dwarse kleuter
De titel zegt het al. Ik heb een 5-jarige kleuter die mega dwars, druk en echt onuitstaanbaar soms is. En dat niet alleen, ook nog een kleuter als die pijn heeft dit niet aangeeft, wat soms tot verschrikkelijke situaties tot gevolge heeft..maar ook eigenlijk niet zijn emoties überhaupt aangeeft door het te zeggen maar meer door te uiten (alleen dus bij pijn, want dan vertrekt hij geen spier).
We hebben al aardig door dat bij "nieuwe" dingen hij echt op de top zit van druk, dwars en tegendraads (en in de broekplassen en slaan). Hier hebben we begrip voor, proberen met hem te praten, hem maar uit te laten rennen, springen of wat van beweeglijke manier hij dan ook heeft.
Maar nu haalde ik hem op bij het spelen gisteren en sloeg mij, maar ook de oma waar hij aan het spelen was met vriendje...(boos omdat ik er was en hem op kwam halen). Vanochtend wilde hij een mega groot wit vel pakken, wat niet lukte en vroeg dit aan mij, maar ik zei "pak maar een klein (a4) wit velletje". Bam! Dan is het huilen en IK WIL EEN GROOT VEL PAPIER! Hij is dan zo vasthoudend.
Op school is hij juist het tegenovergestelde en doet het prima op school Hij luisterd goed en ons is juist verteld dat hij wel wat meer van zichzelf mag laten zien. Ook bij zwemles zie ik dat hij perfect luisterd naar de badmeester en rustig en geconcentreerd met zijn ding bezig is (ook op school trouwens is hij enorm goed in knutselen en kleuren, ook erg geconcentreerd mee bezig)
Eigenlijk zoek ik bevestiging van meer ouders en zou ik willen weten hoe jullie er mee omgaan...
Hij is nu uit spelen en ik heb gevraagd aan de moeder of ze 10/5 minuten van te voren aan wilde geven dat ik hem op kom halen en met mn opstandige kleuter ook van te voren af gesproken dat ik hem op kom halen en dat hij dan niet boos mag worden. Hopen dat voorspelbaarheid hem meer rust kan bieden...
En tips om hem zijn pijn te laten uiten zou ook wel fijn zijn...laatst had hij zich verbrand aan een lamp en dit niet verteld en hij had dus de volgende dag een flinke brandblaar. Eerst zegt hij dan dat "mama hem heeft geknepen" en pas daarna kwam de waarheid eruit. Ik schrok hier toch van... Als babyzijnde gaf hij ook al slecht zijn pijn aan. Hij heeft wel eens als baby zware dubbele middenoorontstekingen gehad en gaf geen kik..... dus aard van het beestje??
Na ja tips, begrip en bevestiging dat mijn kleuter niet de enige zo is, zoek ik naar.
Sommige dingen wel
Dat van die nieuwe dingen, herken ik.
Als ik mijn zoon rustig wilde houden moest ik veranderingen 3 weken van te voren in 3-voud indienen.
Dat kost veel denkwerk en energie, maar die voorbereiding is zeker effectief.
Daarnaast, is Nee "ook" Nee bij je of wordt dat NA zijn IK WIL EEN GROOT STUK PAPIER een "Ja"?
Als dat ook maar soms een JA wordt, zal dit gedrag zeker gaan vermeerderen.
Het werkt dan toch? uiteindelijk? en daar kweek je meer schreeuw partijen mee.
Pijn (niet) voelen
Pijn 'niet' voelen is heel persoonlijk. Ik heb er ook lang over gedaan om te begrijpen dat sommige mensen dus echt een heel andere pijngrens hebben. Ik zelf voel bijna alles, en heb ook best snel 'pijn', hoewel ik daar niet altijd direct een probleem van zal maken. Mijn man voelt heel veel dingen gewoon niet, hij kan rustig in de tuin zijn arm of scheenbeen flink openhalen en dan een uur later oprecht verbaasd zijn dat er een groot bloedspoor tot in zijn sokken zit. Ook onze oudste zoon heeft dat, als hij aangeeft dat hij 'een beetje pijn' heeft dan hebben we (intussen) geleerd om dat echt serieus te nemen. Het heeft al meerdere keren vervelende situaties opgeleverd omdat we dat niet voldoende deden (gebroken pink die opnieuw gezet moest worden, ontstoken kniegewricht wat 2 weken ziekenhuis opleverde). Mijn moeder had dat ook, die is een keer met een gebroken enkel nog naar huis gefietst... Bij een kleuter is dat extra lastig, die zal ook wel 'iets' voelen maar weet nog niet wanneer hij dat moet aangeven of niet. Wat je wel kan doen is hem rustig (en heel vaak) vertellen dat hij zich niet hoeft te schamen als hij wat heeft, dat jij het veel erger vind dat hij pijn heeft dan dat hij komt vragen om hulp/troost oid, en dat er erger van kan komen als hij het niet meldt. Sterkte!
