Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
ayla

ayla

08-04-2010 om 09:41

Eten maar weer eens :-(

Helemaal gek word ik ervan. Was eerst alleen de oudste (5) een ramp op avondeten gebied, nu begint de jongste (3) ook al. Niets lusten ze, alles is vies en maammmmm er zitten stukjes in……….
Als ze de pannen al zien staan dan beginnen ze al met opmerkingen, dat lust ik niet, ik hoef niets. Ze eten alleen, frieten, rijst met kip, kale macaroni, pizza. Groenten is moeizaam, hoogstens een lepeltje erwtjes. De oudste eet nog wel komkommer maar dat lust de jongste ook niet. Pastasauzen lusten ze ook niet, ook niet als we ze pureren. Van vlees lusten ze alleen worst, de oudste met moeite nog wat biefstuk of kip. Aardappelen eten ze niet. Rijst alleen met gebakken kip, maar dat heb ik nu zo vaak gemaakt, ik kan het zelf niet meer zien. Daarbij lust de jongste geen kip. Binnen 5 minuten is iedereen boos en geïrriteerd. Ik moet al rekening houden met een dieet, moet ik daarnaast ook nog rekening houden met de wensen van een peuter en een kleuter. Ze willen binnen 5 minuten van tafel af om tv te kijken. Na een half uur beginnen ze te zeuren dat ze honger hebben en worden dan boos als ze niets krijgen. Wij voelen ons weer rot als we ze dan niets geven. Wie weet goed te doen?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Balletmama76

Balletmama76

08-04-2010 om 10:09

Hier...

"Ze willen binnen 5 minuten van tafel af om tv te kijken. Na een half uur beginnen ze te zeuren dat ze honger hebben en worden dan boos als ze niets krijgen. Wij voelen ons weer rot als we ze dan niets geven"

Kijk, en dat is het probleem - ze weten, dat ze iets anders kunnen krijgen als ze het avondeten niet lusten.

Dochter heeft ook zo'n fase gehad. Maar we zijn gauw gestopt met nog iets anders geven naar het avondeten. Als zij nu niet fatsoenlijk eet, zeggen wij gewoon, dat zij het best mag laten staan, maar de volgende maaltijd is dan gewoon ontbijt en dan kan zij zelfst kiezen of zij voor haar principes en een knorrende maag wil gaan of voor een volle maag - en meestal kiest zij voor een volle maag.

Zij krijgt al vega-burgers inplaats van vlees en man en ik koken echt allebei geen "vieze" dingen zoals lever, dus een beetje "eten wat de pot schappt" mag je wel verwachten, hoor.

Ze moeten ook niet opeten, maar deze keuze voor een knorrende maag in bed maken ze dan zelfst.

En vooral niet schuldig voelen als jullie niks meer geven en ze met knorrende maag naar bed gaan - meestal doen ze dat hooguit 2 keer en dan snappen ze wel het principe.

judiths mama

judiths mama

08-04-2010 om 11:06

En hier...

wordt er niet gezeurd en gepiept over het eten. 'Vies' wil ik niet horen. Wat ik van het forum gejat heb is het idee dat papa of mama hard gewerkt hebben in de keuken en dat het niet leuk is als daarover gemopperd wordt. (als het kind een mooie tekening o.i.d. maakt, vind hij/zij het ook niet leuk om te horen 'wat een stomme tekening')
Vind je het niet lekker en wil je niet eten? Prima, dan eet je maar niet. Je blijft aan tafel zitten totdat iedereen klaar is. En eet je niet? Dan krijg je ook geen toetje. Niet pedagogisch verantwoord, misschien, maar wel duidelijk.

Goed, bovenstaande klinkt erg streng, maar iedereen weet waar zij aan toe is. Het heeft ons wat tijd gekost, maar het belangrijkste was, dat man en ik dezelfde regels aanhielden. Dan wisten wijzelf ook waar we aan toe waren!

En ondertussen aan tafel praten over school, dingen die je hebt meegemaakt, en ik moet zeggen dat het meestal gezellig is bij ons aan tafel!

Succes

Ook lastige eters

Eerst even ter geruststelling, het wordt echt beter ayla, maar daar heb je nu niks aan. Mijn dochters zijn 10 en 11 en echte viesneuzen (en jongste is echt graatmager), wel merk ik dat het langzaam steeds iets beter gaat. Hoe ouder ze worden hoe meer dingen en ook hoe meer qua hoeveelheid ze gaan eten.

