Faalangst (11 jr)
Beetje lang, sorry.
Ik vermoed dat mijn zoon van net 11 jr (gr 7) faalangst heeft.
Leert erg makkelijk, dus haalt zonder veel inspanning (hele) goede cijfers (soms even niet, of bepaald onderdeel iets minder, maar in het algemeen gaat het hem zeer makkelijk af, en we verwachten dat hij net als oudere broer naar het VWO gaat).
Zoon is wel van nature lui aangelegd (ook genen).
Maar het lijkt er ook op dat hij soms zijn best niet doet voor iets wat hem net even wat minder makkelijk afgaat. Bleek vorig jaar ook in de plusklas. Daar waar wij zijn gebrek aan inzet steeds geweten hebben aan luiheid, gemakzucht, dacht de juf van plusklas dat hij wellicht faalangstig is.
Dat gebrek aan doorzettingsvermogen herkennen we bij bepaalde dingen op school, maar ook bij sport. Hij voetbalt, zat zelfs in de selectietrainingen voor het 1e team, maar viel er net buiten (geen punt, vonden we wel prima). Maar nu, in het tweede, doet hij (hoe wij het zien) zo weinig zijn best dat hij een van de minsten, zo niet de minste, van het team is (vindt zijn coach ook).
Toch blijf ik denken: heeft zijn gebrek aan inzet/doorzettingsvermogen te maken met faalangst?
Hoe komen we daar achter?
En wat kunnen wij eraan doen?
Ik heb zoon ernaar gevraagd of hij soms de bal snel (en slecht) afspeelt, en bij een tegenstander terecht komt (waar in de betreffende spelsituatie dat niet voor de hand ligt - het kwam op ons over alsof hij zich heel onzeker voelde) omdat hij bang is dat hij als hij de bal meeneemt het fout doet of dat anderen er wat van zeggen, maar zoon zegt meteen " nee hoor!". Is erg van het stoer doen en vooral ontkennen dat ergens een probleem is. Is ook geen prater (in elk geval niet over zichzelf).
Ik hoop op tips hoe ik er doorheen kan komen, omdat alle aansporingen van ons om goed zijn best te doen/hard te werken bij het sporten in elk geval niet helpen. Nu is dat natuurlijk geen ramp, omdat het " slechts" sporten betreft, maar ik heb zo'n gevoel dat hij gaat afzakken naar een lager niveau (3e team of wellicht nog lager), daar waar hij met meer vertrouwen (minder faalangst) en (dus wellicht?) meer inzet het veel beter zou doen en het daardoor veel leuker voor hemzelf zou zijn. Hij hoeft van mij echt niet in het 1e team, maar het feit dat ze hem vorig jaar in de selectie hebben gezet, is voor mij bewijs dat ze (kenners) iets in hem zien, dat er helaas helemaal niet uitkomt. Gewoon zonde.
En mijn zorg ziet natuurlijk breder op zijn faalangst in het algemeen en (mogelijke) consequenties voor school.
Overigens: ben er een jaar geleden (toen die juf het erover had) achter gekomen dat ik zelf vermoedelijk ook faalangstig ben, alleen leidde dat bij mij ertoe dat ik juist altijd heel erg mijn best heb gedaan. Hij lijkt het juist snel op te geven als het even wat moeilijker wordt.
Nuttig artikel
Dit artikel was voor mij heel nuttig.Het gaat over het verband tussen motivatie en prestaties en geeft heel nuttige informatie over faalangst:
Anne
Mooi dat jullie het herkend hebben. Wij hadden het wat laat door
Mijn zoon had het achteraf gezien ook de hele basisschool. Hij was een populair kind, overal voor te porren.
Thuis mopperde hij altijd over school mn als er net iets nieuws behandeld was, hij 'voelde dat hij het dan meteen moest kennen/kunnen. Als ik zijn (prima) rapport kreeg had ik soms het gevoel dat het van een ander kind was. Hij controleerde al zijn werk waardoor het leek alsof hij dingen niet af kreeg. Als hij zelf ergens op af moest was het hele wat/als/dan-senario een paar keer doorgesproken. Hij had een cito die nog hoger was dan die van zijn dus die op haar sloffen VWO deed. Toch ging het in de eerste maanden mis. Te veel nieuw, nog ff huiswerk opschrijven, kreeg hij onmogelijk snel in zijn agenda want hoe?wat? waar?. Hij is gecrashed en lag uiteindelijk alleen nog in zijn bed met ene muts op. We hebben hulp gezocht en kregen veel medewering. Hij heeft gesprekken en faalangst-training gehad, een half jaar naar een speciale school geweest en het tweede halfjaar zijn VMBO-t eerste jaar gedaan. VMBO met twee vingers in zijn neus afgerond , MBO en nu HBO. Hij 'kent' het gevoel van toen nog heel goed, maar heeft geleerd ermee om te gaan en presenteerde vorig jaar zijn stage-werk voor de gemeenteraad.
WIj zijn achteraf blij dat we er vroeg achter kwamen (12/13 jr) omdat je kind dan nog veel dicht bij huis leeft ( hij durfde nog niet weg te lopen).
