat wordt.

Astrid

Astrid

29-11-2010 om 10:41

Gedrag dochter. wat aanvullende info

Ik denk dat we zo wie zo niet consequent genoeg zijn richting haar. Eigenlijk is zij er qua aandacht altijd een beetje bij ingeschoten. Moest al jong veel zelf doen. Haar oudere broer is een zorgenkind en haar jongere zusje in lichtere mate ook. Haar broer moeten wij veel aandacht geven anders gebeurt er niks en haar jongere zusje eist die aandacht zelf wel op, bovendien is dat juist een erg behulpzaam type en daardoor krijgt zij altijd positieve aandacht. Haar jongere zusje hoef je maar 1x iets te vragen en die doet ook heel veel uit zich zelf.

Wat verder ook mee speelt is dat ze erg bij de meiden uit haar klas wil horen. Ze is destijds halverwege groep 4 naar groep 5 gegaan (was wel al een combi klas) en heeft een plek tussen die meiden, die al zeer hecht waren, moeten veroveren. De enige manier was waarschijnlijk om zich groter voor te doen dan ze was. Volgens 1 van die moeders van die meiden schijnt mijn dochter op dit moment erg populair te zijn binnen die groep. Zij schijnt mede te bepalen wat in is en wat niet. En dan gaat het over de juiste kleding, de juiste tijdschriften en veel op de computer mogen. Die dochter van die moeder had lopen klagen dat mijn dochter veel meer mag.

Destijds in groep 3 had ze 2 hartsvriendinnen waar mee ze dacht en nacht op trok. Die zijn helaas in het begin van gr. 4 verhuisd. We hebben nog wel contact met beiden en als ik die 2 meisjes (verschillende gezinnen, wonen ook nu niet bij elkaar in de buurt) vergelijk met mijn dochter hoe die nu is, is mijn dochter veel verder dan die 2 anderen.

Wat ook nog speelt is dat dochter op dit moment opeens zeer veel huiswerk heeft. Ze hoefde nooit wat voor school te doen en alles kwam haar aanwaaien en heeft het er erg moeilijk mee dat ze nu opeens wat moet doen. Dat ze opeens haar vrije tijd aan school moet besteden. Ze roept nu al dat ze een opleiding gaat doen waar ze niet veel moeite voor moet doen. Ik vind dat huiswerk juist een pre. Heb daar zelfs om gevraagd. School is nl. t/m gr. 8 bijna zonder huiswerk en zoon wist daarom in de brugklas niet wat hem overkwam.

Er spelen hier dus meer dingen. Vanochtend vertelde ik dochter dat Hyves, Facebook en Email voorlopig geblokkeerd zijn. Ze reageerde totaal niet. Jullie hebben gelijk dat ik van bijna niet ingrijpen naar opeens veel ingrijpen ga. maar ik weet het even nu niet meer. Waar ik wel bang voor ben, juist omdat dochter zo stil reageert, is dat dochter mijn Hyves, Facebook en e-mail blokkeerd. Nou heb ik alleen Hyves en Facebook om bij mijn kinderen in te loggen, maar m'n e-mail daar wil ik toch wel graag bij. Dochter is nl. echt een type om ons terug te pakken. Ze vernielt nl. al jaren spullen van ons opzettelijk (liefst stiekem). Scheurt belangrijke dingen doormidden, maakt dingen van ons zoek etc. Man is ook al eens weken spullen kwijt geweest die ze verstopt had. Mijn man moet hier om lachten, vindt het wel grappig gedrag, maar zo reageren mag dus eigenlijk niet.

Die fiets voor haar verjaardag heeft ze hard nodig en we hebben altijd gezegd dat ze op d'r 10e d'r 1e telefoon zou krijgen. Kreeg broer ook. Ik had dan wel zo'n simpel prepaid ding in gedachten. Maar dat is nl. niet cool! Merk wel dat de eisen bij de kinderen steeds hoger liggen. Zoon boeit zulke dingen niet, maar dochter wilt alleen het hipste.

Nog meer tips zijn zeer welkom. En vooral: hoe pakken we dit gedrag aan? Want volgens mij doen we het niet goed. Straks gaat ze puberen en dan wordt het misschien nog erger en hebben we helemaal geen grip meer.

koentje

koentje

29-11-2010 om 11:05

Je geeft

nu ineens weer een nieuw probleem aan, met het vernielen van spullen. Ik snap werkelijk niet dat je daarom KUNT lachen. Bijzonder vreemd dat je om de agressie van je kind moet lachen.