Ik ben het met balletmamma eens dat je ze gewoon eten moet geven wat de pot schaft, dan verplicht een kwartiertje aan tafel, in ieder geval tot pappa en mamma klaar zijn met eten.
En als ze niet eten, jammer dan, dan maar honger. Als ze na een uurtje beginnen te piepen gewoon hetzelfde eten nog een keer aanbieden (wel even opwarmen).
Geloof me maar als ze echt honger krijgen eten ze zelfs dingen die ze niet zo lekker vinden.

Als we heel pittige dingen of sterk geurende dingen of dingen die wat algemener bij kinderen bekend staan als 'vies' dan bied ik wel een alternatief aan, of bijv. een paar boterhammen (maar niet met zoet beleg!)
Ik houd overigens wel rekening met wat ze lusten, maar zeker niet altijd.

En ik weet dat het echt moeilijk is en dat je jezelf snel schuldig voelt, maar ze kunnen echt als het moet wel een paar dagen zonder eten, (zover komt het uiteraard niet..) houd dat maar in je achterhoofd.

Oh ja, om even duidelijk te maken dat ze meer lusten dan je denkt zal ik even iets vertellen over mijn dochters. Ze eten in principe alleen wat ze lekker vinden en als het iets minder lekker smaakt weigeren ze al (en daar moet je dus niet intrappen). Het is nl. al meerdere keren voorgekomen dat ze bij vriendinnen dingen eten die ze thuis absoluut weigeren te eten. Ik heb echt een paar keer helemaal paf gestaan, je zou ze toch...

Dus niet altijd toegeven als ze iets niet lekker vinden hoor. Oh ja hier aan tafel mag het woord vies niet gebruikt worden. Eten is niet vies, je vind het hoogstens niet zo lekker...

Veel succes

ayla

ayla

08-04-2010 om 11:14

Het moeilijkste

Vind ik de jongste op dit moment, in zijn nee, alleen maar mama en ik lust het niet fase. Hem krijg ik ook niet duidelijk gemaakt dat hij moet blijven zitten. Daarbij is het ook een vreselijke driftkikker en is hij in staat om zijn bord van tafel te gooien. De oudste wordt weer boos als broertje wel van tafel mag en zij niet, logisch ook wel. Al blijft zij wel zitten als we het heel streng vragen. Ik heb altijd de overtuiging gehad dat ik ze niet ga dwingen iets te weten maar het wordt steeds erger, ze lusten steeds minder.
Gisteren hebben we voor het eerst 1 lijn getrokken en hebben ze niets meer gehad maar ik heb nu niet het idee dat ze er iets van geleerd hebben. Oudste haalde haar schouders op, jongste kreeg een boze bui maar was het daarna ook weer vergeten.

Agchie

Agchie

08-04-2010 om 11:18

Ook gehad

Onze dochter at ook niets tot nauwelijks iets. Iedere avond strijd aan tafel. Nu had het bij haar wel meer te maken met dat ze liever wilde dat wij eea bij haar naar binnenschoven, in plaats van dat ze het zelf deed.

Bij ons heeft de tip om ze zelf op te laten scheppen heel erg geholpen. Ik laat ze nu zelf opscheppen wat ze denken dat ze opkunnen. Daarover ga ik vervolgens niet in discussie, maar ze blijven aan tafel totdat het op is.
In het begin kregen ze daarna altijd nog een toetje. Later hebben we de regel ingesteld dat als het eten op tijd op was (en dan krijgen ze ruim de tijd!) dat ze een toetje krijgen, en anders niet.
Sindsdien is het bij ons weer gezellig aan tafel. Ik hoef niet meer telkens te zeggen dat ze moeten eten, ik bemoei me niet met de hoeveelheid die ze opscheppen. Maar ze moeten in principe uit iedere pan iets opscheppen. Soms schrikbarend weinig wat er op de borden terechtkomt, soms veel meer dan ik ze zelf zou opscheppen.

Misschien heb je hier iets aan. Het is erg vervelend als je rond het eten telkens strijd hebt!

Succes

Agchie

Guinevere

Guinevere

08-04-2010 om 12:23

Troost je

Ach, troost je, ik zou al blij zijn als jongste (bijna 3) die dingen zou eten die jij opnoemt (hij eet boterhammen met worst en een knijpfruit of banaan als diner). En toch maak ik me er niet zoveel zorgen over. Voor vanavond heeft hij namelijk om spaghetti gevraagd. Helemaal uit zichzelf!
Het is vast een "fase". Later kun je er wel wat meer druk op zetten, heeft bij mijn oudste ook goed gewerkt. Dat is nu BIJNA een voorbeeldige eter.

