Eetprobleem!
Ik maak me serieus zorgen om onze zoon van 8 jaar. Ik weet niet waar ik me moet melden om zoiets aan te pakken. Net na zijn tweede verjaardag is hij raar eetgedrag gaan vertonen. Hij lustte steeds minder en wat hij vorige week nog lekker vond wil hij nu niet meer eten. En dat is door de jaren heen alleen maar meer en meer geworden.
Om kort te gaan hij eet alleen bruin brood (zonder beleg en boter) cornflakes, crackers, beschuit, rijst en pasta (zonder saus of groente), stukje kaas, komkommer, banaan, appel, tomatensoep van Unox (zonder stukjes)
En van het ongezonde soort natuurlijk wel van alles.
En dat is het!
Aardappelen, groenten en vlees dus nooit! Wel patat, pannenkoeken en andere troep, maar die kan ik natuurlijk niet elke dag voorschotelen.
Het wordt steeds erger. We hebben er nooit een probleem van gemaakt, maar nu weet ik het echt niet meer. Hij huilt aan tafel en moet steeds bijna spugen.
Een homeopaat of de huisarts? Wie weet het?
Winkelsteegh
Afgelopen week heb ik de knoop doorgehakt (voor ik dit draadje had gelezen) en de Winkelsteegh gebeld vanwege het gelimiteerde eetpatroon van een van mijn kinderen.. waar ook geen ontwikkeling in zat cq heel heel weinig en heel langzaam. Ik ben serieus genomen en heel vriendelijk te woord gestaan. Ben teruggebeld en morgen opnieuw. Ik ben benieuwd. Ik lees dit draadje met belangstelling. Zelf had ik de links die hier genoemd zijn niet gevonden maar was wel food chaining tegengekomen. Die leek mij ook interessant.
Aha sasvangent
Ook een slimmerdje, zeker? Zoon is ook zòò ontzettend sensitief, ondanks dat ik erg mijn best doe me er zo weinig mogelijk van aan te trekken pikt hij het gelijk op als mijn zorgen weer een ietsiepietsie de kop op steken en volia de machtstrijd is weer daar.
Ik krijg het gevoel dat dat bij jouw dochter ook zo ongeveer gaat, ze voelt iig feilloos aan dat het voor jou belangrijk is dat ze eet. Nee, idd, verbieden helpt bij deze kinderen niet. Ik zag bij het verhaal mijn dochter voor me haha en daarbij zou verbieden kunnen helpen. Verbieden zou het bij mijn zoon interessanter maken.
Ik heb helaas geen tips voor je. Als ze echt op mijn zoon lijkt, wordt het wel beter. De ´eetproblemen´ van zoon zijn niet minder, maar er is, nu hij 9 is, beter met hem te praten. Toevallig vandaag nog een gesprek gehad met hem omdat het de laatste tijd slecht gaat met inname van eiwitten. (hij wil praktisch vegetarisch eten maar eet onvoldoende vervangende producten) Hij schiet nu minder in de verdediging (wel nog iei hoor) en begrijpt mijn zorgen, kan nu ook toegeven dat hij vindt dat ik gelijk heb enz, dat was voorheen moeilijker. Er is dus wat beter ´samen te komen´zeg maar. De enige manier bij hem, want ben je tegen hem (lees: autoritair of bepalend of gewoon opvoedend) dan heb je een zware dobber aan hem, het spel kan dan beginnen.
Als mijn zoon bepaalde denkbeelden heeft, is hij daar ook moeilijk vanaf te brengen, en iig niet op directe wijze. Het moet dan via omwegen, zodat hij het zichzelf eigen kan maken op zijn eigen manier.
Ik zou bij je dochter iei insteken denk ik met hopen dat het overwaait, (hoe lang speelt dit al?) en dan lijkt het me essentieel dat je er zo weinig mogelijk aandacht aan schenkt. Moeilijk hoor.