En je dochter wilt een bepaalde telefoon: dan laat je haar toch het bedrag wat dat meer kost zelf bij elkaar verdienen? Het zij door zakgeld, hoe dan ook?

bedenk goed dat het niet reageren op straf een 'schijnbaar' niet reageren is., Ze l;aat zich niet kennen: een koppig typetje. Maar laat je niet van de wijs brengen. Als zij jouw sites en Email net zo gemakkelijk kan blokkeren als jij het hare dan betekent dat, dat je haar dezelfde bevoegdheden geeft op de computer. Je kunt het zo instellen dat zij alleen daar bij kan waar jij wilt dat ze bij kan. Heeft zij jouw wachtwoorden van hyves en face book enzo?
Ik zeg mijn zoon gewoon dat ik zijn wachtwoorden heb, en hij niet de mijne: ik ben namelijk zijn moeder en moet hem in de gaten houden. Dat staat in mijn taakomschrijving. Hij is de zoon en weet dus niet de mijne.

Hoe reageren jullie op het vernielen vcan de spullen?
Voor alles geldt inderdaad zoals Azora al zegt: laat het haar probleem zijn!! Dus vernielen van spullen wordt vergoeden. Verstoppen van spullen lijkt mij zeer geschikt voor een koekje van eigen deeg!!!

Dat ze in haar vriendengroep zo populair is kan een raar soort gevoel van macht in combinatie met een gevoel van druk geven. Daar heeft ze misschien last van!

Tango

Tango

29-11-2010 om 11:24

Hier ook zo'n dwarse dochter

Al klinkt jouw verhaal een stuk heftiger hoor en heb ik zomaar het idee dat het bij ons wel meevalt. Tangodochter is ook 9, wordt in april 10 en heeft ook een beetje zoiets van: ik bepaal wat ik doe. Tja, dat gaat dus niet altijd op natuurlijk. Gisteren bijvoorbeeld een hele strijd gehad omdat ze mee moest naar de begraafplaats waar oma begraven is. Normaal had ze daar nooit problemen mee, nu opeens wel. Ze kan daar dan eindeloos over door blijven zeuren, maar uiteindelijk ging ze toch mee en vond ze het niet eens vervelend.
Hyves speelt hier ook een grote rol. Tangodochter mag nu ook tot vrijdag niet op hyves. Zij is daar behoorlijk boos over, vooral omdat ze er spelletjes op speelt waarbij ze dagelijks moet inloggen (om iets te verdienen ofzo). Ik vind overigens en hyves en facebook wel veel hoor voor 9 jaar. Hier houden we het voorlopig bij alleen Hyves. MSN doen we ook niet aan.
Wat we nu voor de komende periode gepland hebben is flink de structuur erin, dus op tijd naar bed, na schooltijd eerst huiswerk en daarna andere dingen. Slaaptekort kan zeker een rol spelen. Hier was Tangodochter gisteravond weer zo boos dat ze niet is komen eten en in bed was gaan liggen en dus in slaap was gevallen. Om 18.30 u! Flink moe dus.
Iemand schreef dat puberen nog niet kan op deze leeftijd. Nou, volgens mij wel hoor en anders is het gewoon pre-puberen. Maar Tangodochter heeft een meisje in de klas dat als borsten heeft en menstrueert en zij is ook 9. Lijkt me sterk dat dan het pubergedrag nog geen rol kan spelen. Ik merk bij Tangodochter ook dat ze veel minder speelt (hierboven schreef ik er al een draadje over).
Dingen kapot maken is hier gelukkig niet aan de orde. Wel heel erg broertje treiteren en zo. Ze wordt dan direct naar boven gestuurd. Voor schelden telt hetzelfde. Speelt het bij jullie ook vooral in de weekenden? Hier wel, met de dagelijkse structuur van school gaat het een stuk beter.
Een beetje warrig verhaal, maar misschien kun je er iets mee.

Astrid

Astrid

29-11-2010 om 11:54

Lijkt inderdaad op tango dochter

Ik denk dat het gedrag van Tango dochter erg overeenkomt met dat van die van mij. Het is denk ik een combinatie van inderdaad moe, schooldruk, koppig karakter, te veel losgelaten zijn, te inconsequent geweest zijn.

