Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
kleinmaarfijn

kleinmaarfijn

12-10-2009 om 15:11

Hellup [zoon van 4 maakt dingen stuk]

Mijn zoon van 4 heeft van jongs af aan speelgoed gesloopt, straffen door zelf weg te laten gooien helpt niet. Ook steeds ander speelgoed waar hij graag mee speelt weghalen is geen optie. In de gang plaatsen werkt ook niet.

Nu heeft hij de afgelopen weken dus ook nog eens op de muren in onze keuken en zijn kamer getekend en gestempeld (pennen en stempels liggen niet bij zijn speelgoed), in de bank geschreven en op de meubels op zijn kamer gestempeld. Steeds kreeg ik het pas later door dus straffen helpt dan zeker niet meer.

wat kan ik hier aan doen???????

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ondernemend

Is hij alleen, of is er nog een zusje? Ik had ook zo'n uitvinder. Je kon dat nauwelijks voor zijn, want hij bedacht steeds weer iets nieuws. Zo gek kun je dat als ouder nauwelijks verzinnen.
Verbieden of straffen helpt niet. Hij doet het niet om je te pesten. Tenminste, daar begenint het niet om. Het is een soort tomeloze drang om iets te maken of invloed te hebben op de ruimte om hem heen.
Hoe meer je verbiedt en straft, hoe gekker de uitweg om toch nog invloed uit te oefenen.
Het omgekeerde helpt wel: geef hem invloed. Laat hem meehelpen bij het klaarzetten van de maaltijd, het roeren in de potten, stofzuigen of opruimen, een nieuw bloemetje in de bloemenvaas.. verzin het maar.
Probeer in dat soort klusjes aansluiting te vinden. Probeer ook dat soort klusjes te geven voordat je zelf even uit beeld bent. Jij bij de wasmachine met de was, hij de sokken sorteren.
Verschuif de manier van corrigeren van aandacht voor wat hij niet mag naar dat wat hij wel mag. Leer je zelf aan om telkens voordat je zelf even wat gaat doen voor hem zo'n klusje te verzinnen.
En heb geduld. Je hebt een creatieve geest in huis die dat nog moeilijk in toom kan houden. Je zult nog jarenlang zo nu en dan iets tegenkomen wat hij weer heeft verzonnen.
Maar boos worden of straffen, helpt echt niet. Duidelijk zijn wel: je mag dát, dat niet.
Groet,
Miriam Lavell

Tinus_p

Tinus_p

12-10-2009 om 17:34

Aanvulling

Ik ben het in grote lijnen met Miriam eens: Positief benaderen is op de lange duur het beste, en een verplicht onderdeel van elke aanpak.

Maar op korte termijn lijkt het toch, dat je moet overwegen om ook gewoon beter op hem te letten. Dat geeft je de gelegenheid om schade te voorkomen, en ook om hem wel ter plekke te straffen (op basis van: meteen straffen, niet zwaar straffen), om hem te laten merken dat bepaald gedrag onwensleijk is -de vraag is nu, of hij wel weet en leert dat er dingen zijn die niet mogen.

angel3

angel3

12-10-2009 om 17:43

Niet meer geven

Simpel voor mij. Kind kan niet zonder toezicht omgaan met stiften, stempels, scharen e.d dus dan krijgt ie ze niet meer. 4 jaar is oud genoeg om te snappen dat dat niet mag. Ondernemend? mmmmmmmm

ijsvogeltje

ijsvogeltje

12-10-2009 om 17:55

Straffen

In jouw berichtje lees ik dat je het tot op heden vooral hebt geprobeerd met straffen. Dat blijkt niet te werken. Gelukkig heb je nog zóveel meer in je trucendoos... Maak er gebruik van!
In plaats van het bestraffen van negatief gedrag, kun je overgaan op het belonen van positief gedrag. Je kind zit - neem ik aan - niet de hele dag spullen stuk te gaan. Geef hem wat extra aandacht op de momenten dat hij wel lief zit te spelen. "Goed zo, wat zit je lief te spelen!"
Benoem ook wel gedrag je graag ziet - en niet het gedrag dat je niet wilt zien. Dus zeg niet "denk erom, geen spullen stuk maken!" maar "ga maar fijn met je treintje spelen, wel een beetje voorzichtig hoor, want hij gaat snel stuk. Maar dat kun jij natuurlijk super goed!"
Onderneem ook dingen met hem, het werd al eerder genoemd. Ga samen spelletjes met hem doen, ga er eens bij zitten als hij met de duplo speelt, dat soort dingen. Misschien is het stuk maken van spullen en het op de muur tekenen ook wel een roep om aandacht.

