Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
liora

liora

13-10-2009 om 11:18

Hoe leer ik zoon te relativeren

Hoi,

Mijn zoon van ruim zes jaar, kan zo slecht relativeren. Hij kan totaal niet tegen zijn verlies, maar ook als hij iets wil zeggen en iemand anders zegt iets, kan hij echt heel erg boos worden, of soms bijna gaan huilen.

En dat gedrag heeft hij gewoon heel snel als dingen niet precies gaan zoals hij wil. Hoe kan ik mijn zoon leren om dingen wat meer van zich af te laten glijden?

Liora

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Guinevere

Guinevere

13-10-2009 om 13:25

Spelletjes

Mijn 7-jarige zoon kan tamelijk goed tegen zijn verlies. We hebben van jongs af aan veel spelletjes met hem gedaan. We lieten hem regelmatig winnen. Maar mogen papa en mama dan ook een keer winnen? Want anders is het zo zielig voor ons, als wij nóóit een keer het spel mogen winnen. En dan vinden wij spelletjes niet meer leuk om te doen. Een enkele keer ben ik zogenaamd in huilen uitgebarsten, toen ik verloor. Hij lag in een deuk. Ik denk dat hij door deze manier van spelletjes doen en het een ander ook gunnen om te winnen, flink veel heeft geleerd op het gebied van geven en nemen. Inmiddels heeft hij zich dit aardig eigen gemaakt. Veel geduld heeft hij helaas nog niet, dus een ander laten uitpraten blijft erg moeilijk voor hem. Op dat gebied dus helaas geen advies.

Niets doen

Liora, een jaar geleden had ik deze post kunnen beginnen. En nu heeft hij het gewoon vanzelf geleerd. Ik heb wel altijd benadrukt dat het niet leuk is om met hem te spelen als hij altijd wint, dat het voor iedereen leuker is om om de beurt te winnen.

Wat mij nog het meest verbaasde is dat het van de ene op de andere dag over was, en nu kan hij gewoon verliezen..

Kortom misschien wel blijven oefenen, maar in je achterhoofd houden dat dit, zoals zoveel andere dingen, ook weleens vanzelf over zou kunnen gaan?

Overigens is mijn zoon nu 7 jaar en 11 maanden. En ik was echt stomverbaasd dat het zo veranderde. Ik anticipeerde een drama en hij bleef zo koel als een kikker.. dat was ongeveer bij 7 en een half.

angel3

angel3

13-10-2009 om 14:23

Even hardop denken

hier een gevoelig mannetje van 6, die het vreselijk vindt als iemand boos hem wordt, die het heel moeilijk vindt om te verliezen, die boos wordt als een knutsel/tekening mislukt. Het is hier wat breder dan alleen verliezen bij spelletjes bijv. Weet niet of dat bij jouw kind ook is? Onze zoon is bijv ook heel gevoelig voor zware onderwerpen, kan zich enorm inleven, is filosofisch ingesteld etc.

Vanmorgen nog: broer en zus willen even tv kijken. Wie mag kiezen welk filmpje? ruzie. Zoon stelt zelf voor: doe maar getal onder de 10. Zusje wint, dan is alsnog het huis te klein, want hij heeft verloren.
Tja ik negeer het maar gewoon.

Als het gaat om dingen als knutselen of sporten of weet ik veel wat hem dan niet lukt en daar enorm boos en verdrietig van wordt. Dan benadrukken we het belang van oefenen. Dat wij ook niet alles in 1 keer konden, ik pribeer voorbeelden te bedenken van dingen die hij eerst niet kon, maar daar oefenen wel.