Mijn wachtwoorden weten de kinderen denk ik wel. Vraag de kinderen weleens of ze even mijn e-mail (gmail) willen aanzetten zodat ik mijn mail kan checken. Uiteraard heb ik ze nu veranderd.

Ik heb haar vanmorgen gezegd dat ze haar Hyves e.d. kan terugverdienen door goedgedrag. Helaas bleef ze toen ook weer tot 8.15 in haar bed liggen. Ze doet gewoon waar ze zin in heeft. Of ze dan op tijd op school komt boeit me dan niet meer. Aan de andere kant kan ik haar ook om 7.00 uit bed slurren en dan heeft ze tenminste wel tijd om te eten en haar tas in te pakken. Het liefst zou ik het op een andere, normale manier willen doen, maar niks werkt. Ze belooft telkens beterschap, maar doet er niks aan. We hebben ook al goedgedrag stickers e.d. gehad. Hield ze ook niet vol.

Fiorucci

Fiorucci

29-11-2010 om 11:55

Koentje?

Begin van de puberteit kan best voorkomen op deze leftijd,hoor. Elke leeftijd heeft zijn puberteit..

Tango

Tango

29-11-2010 om 12:11

Nou

Zo erg als bij jou is het gelukkig hier niet hoor, Astrid . Tangodochter kwam vanmorgen keurig op tijd en uitgeslapen haar bed uit. Mopperde nog wel wat over hyves en over dat haar broertje iets in zijn schoen had gekregen en zij niet. Maar ging redelijk makkelijk naar school. Bij ons is het vooral de structuur die er in het weekend niet is en teveel losgelaten ook wel en niet altijd even consequent. Maar bovenal karakter. Tangozoon is veel makkelijker dan zij, Tangodochter is altijd al dwarser geweest. Net als jouw dochter dus.
We hebben hier wel een tijdje stickers ingevoerd voor op tijd klaar zijn 's morgens. Dat heeft hier wel geholpen. Daarvoor moest ik altijd 10 keer alles vragen. Nu poetst ze uit zichzelf haar tanden, trekt schoenen aan en kamt haar haar. Verder doe ik heel veel, teveel waarschijnlijk. Vanmorgen moest ze helpen de tassen inpakken. Vond ze echt een vreselijk klusje zei ze. Ahum, hoezo verwend??? Schaam, schaam.....
We hebben wel afgesproken dat er geen programma's als Popstars en The Voice of Holland meer gekeken worden. Tangodochter mocht vaak een stukje zien, maar het is gewoon te laat voor haar. De volgende dag is ze dan echt niet gezellig. Gewoon op tijd naar bed dus: 20.30 u. Ze kijkt de herhaling maar op de computer.

koentje

koentje

29-11-2010 om 12:47

Astrid..........................

WIE houd niet vol?

koentje

koentje

29-11-2010 om 12:51

Fiorucci

ieder kind heeft wel eens een dwarse periode.
Om dat nu direct puberteit te noemen.
En dan nog; het maakt zoveel niet uit. Want een kind wat om grenzen vraagt, moet die krijgen. Sterker nog, die had ze al moeten hebben.
Maar puberteit klinkt dan weer zo vanuit de ouders:'ik kan er niets aan doen'
En dat klopt niet....gelukkig!☺

Jolanda123

Jolanda123

29-11-2010 om 14:15

Volhouden

Astrid, je schreef: Ze doet gewoon waar ze zin in heeft. Of ze dan op tijd op school komt boeit me dan niet meer. Aan de andere kant kan ik haar ook om 7.00 uit bed slurren en dan heeft ze tenminste wel tijd om te eten en haar tas in te pakken. Het liefst zou ik het op een andere, normale manier willen doen, maar niks werkt. Ze belooft telkens beterschap, maar doet er niks aan. We hebben ook al goedgedrag stickers e.d. gehad. Hield ze ook niet vol.

Mijn reactie:

Waarom zou jou dochter moeten luisteren en op een normale manier moeten reageren, terwijl zij zelf in een chaotische wereld zit, waar van alles gebeurd, maar wat van alles behalve normaal is?

