Een samengesteld gezin
Sinds augustus( na 1,5 jaar relatie) zijn mijn Dochter(11) en zoon 
gaan samenwonen met mijn vriend en zijn zoon(9).
Mijn vriend is 6 jaar gelden gescheiden en ik ook. Hij heeft co-ouderschap. 1 week is zijn zoon bij ons en 1 week bij zijn moeder.
In de regel gaat het best goed maar het blijft het hele gezin overschaduwen dat de zoon van mijn vriend mij en de kinderen niet in huis accepteert. Hij kan het niet aanvaarden. Dit uit zich op de meest vervelende manieren. Het niet kunnen delen met mijn kinderen, het ruzie zoeken. Het steeds roepen dat hij ons niet in huis wil.
Mijn vriend heeft in de tijd dat hij alleen met zijn zoon is geweest erg veel gewerkt, waardoor hij steeds bij andere mensen ondergebracht moest worden en op de momenten dat hij zijn zoon wel zag, keek hij alle wensen van zijn ogen af. Nogal logisch dat zijn zoon dan heftig reageert op het feit dat hij zijn vader moet delen en dat er ineens regels in huis zijn(die waren er voorheen amper) Mijn vriend ziet dan wel in dat hij hierin in gebreken is gebleven.
Echter wat we ook proberen....zo veel mogelijk positief te blijven. Samen dingen doen enz...spelletjes, er op uit gaan, niets mag baten.
Ook verschillende aanpak werkt niet.
Nu ben ik de hulp van een psycholoog gaan in roepen. Voor mezelf omdat mijn vriend er (nog) niet voor open staat om hulp te zoeken. Hij adviseerde mij om het boek van dr. Thomas Gordon te lezen. Een hele openbaring moet ik zeggen en ik heb er zelfs mijn vriend enthousiast over gekregen. Maar het toepassen van het "effectief omgaan met kinderen" valt nog niet mee. Al vind ik dat iedere ouder dit boek zou moeten lezen. Het lijkt op een gebruiksaanwijzing voor opvoeden. Graag zouden mijn vriend en ik een cursus hierover willen volgen. Ik weet dat ze bestaan. Echter ik kan er geen vinden via internet voor zuid-limburg.
Kan mij iemand hierin helpen of heb je ander tips uit eigen ervaring?
Geen ervaring maar
...ik heb wel vaak gehoord dat in dit soort situaties de vader een duidelijk standpunt moet innemen naar zijn zoon. Hij moet aangeven dat hij het gedrag van zoon niet accepteert. Jij kunt als 'indringer' je er maar beter niet mee bemoeien, je kunt niet de rol van moeder op je nemen voor de zoon van je vriend.
Lijkt me erg lastig, succes!
groet, Mamvantwee
2 dingen gevonden
De eerste is van de GGD, maar er staat niet bij of het Gordon is.
http://www.ggdzl.nl/client/1/?websiteid=1&contentid=164&hoofdid=69&pagetitle=Cursus_opvoeden_zo
De tweede is wel gordon, maar ik weet niet of dat bij jullie in de buurt is.
http://www.welkom.nu/html/index.php?alineaID=1959
Knap dat je hulp zoekt en fijn dat deze methode je partner ook aanspreekt.
Succes!
Gordon
Had je al gekeken op de website van de nederlandse gordontraining? Ik vond daar een agenda van trainingen:
http://www.gordontraining.nl/home/home::agenda::agenda%20oudercursus
Misschien is er eentje bij jou in de buurt?
Wel ervaring
Ik heb een korte cursus gevolgd op de school van mijn kinderen, ook gebaseerd op Gordon. Wat ik een echte toevoeging vond buiten alleen het boek lezen, was het overleg met andere ouders, en de ervaringen uitwisselen, daar kom je vaak net weer een stapje verder mee.