Na alles te hebben geprobeerd

Nadat wij ook al van alles en nog wat uit hadden geprobeerd om onze drie kids aan het eten te krijgen, hebben we uiteindelijk een hele duidelijke regel ingesteld: óf je eet, óf je eet niet. Als je niet eet, krijg je geen toetje en 's avonds ook geen lekkers. Maar ik wil geen gemier en gezeur aan tafel. Als ze iets echt niet lusten, schep ik maar een héél piepklein beetje op dat ze op moeten eten. Als ze besluiten dat niet te doen, is dat ook prima, maar dan dus geen toetje en geen lekkers. Sinds we die regel hebben toegepast (en ook voet bij stuk houden), hebben we geen problemen meer aan tafel. Eigenlijk altijd worden de borden leeggegeten. Ik merk nu ook dat de oudste twee steeds meer dingen gaan lusten.

Emmalynn

ishtar

ishtar

08-04-2010 om 13:11

Ah, moeilijke eters

dat ken ik!
Oudste is er vanzelf overheen gegroeid, die eet vrijwel probleemloos.
Middelste (nu 9) is nog steeds lastig. Er zijn een paar dingen die hij wel lust, ook met groenten erin, maar het meeste is nog 'dat lust ik niet' of 'jij moet me helpen' (ja, 9 jaar! dat komt vnl doordat we zijn oudere broer met beperking wel helpen) Sinds we de 'eet je niet, dan eet je niet, maar je zit wel gewoon aan tafel-regel hebben ingevoerd is het iig een stuk rustiger aan tafel.
Jongste (nog net geen 6) spant de kroon, die lust echt nagenoeg niks. Ja, kale macaroni en kale rijst. (en pannenkoeken en frietjes)maar wij willen dus ook wat vlees en groenten erin hebben. ook hier is het eet je niet, dan eet je niet. Hij hoeft wat minder te eten dan middelste om zijn toetje te 'verdienen' een hapje groenten en een paar stukjes vlees zijn dan genoeg. Maar dat lukt zelden.
Ik ga me er niet langer druk over maken. Ze krijgen dagelijks een multivitaminepil. Zijn wel aan de lichte kant, maar niet graatmager (oudste is de lichtste, maar eet het beste) en ze zullen hopenlijk vanzelf eens inzien dat ze meer lusten dan ze denken.
Aan tafel blijven zitten is onderdeel van een 'krullensysteem' dat bij voldoende 'krullen' zorgt voor iets extra's op de zaterdagavond.
Sterkte!

jes

jes

08-04-2010 om 13:31

Geen

vlees als eten niet op is. is voor mijn kinderen een straf.en ook inderdaad eten of niets eten.volgens mij hebben alle kinderen wel een fase van minder tot bijna niets eten.

vlinder72

vlinder72

08-04-2010 om 14:03

Herkenning

Hier de volgende regels. Aan tafel blijven zitten totdat iedereen klaar is met eten. Geen gezeur. De vraag "wat eten wij" is verboden, ze zien het wel op tafel verschijnen. Hier wel een toetje. Meestal magere yoghurt met limonade. En inderdaad niet 's avonds compenseren. Niet eten, jammer dan dan maar niet. Ontbijt is de volgende maaltijd. En het begint te werken. Mijn oudste begint langzaam maar zeker wat beter te eten.

Hanne.

Hanne.

08-04-2010 om 14:17

Fase

Ik ben er echt heilig van overtuigd dat het een fase is, op de een of andere manier willen ze graag zeggen dat ze iets niet lusten.

Mij oudste eet super goed (alles in in grote hoeveelheden), mijn middelste super slecht(bijna niets en theelepel hoeveelheden). Maar beiden roepen "dat lust ik niet" Als ze het eten zien. Verschil is dat oudste vervolgens om een 2e portie vraagt (ik lust het toch wel mam), en dat middelste niet eet.

Tja, ik vind het mijn probleem niet en ga er zeker geen alternatieven voor aanbieden. Daar zijn ze me iets te gehaaid voor. Oma was van de week stomverbaasd dat middelste brood at. Bij oma lust ze dat nl niet. Ik vermoed dat ze het alternatief wat ze krijgt gewoon veel lekkerder vindt.