Van wie zou zij dat normale gedrag moeten leren? Vergeet niet, zoals de ouders zingen, piepen de jongen.
Zou het kunnen zijn dat jij in een spiegel kijkt als jij haar gedrag ziet, en dat zij jullie gedrag feilloos overneemt en weerspiegelt?

Ik heb bovenstaande alinea overgenomen omdat ik schrok van de negativiteit die daar uit sprak, en ik het gevoel kreeg dat je alle hoop al had opgegeven, en dat ze "toch niet meer te redden" is.

En wat ik helemaal triest om te lezen vond, was dat jij haar de verantwoording gegeven hebt voor de methode van de goedgedrag stickers, en dan nog het lef hebt om "zielig" te constateren dat ze dat niet volhield...

Klinkt misschien cru, maar als ouders voed je op, en als ouders heb je de verantwoording over het resultaat van een methode. Het is niet de verantwoording van je dochter om zichzelf op te voeden middels stickers.

Tirza G.

Tirza G.

30-11-2010 om 14:59

Arm kind

Je dochter wordt gemangeld tussen twee zorgenkinderen, waarvan je er eentje nog duidelijk prefereert ook (de jongste dochter). Ze is slim, kan dus dingen goed analyseren, maar moet zich wel invechten op haar school. Dat vormt een kind. En zo te lezen: niet ten goede. Ze heeft eindelijk door hoe ze de aandacht kan krijgen: met negatief gedrag. Dat is haar rol. Immers, tegen haar agressieve broer en haar lieve zusje kan ze toch niet op. Voor wie zij is, voor hoe zij is (slim en bijzonder) is helemaal geen aandacht. Ze heeft het vaak en veel zelf uit moeten zoeken: nou, je oogst wat je zaait. Nu zóekt ze het ook zelf uit.
Een kind van 10 is niet slecht, kwaadaardig of stout. Een kind van 10 is een kind van 10: die wil aandacht, warmte, liefde, bevestiging en bovendien het gevoel dat haar ouders blij met haar zijn. Het verstoppen van dingen vind ik een gevaarlijk symptoom, ik durf dat wel gelijk te stellen aan zelfbeschadigend gedrag en ik vind het pijnlijk te lezen dat jij het afschildert als achterbaks wraak nemen.
Ik zou als de bliksem professionele hulp zoeken. Voor jullie hele gezin.

Tirza

Pieternella

Pieternella

01-12-2010 om 17:11

Hoe gaat het nu?

Hoe gaat het nu met jou en je dochter, Astrid? Is de storm wat geluwd? Het lijkt me allemaal niet gemakkelijk, zo'n gezinssituatie en om dan ook nog het enige nadh-kind te zijn tussen 2 andere die heel veel aandacht nodig hebben, is ook niet gemakkelijk, laat staan dat je dat als ouder ook nog in goed banen moet zien te leiden.
Om eerlijk te zeggen was mijn eerste gedachte na het lezen van je beginposting: "Negatieve aandacht is ook aandacht" misschien in combinatie met pre-puberteit (meiden op die leeftijd kunnen erg dwars zijn, dat is een understatement trouwens). Misschien een idee om wat "leuke" dingen alleen met haar te gaan doen (jij of je man) bijvoorbeeld winkelen, bioscoop, zodat zij het gevoel heeft dat er ook aandacht voor haar is? Misschien wil ze dan ook wel wat kwijt over wat haar nu allemaal dwars zit.
En verder sluit ik me aan bij een aantal: heel duidelijk grenzen stellen en laten merken wat niet te accepteren is, zoals verstoppen van spullen van volwassenen en een grote mond. En een maximum tijd op de pc aangeven.

