Halen en brengen na speelafspraak

Gek is dat

Voel ik me toch aangesproken, ook al heb ik het idee dat ik weinig verkeerd doe. Het kan blijkbaar asociaal gevonden worden als je kind elders luncht terwijl de ouder werkt. Ik laat mijn kinderen naar de overblijf gaan, omdat ik het niet prettig vindt als ze alleen thuis eten. Oudste (11) vindt de overblijf niet meer zo leuk en regelt daarom afspraakjes (waarbij ze overigens wel haar lunch meeneemt, die ik altijd mee geef). Ik ga haar dus niet verbieden om bij anderen te eten. Ze heeft van de zomer ook wel eens met een vriendinnetje in een park gepicknickt, daar is ze oud en verantwoordelijk genoeg voor en het is tenslotte 'vrije tijd'. Met de overblijf heb ik ook afgesproken dat dochter zich even afmeldt als ze niet komt eten. Dat andere ouders daarom het idee kunnen hebben dat ik een egoïstische lakse asociale moeder ben, is dan jammer. Ik heb er nog nooit iets van gemerkt, dus ik hoop dat als mensen echt zo denken ze me dat even laten weten.

Dona

In jullie geval is het toch wat anders omdat jouw zoon ook alleen thuis mag blijven. Het vriendinnetje van mijn dochter mocht dat niet. Pas later toen ze in groep 8 zaten mocht ze dat en toen ging ze ook regelmatig alleen naar huis. Daarvoor was het zo dat als ze niet bij ons kon spelen dat ze dan andere vriendinnen gingen vragen. Als het nergens kon moest ze haar ouders bellen en die zorgden dan dat ze ergens (bij de buurvrouw of bij familie) terecht kon. In 90% van de gevallen ging ze dus maar met ons mee want ik vind dat ook wel veel gevraagd van zo'n kind om met zichzelf te moeten lopen leuren bij iedereen.

Mijn dochter heeft daar inderdaad ook wel gespeeld. Niet zo heel vaak in vergelijking maar wel een aantal keer. Dat was ook prima verder. ik vond alleen de vanzelfsprekendheid van de ouders dat ze hier (of ergens anders) wel terecht niet echt leuk. Als ze me gewoon hadden gevraagd of X maandag bij ons kon spelen omdat ze dan een opvang probleem hadden was het heel anders geweest.

Er zijn wel meer vriendjes die door de omstandigheden altijd hier spelen maar dat maakt me ook helemaal niks uit. Het is meer het gevoel dat mensen gebruik maken van je.

Overigens kan het heel best zijn dat die ouders er nooit een seconde op die manier over hebben nagedacht en dat ze er gewoon niet bij stil hebben gestaan. Ik ken ze ook verder helemaal niet goed.

Maylise

Hmm vic,

Aan de ene kant snap ik je verhaal helemaal, maar toch....

Als ik wist dat mijn kind de overblijf niet meer leuk zou vinden & dus min of meer op reguliere basis aan het 'shoppen' sloeg om een gezelliger lunch-afspraakje bij een vriendin te regelen dan zou ik dat niet leuk vinden. Ik zou ook toch bang zijn dat die ouders van vriendinnen zich toch 'gebruikt' zouden voelen als een soort alternatieve opvang. Ik zou in zo'n geval liever een 'reguliere' afspraak maken met een paar ouders van vriendinnen om te zien of je evt een 'deal' kunt sluiten dat je dochter daar standaard op maandag of dinsdag luncht of zo. Tegen een vergoeding, of met haar eigen lunchpakket & een wederprestatie in de vorm van een regelmatige bos bloemen, of dat jij de vriendin in de vakanties eens een dagje mee op pad neemt. Zoiets. En dat je dochter de andere dagen gewoon op school overblijft, of (als ze dat echt niet leuk vindt) alleen thuis luncht met evt een belletje naar jou ter controle.