Lukt niet altijd

Hier ook lastige eters. En die aten echt niet als ze het niet lustten ook al krijgen ze geen toetje, al kregen ze na het eten niets anders meer en moesten ze dan met honger naar bed. Dat heeft hier nooit geholpen! Ze kiezen echt niet altijd eieren voor hun geld.

Didi ik begrijp iets niet

Je zegt dat je er soms niet zeker van bent of je kind iets lust of niet, want ze wil het niet eens proberen en vervolgens geef je iets wat ze wel wil.
Dan ligt het toch aan jou dat ze soms (of vaak?) niet eet wat jij haar voorzet? Jij vindt het dan zielig om haar met een hongerig gevoel naar bed te sturen en dus krijgt jouw kind gewoon haar zin.

Ik wil hier alleen maar mee zeggen dat het geen kwestie van niet lukken is, maar dat jij niet hard genoeg wilt/kunt zijn op dat moment. Overigens moet je dat helemaal zelf weten, heel begrijpelijk, maar dat wil niet zeggen dat deze methode niet werkt.
Ik weet nl. wel zeker dat het wel werkt, eten is gewoon een heel sterk instinct. Het zou alleen wel een paar dagen kunnen duren voordat je resultaat ziet en dan kun je inderdaad redeneren dat je dit een slechte methode vindt.

ayla

ayla

09-04-2010 om 08:13

Vroeger

toen we alleen dochter hadden had die een enorme aversie van aardappelen. Opeens, van de ene op de andere dag. Onzin vonden wij, gewoon eten. Dat hebben we een half jaar geprobeerd, en toen hebben we het maar opgegeven. Ze ging echt kokhalsen en spugen als ze een aardappel moest eten. Het was eigenlijk gewoon zielig. Daarna hebben we haar eigenlijk nooit meer gedwongen iets te eten. Wel eens gezegd dat ze een beetje moest proeven maar als ze echt niet wilde dan hoefde het niet. Nu sta ik op zich nog wel achter dat standpunt alleen nu heb ik er 2 die zo lastig zijn, waarvan 1 zich ook nog aan een dieet moet houden. Tja dan wordt het lastig. Ze zijn niet mager dus wat dat betreft maak ik me ook geen zorgen alleen ik wil het weer leuk aan tafel.
We hebben ons nu voorgenomen een paar regels te introduceren. Tijdens eten wordt er aan tafel gezeten, ook als je niets eet. Er wordt niet tv gekeken zolang er nog iemand aan tafel zit. Krijsen en schreeuwen is naar de gang. De oudste krijg ik die regels uiteraard wel duidelijk gemaakt maar ik heb niet echt het idee dat dit tot de jongste doordringt.

Bastet

Bastet

09-04-2010 om 10:37

Na alles te hebben geprobeerd.......

Wij zetten nu vooral in op gezelligheid.Ik heb drie kinders met heel verschillende smaken,ze weten dat ik daar rekening mee houdt.Dus genoeg afwisseling.Lusten ze het echt helemaal niet,dan smeren ze maar een bammetje,maar niet elke avond natuurlijk.Een beetje niet lekker,dat is meestal de groente,dan eten ze maar de aardappels en het vlees ofzo.
Maar de gezelligheid staat voorop,en bij een goede sfeer aan tafel zijn ze sneller geneigd de machtsstrijd te vergeten en zowaar een beetje te proeven,is mijn ervaring.Ik vind die sfeer belangrijker dan een keer geen groente eten.En natuurlijk,deze aanpak geeft echt niet gelijk resultaat,maar op lange termijn zeker wel.Wij zitten nu heel gezellig te eten met drie pubers en aanhang,zonder gezeik.
Groetjes,Bastet

Didi

We dwingen ze ook niet te eten: er zijn alleen een aantal duidelijke regels waar ze zich aan moeten houden. De keuze om wel of niet te eten ligt dan bij hun. Daarmee is het bij ons - net als bij Bastet - nu dus ook gezellig aan tafel en hebben we geen geruzie en gezeur over "vies eten".

En dat zou kunnen betekenen dat ze een keer met een lege maag naar bed gaan. Jammer dan. Hier krijgen ze absoluut geen boterham ter compensatie. Als ik dat zou doen, dan zouden er twee alleen nog maar brood eten en nooit meer aardappels, groente, macaronie, pasta, rijst of wat dan ook.

Overigens ben ik zelf ook een hele moeilijke eter (ze hebben het niet van een vreemde ), maar als het erop aan komt eet ik alles, maar dan alleen een heel klein beetje. En eerlijk gezegd vind ik het heel vervelend dat ik een heleboel dingen niet lust. Mijn ouders hebben mij vroeger ook gedwongen om te eten, maar ik ben er geen betere eter door geworden.