Laten waaien
Elisa zegt dat ik er misschien eens een boek bij kan nemen. Ik heb er gisteren even over nagedacht maar ik denk dat het geen goed plan is. Ze zal immers snel doorhebben dat haar lastig eetpatroon haar aandacht opbrengt; dat wil ik vermijden. Ik hoop inderdaad meer op de 'laat maar waaien aanpak' die Bonnie omschrijft, en dat ze zelf doorkrijgt dat van normaal eten, normale mensen komen.
Ze is nu al zover dat ze heel af en toe in de keuken wil helpen, al leidt dat er niet toe dat ze er zelf van wil eten. Maar dat is mss. de volgende stap.
Van wanneer het speelt weet ik eigenlijk niet: ik werd vroeger gedwongen om te eten en dat wil ik zelf niet doen. Het valt dan ook niet onmiddellijk op wanneer je kind vaker niet veel/genoeg wil eten. Ze wil ook standaard niets nieuw proeven maar daar hebben we een afspraak over en meestal valt de smaak haar wel mee. En zoals gezegd, ze lust bijna alles maar vindt eten blijkbaar tijdverspilling. Als je dan -zoals haar- uren doet over een hap, tja, dan is dat eten inderdaad ten koste van haar vrije tijd. Ik heb ooit geëist dat ze binnen een half uur haar bord leegat, en zette de klok daarbij voor haar neus. Alhoewel dat best wel hielp, vond ik dat zelf heel onaangenaam en hebben we die praktijk maar stopgezet. Maar soms vraagt ze wel dat zoon telt en dan moet zij haar mond leeg hebben.
tot slot: Ik vraag me wel af of die muziekclips op tv op deze leeftijd echt al enige invloed kunnen hebben? Modebladen ed. hebben wij hier thuis niet.
Vraag over curves
Ik ben toch maar even gaan kijken naar groeicurves, omdat ik vind dat dochter aan de kleine kant is. Op zich is ze niet echt klein, ze zit tussen de P25 en P50. Maar zowel papa, zoon als ik zitten tussen de P90 en P97.
Is zij dan toch niet klein eigenlijk, ik vind het toch maar gek -zeker gezien het gelimiteerde eetpatroon van dochter? Zelf zijn papa/zoon en ik drie (zeer) grote eters. Ik moet wel bekennen dat zoon, ondanks een zeer grote eetlust ook in de zone van ondergewicht zit.
Eetstoornissen bij jonge kinderen
TV-uitzending over een kliniek in Londen waar heel jonge kinderen met anorexia behandeld worden (Rhodes Farm) http://www.proud2bme.nl/index.php?action=feed&item=32§ion=9&article=2509&titel=zo%20jong%20en%20dan%20al%20anorexia
En een in Netwerk http://www.netwerk.tv/node/4300
Het gaat hier om kinderen vanaf zes jaar...
Dan nog een informatieve link http://www.psychiatrienet.nl/links/19_Eetstoornissen
Heidi
Hoi Heidi,
Ik heb alleen jouw begin posting nog maar gelezen en de reacties nog niet.
Ik heb ook een kind gehad met een eetstoornis. Je leest het goed, gehad.
Mijn zoon is nu 8 en eet inmiddels redelijk goed mee, hij is in elk geval zover dat hij nieuwe smaken durft te proeven. Zoon heeft vanaf anderhalf jaar tot hij een jaar of 6 was (bijna 7) op zuivel en brood en fruit geleeft, verder weigerde hij elke vorm.
Na al die jaren kwamen wij er eerst achter dat zoon een over en onder prikkeling in zijn mond heeft. Temperaturen bijvoorbeeld voelt hij anders. Wat voor ons lauw voelt, voelt voor hem nog heet. Daarnaast ervaart (ervaarde) hij gekookte producten als een soort van snotgaar zonder smaak. Net als wij ontzettend verkouden zijn.