Ik kan er niks aan doen, maar ik vind het voor geen van de betrokken partijen een leuk idee als kinderen zo met zichzelf gaan lopen 'leuren'. (hmm. dat leuren klinkt negatiever dan ik bedoel, maar ik weet even geen beter woord)

Ingrid

Aanvulling (vic)

en eerlijk gezegd, vind ik voor BSO precies hetzelfde.

Ook daar zou ik (als moeder) het niet leuk vinden dat mijn kind iedere dag zijn/haar best zou doen om iets anders te regelen. Zou ik denk ik overwegen (ze is 11? gr 8?) om dan alvast maar de hele BSO op te zeggen (is toch het laatste jaar), en haar deels na schooltijd alleen naar huis te laten gaan, evt met buurvrouw oid als achterwacht, en om bv voor die maandag dat jij thuis bent en een andere middag dat jij er niet bent een wissel-deal af te spreken met een goede vriendin. Jij op maandag een kind erbij, jouw dochter op een andere vaste middag daar. Zoiets.

Vic

dat werkt alleen als je goede afspraken maakt, over en weer dus met andere ouders echte afspraken maken. Dat er ook wel kinderen in het weekend en op maandag komen spelen is een andere kwestie.

Ik zou het vervelend vinden als er een kind telkens mijn kant op komt dus ik zou dat probleem niet snel hebben omdat ik er een limiet op zou zetten. Anderzijds zou ik ook niet willen dat ze het dan op die manier telkens zelf regelt met andere vriendinnen want die ouders zitten er misschien helemaal niet op te wachten.

Bespreken

Ik heb met een moeder van school een afspraak gemaakt dat we elk de kinderen 2 dagen per week van school ophalen, zodat jonger broertje en zusje niet elke dag van de week wakker gemaakt hoeft te worden.

Als je zo goede afspraken kunt maken, dan kun je elkaar zoveel het leven fijner maken!

Als het eenrichtingsverkeer wordt, dan zou ik me afvragen in hoeverre ik "last" heb van het kind in kwestie. Ik hou sowieso de snacks goedkoop (ik haal 20 zakjes chips voor een euro en ze krijgen water of thee te drinken), dan zal ik daar in elk geval niet wakker van liggen. En meestal spelen ze zo lekker allemaal, dat je er geen kind aan hebt. Maar terug naar huis brengen, zou ik niet aan beginnen, tenzij ik toch met de kinderen op pad moet.

Tops, (en ook nog voor vic)

Dat vind ik anders. Jouw kind luncht normaal gesproken thuis en maakt af en toe een afspraak om met een vriendin samen te lunchen. Bij vriendin of bij jou thuis. Dat heeft iets wederkerigs. En is dus volstrekt niet hetzelfde als een overblijvend kind dat (eenzijdig) 3 maal per week probeert die suffe overblijf in te ruilen voor een gezelliger plekje aan tafel bij een vriendin.

Nee. Ik zou niet toestaan dat mijn kroost dat zo regelde voor zichzelf.

Enne Vic...ik vind het eerlijk gezegd nogal gemakkelijk gedacht dat 'het allemaal ok is' als andere ouders niet bij je komen klagen. Als ik zo'n andere ouder was zou ik je dochter (indien ze dikke vrienden was met die van mij) wsch probleemloos laten aanschuiven, week in week uit als ze dat graag wilde, en mijn dochter het gezellig vond. En tenzij je een hele goede vriendin van me was: no way dat ik jou er op zou aanspreken dat ik dat eigenlijk inderdaad een gemakzuchtige manier van doen vind. Ik zou blij zijn dat ik je dochter op een vrij simpele manier een leukere lunchpauze kon bezorgen, en het er verder maar bij laten zitten met een vaag rembrand-gevoel van het genre 'erger u niet, maar verwonder u slechts'. Zoiets.