Wat hij ook enorm lastig vindt is bijv als hij per ongeluk een ander pijn doet en die moet huilen. Hij schrikt zich een ongeluk dan, mompelt sorry en maakt dat ie weg komt. Vriendjes speken hem hierop aan, hij raakt bijna in paniek. Alsof de grootste ramp is gebeurd. Hij weet zich geen houding te geven. Ik mag er ook niet op terugkomen want hij barst in tranen uit dan. Zo zielig, terwijl het een ongelukje is.
Echt tips heb ik niet behalve oordeelloos het er met kind over te hebben, het niet te zwaar te maken en veel dingen maar gewoon te negeren.

groetjes

Ja guinevere

dat heb ik ook wel een paar keer gedaan, net gedaan alsof ik heel hard moest huilen en daarna moest ik heel hard lachen en zij ook. En we laten haar altijd een keer winnen als we meerdere spelletjes doen.

Spelletjesidee

hier ook een zoon die toen hij jonger was zeer slecht tegen zijn verlies kon. Hij is nu 8 en het is veel beter.

Wij kregen toen de tip om spelletjes te spelen die jezelf in de hand hebt (strategie en geen/weinig geluk), dan kan je niet boos zijn omdat de dobbelsteen verkeerd valt, of omdat je volgens het kaartje een beurt moet overslaan. Zo'n spel bij uitstek is natuurlijk schaken, maar ik weet niet of dat wat voor je kind is. Er zullen nog andere spellen zijn met de factor "rustig nadenken want je hebt het zelf in de hand". Verliezen met schaak is een eigengemaakte foute zet of te weinig "ervaring" wat je enkel kan verbeteren door (rustig) meer te oefenen.

Dit heeft hier echt ernom geholpen, ook voor andere spelletjes die wel op basis van geluk werken.

Hendrika64

Hendrika64

14-10-2009 om 11:42

Herkenning

Als ik dit lees, zie ik mijn oudste dochter (bijna 8 jaar). Ik hoop dat er lezers zijn met adviezen, ik heb al diverse dingen geprobeerd, praten, negeren, boos worden etc., niets heeft tot nu toe geholpen. Maar misschien groeien ze er straks wel vanzelf overheen. Ik volg dit draadje vanaf de zijlijn.

Dochter

en ik hebben laatst afgesproken dat als ik 'bozig' reageer op iets wat ze verkeerd heeft gedaan zij dan mag zeggen dat ik het anders moet zeggen. (Bijvoorbeeld als ze de baby wat te enthousiast op de bank neerzet mag ik niet bozig doen van haar want het is ook haar baby en daar van vindt zij dat ze er net zoveel over te zeggen heeft, moeilijk soms dus).

Maar goed. Dit omdat zij regelmatig uit haar dakje gaat als ze kritiek krijgt/ervaart (ook als ik het volgens mij niet bozig zegt maar zo ervaart ze het blijkbaar wel). Zo heeft ze ook inbreng in hoe ik dan tegen haar praat.

ik heb ook de indruk dat die kinderen in groep 3 gewoon minder kans krijgen te vertellen wat ze zoal in hun hoofdje hebben, tijdgebrek, misschien ook minder interesse van de leerkracht.

en wat hier ook wel eens helpt (als ik het uit mijn strot krijg op het moment dat ik wat geirriteerd raak) is bevestigen dat ze dat voelen, dat je je dat kan voorstellen EN dat je daar over zal nadenken. Ik heb zelf altijd de neiging iets zelf ook weg te poetsen "maar dat is niet zo belangrijk" terwijl zij dat dus wel belangrijk vindt. Soms vraagt ze dan later nog of ik er over nagedacht heb en dan zeg ik het met minder irritatie dat het niet zo belangrijk/erg/naar is omdat bijvoorbeeld de juf nog 27 andere kinderen in de klas heeft of omdat haar knie niet blijvend stuk is of omdat ze genoeg andere vriendinnetjes heeft etc etc etc. "MAAR ik kan het mij wel voorstellen hoor dat is ook moeilijk als je 6 bent volgend jaar is het al weer makkelijker omdat je dan nog meer weet"

liora

liora

14-10-2009 om 14:34

Reactie

Hoi allen,

Dank voor de waardevolle reacties. Ik zal binnenkort eens van hem winnen met een spelletje, kijken hoe dat gaat.

