Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Dendy Pearson

Dendy Pearson

03-03-2010 om 21:04

Eten, wat heb ik toch fout gedaan?

Mijn dochter van 7 is een grote zeur als het op eten aankomt. Ze lust maar weinig. En vooral bij de avondmaaltijd zit ik me zo enorm te ergeren. Ik neem me iedere keer weer voor het los te laten, maar steeds weer ontplof ik.
Vandaag at een buurmeisje mee. We aten pannekoeken en ik had te weinig. Ik ben gewoon zo ingesteld op getrut aan tafel dat ik niet meer kan bakken voor een normale eter. Het kind zat gewoon lekker met smaak te eten. En dan ook nog zonder helemaal onder de poedersuiker te zitten of zonder stroop in haar haar. Toen het meisje weg was ben ik ontploft. En heb dochter meegedeeld dat het vanaf nu anders gaat. Geen snoep en koek meer aankomende week. Avondeten niet op, meteen naar bed. Morgenochtend een boterham met kaas ( wil ze niet) en fruit mee in een bakje(lust ze wel) Op haar vraag wat er gebeurde als die boterham niet opkwam antwoorde ik in nijd dat ik 'm gewoon elke dag weer neerzet, net zolang tot íe op is. En dat het me dan ook niet kon schelen als er schimmel opkwam. Wat ik natuurlijk niet doe, maar ik was echt boos. Dat geen snoep- en koek verhaal gaat wel door.
Ik zit me echt af te vragen waar we de fout zijn ingegaan. Wij eten altijd gewoon aan tafel, met mes en vork en gezeur over eten ben ik van huis uit echt niet gewend. Mijn man kan wel miepen over een draad in de bonen of over harde stukjes in de gehaktbal. Hij is best verwend thuis, heeft een hoop nooit hoeven eten en er zijn best veel dingen die hij niet lust. Maar hij gedraagt zich verder wel heel behoorlijk aan tafel.
Hoe kan het dan dat dochter zulk gedrag aan tafel vertoond? Waarom gebruikt ze haar mes en vork alleen als wij erop wijzen? Waarom zit de chocopasta altijd over haar hele gezicht? Kan miepen over eten erfelijk zijn, haar broertje hapt nog vrolijk van alles weg. En waarom is eten voor haar een middel om haar moeder te pesten?
Is streng optreden de manier om haar op eetgebied in het gareel te krijgen? Of heeft ze dan over een jaar of 10 een serieus eetprobleem?

grt Dendy

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Hanne.

Hanne.

03-03-2010 om 21:16

Niet fout

Bewijzen kan ik het niet, maar ik ben er heilig van overtuigd dat je niets fout hebt gedaan.

Hier zit ook elke avond een verschrikkelijke pietlut aan tafel die niets lust. Zelfs het met veel enthousiasme ontvangen uitstapje naar de Mac resulteerde er in dat ik een dweiltje heb moeten vragen om de omgevallen appelsap op te dweilen, en vervolgens zelf het happy meal op gegeten heb want zij wilde het niet.

Haar broer is daarentegen een alleseter, die ook nog keurig met vork/lepel/mes kan eten

Ze hebben echt de zelfde opvoeding gehad

Linda99

Linda99

03-03-2010 om 21:23

Inderdaad

Fout zul je het echt niet doen hoor! Er zijn nu eenmaal kinderen die altijd mega moeilijk doen met eten.

Waar ik wel van overtuigd ben is dat je een moeilijke eter beter kunt laten eten. Duurt even en vergt veel geduld en creativiteit, maar hier is het gelukt Niet dat ze alles lust, maar we zijn al aardig op weg.

Voor nu denk ik dat de ontplof-methode wel even wat losmaakt bij je dochter. Misschien kun je nu samen een soort plan-van-aanpak bedenken? Bespreek wat je dwars zit (dat ze altijd zo lastig blijft eten en te weinig gezonds binnen krijgt) en probeer samen er aan te werken. Denk dat het op deze leeftijd belangrijk is dat ze zelf inzet toont.

Misschien kun je d'r ook eens een keer voor het avondeten laten zorgen (iets makkelijks uiteraard)? Voor moeilijke eters is het belangrijk om ook iets te zeggen te hebben over het eten.