billie

billie

06-12-2010 om 09:04

Heftig

Ik vind het bizar hoe Astrid met het grootste gemak hier neergesabeld wordt. Ga er maar eens aanstaan hoor. Volgens mij lijkt mijn zoon erg op je dochter Astrid, ik herken iig erg de sfeer van je bericht. Het grootste verschil is toch wel dat ik zoon beschouw als HET zorgenkind in ons gezin, en hoewel ik vaak geen kind aan hem heb slurpt hij en bijkomende zorg rondom hem zowat al mijn aandacht op. Het lijkt me ongelofelijk lastig dit alles te combineren met de problematiek die verder in jullie gezin speelt.
Je aangeven hoe wij met eea omgaan hier, voelt dan ook wat vreemd. Tuurlijk heeft je dochter eea nodig, maar er is ook nog zoiets als realiteit, je moet het ook maar kunnen bieden.
Hopenlijk kun je er toch iets mee, dit zijn de zaken die hier soms helpen. De sfeer uit je bericht herken ik van momenten dat het NIET goed gaat met zoon. Als het wel goed gaat is het een totaal ander kind. Consequent zijn is maar tot zekere hoogte een oplossing. In goede periodes is dat nauwelijks nodig, dat is weer een voordeel van zo'n zelfstandig kind, (die zelfstandigheid slaat dus in mindere periodes over in koppigheid etc) alles kan ook zomaar helemaal vanzelf lopen. Consequent zijn is een beetje een lapmiddel hier om de boel als het niet gaat wat bij mekaar te houden. Ik heb zelf de neiging ook erg in de opvoedstand te schieten als zoon zijn buien heeft. Toch werkt dit doorgaans niet hier. Je belandt iid in een machtstrijd die hevig kan worden. Een stapje terug en begrenzen maar begrip tonen werkt veel beter hier. Proberen toch weer samen te komen steeds, al maakt zoon de (oppervlakkige) indruk daar geen boodschap aan te hebben, hij heeft er vreselijk veel behoefte aan. Het lukt hem alleen niet dat in zo'n periode goed te tonen.
Vaak heeft het hier te maken met te weinig uitdaging op school. Dat is heel lastig voor hem. Of verwikkelingen op sociaal gebied iid, maar daar kan ik vaak weinig mee omdat zoon alleen aangeeft wat leuk gaat! En dat is net ook het probleem hier denk ik, dat hij slecht kan aangeven wat hem scheelt etc. Hij kan het alleen uiten dmv zijn gedrag. Hij krijgt daar nu wel hulp voor, maar het is ook een beetje zijn aard. Wat ook helpt hier is hem meer op zijn ontwikkelingsleeftijd aanspreken ipv zijn kalenderleeftijd.

Hoe ben je consequent?

Astrid, jouw situatie is natuurlijk heel herkenbaar. Iedereen, met meerdere kinderen in huis, kent dit soort momenten. Het ene kind reageert met verstoppen van spullen, de ander smijt ermee, de volgende praat niet meer tegen je, of wat voor een reactie je ook maar kan bedenken. Het ene gedrag is natuurlijk acceptabeler dan het andere.
Ik begrijp echter enkele reacties hier niet. Alsof het bij jullie nooit voorkomt. Consequentie wordt altijd genoemd als het gaat over opvoeden. Het lijkt inmiddels wel een toverwoord. Maar HOE ben je dan consequent. Misschien kan iemand een voorbeeld geven van een situatie waarin je als ouder consequent bent geweest en die ook positief is uitgepakt.
Dat lijkt misschien moeilijk, maar door het concreet te maken is het wel duidelijker. Ik wil heel graag leren van jullie ervaringen.

Top pelle!

Dat is klare taal.

billie

billie

10-12-2010 om 10:40

Pelle

Natuurlijk heb je gelijk en in principe ben ik het ook met je eens maar...het is wel bij het ene kind wat makkelijker om consequent te zijn dan bij het andere. Niet om de schuld op kind af te schuiven, zal ik nooit doen. En ik blijf constant zoeken naar hoe IK het beter kan doen. Maar ik probeer ook niet het onmogelijke van mezelf te eisen, daar is mijn kind juist ook absoluut niet bij gebaat. Dus ik probeer te accepteren dat het soms lastig gaat en dat ik daarin fouten maak, en ik probeer me daar niet schuldig over te voelen. In die zin kan ik begrip opbrengen, sowieso natuurlijk voor iedere ouder die fouten maakt, maar juist ook voor de moeilijke situaties want ik wéét hoe zwaar het kan zijn.
Bij mijn zoon rennen we steeds achter de feiten aan. Alles gaat bij hem razendsnel. Zowel de positieve als de negatieve dingen. Echt ongelofelijk snel. Ik ben de enige in zijn omgeving die dat tempo een beetje probeert bij te houden, de rest lukt dat sowieso niet. Mij soms ook niet. Vaak wel maar het kost enorm veel energie. Juist dan is voorspelbaarheid ontzettend belangrijk, ik weet dat. Maar ik kan niet altijd die robot zijn, de hulpverlenersrol op me nemen (bij een normaal tempo is dat ook niet nodig) en ik wil dat ook helemaal niet, ook niet voor zoon. Ook hij mag ervaren dat hij met zijn heftige gedrag soms heftige reacties op kan roepen. (natuurlijk zitten daar grenzen aan!) Hij leert daarmee veel over zichzelf en anderen. Ik bespreek dit wel allemaal met hem, en probeer hem alles uit te leggen. En meestal weet hij alles al. Maar meer ook om te checken of er geen foutieve gedachten er in zijn geslopen bij hem, want die zetten zich dan ook razendsnel vast bij hem.
Het is hier soms zo hectisch met zoon dat ik heel soms zelfs vergeet dat ik iid zou nadenken over een straf. Niet goed natuurlijk maar helaas het gebeurt. In periodes dat er genoeg ruimte is om over zoiets te denken zijn straffen hier totaal niet nodig.