Zoon is verzot op kroepoek en daarmee hebben wij zoon leren eten. Wij hebben twee kroepoepjes gepakt en daar met zoon 1 rijstkorrel in verstopt en toen laten eten. Toen dat na dagen goed ging 2 rijstkorrels. Daarna met aardappel en groente gedaan. Het is een lang traject geweest met vallen en opstaan, maar inmiddels eet zoon mee met de normale dingen.Sausjes etc wil hij absoluut nog niet, maar dat geeft niet.
Thuis gaat het beter dan buitenshuis, maar ook daar gaat het de goede kant op. Over een paar weken gaat zoon op scoutingkamp, we hebben wel even een praatje gehad met de leiding.Maar hebben er alle vertrouwem in.
Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt, zal de reacties nog lezen (later.) Als je wil mag je mij ook mailen op [email protected]
Groetjes Pham
Nav heide-pham
Hoi Pham,
Wat een prachtig verhaal/resultaat. Graag stel ik je prive wat vragen, kan dat ?
grt
Judith
Stoornis versus probleem
Wat is het verschil tussen een eetstoornis en een eetprobleem? Ik denk dat die moeilijk te trekken is omdat er veel grijsgebied is. Niet alleen vanwege het scala aan mogelijke problemen in het mond-neusgebied (slikken, met tong bewegen), geen hongergevoel meer hebben, moeite met bepaalde prikkels (warm-koud, knapperig versus kauw-voedsel (crunchy - crispy) etc en smaak en daarnaast ook dingen als anorexia en boulimia etc.. (die mi meer met een beeld te maken hebben dat iemand over zichzelf heeft, correct me if I am wrong).
En aan de andere kant een kind dat een dag of week kuren heeft. Maar het een kan in het andere overgaan. Een kind met tijdelijke kuren zou ik een probleem vinden. Al het andere om te beginnen een probleem++ waar je toch op moet letten of er ontwikkeling in zit en of er nog andere issues zijn met betrekking tot de mond/neus.
Ik heb de Winkelsteegh gebeld omdat ik merk dat mijn ene zoon wellicht spraakproblemen heeft (moeite met bepaalde klanken & daarin zit geen ontwikkeling), geen knapperig voedsel wil eten, geen ondoorzichtig drinken wil proberen (daarin zit gelukkig nu wel wat ontwikkeling), temperatuur is belangrijk, hoe het ruik en of de buitenkant hetzelfde is als de binnenkant (alles met pitjes en zaadjes valt af, fruit valt af). Het kan heel goed zijn dat dit twee lichte issues zijn.. maar ook het een met het andere te maken heeft. Gelukkig vindt hij het niet meer moeilijk om vieze handen te maken (dat was ook al zoiets). Ik heb de winkelsteegh benaderd met de vraag of zij de juiste combinatie logopedist-diëtist weten. Maar er is nog (te) weinig bekend over therapie en de hier bovengenoemde mond-problematiek. Misschien is die juist te vinden bij ervaringsdeskundigen zoals verzorgers, ouders etc..
Heeft een van jullie naast eet-issues (om problemen en stoornissen te vermijden) ook spraak-issues en wellicht met kleuterleeftijd en/of later liever alles wat niet met eten te maken heeft wel zuigt of in zijn mond neemt, als het maar glad en rond is of je tenen.. De structuren die ze niet in de mond willen nemen, overgeven (glad, ribbelig, korrelig etc). En nogmaals, er zit nauwelijks ontwikkeling in, al jaren niet. Ik herken veel in Phams verhaal en heb veel interesse in haar aanpak (dan niet met iets knapperigs maar met wat anders).
Judith
Sorry voor mijn late reactie, komt door mijn vakantie.
Tuurlijk mag je mij prive vragen stellen, mijn mailadres is [email protected]
Gr Pham
Pureren
Hoi Kanstanjet,
Bedankt voor jouw bijdrage. Ik vond 'm erg interessant.
Jij schreef:
"Wat bij haar het probleem is, is de angst om de structuur van sommige etenswaren te ervaren. Ze vindt het gevoel verschrikkelijk in haar mond. Sinds een tijdje pureren we sommige groenten (bijv. doperwten en sperciebonen). Ze vindt nl. de smaak wel lekker, maar moet spugen van de structuur."