mirreke

mirreke

13-10-2009 om 07:28

Slopen is óók spelen

Volwassenen hebben bedacht dat autootjes zijn om mee te rijden, en dat een zaagbankje is om mee te zagen enz. Mijn dochter vond dat een auto uit elkaar gehaald moest worden om te zien hoe hij in elkaar stak. Zij speelde niet met speelgoed zoals dat bedoeld was, maar gaf daar haar eigen draai aan. En niet alleen speelgoed, alles wilde ze onderzoeken. Dat vergt een andere benadering, zoals Miriam dat aangeeft.
Wij hebben haar idd al jong laten helpen met eten bereiden, snijden en zo, en al vanaf 3 à 4 jaar (eerer drie dan vier) laten timmeren en zagen met echt gereedschap, een oude computer of radio gegeven om uit elkaar te laten halen. Goed begeleiden, leren hoe het moet, erbij blijven, bij mijn dochter was dat het tovermiddel. Gewoon speelgoed voldeed gewoon niet, ze reed een keer met een autootje heen en weer en vervolgens moest het uit elkaar, en zo was het werkelijk met alle speelgoed. Barbies, poppen??? Die lagen direct al uit elkaar. Zelfs stukjes lego heeft ze kapot gekregen, gewoon testen tot wanneer iets brak. Straffen of boos worden had geen zin, en zou ook niet zinnig zijn geweest, ze deed het niet om iets stuk te maken maar om iets uit te testen. Op haar manier was ze aan het spelen.
Nu is ze dertien en nog steeds erg ondernemend. Ze is de oudste van vier en timmert hele boomhutten voor haar broertjes in elkaar, is degene die alle skateboards aan elkaar knoopt, spuit graffiti op haar kamer en mocht op school ook een muur spuiten.
Een van haar broertjes heeft iets vergelijkbaars en haalt heel graag oude spullen uit elkaar. Oude skates, bijvoorbeeld, en ook radio's, computers en dergelijke. Maar ook een action man als hij die krijgt...
Je hebt gewoon een onderzoekend en creatief kind. Geef hem binnen grenzen de ruimte die hij nodig heeft.

Opletten

tinus:"Maar op korte termijn lijkt het toch, dat je moet overwegen om ook gewoon beter op hem te letten."
Ja. Daarom schreef ik dit "Probeer ook dat soort klusjes te geven voordat je zelf even uit beeld bent. Jij bij de wasmachine met de was, hij de sokken sorteren."
Ondernemende geesten laten zich inspireren, ook door de mensen om hen heen. Moeder gaat 'iets doen', kind vanzelf ook. Probleem is dat moeder juist even uit beeld is (ze is wat aan het doen) en zo kan het gebeuren dat kind met precies de verkeerde dingen iets gaat doen.
Het is het eevoudigst om kind mee te laten doen met wat je zelf doet.
Verzin dus altijd voordat je wat gaat doen een klus voor zoon bij je in de buurt. "Kom knul, we gaan wat doen. Jij dit, ik dat".
Groet,
Miriam Lavell

Voorkomen

Ik geloof dat ik mijn kinderen pas vanaf hun vijfde zelf de tekenspullen liet pakken. Voor die tijd lagen alle stiften, stempels, schaartjes etc in een gesloten doos waar ze niet bij konden. Zodoende is er nooit per ongeluk iets gekleurd of gedaan op plaatsen die ik zelf niet zag zitten. Als ze al iets sloopten of stuk maakten liet ik het ze zelf opruimen, bijv. gooi maar in de prullebak of pak maar een doekje. En daarnaast verving ik iets wat gesloopt was niet, bijv. ja jammer van dat speelgoedautotje maar je hebt hem zelf kapot gemaakt.
Kortom, maar dat kan ook aan mijn kinderen liggen, ze slopen nooit iets en pen of stift gaan alleen op het papier (of op de plastic onderleggers die ze eerst neer moeten leggen voor ze aan de slag gaan)

Vic

Vic

14-10-2009 om 13:24

Ja vast (gewoon voorkomen)