Tirza G.

Tirza G.

10-12-2010 om 23:09

Positief

Ik probeer (ze zijn nu groot, nu telt dat minder, het zaad is gezaaid) positief te zijn en na te denken over wat kinderen willen. Sommige dingen moet je ook gewoon wéten. Zo leerde ik ooit dat iets ontkennen een vrij abstract gebeuren is voor een peuter. Iedereen herkent een peutermoeder: ze benoemt alles. OOOOOOO auto. OOOOOOO hondje. OOOOOOOO mooie bal - enzovoort. Totdat peuter met zijn vette chipshandjes aan de TV zit. Dan zegt moeder: NEE! En verwacht dat peuter het snapt. Eh, niet dus. Hij denkt hooguit dat er wel erg veel dingen 'nee' heten de laatste tijd. Met het woordje 'niet' is het nog erger. Niet morsen. Niet met je vingers in de soep. Niet aanzitten. Hee hee hee, pas eens op, ga nou niet met handen daar tussen zitten want dan AU te laat.
Lieve schatten, 'niet' is een heel abstract woord. Een kind hoort: ?? morsen, ?? aanzitten, ?? met je handen daartussen zitten - en dóet dat dus ook. Benoem het gedrag wat je wíl en niet wat je niet wil. Blijf maar beneden - ipv: niet naar boven. Hou je glas recht - ipv: niet morsen. Echt, het scheelt de helft.
Een ander belangrijk ding om te weten is leeftijd in jaren in seconden in aandacht. Een kind van 6 onthoudt een instructie een seconde of 6. In het haarkamvoorbeeld: dochter krijg opdracht, loopt richting de borstel, de 6 seconden zijn voorbij, ze ziet speelgoed liggen: bingo. Dat is haar nieuwe aandacht.
En: voor wezen. Je ziet soms ongewenst gedrag aankomen, je kunt het voorspellen. Wees het voor, verander de setting, verander wat je zegt, leid je kind af - weetikveel. Wéér een botsing minder. Enorm sfeerverbeterend, echt waar.
Consequent is misschien voorspelbaar, vind ik wel een goeie. Maar: ik ben niet consequent , wél voorspelbaar. Ik ontplof vrijwel nooit, wordt langzaam boos en wat er dan gaat gebeuren is heel voorspelbaar. Bij mij mogen ze bijvoorbeeld niet op tafel staan, dat kun je vrij strikt volhouden. Maar het is niet waar: als ze jarig zijn mogen ze wél op tafel staan. Dus hoe consequent ben je dan?

Tirza

Mathilde

Mathilde

17-12-2010 om 14:14

Ze is tien

Een kind kan met een heleboel dingen zitten waar het via negatief gedrag uiting aan geeft. Misschien helpt een goed 'evaluatie' gesprek tussen jou en haar, waarin haar gevoelens centraal staan (dus niet het gedrag en ook niet jouw gedrag of jouw gevoelens). Wat vindt ze eigenlijk van haar leven, wat vindt ze leuk, wat maakt haar verdrietig of boos en wat zou haar helpen om haar leven leuker te maken (en dan bedoel ik geen fiets of zo). Zo'n therapeutische sessie kun je zelf ook wel houden, daar heb je geen deskundige voor nodig. Ze is tien, dus zo'n gesprek kan ze best wel aan.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.