Eigenlijk zoudn meer scholen dit soort cursussen moeten aanbieden, daar zouden veel ouders baat bij hebben, helaas woon ik niet in zuid Limburg 
Veel succes met zoeken, ik hoop dat je een leuke cursus vind.
groetjes, Tess
Ervaring
Ik weet neit of het helpt maar heb wel een aantal tips die in mijn omgeving erg geholpen hebben bij stiefouder of samengestelde gezinnen.
Bedenk als eerste dat deze jongen waarschijnlijk een boel problemen en verdriet achter zich heeft liggen. Hij heeft op jonge leeftijd een scheiding meegemaakt en moet nu zien hoe zijn ouders apart leven. Ieder kind gaat daar anders mee om en dit is ook afhankelijk van beide ouders, de manier waarop de scheiding is verlopen en hoe beide expartners hun leven weer hebben opgepakt. Misschien had/heeft deze jongen de hoop dat zijn ouders nog bij elkaar kunnen komen en verstoor jij dat nu.
Mijn eerst tip is dus dat jou partner hem heel duidelijk moet maken dat hij en mama uit elkaar zijn en dat dit zo blijft. Belangrijk daarbij is om zijn ex nooit af te vallen (hoe moeilijk dat soms ook is). Laat hem duidelijk maken dat de scheiding niets met zijn nieuwe partner te maken heeft (jij dus) en dat de nieuwe partner de toekomst is. Hiermee schept je man duidelijkheid naar zijn zoon. En hoewel dat soms niet zo lijkt hebben kinderen soms nog bepaalde verwachtingen of onduidelijkheden. Duidelijkheid kan rust geven.
Dan komt na de scheiding "opeens" een nieuwe vrouw in zijn leven en gaat zijn vader ook nog met haar samenleven en moet hij daar tegen zijn wil onderdeel van uitmaken. Hij moet dus zijn vader opeens delen met anderen waar hij niet zelf voor gekozen heeft. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je man ook regelmatig tijd alleen met zijn zoon doorbrengst. Gescheiden kinderen hebben vaak heel erg de behoefte om tijd met hun ouders door te brengen zonder dat daar de nieuwe partner bij aanwezig is. Op die manier kan je man de band met zijn zoon opbouwen en verstevigen. Het moet echt een rustig moment zijn waarbij ze niet door de overige gezinsleven gestoort worden. Op de leeftijd van deze jongen kun je denken aan samen "mannendingen" doen zoals sporten (of vader gaat kijken naar de sport van zoon), hobby, technische dingen (helpen met de auto, fiets, dingen in huis etc) of iets anders. Samen dingen ondernemen is natuurlijk prima maar hij heeft ook tijd met zijn eigen vader nodig zonder indringers (jullie dus). In een samengesteld gezin leggen mensen heel vaak de nadruk om samen dingen te doen terwijl het natuurlijk wel twee verschillende gezinnen zijn. Het is dus belangrijk om naast gezamelijke activiteiten ook dingen met het "vorige/oorspronkelijke" gezin te doen.
Verder zou ik aanraden om het straffen of corrigeren van deze jongen aan zijn vader over te laten. Jij bent immers zijn moeder niet en door discussies en conflicten met hem aan te gaan zal hij zich meer van je afkeren. Zijn vader dient hierin het voortouw te nemen en jij kunt hem hierin steunen.
Ook lees ik in je verhaal dat deze jongen zijn hele leven enigst kind is geweest. Dat betekend alle tijd en aandacht voor zijn persoon die hij opeens moet delen met andere kinderen. Als je dat nooit hebt hoeven doen kan dat best problemen geven (hij is immers geen broers of zussen gewend). Ook hierin moet je hem tijd gunnen om zich aan te passen.
Ik denk dat hulp in jullie gezin dus zeker van belang is. Maar bedenk dat de vader van deze jongen een belangrijke rol speelt (of moet gaan spelen in zijn leven). Deze jongen heeft in korte tijd heel veel veranderingen meegemaakt en iedere keer wisselene situaties. Het belangrijkste lijkt mij nu dat hij tot rust komt in deze (alweer) nieuwe situatie. Veel structuur, duidelijkheid en zoveel mogelijk rust kunnen daarbij helpen.