eens met Marjoleine
Het kan best zijn dat je zoontje een heel hoge pijngrens heeft. Ik heb zelf ook niet snel pijn (mijn bevallingen bijvoorbeeld heb ik wel als vervelend ervaren, tot overgeven toe, maar pijnlijk...niet echt). Misschien kun je erachter komen hoeveel hij überhaupt voelt (bij die brandblaar bijvoorbeeld), en vervolgens leren dat hij het wel mag (moet) zeggen als hij zich heeft bezeerd.
Wat het andere betreft: misschien kost het hem gewoon zoveel energie om zo goed te presteren op school en zwemles, dat hij daar thuis stoom van moet afblazen? Of hij heeft andere spanningen op school (geplaagd op school, bang voor de juf, zoiets) en dat hij dat afreageert. Misschien is hij heel perfectionistisch, dat het van hemzelf allemaal precies moet gaan zoals hij het in zijn hoofd heeft? Verder geen tips hoe je daar mee om moet gaan helaas.
bedankt
En op het moment dat ik dit geschreven had en echt met mn handen in mn haren zat en echt niet meer wist wat ik moest doen...werd mn dwarse peuter ineens iets minder dwars 
Ik moet ook wel zeggen dat we er nu ook weer wat meer bovenop zitten. In de zin van,hem positief benaderen en heel duidelijk zijn. Hij was heel even dwars toen ik hem ophaalde bij zijn vriendje maar niet meer de buien, gillen en slaan van wat we gewend waren en dat alleen omdat moeder nu had aangegeven dat ik er zo zal aankomen en ik hem heel duidelijk heb verteld wat ik van hem verwacht als ik hem ophaal.
Ik denk dat duidelijkheid voor hem heel belangrijk is, dat haalt al veel onrust bij hem weg en ik merk als ik het woordje "nee" vermijd en er om heen buig dat hij ook minder boos is.
Dat met die pijngrens zal inderdaad bij hem liggen. Maar voor mij ow zo moeilijk om dat te accepteren...wat nu als straks ze vinger de half af ligt en niks zegt...pff moet er niet aan denken. Ik zeg bij alle wondjes enz altijd inderdaad, je mag het zeggen en je hoeft niet bang te zijn dat ik boos wordt en dat ik veel liever heb dat hij het zegt dan niks zegt....
Juf had het over een ontlading inderdaad. Zo goed zijn best willen doen op school en zwemles en dat hij zijn energie enz opspaart en dat wij het op ons bordje terug krijgen. Juf had het over een kleurentherapie/tekentherapie. Misschien kan hij zich meer uiten d.m.v tekenen/kleuren. Misschien moet ik daar eens naar kijken?
Iig bedankt voor de reacties
niet meteen
Je kan kijken wat bij hem past, hij hoeft niet meteen in therapie. Misschien kan hij heel goed ontspannen met een koptelefoon met een muziekje of hoorspel op de bank, als hij thuis komt na een drukke dag. Op het kdc van mijn jongste is een snoezelkamer, google maar eens op snoezelen dan zie je hoe dat is, het is voor kinderen fijn om daar te ontspannen. Je kan ook zelf een snoezelhoekje maken met een tent oid.
Ik gaf vroeger bij de dokter nooit aan dat ik pijn was. Ook al had ik een heftige blindedarmonsteking of gebroken arm. Dan dacht hij dat het niet zo erg was omdat ik geen kik gaf. Pas als de goede man weg was huilde ik dat hij me pijn had gedaan Kinderen zijn rare wezens
Ik geloof dat ik het wel leuk vond om flink te zijn.