Manda, ik vind het een goede opmerking van je dat het niet zo handig is om te zeggen dat dingen niet zo belangrijk zijn, want dat zijn ze dus voor hem wel. Ik zeg ook snel dat het niet belangrijk is, of wel vervelend maar niet zo erg dat je boos hoeft te worden. En dat is niet ok eigenlijk, want hoe kan je tegen iemand zeggen dat hij zijn emotie niet mag hebben?

Overigens Manda, vind ik dus dat de baby toch wel meer van de moeder en/of vader is en mag mijn zoon de baby niet eens zelf optillen, laat staan ergens weer neerleggen. Dat vind ik veel te link, misschien overdreven van me.

Nog een voorbeeldje: gisteren was er iets voorgevallen met een zwart potlood dat hij nodig had en had gevraagd aan klasgenootjes. Die hadden zelf het zwarte potlood nog nodig en zeiden steeds 'je krijgt het straks'. Toen kwam de juf en zeiden ze dat ze niet hadden gehoord dat mijn zoon het vroeg en toen gaven ze het potlood.

Afijn, om dit verhaal begrijpelijk te krijgen heeft zoon het me een keer of 4 verteld, woest dat ik het niet meteen begreep. Half huilen tussendoor, etcetera. Vervolgens vond hij dat zijn klasgenootjes hadden gelogen. Echt weer zo'n krachtterm. Strict genomen heeft hij wel gelijk, maar ik denk dan: jeetje hee, let it go.

Liora

angel3

angel3

14-10-2009 om 19:39

O ja liora

veel herkenning, voor mijn zoon zijn dat soort dingen als met dat potlood ook onverteerbaar. Hij voelt zich dan echt genomen. En terecht. Tja het enige? wat je kan doen denk ik is hem bevestigen.'Wat rot voor je dat je daar zo verdrietig over bent'
Je kunt eventueel ook oefenen met dit soort situaties. Soort rollenspel hoe hij zou kunnen reageren.
Enerzijds heb je wel gelijk over dat 'let it go' maar ik merk toch aan mezelf dat ik denk: 'kut kinderen, etterbakken'. Maar ja ik vind dat hypocriet gedrag en daar ben ik allergisch voor. Ik moet dat niet projecteren dus ik ben daar alert op.

Tirza G.

Tirza G.

14-10-2009 om 21:17

Weet je

Dit hoort gewoon bij kinderen. Let voor de grap maar eens op hoeveel moeders hier schrijven dat hun kind gevoelig is. Of dat hun kind een groot rechtvaardigheidsgevoel heeft. Dat zijn/hebben (vrijwel) álle kinderen. Het is niet eerlijk -ligt kinderen voor in de mond tot ongeveer halverwege de basisschool Daarna gaat het over, gewoon een kwestie van levenservaring.

Tirza

Mathilde

Mathilde

15-10-2009 om 13:40

Ja maar

Stel je voor dat een vriendin bij je komt klagen over iets onrechtvaardigs op haar werk, dan zeg je toch ook niet plompverloren 'dat viel vast wel mee, maak je niet zo druk, je weet toch dat de wereld onrechtvaardig is'? En bij dat potloodincident, het is toch ook gewoon stom als je aan het lijntje wordt gehouden? En een spelletje verliezen is ook stom, dat vinden zelfs topsporters met jarenlange ervaring nog verschrikkelijk, die staan dan ook te janken. Dat ik na een verloren spelletje ganzenbord niet ga huilen, komt alleen omdat ik zo'n spelletje niet belangrijk vind. Voor een kind kan het juist wel heel belangrijk zijn. Dus dat zou ik niet zomaar onder tafel vegen.

liora

liora

15-10-2009 om 19:16

Tirza en mathilde

Haha, ik ben dus degene die moet relativeren, hij is een kind gewoon.

En inderdaad Mathilde, het is niet leuk om zijn gevoelens terzijde te schuiven en te benoemen als onbelangrijk.

Dank allemaal!

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.