Ik heb geen oplossing voor jullie probleem, maar misschien heb je iets aan onze goede afloop 
Dank en meer ervaringen?
Gerry, dank voor artikel. Ik ga het lezen, ben benieuwd of wij er zelf tips uit kunnen halen, of dat we externe hulp moeten inschakelen.
Marjanne, dank voor jouw ervaring, ja goed om te lezen dat zo'n training help!
Ik hoop dat het met zoon wel goed gaat op het VO, maar inderdaad, misschien is zo'n faalangst training een idee. Hoe lang duurt dat, steeds een uur? Alleen of in een groep? Wilde hij dat wel? Vond hij het zelf nuttig? Hij was natuurlijk al meer in de problemen, bij onze zoon is het (zeker in zijn ogen) meer preventief, dat maakt het moeilijker "te verkopen".
En hoe vind je er een (een goede)?
We moeten trouwens wel eerst vaststellen DAT het faalangst is (hoewel ik echt denk dat dat het is).
En ik moet alleen nog zien iedereen (ook mijn man) mee te krijgen voor zoiets.
Wordt het vergoed?
Andere ervaringen hoor ik trouwens graag.
Ja deels herkenning
Hier ook een jongen die met twee vingers in zijn neus het reguliere schoolwerk doet. Vanaf het begin zijn we hierover in gesprek met school en gelukkig zoekt de juf met hem altijd de grens op van zijn kunnen. Juist om te voorkomen dat zijn faalangst erger wordt. Ik wet niet of hij echt faalangst heeft maar wat ik wel herken in je verhaal is: het niet echt doorzetten als het moeilijk wordt. Ook is het voor zoon echt een totaal schrikbeeld als hij eens een voldoende zou hebben ipv een zeer goed. Op enkele zaken doe ik daar expres heel luchtig over of laat het hem volledig zelf regelen. Bijv bij spreekbeurten. Eigenlijk weet ik wel dat hij ietwat hulp ter structurering nodig heeft en wat aanzetje van: je moet er nu wel mee gaan beginnen.
Ik laat dat vaak een beetje lopen en heb dan gesprekken als: wat gaat er mis dan als je geen zeer goed hebt? word je van school gestuurd dan?
Of ik kies bewust voor iets anders: jammer voor het werkstuk maar je gaat nu buiten spelen.
Rekenen af? taal af? spreekbeurt lekker belangrijk.
Het klinkt misschien een beetje gek, maar ik wil hem echt een beetje luchtiger om laten gaan met het school werk want anders ligt ie er wakker van en dat terwijl ie alleen maar hoge A 's heeft en een leerrendement van 200 procent.
Zoals gezegd heeft hij gelukkig veel pluswerk. Geen plusklas maar gewoon extra pittig eigen werk of hij rekent met groep 8 mee ofzo. Dat kan op zijn school gelukkig, ze zijn dat helemaal gewend.
Met zijn sport is ie geen uitblinker. Wil dat ook niet echt zijn. Klaagt ook dat ie het soms lastig vindt, maar ik mis echt de gedrevenheid bij hem. Dat stapje extra, echt moeite doen.
Het is een zeer zachtaardige knul die sociaal heel goed ligt maar heel gevoelig is en niet begrijpt hoe de jongens met elkaar omgaan. Hij vindt de sociale omgang op school wel ingewikkeld. Dat zegt hij ook: pfff dat rekenen is simpel maar al die gedoetjes tussen kinderen......
Ik heb gemeend hem op een training te doen. Wellicht kun je het een weerbaarheidstraining noemen maar het is breder. Ook het relativeren zal hij daar leren.
Maar goed die van jou relativeert wellicht iets te veel waardoor hij afzakt.
Na ja het is dus interessant om wel te bekijken wat de dynamiek is van het kind en het patroon waar hij dan in beland.
Eeuwig zonde dat een VWO kind op het VMBO belandt. Heel veel hoogbegaafde kinderen overkomt dat omdat ze niet voldoende uitgedaagd worden.
Anyway lang verhaal kort: ik heb zoon uitgelegd. Die training is er niet omdat je zelf niet goed genoeg bent. Je bent geweldig. Je bent zoals je bent. Jij bent jij en je bent goed genoeg. MAAR het kan handig zijn om met bepaalde zaken handiger te leren omgaan.
Net zoals je traint voor je sport, kun je trainen in hoe je handiger met andere mensen omgaat zodat je er ZELF minder last van hebt.
Dat begrijpt hij heel goed en vindt dat ook fijn.
Voor hem was wel belangrijk dat het met andere kinderen is (gelijkgestemden, ik ben niet de enige (dat denkt hij ook vaak).
Ik zou dus zeker iets van een training zoeken. Het zou zomaar kunnen dat een 'ik zit lekker in mijn vel'achtige training al zoveel oplevert dat het de faalangst meepakt als die niet helemaal in al zijn vezels zit.
Ik zou ook zeker op school gaan praten hoe ze hiermee om denken te gaan.
Nu is je kind inderdaad nog dicht bij je en heb je contact met school. Wacht niet tot de middelbare school en de puberteit. Pluk nu de vruchten en heb een serieus gesprek met je zoon.
Ik hoop dat je mijn warrige hak op de tak verhaal kan volgen.....
Succes