Dat is ook zo bij mijn zoon en wellicht speelt smaak ook mee. In elk geval ook temperatuur maar dat is niet ingewikkeld. Maar het geheel maakt het wel lastig om precies te bepalen wat het nu is. Hij heet een beperkt aantal dingen. Dat is nu uitgebreid met 1 bepaald soort koekje en sap (itt voorheen alleen nog appelsap, waar je lekker doorheen kan kijken of er stukjes in zitten). Maar hij eet wel structuur (heel gelimiteerd en al helemaal geen knapperig voedsel terwijl je systeem daar lekker wakker van wordt en hij dat juist nodig heeft: hij moet wat geactiveerd worden). Er zit alleen heel weinig ontwikkeling in. Een ontwikkeling die je in jaren moet meten. Eet jullie dochter vrnlk gepureerd of vloeibaar gecombineerd met structuur of zonder ? Zoja, heb je een terugval gezien in het eten van de structuren ze wel toeliet en een hang naar nog meer gepureerd eten ?
Daar ben ik bang voor maar misschien is het feit dat hij eindelijk sap is gaan drinken, allerlei smaken, een indicatie dat jouw methode voor hem goed zou werken.
De mijne moet ook kokken en spugen van bepaalde structuren. Hebben jullie dit zelf uitgedokterd of hulp bij gekregen van bijv logopediste in combinatie met een dietiste ?
Is jullie dochter ook 'lui in de mond' en moeite met (bepaalde letters (r, l, j, d etc ?). De tandarts (ookal erg precair om hem zijn mond open te laten doen en dat de tandarts met vingers voelt) zei dat zijn onderkaak wat erg naar achter stond. Ik vraag me af in hoeverre dat bijdraagt aan zijn mondproblemen. Helaas krijgen we waarschijnlijk pas in oktober een oproep van de logopedist. Alle tips of kritische aanwijzingen zijn welkom!
3 dingen
Het lijkt mijn neefje van 9 wel.Die lust alleen worteltjes, bloemkool en hamburgers.En appelmoes.
Bij mij in huis mag iedereen 3 dingen niet lusten. Zoontje lust geen courgette,pindasaus en hutspot.Er moet dus gekozen worden. Laatst lustte hij ook geen paprika meer maar omdat hij courgette erger vond besloot hij dan toch maar paprika te eten en nu is het geen probleem meer.Ook moet hij van nieuwe dingen vaak een hapje proeven en opeten.
Bij oudste ook precies dezelfde aanpak gedaan en die eet bijna alles wat hem wordt voorgeschoteld.Behalve "vegetarisch vlees"
Toetjes krijgen ze altijd wel, vaak is dat fruit of een zelfgemaakte smoothie.Gezond dus.
Soms levert het weleens een drama op bij jongste maar na hooguit een paar dagen zijn we daar weer doorheen.
Damajo
Nav 3 dingen
Hallo Dajamo,
Jij schreef:
"Het lijkt mijn neefje van 9 wel.Die lust alleen worteltjes, bloemkool en hamburgers.En appelmoes."
Omdat je niet uit de originele posting overnam waar je op reageerde, vroeg ik me af wie je in gedachten had. 
Judith-t
Ik reageerde op de originele posting.
Oja, niet te somber: neefje lust ook pasta. Toen neefje laatst kwam logeren heb ik tomatensaus voor de spaghetti gemaakt en daar gepureerde ui,paprika, champignons en courgette doorheen geroerd. Hij smulde ervan. Achteraf heb ik hem pas verteld wat erin zat.
Probleem is dat zijn ouders niet op 1 lijn zitten. Moeder is voor een meer consequente aanpak maar vader ondermijnt dat.
Damajo
Mag ik...