Ingrid
Ingrid

Eens

Vriendin van mijn dochter vindt overblijven vreselijk. Haar moeder vertelde dat toevallig eens, en ik bood aan dat ze best twee keer per week bij mij zou mogen eten. Dus dat meisje komt hier al jaren eten twee keer per week, en haar moeder betaald mij elke maand het overblijfgeld, uit eigen beweging. Ik wil niet dat ze hier met haar trommeltje zit, dus ze eet gewoon ons brood mee. Alle partijen blij en geen scheve gezichten.

Zeggen? nee, maar wel denken

Nee, ik zeg er niets van. Mijn dochter heeft ook een paar vriendinnetjes die het lege huis ontvluchten. Hun ouders weten dat en vinden het best. Ze vluchten dan graag naar ons.
Ik heb er absoluut geen last van, dus dat is alvast geen reden om er iets van te zeggen. Mijn dochter vindt het heerlijk dat hier het huis altijd vol zit met vriendinnetjes.

Maar ik denk er wel het nodige van. Ik zou namelijk niet willen dat mijn dochter van 9 rondzwerft op zoek naar wat gezelligheid.
Als ik er niet kan zijn om die gezelligheid te bieden, terwijl mijn kind daar wel behoefte aan heeft, dan ga ik iets regelen om dat voor elkaar te krijgen. Ik laat die taak niet over aan mijn kind.
Ik begrijp dus niet zo veel van ouders die dat maar lauw laat. Mijn zoon bleef in groep 7/8 ook alleen thuis lunchen, maar hij wilde juist die rust en het alleenzijn. Voor hem was dat de echte ontspanning.

Dus, Vic: ik zou niets zeggen, maar wel e.e.a. denken. Aangezien ik trouwens die ouders van die meisjes nooit zie, maakt het ook niet zoveel uit wat ik allemaal denk. Laat staan dat ik wat zou zeggen.

Tihama

Niks zeggen

Ik heb ook nooit wat tegen de ouders van betreffend meisje gezegd. Ik kende die mensen nauwelijks dus had het vervelend gevonden om wat te moeten zeggen. Ik besef me ook wel dat die ouders het waarschijnlijk heel anders hebben gezien en er misschien nooit bij hebben stil gestaan. Het meisje was ook een leuk kind verder en haar aanwezigheid was ook helemaal geen last of zo. Ik vind alleen dat als spelen/lunchen of iets dergelijks echt structureel wordt je als ouder op z'n minst dit even ter sprake kan brengen en informeren of de ander geen bezwaar heeft.

Als de betreffende ouders gevraagd zouden hebben of X elke maandag bij ons kon spelen en mee eten had ik gelijk ja gezegd en dan had ik daar ook helemaal geen vervelend gevoel aan over gehouden. Juist omdat het niet echt gevraagd wordt maar allemaal via een kind wordt gespeeld vond ik het ergens dus wel vervelend.

Maylise

Type school

ik heb 2 scholen bij mij in de wijk, maar die vonden wij qua type onderwijs minder geschikt.
Dus naar een andere wijk (en nog dagelijks blij met die keuze)

In het dorp waar ik zelf opgroeide had / heb je ook niet veel keus. Kies je dan bewust voor bv Montesorri of Jenaplan onderwijs moet je al naar het volgende dorp. En sommige ouders hebben dat er voor over.

Hier ook

een school om de hoek maar toch besloten naar een Jenaplanschool te gaan 10 minuten fietsen hier vandaan in een volgend dorp. Ik denk dat 1/3 van de kinderen in de buurt van de school woont, 1/3 uit het dorp waar wij wonen en 1/3 een dorp naast ons. Heb er ook geen spijt van eerlijk gezegd.

Wij wonen tussen twee wijken in qua scholen

een school op minuut of 10 fietsen door druk stadsverkeer en een op 15 veel overzichtelijker. Tweede sprak ons ook qua school veel meer aan maar een school om de hoek is er dus gewoon niet. En beide scholen trekken ook wel kinderen die 10 minuten tot een kwartier de andere kant op wonen dus dan fiets je soms wel even!

Mijk