Haha, dat is mijn dochter

... maar dan vier jaar geleden. Ik had het geluk dat dochter dol op fruit was (en is), zodat ik niet bang was dat ze geen vitamines binnen kreeg. Maar 's avonds, WAT een gemiep. Alles met stukjes, draadjes, velletjes, korreltjes of onbekende 'dingetjes' werd met argwaan bekeken. Gatver, wat was ik het zat. Wij wonen ook nog eens met ons tweetjes, dus de enige waarnaar ik aan tafel kon kijken was zij.
Op een dag hebben we het volgende afgesproken: je mag een half uur doen over het eten. In die tijd wil ik het nog één keer opwarmen in de magnetron. Is het daarna niet op, jammer dan, morgen weer een dag, maar je krijgt geen toetje. Drie dagen slecht eten betekent één keer niet mogen spelen met een vriendinnetje.
Omdat de regels duidelijk waren, mocht daar niet over gezanikt worden. Ook niet door mij: ik bemoeide me verder niet met hoe ze at, de consequenties waren voor haar.
Het gevolg was dat ze in ieder geval haar best ging doen om goed te eten en dat was voor mij al een enorme verademing. Ik kon het loslaten, het was nu aan haar.
Inmiddels is dochter bijna 12 en eet ze als een bootwerker. Ik denk dat de groeispurt eraan komt. Laatst waren we bij vrienden en at ze een enorm bord gemengde salade (met dingetjes en stukjes en korreltjes), een flink stuk vis (dat ze zelf fileerde), turks brood met tapenade, franse kaas en humus met ui... er kwam geen einde aan! Allemaal dingen die ze vier jaar geleden argwanend opzij zou hebben geschoven.
Hou vol, op een dag komt het goed!

Carmen

Carmen

03-03-2010 om 23:15

En als je het omkeert?

Hoe eet het buurmeisje thuis? En hoe eet jouw dochter als ze bij de buren is?

Carmen.

Pippin

Pippin

04-03-2010 om 11:14

Toch

Kijk, ik heb ook zeer moeilijke eters als kinderen. En ze eten bij mij zeker niet alles.
Maar ze mogen echt niet zeggen dat het eten vies is. Dat vind ik onacceptabel. Dat betekent linea recta naar de gang.
Ik heb er mijn best op gedaan. De ene keer lukt het eten beter dan de andere keer, maar ik verwacht wel respect voor mijn inspanningen.

Dendy Pearson

Dendy Pearson

04-03-2010 om 11:39

Als dochter

kommentaar heeft op het eten mag ze direct buiten beeld. Die regel geldt al een hele poos. Maar ook zonder erbij te praten kan ze heel goed laten zien dat ze het vies vind. Met een theatraal gebaar 1 erwt in haar mond stoppen en daar dan vervolgens op te gaan zitten kauwen alsof het een stuk taai vlees is. Met een kookwekker eet ze al. Is na een half uur haar bord niet leeg, dan naar bed. En dat werkt allemaal wel. Maar ik vind het zo vervelend. Het verziekt de sfeer en ik ben echt bang dat ze later net zo'n zeur wordt als haar vader en zo wel beperkt wordt. Want mijn man gaat nooit naar bedrijfsuitjes enzo, want dat eten lust íe dan niet. Zo kinderachtig.
Ik denk dat ik voortaan zelf maar met zoon in de gang ga eten en het vader en dochter laat bekijken