... in dezen voorzichtig de wijsheden van Kaatje Heksenvet aanhalen? Als een kind 'maar' drie groenten eet, dan éét het in elk geval groenten. Waarom niet een hele tijd genieten van het feit dat het in elk geval die drie groenten eet en daarna weer eens voorzichtig gaan introduceren, in plaats van blijven duwen dat er meer verschillende in moeten en zo het kind het eten tegen maken? Maar goed, Kaatje verwoordt het zelf een stuk beter, bijvoorbeeld hier: http://www.ouders.nl/cgi-bin/TMMforum/NFshowpost.cgi?actueel=0&archief=1&zoek=drie%20soorten%20groente&thread=122161&forumsel=0&forum=7&post=1934849
Ja dat mag
Er is een heel groot ontwikkelingsverschil tussen niet willen eten (niet lusten, niet lekker genoeg vinden, geen zin hebben, moe zijn, ziek aan het worden zijn etc). Dat zijn kinderen die wel kunnen eten maar op een gegeven moment niet willen eten en daar zelf voor kiezen. Daar kan je je ook zorgen om maken, Niet altijd nodig maar zorgen zijn altijd terecht. Iedereen heeft het recht zich zorgen te maken over zijn kinderen. Zoniet, zouden we geen goede verzorgers zijn. Daar heeft de natuur goed voor gezorgd: betrokkenheid. Deze kinderen zullen zodra ze zich wat beter voelen en/of honger krijgen, weer gaan eten. Als je deze kinderen rauwe bonen voorzet, zullen ze die eten.
En aan de andere kant heb je niet kunnen eten omdat een kind geen normale mond-ontwikkeling heeft doorgemaakt en daarom bepaalde structuren niet in de mond durft te nemen. Het is je moeilijk voor te stellen maar het bestaat. Als je deze kinderen gaat dwingen of regels gaat opleggen of gewoon maar laat (het andere uiterste), zorg je ervoor dat er een extra factor bij komt om eten te zien als iets naars en onbetrouwbaar. Want dat was het eten al: onbetrouwbaar, een gruwel. Deze kinderen hebben het eten om je honger te stillen, ontkoppeld.
Als je deze kinderen een tijd niet te eten geeft en uiteindelijk rauwe bonen voorzet, eten ze niet. Eten is ook voor mijn zoon erger geweest dan gierende honger hebben. Het is heel tegennatuurlijk. Ben ik met je eens. Alle alarmbellen gaan af: hoe kan dit, dit is niet mogelijk. En zeker in de babytijd is moederliefde en eten zo onlosmakelijk met elkaar verbonden. Maar dat is wat er gebeuren kan als de ervaringen in het mond-neus gebied niet positief genoeg zijn geweest om voor een normale mond ontwikkeling te zorgen. Voor een normale eet-ontwikkeling is nodig dat een kind de wereld ontdekt via de mond, door alles er eens in te stoppen. En er zijn kinderen waar dat verstoord is en die hebben grote kans om dat nooit meer aan te leren en kunnen voedsel zien als een onmogelijke opgave, een zware en nare taak.
Kinderen die helemaal geen eten toelaten of een beperkt scala ervan (en veel spontaan kosten).
En ja, daarin ligt een grote rol voor begeleiding door ouders, door het plezierig te maken en empathisch te negeren, door te kijken of er bruggetjes te maken zijn .. ok hij eet bloemkool en hij broccoli,. misschien is er een groente die lijkt op de eigenschappen die die beide groenten hebben, kwa kleur of kwa smaak of kwa geur of structuur etc.. Deze ouders hebben en het zorgen maken van het bovenste geval *en* zorgen over de ontwikkeling(sachterstand) *en* ...
En tussen het bovenste en het onderste geval zit nog een heel spectrum aan kinderen die er tussenin kan zitten.
Het is heel moeilijk hulp voor te vinden, het is lastig te begrijpen tenzij je het 24/7 voor je ziet gebeuren. Mensen denken makkelijk dat het door de opvoeding komt. Was dat maar zo, dan was het zo te fixen.