Hier mag jongste in principe ook alleen aan tafel en onder (beperkt) toezicht kleuren en knippen. Het komt alleen wel eens voor dat er her of der een pen blijft liggen van andere gezinsleden. Dat moeten we eigenlijk zien te voorkomen, want op een of andere manier hebben die dingen een onbedwingbare aantrekkingskracht op jongste. Om dan bij voorkeur letters te schrijven op haar bed, op poppen en ander speelgoed, etc. Het is nu redelijk ingeklonken bij haar dat je alleen op papier mag tekenen en schrijven. 'Hé boeken zijn ook van papier!'. Het is best een gehoorzaam kind, maar ze zoekt ook wel steeds naar dingen die ik toevallig net niet verboden heb. Net als stickers plakken, dat mag ook alleen maar op papier (en neeee niet in bibliotheekboeken, zucht...). En ze krijgt het ook regelmatig voor elkaar om dingen te slopen. Zit er ergens een hoekje van los dan móet ze daaraan pielen om te kijken of het nog verder kan. Zo is ze er zelfs in geslaagd om een stuk playmobil te slopen, waarvan ik dacht (na jarenlange ervaring met oudste en andere kinderen) dat het compleet onbreekbaar speelgoed was.

Mathilde

Mathilde

15-10-2009 om 12:38

Inventief

Mijn jongste (3,8) is ook nogal 'inventief'. Dat kleuren kun je nog wel in de hand houden, maar hoe moest ik nou weten dat je met de achterkant van een speelgoedbezempje prima gaten in een gestuukte muur kan slaan? Takken en stenen moeten uit voorzorg al buiten blijven. Laatst was hij even zonder toezicht in de tuin en toen heeft hij drie buxusplantjes uit de grond getrokken. Die heeft hij er toen zelf weer in mogen zetten . Ook Playmobil blijkt prima te slopen ja, het enige wat hij nog niet kapot heeft gekregen is de Fisher Price garage, maar daar kun je wel prima op gaan staan om bovenin de kast te kunnen komen. Soms zijn z'n fratsen hilarisch, soms doodeng (hij klom eens bovenin onze 2.20 hoge kledingkast, toen man even de deur open had laten staan en twee seconden zich omdraaide).
Voor ons was zijn gedrag wel wennen, want mijn oudste let juist heel goed op hoe iemand iets doet en doet dat dan na. Dus daar kon je prima mee koken, kleuren etc en die kon je ook even 'onbewaakt' in de woonkamer achterlaten. Maar koken met jongste is een uitdaging, want even niet opletten en meneer besluit om toch uit te proberen of dat gasfornuis echt zo heet is (sis) of waar je zo'n mes nog meer voor kunt gebruiken...(zitten ineens alle appels die ook op het aanrecht liggen, vol met gaten). Dus naast de methode van Miriam ben ik vaak ook heel streng: alleen op de juiste manier iets gebruiken en anders mag je er niet aan komen. Punt. Na drie gebroken zwaarden, lijkt dat bij zwaard nr vier toch eindelijk zoden aan de dijk te zetten. Tot nu toe is het nog heel . En laatst vroeg hij zelf om een leeg blaadje toen hij wilde gaan kleuren. Er is nog hoop .
Mathilde

kleinmaarfijn

kleinmaarfijn

19-10-2009 om 10:53

Natuurlijk mag hij niet kleuren zonder toezicht

Bedankt voor al die reacties.

Allereerst wil ik even zeggen dat bij ons ook de knutselspullen, pennen, stempels, stiften verf klei en ga zo maar door echt wel op een plek liggen waar hij in principe niet aan kan komen. Maar onze uk is zo ondernemend dat hij op de aanrecht klimt om er toch bij te kunnen en pennen? Die la waar mama ze heeft liggen, daar kan hij ze natuurlijk ook uithalen. Als ik even een was op ga hangen vraag ik aan hem of hij mama wil helpen of liever met de houten trein blijft spelen (of waar hij op dat moment mee bezig is). Als hij dan binnen lief aan het spelen is (ik blijf echt niet heel lang buiten en ga regelmatig even kijken) hoeft hij van mij daar niet bij vandaan. Maar als ik er dan vervolgens achter kom dat hij een pen heeft gevonden en dan op de muur geschreven heeft is dat erg lastig.