dendy

ijsvogeltje

ijsvogeltje

04-03-2010 om 13:56

Wij zijn de strijd wel aangegaan

Net als Pippin accepteer ik absoluut niet als kinderen zeggen dat het eten vies is. Vieze dingen liggen in de Kliko, zeggen wij altijd, niet op je bord. En het kan best zijn dat je het niet zo lekker vindt. Prima, kan, smaken verschillen. Maar je eet het wel op, het HOEFT ook niet altijd lekker te zijn.
Die eis (je eet maar gewoon) hebben wij ingesteld na tijden van aanmodderen, stickertjes plakken, negeren etc. Alle goede bedoelingen ten spijt, het werkte gewoon niet. En aangezien ik 'allergisch' ben voor gezeur met eten, hebben we het over een andere boeg gegooid. Namelijk de regel dat je gewoon eet. En wie zit te zeuren, gaat maar op de gang zitten. Maar het bord moet wel leeg, en straks is het koud. Natuurlijk zorgde dat eerst voor heel wat weerstand en boze buien, gehuil etc. Maar... het zorgde ook voor duidelijkheid. De kinderen wisten wel waar ze aan toe waren en waar de grenzen lagen. Dus eigenlijk duurde de periode van 'strijd' maar echt heel kort, want de boodschap is daardoor duidelijk overgekomen. Er is dus geen sprake van dat het daardoor altijd ongezellig was aan tafel (wij zorgen natuurlijk met regelmaat ook voor een maaltijd waarvan we zeker wisten dat iedereen dat lustte).
We hebben dit bij beide kinderen 'ingevoerd' toen ze een jaar of vier waren. De oudste (12) is nu alweer jaren de beste eter die je je kan voorstellen: hij eet alles, probeert ook alles uit. De jongste (die in de peutertijd denk ik zeker een jaar helemaal GEEN warm eten heeft gegeten) is sinds de strenge aanpak ook steeds beter gaan eten en eet vrijwel alles, en met plezier.
Begrijp mij goed: ik bedoel met mijn bijdrage niet dat iedereen het op zo'n manier moet doen. Streng zijn helpt nu eenmaal niet bij ieder kind (dat weet ik als geen ander). Bovendien spelen bij sommige kinderen ook andere dingen mee. Maar bij ons werkte het dus wel goed om het patroon te doorbreken.

vlinder72

vlinder72

04-03-2010 om 19:47

Ijsvogeltje

Ik wou dat mijn kinderen ook gewoon zouden gaan eten. Maar ze vertikken het. Vooral mijn oudste eet al jaren slecht maar het wordt nu wel ietsje beter. Ik schep tegenwoordig gewoon het eten op. Iedereen zit aan tafel. Ik wil geen gezeur horen. Eten ze iets dan is het goed. Eten ze niets dan is het ook goed. Als toetje hebben wij magere yoghurt met een beetje limonade. En daarna krijgen ze niets meer. Ontbijt is dan weer het eerste. Maar inderdaad als ik hoor dat iets vies is dan wordt ik heel erg boos. Mijn kinderen zeggen dat niet maar ik heb twee neefjes die altijd bah en vies lopen te brullen. Ik heb mijn neefje vorige keer gezegd dat als ik nog een keer vies hoor dat ik dan het eten hoogstpersoonlijk bij hem naar binnen prop.

Det

Det

05-03-2010 om 14:25

Altijd gezellig gehouden

We hebben altijd gezegd dat ze wel moesten proeven maar niets op hoefden te eten. Geprobeerd er nooit een probleem van te maken. En het was af en toe moeilijk hoor! Oudste heeft ooit 2 maanden op melk, appels en boterhammen met pindakaas geleefd. We hebben vaak met elkaar besproken of we wel de juiste aanpak hanteerden en niet strenger moesten zijn. Maar uiteindelijk hebben we toch altijd gekozen voor deze milde aanpak.
En zie! Oudste is 11 en wil nu van alles proberen. Hij eet dingen die ik een jaar geleden niet voor mogelijk had gehouden. Gisteren was ik een recept aan het uitzoeken en stelde hij voor om komende week Oosterse week te houden en de hele week verschillende Oosterse gerechten te eten. En jongste gaat, weliswaar schoorvoetend, mee in deze nieuwe houding van z'n grote broer.
Je weet het natuurlijk nooit met opvoeden. Je hebt maar 1 kans. Misschien had een andere aanpak hetzelfde effect gehad of was hij dan een jaar eerder goed gaan eten. Maar ik heb tenminste nooit vervelende maaltijden of ruzie hierom gehad en dat is me wel wat waard.
Overigens vraag ik me af of bord leeg eten wel zo'n goede aanpak is, daar ben ik nog niet uit. Volgens mij was dat een goede maatregel in tijd van schaarste maar tegenwoordig lijkt het mij belangrijker dat kinderen leren niet meer te eten dan nodig is. Je moet ze dan natuurlijk wel leren niet teveel op te scheppen, daar werk ik nu aan. Maar ik vind het belangrijker dat ze stoppen op het moment dat ze voldoende gegeten hebben, dan dat ze hun bord leegeten.
Succes in ieder geval met je lastige eter, ik denk dat het wel goedkomt!
Det

maan.

maan.