Dus, dwingen: nee. Duidelijke regels wel.

Emmalynn

Oké didi

Ik begrijp je nu beter. Maar hoe kom je erbij dat er gedwongen wordt? Ik heb mijn kinderen nog nooit gedwongen iets te eten, juist niet. Ik heb daar zelfs onlangs nog ruzie met mijn man over gehad omdat pilsje van hem iets persé moest opeten terwijl ik dat onzin vond.

En ik kreeg ook niet de indruk dat de anderen uit dit draadje hun kinderen daadwerkelijk dwingen.

Guinevere

Guinevere

09-04-2010 om 20:46

Boterham = volwaardig voedsel

Ik ben dolblij dat mijn peutertje elke avond een paar boterhammen wegwerkt. Dat is tenslotte net zo gezond, zo niet gezonder, als een bordje macaroni of rijst, tenzij je daar altijd de volkoren/zilvervlies variant van voorzet. Niks mis met een boterham, uitstekend alternatief. Bovendien begint hij nu vanuit zijn brood-veilige-positie langzamerhand de stap naar andere voedingsmiddelen te zetten.
En mijn kinderen zullen ook nooit hongerig hun bed in worden gestuurd. Mijn avond en nachtrust zijn me veel te dierbaar. Dan proeft zoonlief (oudste dan) maar niet meer dan één theelepeltje van de gehate maaltijd, mag hij daarna een appel en een cracker (jammer genoeg geen toetje). Bovendien heb ik het wel eens geprobeerd, het op die manier af te dwingen. Nou, dat eten ging er écht niet in, en dan zat ik met een hysterisch, uitgehongerd kind. Dat van de hysterie niet eens meer kón eten... nooit meer dergelijke scenes hier. En bord leeg betekent dat je van tafel mag, kunnen papa en mama nog even rustig verder eten.

Tango

Tango

09-04-2010 om 21:27

Boterham

Hier krijgt Tangozoon ook eenmaal per week een boterham als wij macaroni of andere pasta eten, want dat lust hij dus echt niet. Hij gaat dan kokhalzen, dus dan maar niet hoor. Af en toe moet hij wel weer een macaroni proberen, maar hij vindt het nog steeds erg vies.
Elke dag een boterham zou ik niet toestaan, voor de rest moet er gegeten worden wat de pot schaft. Als het groente is die beide echt niet lusten (bijv. witlof, spruitjes) wil ik nog wel eens een blikje boontjes voor hun opentrekken, maar daar laten we het ook bij.
Tangodochter was ook een heeeel slechte eter, ze eet nog steeds niet veel, maar wel gevarieerd en lust juist ook weer de aparte dingen zoals tortilla's, moussaka etc. Tangozoon is meer van de hollandse kost, al eet hij daar ook maar enkele happen van. Het enige waar hij echt gek op is, is pannenkoeken.
Wat hier bij Tangodochter erg goed helpt is zelf opscheppen. Ze kan zelf aardig inschatten wat ze wil eten en meestal gaat het bord dan leeg. Voor Tangozoon gaan we dit op termijn ook maar eens invoeren.
Het blijft lastig dat eten, maar heel ontevreden ben ik niet. Ze mogen alleen wat sneller eten. Bij ons zal het nooit zo zijn dat de kinderen eerder van tafel gaan omdat hun bord al leeg is. Met name Tangozoon is altijd de laatste.

100%mama

100%mama

10-04-2010 om 12:43

Soms wel, soms niet

ruzie aan tafel is voor ons in ieder geval not done. Hier ligt het eraan hoe het gebeurt dat hij niet wil eten. Is hij moe & hangerig dan gaat zo het bord van tafel en mocht hij daarna honger krijgen dan komt idd de boterham op het bordje. Strijd aan gaan als kinderen moe zijn heeft naar mijn idee geen zin. Is het een bui dat hij niet wil eten terwijl hij het normaal gewoon lekker vind (een dwarse bui dus) dan hoeft hij het ook niet op te eten, maar dan staat er later ook geen boterham klaar. Proeven van iets nieuws moet hier wel al is het maar een heel klein hapje, je kan immers nooit weten of je het dus echt niet lekker vind. Hier zie ik snel genoeg aan zijn koppie of hij het gespeeld niet lekker vind of echt niet lekker vind. In het laatste geval krijgt hij dus iets anders op zijn bord.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.