Ook met koken mag hij helpen, meestal vind hij dat erg leuk (al vanaf dat hij een jaar of 2 is kan hij al met veel kleine klusjes helpen). Met een kindermesje paprika of champignons snijden, daar draait hij zijn handjes niet meer voor om. Ook de tafel dekken doet hij graag, en spulletjes in de vaatwasser zetten: "mag ik dat doen mama". En dan gaat er meestal niks kapot want dan is hij voorzichtig genoeg. Het gaat er vooral om dat hij meestal gewoon wil weten hoe iets er vanbinnen uitziet of hoever hij bijvoorbeeld zijn golfstick die hij op de kermis had gewonnen kan buigen voor hij breekt. En de dingen die wij niet meer kunnen repareren gaat hij zelf in de vuilnisbak gooien. Iets dat nog wel gemaakt kan worden, gaat voor lange tijd naar zolder. En natuurlijk gaan wij het dan niet gelijk vervangen(hij kan nieuw vragen voor sinterklaas of verjaardag). En hem vertellen dat iets kapot kan gaan, werkt echt wel als wij binnen zijn zicht zijn, maar zijn we ook maar 5 seconden uit zicht verdwenen dan gaat hij weer aan de slag. Speelgoed dat wel uit elkaar gehaald kan worden en opnieuw in elkaar is dan ook favoriet hier, maar dan nog is het niet genoeg. Want het is toch veel leuker om te kijken wat er gebeurt met iets wat eigenlijk niet uit elkaar kan. Vanaf zijn eerste verjaardag (eigenlijk al eerder) was bij elk nieuw stuk speelgoed het eerste wat hij deed, kijken waar de schroefjes zitten, en of het ook uit elkaar kan. Hij was 10 maanden toen hij zijn loopautootje omgooide dat hij net daarvoor voor sinterklaas gekregen had om te kijken of er schroeven onder zaten. En idd ook die van ons krijgt playmobil kapot, hier mag hij dus ook alleen nog maar samen met ons mee spelen. Zelfs bepaalde onderdelen van duplo overleven de test bij hem niet.

Ik weet dat voorkomen beter is, maar het gebeurt meestal op een onbewaakt moment (vaak in een minuut of 2/3.) En soms kom ik er dan pas achter als het al te laat is. Die stempel lag hoog op een kast bijvoorbeeld, maar hij had die een keer gepakt toen hij een keer apart gezet was tijdens een driftbui. Hij was ergens opgeklommen (echt in 2 minuten tijd). Niet in de gaten gehad op dat moment, en op een ochtend (want hij kan ook echt ontzettend lief spelen als ik 's ochtends even ga douchen) was hij blokken aan het bouwen toen ik onder de dcouche stond, op zijn kamertje. Niet gezien dat er op de kast was gestempeld, pas die avond met het naar bed brengen. Gevraagd waar die stempel dan was. Uiteindelijk gevonden in de sokkenla in een paar sokjes , waar hij dus kennelijk zijn schat verstopt had.

En ik maar denken dat hij zo lief was die dag.

En samen spelen doen wij hier echt heel veel, maar ik vind ook dat een kind van 4 best even alleen kan spelen. Bijvoorbeeld als ik even de was instop of ophang, of bijvooorbeeld de keuken opruim.

Samen duplo bouwenm, met de playmobil spelen of lekker knutselen. Ook samen tv kijken of een boekje lezen gebeurt hier echt elke dag. En zoals jullie al gelezen hebben ook helpen met wat mama doet. Maar hij moet niet verplicht overal bij helpen. Want hij moet ook weleens lekker kunnen spelen.

Ik heb wel ontdekt dat hij slim is in die dingen, maar omdat het idd steeds wat nieuws is waar hij mee komt, kan ik het moeilijk voor zijn.Kan best dat hij volgende keer ineens besluit dat het wel spannend is om mama's comode in de slaapkamer te ontdekken...... En natuurlijk is het vaak ook gewoon het ondernemende kind, maar dan nog vind ik dat hij best mag weten wat wel en niet mag.

En onder straffen versta ik hier een paar minuten op de gang, want even rustig uitleggen is bij dit mannetje gewoon geen optie. 2x waarschuwen, dan op de gang. Want zodra je dreigt in een discussie te belanden kun je op een driftbui van gemiddeld een uur rekenen.

Op school staat juffie er toch ook niet steeds bovenop? En buiten zicht wegleggen helpt niet want hij kan overal bij. HAha, ik zal me er dan maar bij neerleggen dat het niet meer zal veranderen en hoop dat hij in de toekomst juist leuke dingen zal gaan doen met die ondernemende aard.En natuurlijk blijven genieten, want er komen ook leuke streken uit deze boef (tenminste ik moet er vaak wel om lachen). Een half jaartje geleden (hij zat toen net een maand op school) had hij een paar vriendjes zo gek gekregen om met de kit uit de net gekitte ramen op school (zwarte kit) zwarte piet te spelen.

Groetjes Cindy

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.