05-03-2010 om 14:52

Vies.. (ot)

Nou, soms kan eten bést wel vies zijn!! Ik had gisteren eens een vleesvariatie geprobeerd, nou sorry maar allemaal vonden we het vreselijk VIES.

Moeilijk

weet je wat het is, met dat eten. Jij als kok wil ook graag waardering en bovendien dan is het een uur of 6 en dan ben je gewoon zelf ook moe.

Ik zeg wel eens dat ze het niet lekker hoeft te vinden als ze het maar opeet, soms heb je gewoon pech. Ik vind het wel belangrijk dat ze af en toe dingen probeert die ze niet lekker vindt, zoals sla. Vroeg of laat zal ze het toch ooit wel waarderen. En mijn kind heeft ook altijd eten aan haar mouwen, d'r haar wil ze vaak niet in een staartje dus dan hangt het in d'r bord, heel hinderlijk als je er te veel op gaat letten dus dat ik probeer het regelmatig gewoon te negeren.

Ze kan ook niet normaal met haar bestek eten, ze zit elke avond weer met haar vingers overal aan, smeert het dan aan d'r kleding af.... zucht. Ik vraag dan aan haar of ze dat aub absoluut niet bij andere mensen wil doen omdat ze dan echt denken dat ik een vreselijk slechte moeder ben (ja je moet toch wat zeggen en ik heb de indruk dat ze bij anderen wat netter eet.

nou het is gewoon niet altijd makkelijk inderdaad.

Monique D*

Monique D*

06-03-2010 om 14:44

Kinderen eten beter bij anderen dan thuis..

Manda:
"Ik vraag dan aan haar of ze dat aub absoluut niet bij andere mensen wil doen omdat ze dan echt denken dat ik een vreselijk slechte moeder ben (ja je moet toch wat zeggen en ik heb de indruk dat ze bij anderen wat netter eet."
Ja, dat klopt! Hoe vaak heb ik hier geen kinderen te eten gehad van wie de ouders zeiden dat ze moeilijke eters of geen grote eters waren... ik heb daar nooit problemen met mee gehad! Zij aten keurig hun bord leeg en vaak wilden ze nog een tweede portie. En dan kan ik niet van mijzelf zeggen dat ik een fantastische kokkin ben!
Omgekeerd eten mijn kinderen ook prima bij andere kinderen thuis. Zal het aandachttrekkerij zijn?
Overigens heeft mijn zoon meer nukken dan mijn dochter, hij lust geen buine bonen, rode kool, broccoli en gekookte aardapelen. Doperwten en bonen gaan maar moeilijk naar binnen. Pasta, bami en nasi zijn in een oogwenk op! Mijn dochter daarentegen lust bijna alles...

groene specht

groene specht

10-03-2010 om 17:00

Knoeien kan ook iets anders betekenen

Hier pas het verjaardagsfeestje van jongste specht. Met pannenkoeken eten. Er zitten twee motorisch zeer onhandige jongens in zijn vriendenclubje, en beiden zaten inderdaad ook helemaal onder. Stroop en poedersuiker everywhere.
Die jongens hebben beiden DCD, zijn moeilijke eters en knoeien ongelooflijk. Ze doen ook moeilijk over te zacht of te hard eten, scherpe kruiden en stukjes enzo. Ik heb, toen ik van de moeder van het ene vriendje erover hoorde, bij de Balanswebsite opgezocht wat DCD was (nooit van gehoord) en er zit een heel scala aan motorische en sensomotorische problemen achter.

Engelandvaarder

Engelandvaarder

10-03-2010 om 20:46

Dcd = dyspraxie

DCD staat voor Developmental Coordination Disorder en is de 'nieuwe' naam van dyspraxie. En inderdaad hebben kinderen met DCD vaak moeite met netjes eten (en aankleden, en schrijven etc...)

Salie

Salie

11-03-2010 om 12:18

Hier ook knoeien en dcd

Mijn dochter heeft ook dcd en knoeit inderdaad ook. Gaat we al beter, maar ik moet ook blijven zeggen, eet nou met een vork. Daar zijn ze voor.)
En inderdaad is dcd, dyspraxie, maar ook dat is nog niet zo bekend voor veel mensen.
Gr. Salie

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.